Rasululloh sollallohu alayhi vasallam komil mo‘min kishilarga beriladigan karomatlardan birini shunday bayon qilganlar:
Abu Sa’id Xudriy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Mo‘minning farosatidan ehtiyot bo‘linglar, chunki u Allohning nuri ila nazar soladi", – dedilar, so‘ngra "Albatta, bu (xodisa) da farosatli kishilar uchun alomatlar bordir" oyatini o‘qidilar" ("Sunani Termiziy"da kelgan).
Sharh: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam komil va muxlis bandaning Alloh taolo tomonidan izzat-ikrom qilinishini, unga haq bilan botil orasini ajratish forosati berilishini xabar bermoqdalar. U zotning: "Mo‘minning farosatidan ehtiyot bo‘linglar", deya buyurishlaridan quyidagi ma’nolar iroda qilingan: ma’siyatlarning oshkorasidan ham, maxfiysidan ham saqlaninglar, ehtimol, mo‘min kishi xaloyiqdan yashirayotgan narsalaringizni bilib turar, natijada, uning oldida sharmanda bo‘lasizlar. Chunki komil mo‘min kishi sizlar yashirayotgan narsaga Alloh taola charog‘on qilgan qalb ko‘zi bilan nazar soladi va haqiqatni his etadi. Farosat lug‘atda "fahmlash", "o‘tkir aql" ma’nolarini anglatadi. Shuning uchun ham xalqimizda "Farosat yarim karomat" degan hikmatli so‘z bor. "Tuhfatul aoliy" kitobida farosat turlarga ajratilib sharhlangan:
Farosatning turlari:
Iymoniy farosat – banda qalbiga solgan Alloh taoloning nuri bo‘lib, qalbni chulg‘ab oladigan idrokdan bo‘ladi. Ushbu farosat iymon quvvatiga ko‘ra turlicha bo‘lib, iymon qanchalik kuchli bo‘lsa, farosat ham shunchalik o‘tkir bo‘ladi.
Riyoziy frosat – to‘yib taom yemaslik, bedorlik va o‘zini hilvatga olib yolg‘iz bo‘lish kabi ishlar bilan hosil bo‘ladi. Mazkur ishlarni qilish natijasida kishida farosat va atrofidagi narsalarning haqiqatini anglash to‘g‘risidagi ma’lum bir tushunchalar yuzaga keladi. Ushbu farosat faqatgina mo‘min kishiga xos emas, balki mazkur riyozatlarni chekkan kofir kishida ham hosil bo‘lishi mumkin. Chunki bu farosat iymonga ham valiylikka ham dalolat qilmaydi, shuningdek, haqiqatni ham, doimo to‘g‘ri yo‘lni ham ko‘rsatib bermaydi.
Xolqiy farosat – Alloh taoloning hikmati taqazo qilgan bog‘liqliklardan hulosa chiqarish iste’dodi bo‘lib, mazkur bog‘liqliklarni ilg‘ay olgan kishilarda hosil bo‘ladi.
Karomat tushunchasining g‘ayrioddiy ishlarga qo‘llanilishi haqida quyidagi so‘zlar aytilgan: "Karomatning g‘ayrioddiy ishlarga nisbatan qo‘llanilishi majoziydir. Zero, Alloh taolo ana shunday g‘ayrioddiy ishlarni taqvodor mo‘min uchun izzat-ikrom sifatida zohir qiladi. Karomatning zohir bo‘lish hikmati esa valiyning dunyoda zuhdga bo‘lgan azmu qarorini kuchaytirish hamda uni nafsu havo chaqiriqlaridan ajratishdir".
Ushbu ta’riflardan ko‘rinib turibdiki, valiylar Alloh taoloning do‘stlari bo‘ladilar, ular tarafidan sodir bo‘ladigan g‘ayrioddiy ishlar Alloh taoloning ularga bergan in’omi bo‘ladi. Ular bu mukofotlarga shariat hukmlarini yaxshi biladigan va ularga qat’iy amal qiladigan olim bo‘lganlari sababli erishganlar. Chunki shariat ahkomlarini yaxshi tushunmaslik va tushunishga jiddiy harakat qilmaslik Alloh taoloning do‘stlari sha’niga to‘g‘ri kelmaydi. Qolaversa, jaholat bilan qilingan amallarda shariat ko‘rsatmalaridan chiqib ketish ko‘p uchraydi. Shariat ko‘rsatmalariga nomuvofiq holatda riyozat chekish esa toat bo‘lmaydi. So‘fi Olloyor bobomizni Alloh rahmat qilsin, bu masalani ikki og‘iz so‘z bilan qalbga naqshlab qo‘ygan
Shariat hukmidin tashqi riyozat
Emas toat, qabohatdur, qabohat
Ya’ni qanchalik mashaqqat bilan qilingan bo‘lmasin shariatga to‘g‘ri kelmagan riyozat ibodat sanalmaydi. Balki bema’ni hatti-harakatlar bo‘ladi. Toat ibodat uchun avvalo shariat hukmlarini o‘rganish lozim.
"E’tiqod Durdonalari" kitobi asosida
Nuriddin Akromov tayyorladi
O‘MI matbuot xizmati
Otalari ularga birinchi maktubni yubordi. Lekin ular uni o‘qish uchun ochmadilar, balki har birlari maktubni peshonalariga surtib: “Bu buyuk habibimizdandir”, dedilar. Ushbu xatning ko‘rinishiga nazar qilib, uni chiroyli qutiga solib qo‘yishdi. Bolalar boshqa paytlarda maktubning changini artish uchun olishar va yana joyiga qo‘yib qo‘yishardi. Otalari oilasiga yuborgan hamma xatlarni shunday qilishdi.
Yillar o‘tdi. Ota uyga qaytdi. Lekin ulardan birgina farzand qolgandi. Ota undan so‘radi:
– Onang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Ular qattiq kasal bo‘ldilar. Bizda onamni davolash uchun mablag‘ topilmadi va vafot etdilar.
Ota dedi:
– Birinchi maktubimni ochmadingizmi?! Men sizlarga katta mablag‘ yuborgan edim-ku!
O‘g‘il dedi:
– Yo‘q!
Ota yana so‘radi:
– Ukang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Siz uning ba’zi o‘rtoqlarini tanirdingiz. Onamning o‘limidan keyin unga nasihat qiladigan va uni to‘g‘ri yo‘lga soladigan kimsa topilmadi. U do‘stlari bilan ketdi.
Ota hayratlanib dedi:
– Nima uchun?! Yomon o‘rtoqlarini tark qilib, mening oldimga kelishini yozgan maktubimni o‘qimadingizmi?
O‘g‘il javoban:
– Yo‘q, – dedi.
Ota dedi:
– La havla va la quvvata illa billah. Opang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Turmushga chiqish uchun maslahat so‘ragan haligi yigit bilan nikohlandi va u hozir baxtsiz yashayapti.
Ota darg‘azab bo‘lib dedi:
– Sizlarga bu yigitning obro‘si, xulqi yomonligi va bu to‘yga noroziligim haqida yozgan xatimni o‘qimadingizmi?
O‘g‘il dedi:
– Yo‘q! Biz xatlaringizni bir chiroyli qutida saqladik. Doim uni ziynatladik, peshonamizga surtdik, lekin o‘qimadik.
Bu oilaning ahvoli, uning birligi qanday tarqalib ketgani, otaning maktubini o‘qimay, undan manfaat olmay, balki uni muqaddaslab, unda yozilganlarga amal qilmay, hayotlarini qiyinlashtirganliklari haqida tafakkur qildim. So‘ng stol ustidagi chiroyli qutiga solib qo‘yilgan Qur’oni Karimga nazar soldim... Sho‘rim qurisin!
Albatta, men Allohning Maktubiga anavi bolalar otalarining xatlariga muomala qilganlari kabi munosabatda bo‘lyapman. Men Mus'hafni stolim ustiga qo‘yganman-u, lekin uni o‘qimayman, undagi narsalardan foydalanmayman ham. Axir, u butun hayotimning dasturi-ku!
Robbimga istig‘for aytdim. Mus'hafni ochdim va hech qachon uni tark etmaslikka qaror qildim.
Arab tilidan Ziyoda Mirahmatova tarjimasi