Voqea surasi Makkada nozil bo‘lgan, 96 oyatdan iborat. “Voqea” qiyomatning nomlaridan biri bo‘lib, u suraning birinchi oyatida ham tilga olingan: “Qachonki, qiyomat voqe (qoyim) bo‘lganda, uning voqe bo‘lishining yolg‘oni yo‘qdir” (Voqea surasi, 1-2 – oyatlar). Shuning uchun shu nom bilan atalgan.
Sura qiyomat dahshatlari, tog‘larning titilib, to‘zonga aylanishi, yerning larzaga kelishi, odamlarning yakson bo‘lishi haqidagi tasvirlar bilan boshlanadi. U kunda odamlar uch toifaga: o‘ng va chap taraf egalari hamda peshqadamlarga ajralishi aytilgan. “Sizlar esa uch toifa bo‘lursiz” (Voqea surasi, 7-oyat).
O‘ng taraf sohiblari Arshning o‘ngida turadilar. Qiyomat kuni amallar kitobi egalariga tarqatilganda jannat ahlining kitobi o‘ng taraflaridan beriladi. “Bas, (u uchtaning birinchisi) o‘ng tomon egalaridir. O‘ng tomon egalari (bo‘lmoq) ne (saodat)dir!” (Voqea surasi, 8-oyat).
O‘ng taraf egalari jannat ne’matlaridan bahramand bo‘lishlari, ularga tayyorlab qo‘yilgan inomlar haqida Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “(Ular) tikansiz butazorlarda, tizilgan bananzorlarda, yoyiq soya (osti)da, oqizib qo‘yilgan suv (bo‘yi)da, ko‘plab meva (uzra)ki, (ular) tuganmas va man etilmasdir. Shuningdek, (ular) baland to‘shalgan ko‘rpachalar (usti)dadirlar” (Voqea surasi, 28-34 – oyatlar).
Yana bir guruh Arshning chap tomonida turadi. Ularning nomai a’mollari chap taraflaridan beriladi. Do‘zah ahlining aksariyati ushbu guruhga oiddir. “(Ikkinchi toifa) chap tomon egalaridir. Chap tomon egalari (bo‘lmoq) ne (baxtsizlik)dir!” (Voqea surasi, 9-oyat).
Chap taraf egalari badbaxtdirlar. Ular badanni teshib o‘tuvchi shamolda va qaynoq suv ila azoblanadilar. Jahannam ahli do‘zaxning salqini yo‘q, qora tutun soyasida bo‘ladilar. Ular dunyo lazzatining ortidan ergashib, imonni, diyonatni unutdilar. Katta gunohlarni sarkashlik bilan qildilar, tavbaga shoshilmadilar. Hoyu-havasga berilib, qayta tirilishni inkor etdilar. «Yana aytar edilar: “Bizlar o‘lib tuproq va suyaklarga aylangach, rostdan ham qayta tiriltiriluvchimizmi?! Avvalgi ota-bobolarimiz hammi?!”» (Voqea surasi, 47-48 – oyatlar).
Ular o‘sha kunda jahannam giyohi bo‘lgan Zaqqum daraxtidan yeydilar. Boshqa ichadigan narsa yo‘qligidan majbur bo‘lib, o‘ta qaynoq suvni ichadilar. «...(ichganda ham) tashna tuyalar kabi ichuvchidirsiz. (Lekin tashnalik aslo bosilmas) Mana shu jazo kunidagi ularning “ziyofati”dir» (Voqea surasi, 56-oyat). Alloh taolo har bir bandasiga adolat qiluvchi zotdir.
Eng saodatli toifa uchinchi toifa bo‘lib, ular peshqadamlar, Alloh taoloning ro‘parasida turuvchilardir. “(Uchinchi toifa ezgu ishlarda) o‘zib-o‘zib ketgan zotlardir” (Voqea surasi, 10-oyat). Ular Payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar qatorida bo‘ladilar.
Bu toifa oxiratdagi eng saodatli bandalardir. Ular Alloh taoloning ibodati va toatida boshqalardan ko‘ra peshqadam bo‘lganlar. Tavbada, yaxshilik va savobli amallarda o‘zib ketganlar. Ular orasida avval o‘tgan musulmonlar ko‘pchilikni tashkil qiladi. Ammo bu maqomga keyingi avlodlardan, ya’ni Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning ummatlaridan ozchilik sazovor bo‘lar ekan. “(O‘zib ketganlar) avvalgi (ummat)lardan ko‘pchilik, keyingilar (Muhammad ummatlari)dan esa ozchilikdir” (Voqea surasi, 13-14 – oyatlar).
Peshqadamlar jannatda tilladan dur va yoqutdan to‘qilgan so‘rilarda yonboshlab rohatlanib yotadilar. “Ustilarida esa mangu yosh bolalar aylanib (xizmatda) yururlar...” (Voqea surasi, 17-oyat).
Ular jannat ahli ixtiyor qilgan mevalarni va ishtahalari tusagan narsalarni keltiradilar. “oqar chashmadan olingan (may to‘la) qadahlar, ko‘zalar va kosalar bilan. U (may)lardan ularning boshlari ham og‘rimas, mast ham bo‘lmaslar” (Voqea surasi, 18-19 – oyatlar).
Peshqadamlarga berilgan mazkur ne’matlar va oliy maqomlar ularning dunyo hayotida qilgan solih amallarining mukofotidir. «Ular u joyda behuda va gunoh (so‘z)ni eshitmaslar, faqat (bir-birlariga aytadigan) “Salom-salom” so‘zinigina (eshiturlar)» (Voqea surasi, 25-26 – oyatlar).
Shuningdek, surada Allohning borligi, yagonaligi va cheksiz qudrati, insonni yaratishdagi, o‘simliklarni o‘stirishdagi, yomg‘ir yog‘dirishdagi va boshqa ishlardagi ajoyib tadbir hamda hikmatlari haqida ham so‘z ketadi. Alloh taolo ularga tafakkur ko‘zi bilan qarashga buyuradi: “Sizlar ekayotgan ziroatlaringiz haqida o‘ylab ko‘rdingizmi?!” (Voqea surasi, 63-oyat); “Sizlar o‘zlaringiz ichayotgan suvni (o‘ylab) ko‘rdingizmi?!” (Voqea surasi, 68-oyat); “Sizlar yoqayotgan olovni (o‘ylab) ko‘rdingizmi?!” (Voqea surasi, 71-oyat).
Alloh taolo barchamizni yaxshiliklarda peshqadam bo‘lgan, oxiratda O‘zining ro‘parasida turuvchi bandalaridan qilsin.
Robiya SAIDXONBALOVA,
Xadichai kubro ayol-kizlar o‘rta maxsus islom bilim yurti talabasi
Zuhd – dunyoga bemayl, behavas bo‘lishlik, nafsini tiyishlik, taqvodorlik demakdir. Shunday ekan o‘z-o‘zidan savol tug‘iladi: badavlat odam ham zohid bo‘ladimi?
Sufyoni Savriy rahimahulloh hazratlaridan: “Badavlat odam ham zohid bo‘ladimi?” deb so‘ralganida, u zot: “Ha! Agar mol-dunyosi ko‘payganida shukr qilsa, kamayganida ham shukr, ham sabr qilsa”, deb javob bergan ekanlar.
Aliy roziyallohu anhu: “Agarda bir kishi yer yuzidagi hamma narsani qo‘lga kiritib, u orqali Allohning rizosini ko‘zlasa, demak, u zohiddir! Agar u hamma narsani tashlasa-yu, bundan Allohning roziligini maqsad qilmasa, demak, u zohid emasdir”, deganlar.
Podshoh zohidning oldiga borib: “Sening o‘ta zohidligingni bilib, oldingga keldim”, debdi. Zohid esa: “O‘zimdan-da zuhdda mahkamroq kishiga yo‘llab qo‘yaymi seni?” debdi. “Mayli”, debdi podshoh. Zohid esa: “Bu sensan... Chunki men bu o‘tkinchi dunyodan yuz o‘girdim. Sen bo‘lsang boqiy jannatga orqa o‘girgansan (ya’ni, haqiqiy yuz o‘giruvchi sensan)”, debdi.
Mol-dunyoni ko‘paytirish yoki vaqtinchalik lazzat uchun abadiy jannatdan voz kechish mumkinmi?!
Alloh taolo aytadi: «Ayting: “Albatta, namozim, ibodatim va hayotu mamotim olamlar Parvardigori bo‘lmish Alloh uchundir”»[1].
Xalifa Hishom ibn Abdulmalik Solim ibn Abdullohni ka’baning oldida ko‘rib: “Mendan birorta hojatingizni so‘rang”, dedi.
U zot javoban: “Allohga qasamki, men Allohning uyida turib Allohdan boshqadan so‘rashdan hayo qilaman”, dedi. Baytullohdan chiqqanidan so‘ng Hishom ibn Abdulmalik: “Allohning uyidan ham chiqdingiz, endi so‘rang!” – dedi. “Dunyo hojatlaridanmi yoki oxiratmi?” – dedi Ibn Abdulloh. Hishom ibn Abdulmalik: “Dunyo hojatlaridan”, dedi. Shunda Ibn Abdulloh: “Dunyoga molik bo‘lgan Zotdan so‘ramadim-u, qanday qilib egasi bo‘lmagandan so‘rayman”, degan ekan.
Bir solih zotga: “Dunyodan yuz o‘girib, go‘sht, tuxum va lazzatli taomlarni tark etgan kishi haqida nima deysiz?” – deb savol berishdi. U: “Zuhd bilan lazzatli narsalardan voz kechishning bir-biriga nima aloqasi bor?! Xohlagan narsasini yeyaversin va Allohga haqiqiy taqvo qilsin”, dedi.
Agar haromdan hazar qilib, haloldan yesangiz, Alloh buni yomon ko‘rmaydi. Alloh harom qilgan narsalardan chetlanib, lazzatli narsalarni yeyayotgan bo‘lsangiz, buning ham karohiyatli joyi yo‘q.
Ota-onangizga yaxshilik qilayapsizmi?!
Yaqin qarindoshlaringiz, qo‘ni-qo‘shnilaringiz bilan munosabatlaringiz qanday?!
Qiynalganlarga yordam beryapsizmi?!
Achchig‘ingiz chiqqanda g‘azabingizni yenga olayapsizmi?!
Sizga yomonlik qilganlarga ham yaxshilik qilish qo‘lingizdan kelyaptimi?!
Kamiga sabr qilib, ko‘piga shukr qilyapsizmi?!
Mana shu savollarga to‘liq javob bera olsangiz, bilingizki siz Allohning roziligiga erishasiz.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] An’om surasi, 162-oyat.