Sayt test holatida ishlamoqda!
13 Yanvar, 2025   |   13 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:23
Quyosh
07:47
Peshin
12:37
Asr
15:35
Shom
17:19
Xufton
18:38
Bismillah
13 Yanvar, 2025, 13 Rajab, 1446

Siyrat  ilmida «Shifo» kitobining o‘rni

5.09.2018   6609   6 min.
Siyrat  ilmida «Shifo» kitobining o‘rni

Siyrat borasida gap ketarkan, u haqda yozilgan kitoblarni eslamay ilojimiz yo‘q.

 

Bu ilmni bizgacha yetib kelishida asosan ikki muhim omil: omonatdor ulamolar va ularning yozgan mo‘tabar asarlari xizmat qilgan.

 

Siyrat borasida ko‘p kitoblar yozilgan. Lekin, ularning hammasi ham bizgacha yetib kelmagan. Turli sabablarga ko‘ra, ba’zilari yo‘qolgan, yana ba’zilari qaysidir kutubxonalarda qo‘lyozma sifatida tadqiqot o‘tkazilishini kutib yotibdi.

 

Bizgacha yetib kelgan siyrat manbalari orasida «Shifo» kitobining alohida o‘rni bor.

 

Darhaqiqat, siyrat kitoblari orasida «Shifo»chalik ko‘p o‘qilgani bo‘lmasa kerak. Yozilganiga qarib 917 yil bo‘lgan bu noyob asar siyrat borasida muhim qo‘llanma bo‘lib kelayotir.

 

Mana necha asrlar o‘tgan bo‘lsada siyrat mutaxassislari unga turli katta – kichik sharhlar, hoshiyalar bitib kelmoqda. Hattoki, uni ixchamlashtirib muxtasar va nazm – she’riy ko‘rinishga keltirganlar ham bor.

 

Ulamolarning e’tirofiga qaraganda eng ko‘p sharh yozilgan kitob vatandoshimiz imom Buxoriy rahmatullohi alayhning «Sahih»lari ekan. Biz o‘rganayotgan «Shifo» kitobi ham ana shundan eng ko‘p sharh qilingan kitoblar sarasiga kirar ekan. Tadqiqotchilarning ta’kidlashicha «Shifo»ga hozirga qadar 144 ta sharh yozilgan.

 

Ulamolarning maqtovlari:

Sa’d Tilimsaniy rahmatullohi alayh «An-najm as-saqib» kitobida keltiradi: «Solihlardan ba’zisi Qozi Abulfazlni vafotidan so‘ng tushida ko‘rganini aytadi.

 

U katta qasr ichida oyoqlari tillodan bo‘lgan taxt ustida o‘tirardi. Shunda menga bir masala haqida savol qilgan edi, aytdimki, ey janobim, u haqda «Shifo» nomli kitobingizda mana bunday, mana bunday degansiz.

Menga:

– Senda o‘sha kitob bormi? dedi.

– Ha, dedim men.

– Unday bo‘lsa uni qo‘lingdan qo‘yma. U sababli Alloh meni manfaatlan-tirdi va menga ko‘rib turgan narsangni berdi, dedi Qozi Iyoz.

 

Doktor Muhammad ibn Muhammad Abu Shubha o‘zining «As-siyratu fi zovil Qur’on vas Sunna» kitobida yozadi: «U shunday kitobki, agar uni tillo bilan yozilsa yoki torozida gavhar bilan o‘chansa albatta, oz hisoblanardi...

 

Hoy o‘quvchi! Uni mahkam tut. Uni qo‘lingdan qo‘yma».

Fransuz sharqshunosi Lui Massinon:

 

«Ovropa Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning fazilat va go‘zal sifatlarini tanishi uchun «Shifo» kitobini yevropa tillarining biriga o‘girish kifoya», degan edi.

 

Ovropalik bir insofli sharqshunos suyukli Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamni shunday madh etib, siyratini o‘rganish va o‘rgatishga undab tursa–yu, biz ummatlar o‘rganish va tanishga haqli bo‘la turib u zotni yaxshi tanimasak...

 

«Kashfuz zunun» kitobi muallifi aytadi:

 

«Bu – manfaati katta, foydasi ko‘p, Islomda unga o‘xshashi yozilmagan kitobdir».

 

Alloma Muhammad ibn Muhammad Maxluf rahmatullohi alayh aytadi:

 

«(Muallif) uni yozishda yangilik qilgan. Odamlar kitobni tashib ketishgan. Uning nusxalari sharq–u g‘arbga yoyilgan».

 

Ba’zi Mavritaniyalik ulamolar Robi’ul avval oyida majlis qurib «Shifo» kitobini o‘qishni odat qilganlar.

 

Ibn Nosiruddin Dimashqiy u haqda haqli so‘z aytgan:

 

«Agar Qozi Iyozning «Ash shifa bita’rifi huquqil Mustofa» kitobidan boshqa tasniflari bo‘lmaganida ham uning qadri baland, shuhrati oliy bo‘lshiga kifoya qilar edi. Chunki u bu borada yangilik qilgan. «Shifo» muhim manba ekaniga ijmo qilingan, bellashganlar uning o‘zi kifoya qilishi bilan taslim etilgan, unga muhaddis va faqih suyanadigan, bobida yagona ekanligida tortishgan kishi malomat qilinadigan, Islom shaharlaridan birortasida yo‘q bo‘lishi mumkin bo‘lmagan kitobdir».

 

Kattoniy rahmatullohi alayh qalamiga mansub «Fihrisul fahoris»da keladi:

 

«Turra (shahri)da «An najm as soqib fima li avliyaillahi minal mafoxir val manoqib» kitobining qadimiy qo‘lyozmasini hoshiyasi bilan topdim. Unda:

 

«Ba’zi mashoyixlar aytadi: Insonlarga quyosh mashriqdan chiqib, mag‘ribga botadi. Biz Mashriqliklarga uzoq Mag‘ribdan boshqa bir quyosh chiqdi. U Qozi Iyozning «Shifo» kitobidir», deb yozilgan.

 

Qanchadan – qancha siyratga doir kitoblar bor. Lekin, «Shifo»dek emas.

 

«Shifo»ning dong‘i yetti iqlimga taralgan. Ummat uni chiroyli qabul qilgan va qilib kelmoqda.  Undan xos – u om birdek foydalanadi. U deyarli barcha uylarda, kutubxonalarda, masjidlarda bo‘lgan. Hattoki, u haqda zorbul masallar ham aytilgan: «Shifo» bo‘lmaganida Mag‘rib tanilmagan bo‘lardi yoki «Shifo» bo‘lmaganida Qozi Iyoz tanilmagan bo‘lardi.

 

Ba’zi ahli ilmlar o‘z talabalariga «Shifo»ni o‘qitishga alohida urg‘u berib, ehtimom qaratadilar.

 

Oldinlari Mag‘riblik zobitlar askarlik xizmatini bajarganlaridan keyin Buxoriy va «Shifo»ni bo‘lib olib (o‘qishar) ekanlar.

 

Demak, xulosa o‘rnida shuni aytish mumkinki, «Shifo» kitobi siyrat ilmi borasida yozilgan nodir manba, durdona asardir. Uni o‘rganish bugungi kunda ummat oldidagi muhim va dolzab vazifa hisoblanadi. Ayniqsa, islom niqobi ostida o‘z qarashlarini yoyib, turli buzunchilik qilishga yoki «islamafobiya» nomi bilan muqaddas Islom dinimizni yomonotliq qilishga urinishlar avj olgan bir davrda.

 

Odamlarga dinimizning asl mohiyatini o‘rgatish, siyrat ilmi borasida to‘g‘ri tushuncha berish, adashganlarga  raddiyalarni asl manbalardan  keltirishda «Shifo» kitobi muhim qo‘llanma hisoblanadi.

 

Siz ham «Shifo»ni o‘qib o‘zingizdagi jaholat kasalini davolang. Zero, jaholatni ketkazish ma’rifat hosil qilish bilan bo‘ladi.

 

Kimning qalbi va tanida bo‘lsa dard,

 

Gar «Shifo»ni o‘qisa qolmagay gard.

 

Andijon shahar “Hazrati Bilol” jome masjidi

imom-xatibi

Ravshanbek O‘rinboyev

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar

Samarqand shayxul islomi

9.01.2025   3895   9 min.
Samarqand shayxul islomi

Bu zotning to‘liq ismi Nasr ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ibrohim Abu Lays as-Samarqandiy al-Hanafiydir. Samarqandda tavallud topgandir. Samarqand o‘zining ko‘p olimlari bilan mashhur bo‘lgan hamda Samarqand ahli ilmni yaxshi ko‘rgan. Bu ma’lumotlar Najmiddin Umar ibn Muhammad Nasafiyni “Al qand fiy ulamai Samarqand” asarida keltirilgan.

Abu Lays Samarqandiy boshlang‘ich ta’limni Samarqandda olgan. So‘ng ulamolarining ko‘pligi bilan mashhur bo‘lgan Balxga ketadi. Ilmni mustahkamlab Samarqandga qaytadi. Abu Lays nafaqat Samarqand va Balx ulamolari orasida ilmiy mavqega ega, balki Hanafiy ulamolarining orasida ham o‘z mavqega egadir. Bunga bir qancha misollar dalolat qiladi:

  1. Abu Lays Samarqandiyning kitoblari ustida ko‘plab ulamolar mashg‘ulotlar, darslar va imlolar olib borgan. Masalan birgina “Uyunil masoil” kitobiga ko‘plab ulamolar sharhlar bitgan. Jumladan, Muhammad ibn Abdul Hamid as-Samarqandiy al-’ala ul-Olam, Muhammad ibn Umar ibn Arabiy al-Joriy. “Al-Muqaddimatu fis-solati” asariga Jabroil ibn Hasan ibn Usman al-Janjaviy 752-hijriy sanada, Mustafo ibn Zakariyo al-Qirmoniy 809-hijriy sanada, Hasan ibn Husayn at-Tuluniy 909-hijriy sanada, Lutfulloh an-Nasafiy al-Kaydoniy 750-hijriy sanada va boshqa ulamolar sharhlar bitgan.[1]
  2. Musannafotlar sohiblarining mashhurligi va ularning ko‘pligi.
  3. Mazhab fuqaholaridan qilgan rivoyatlariga va qavllariga ko‘pchilik as'habul mutunlarning suyanishlari.
  4. Ba’zi muhim kitoblar bilan shug‘ullanishi. Misol uchun, Abu Hanifaning “al-Fiqhul-akbar” va Muhammad ibn al-Hasanning “al-Jomi’us-sag‘ir asarlariga sharhlar bitgan.
  5. Ta’lif qilgan ilmiy yo‘nalishlarini fiqh, tafsir, aqoid va mav’izalar bo‘yicha tartibga soldi.
  6. Mazhabda tarjih as'hobidan bo‘lishligi.
  7. Tafsir, fiqh, usul (din asoslari), aqida, xutbalar, zuhd bo‘yicha ko‘plab asarlar yaratgan buyuk alloma Samarqand shayxulislomi bo‘lganligi.

 U yashagan davrda yurtimizda lug‘at, tafsir, hadis, fiqh ilmlari rivojlangan. Mana shunday ilmiy muhitda yashab ijod etgan alloma samarali meros qoldirgan. Uning “Bahr al-ulum” (“Ilmlar ummoni”), “Uyun al-masoyil” (“Masalalar sarchashmasi”), “Tanbehul-g‘ofilin” (G‘ofillarga tanbehlar”), “Bo‘ston al-orifin” (“Oriflar bo‘stoni”) kabi asarlari bizgacha yetib kelgan va nashrlar etilgan.

Allomaning tug‘ilgan yili sifatida muarrixlar hijriy 301-310 yillar orasi va 911-milodiy yilni ko‘rsatadilar. Olimning kunyasi Abu Lays, ya’ni “Laysning otasi”. “Lays” lug‘atda sher, arclon ma’nosini beradi. U zotning Lays degan farzandlari bo‘lganmi yoki “Abu Turob” singari majoziy laqabmi, noma’lum. Har holda kunya ekani aniq. Kunyasi bilan laqabi qo‘shib aytilar edi, masalan: "Faqih Abu Lays aytdi" kabi. Laqablaridan biri “al-Faqih” bo‘lib, shu laqab bilan mashhur bo‘lgan. Alloma fiqh ilmida yuksak martabaga erishgan, o‘z zamonasida unga teng keladigan olim topilmas edi.  Faqih so‘zining
oldida arab tilidagi “al” artikli qo‘shilib, uni “al-Faqih” deb atalishi ham shunga ishoratdir.

Abu Laysning o‘zi ham “al-Faqih” laqabini yaxshi ko‘rar edi. Chunki, rivoyatlarga qaraganda, “Tanbehul g‘ofilin” kitobini yozgan mahallarida bir kecha u kishining tushlariga Nabiy sollallohu alayhi vasallam kirib, yozgan kitoblarini tutqazib: "Yo Faqih! Kitobingni ol!” deydilar. Uyg‘onganlarida kitoblarida Payg‘ambarimiz alayhissalom muborak qo‘llarini, izlarini ko‘radilar. Shundan keyin “Faqih” degan nomni yaxshi ko‘rdi va u tufayli ko‘p barokatlarga noil bo‘ladi. Ikkinchi unvoni “Imomul-huda”. Bu laqab bilan yana bir buyuk alloma Abu Mansur al-Moturidiy ham atalgan.

Abu Laysning vafoti haqida ham muarrixlar turli sanalarni ko‘rsatadilar. Dovudiy o‘zining “Tabaqot al-Mufassirin” kitobida 393-hijriy yilning jumod al-oxir oyining seshanba 11-kechasida vafot etgan, degan. “Javohir al-mo‘zi’a” asarida 373-seshanba kechasida, “Kashf az-zunun” asarida 376, yoki 383, yoki 375-hijriy yilda vafot etgan deyiladi. Arab merosi tarixida 373, yoki 375, yoki 393-hijriy vafot etgan deyilgan.

Ya’ni, alloma 985 va 1003-milodiy yillar orasida vafot etgan. Manbalarda uning oilasi haqida hech narsa yozib qoldirilmagan. Abu Lays Samarqandiy Samarqandda shayxul-islom darajasiga ko‘tarilgan. Lekin uning rasman qozi bo‘lgani haqidagi ma’lumot manbalarda kuzatilmaydi. U o‘z  davrida eng zaruriy ilm – fiqhni egallagani bois, fatvolar aytishga loyiq bo‘lgan va uning fatvo hamda hikmatli so‘zlari kishilar orasida tarqalgan. Jumladan, Salohiddin Nohiy uning fiqhiy asarlari matni tuzilishiga ko‘ra o‘z tadqiqotida allomani madrasalarda mudarrislik qilganini taxmin qiladi. Shuningdek, Abu Lays tafsirida hadislar, rivoyatlar, qiroatlar, lug‘aviy manbalarga alohida ahamiyat berilishi ham uning mudarrislik qilganini tasdiqlashi mumkin.  Abu Lays Samarqandiy ilmiy salohiyatining shakllanishida avvalo olim oilasida tavallud topgani ta’sir ko‘rsatgan bo‘lsa, keyinchalik Balx, Samarqand va Buxoro kabi muhim ilmiy mavqega ega bo‘lgan shaharlar olimlarining ta’lim-tarbiyalari sezilarli bo‘lgan. Abu Lays Samarqandiy Balxlik olimlarning Samarqandga kelishi, u yerga safar qilish munosabati bilan ilm o‘rgangan bo‘lsa, ayrim hollarda ularning asarlarini mutolaa qilish va o‘rganish orqali ularni o‘zining ustozi deb hisoblagan.

Abu Lays Samarqandiy shakllangan ilmiy muhit asosan hanafiy  mazhabi olimlari ta’sirida bo‘lgan. Ko‘pchilik tarojum asarlarida Abu Lays Samarqandiyning ikki yoki uch ustozi zikr etiladi xolos. Bunga sabab balki olimga ko‘proq tahsil bergan ustozini zikr etish bilan kifoyalanish bo‘lsa kerak. Uning asarlarida o‘z davridagi ko‘plab olimlarning so‘zlari, rivoyatlari keltirilgan. Olim ularni o‘z asarlarida zikr etgan. Tadqiqot doirasida Abu Lays Samarqandiyning 24 ustozi aniqlandi. Tafsirida 20 ustozi, “Tanbih-l-g‘ofilin”da 4 ustozi zikr etilgan. Olimning barcha ustozlari hanafiy mazhabi ulamolari bo‘lib, ularning ko‘pchiliklarining silsilasi Nu’mon ibn Sobit Abu Hanifa, Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasanga borib taqaladi. Bu ustozlarning ba’zilari haqidagi ma’lumotlar tarojum asarlarida zikr etilgan. Muhammad ibn Fazl Buxoro va Samarqandga kelgani va Samarqandda vafot etgani, Xalil ibn Ahmad Farg‘ona qozisi bo‘lgani va shu yerda yoki Samarqandda vafot etgani, Abu Ja’farning Buxoro va Samarqandga kelgani va Buxoroda vafot etgani haqidagi ma’lumotlar ularning Samarqand ilmiy muhiti bilan bog‘likligini ko‘rsatadi. Ular o‘z zamonlarining yetuk olimlari bo‘lib, Abu Lays Samarqandiyga ustozlik  qilganlar Abu Lays Samarqandiy tafsirining O‘zRFA Sharqshunoslik instituti qo‘lyozmalar fondida saqlanayotgan nusxasining birinchi varag‘ida shunday ma’lumot mavjud: “Abul-Mahomid Muhammad ibn Ibrohim ibn Anush Hasiyriy “Hodiy Hasiyriy” asarining oxirgi qism ikkinchi – “Fatvo berishda ehtiyot qilish” nomli faslida  shunday yozadi: 258/872 sanada vafot  etgan Samarqand hofizi faqih Abu Lays: “Samarqandda 40 yil fatvo berdim, ushbu 40 yilda faqat ilgari o‘tgan ulamolarning so‘zlariga tayandim. Mening kitobimdan qiyomat kuni g‘iybatdan biror narsa chiqmaydi. O‘ng qo‘limni chap qo‘limdan ajratganimdan buyon yolg‘on gapirmadim, hech kimga qushning boshini suvga solib ko‘targanda boshida qolgan suvchalik yomonlik istamadim”, degan.

“Abu Lays fozil, taqvodor, buyuk imom bo‘lib, yuz ming hadisni yod bilgan. Vaki’, Muhammad ibn Hasan, Ibn Muborak, Abu Yusuf va boshqa olimlar kitoblarini mutolaa qilar edi. Uning ko‘plab asarlari bor”.

Barcha manbalarda Abu Lays Nasr ibn Sayyor hofiz, Nasr ibn Muhammad esa faqih deb atalgan. Yuqoridagi ma’lumotda Abul-Lays Nasr ibn Muhammad bilan hofiz Abu Lays Nasr ibn Sayyor ibn Fath haqidagi ma’lumotlar chalkashtirib yuborilgan. Shuningdek, ko‘rsatilgan vafot yili ham hofiz Abul-Lays vafot etgan yiliga yaqinroq keladi.  Shu kabi ushbu ikki allomani adashtirish hollari manbalarda  uchraydi.

Jumladan, u ikkisini bir olim deb ko‘rsatilgan o‘rinlar ham mavjud. Faqih Abu Lays Samarqandiyning Muhammad Shayboniyning kitobi bilan tanishganligi, o‘z ijodida Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasan Shayboniy, Vaki’, Ibn Muboraklarning silsilalar orqali rivoyatlarini ko‘p keltirganligi sababli bu ma’lumotlar Abu Lays Nasr ibn Muhammadga tegishli deb hisoblash mumkin. U o‘zining tafsirida Muhammad ibn Hasan “As-Siyar al-Kabir” asaridan ma’lumot keltiradi.

Tug‘ilgan joyi Samarqanddir. “Bahr al-ulum” tafsirining kirish qismida u shahar haqida bunday deyiladi: “Arablar uni Siron ham deydilar. Safd vodiysining janubida joylashgan bu joy iqlimi yaxshi va katta shahardir”. Bir shoir  bu yer haqida shunday degan edi:

Insonlar uchun oxiratda jannat bordur,
Bu dunyoning jannati Samarqanddur.

Bu shahar tolibi ilmlar maskani bo‘lgan. Bu yerga ulamo-yu fuqaholar, tasavvuf ahllari safar qilar edilar. Shuning uchun bu yer boshqa yurtlar ichida muhim ilmiy o‘rin egallab turar edi, chunki Abu Lays Samarqandiy qatorida u kishining olimlardan bo‘lgan sheriklari va do‘stlari ham ko‘p edi.

TII talabasi Mirzaqosim Saidmirzayev

[1] Tarixi at-turas al-arabiy. 1-jild, 3-juz, 107 va undan keyingi sahifalar.