Duo ibodatdir. Duo qilishning ham o‘z odoblari bor. Duo odoblari xususida bunday marhamat qilinadi:

“Rabbingizga zorlanib va xufyona duo qiling! Zero, U haddan oshuvchilarni yoqtirmaydi. Unga (Allohga) ham qo‘rquv, ham umid bilan duo qilinglar! Allohning rahmati ezgu ish qiluvchilarga yaqindir” (A’rof, 55–56).

Duoni Alloh taologa hamd, Payg‘ambarimiz sollalohu alayhi va sallamga salavot aytish bilan boshlab, yana shular bilan tugatish uning ijobatiga bois bo‘ladi.

Duoda Alloh taoloning go‘zal ismlarini takror-takror aytish, tinchlik, ofiyat, salomatlik bilan bir qatorda, dunyo va oxirat yaxshiligini so‘rash lozim. Chunki oyati karimada bizga bunday marhamat qilingan: «Yana shundaylari ham borki, ular: “Ey Rabbimiz, bizga bu dunyoda ham yaxshilik ato etgin, oxiratda ham yaxshilik (ato etgin) va bizni do‘zax azobidan asragin”, deydilar» (Baqara, 201).

Kishining duolari, ibodatlari Allohning huzurida maqbul bo‘lishida halol-pok luqma bilan oziqlanish, qarindosh-urug‘chilik rishtalarini mustahkamlash, gunoh ishlardan tiyilishning juda muhim o‘rni bor.

Duo bandani Alloh taoloning muhabbatiga erishtiradigan amallardan, shuningdek, rizqning mo‘l, ne’matlarning ziyoda bo‘lishiga sabab hamdir.

O‘MI Matbuot xizmati