Duo ibodatdir. Duo qilishning ham o‘z odoblari bor. Duo odoblari xususida bunday marhamat qilinadi:
“Rabbingizga zorlanib va xufyona duo qiling! Zero, U haddan oshuvchilarni yoqtirmaydi. Unga (Allohga) ham qo‘rquv, ham umid bilan duo qilinglar! Allohning rahmati ezgu ish qiluvchilarga yaqindir” (A’rof, 55–56).
Duoni Alloh taologa hamd, Payg‘ambarimiz sollalohu alayhi va sallamga salavot aytish bilan boshlab, yana shular bilan tugatish uning ijobatiga bois bo‘ladi.
Duoda Alloh taoloning go‘zal ismlarini takror-takror aytish, tinchlik, ofiyat, salomatlik bilan bir qatorda, dunyo va oxirat yaxshiligini so‘rash lozim. Chunki oyati karimada bizga bunday marhamat qilingan: «Yana shundaylari ham borki, ular: “Ey Rabbimiz, bizga bu dunyoda ham yaxshilik ato etgin, oxiratda ham yaxshilik (ato etgin) va bizni do‘zax azobidan asragin”, deydilar» (Baqara, 201).
Kishining duolari, ibodatlari Allohning huzurida maqbul bo‘lishida halol-pok luqma bilan oziqlanish, qarindosh-urug‘chilik rishtalarini mustahkamlash, gunoh ishlardan tiyilishning juda muhim o‘rni bor.
Duo bandani Alloh taoloning muhabbatiga erishtiradigan amallardan, shuningdek, rizqning mo‘l, ne’matlarning ziyoda bo‘lishiga sabab hamdir.
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Rivoyat qilinishicha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Abu Qatoda roziyallohu anhuning haqqiga bunday duo qilganlar: “Allohim, uning yuzini yanada go‘zal qilgin, sochlari va tanasini quvvatli qilgin”. Qatoda roziyallohu anhu 75 yoshida vafot etganida go‘yo o‘n besh yoshli yigitga o‘xshardi.
Shifo oyatlariga quyidagilar kiradi:
وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ
“(Alloh) mo‘minlar qavmi qalblariga shifo beradi” (Tavba surasi, 14-oyat).
يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ
“Ey, odamlar! Sizlarga Robbingizdan va’z (nasihat), dillardagi narsa (shirk va boshqa illatlar)ga shifo va mo‘minlarga hidoyat va rahmat keldi” (Yunus surasi, 57-oyat).
يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآَيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
“Ularning (asalarilarning) qorinlaridan odamlar uchun shifo bo‘lgan turli rangdagi sharbat (asal) chiqur. Albatta, bunda fikr yuritadigan qavm uchun alomat bordir” (Nahl surasi, 69-oyat).
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآَنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ
“(Biz) Qur’ondan mo‘minlar uchun shifo va rahmat bo‘lgan (oyat)larni nozil qilurmiz” (Isro surasi, 82-oyat).
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
“Kasal bo‘lganimda, Uning O‘zi menga shifo berur” (Shuaro surasi, 80-oyat).
قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آَمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ
Ayting: “(Ushbu Qur’on) iymon keltirgan zotlar uchun hidoyat va (dildagi ma’naviy illat uchun) shifodir” (Fussilat surasi, 44-oyat).
Davron NURMUHAMMAD