Ota-ona farzand tomonidan eng yuksak e’zozu hurmatga sazovar bo‘lgan insonlardir. Bu haqida oyatu hadislar ko‘p. Halqimiz o‘rtasida keng tarqalgan “Ota rozi –xudo rozi” degan hikmat ham shundan kelib chiqqan. Zero, hadisi sharifda “Jannat onalar oyog‘i ostidadur” deyilgan.
Har bir ota-ona unsin, o‘ssin, tezroq katta bo‘lsin deb o‘zini o‘tga, suvga uradi, o‘zi yemay farzandiga yediradi, o‘zi durustroq kiymay farzandiga kiydiradi, oq yuvib, oq taraydi. “bolam tezroq katta bo‘lsa qiyinchiligim esdan chiqadi” deya o‘y qiladi. Ammo farzand ko‘pincha ota-onaning o‘ylaganiday bo‘lmaydi.
Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam hadisi shariflarida shunday deyilgan “Uch narsa bor, kimda u bo‘lsa Alloh taolo unga rahmat nazari bilan qaraydi va jannatga kirgizadi. 1.Zaifga mehribon bo‘lish; 2.Ota-onaning duosini olish; 3.Qo‘l ostidagilarga yaxshilik qilish”.
Ota-ona duosi... bundan yaxshiroq mukofot bormikan yaxshi farzand uchun? Ota-onalarning sidqidildan qilgan duolari – o‘g‘il qizlarining uzoq umri, baxtu-saodati, iqbol-kamolini tilab qilgan duolari cheksiz. Astoydil yurakdan aytilgan bu iltijolarning amalga oshishi shubhasiz. Zero qaysi bir farzand ota-onasini e’zozlab, hurmatini qilib diliga surur – shodlik baxshida aylasagina, ularning holisona duolariga sazovor bo‘ladi. Keksalarni ayniqsa, padari buzrukvorlari va volidai muhtaramalarining va ko‘ngillariga xushnudlik yetkazishni istagan farzand elu-yurtiga ham sadoqatli bo‘ladi. Chunki ota-onalar o‘z o‘g‘il qizlari-yu, nabira-evaralarining ehtiromu-izzatlarini ona Vatanga muhabbatda ham ko‘radilar. Diyoriga, eliga nonko‘rlikni ular aslo kechirmaydilar. Ha, ota-ona duosiga musharraf bo‘lish uchun ularga har jihatdan munosib bo‘lmog‘imiz zarur.
Xalqimizning sevimli kitoblaridan “Qobusnoma”da shunday hikmat bitilgan “Odam mevaga, ota-ona daraxtga o‘xshaydir. Daraxtni har qancha yaxshi tarbiyat qilsang, mevasi shuncha yaxshiroq va shirinroq bo‘lur. Ota-onaga izzat va hurmatni qancha ko‘p qilsang ularning duosi shuncha tezroq mustajob bo‘lur”. Shunday ekan bu ulug‘ zotlarga izzat-hurmatni biron lahza ham unutmaslik – har bir farzandning insoniylik burchidir.
Ayni vaqtda boshqa keksalar – qarindoshu begonalarning ham duolarini olish har qaysi yoshning muddaosi bo‘lishi zarur. U orzuga yetishishning asosiy yo‘li esa har bir keksa otaxonu-onaxonning hurmatini joyiga qo‘yish salomini kanda qilmaslik, yumushlari bo‘lsa bajonidil yordam ko‘rsatish, shirin so‘zlar bilan ko‘ngillariga orom bag‘ishlashdir. “Qariyalarni hurmat qilg‘il, ular haqida behuda so‘z demag‘il, ularning oldida odob va miskinlik bilan so‘zlagil” – deb nasihat qilingan “Qobusnomada”. Binobarin, keksalar oldida hamisha odob saqlash, kamtar bo‘lish, ular haqida hech qachon behuda so‘z aytmaslik, qariyalarni hurmat qilish shartlaridandir.
Hamisha nuroniy otaxonu-onaxonlar oldidan, salom berib o‘tar ekanman ularning yuzlariga nur balqiganini ko‘raman. Birgina “Assalomu alaykum” iborasida chehralari yorishib, dillari yayrab ketadi. “Va alaykum assalom, baraka toping, sizni tarbiyalagan ota-onangizga rahmat! Doimo sog‘ bo‘ling” - deb duo qilib qolishadi. Birgina salomimga shuncha minnatdorchilik, shuncha duo. Demak, shu birgina salom bilan keksa bir insonning diliga hushnudlik yetganidan ko‘nglim yayraydi. Shunda ba’zi yoshlarning otaxonu-onaxonlarimizga salomini ravo ko‘rmayotganini guvohi bo‘lib afsuslanaman. Shuncha duo, shirin so‘z, pokiza tilaklardan benasib qolayotganlarni ko‘rib achinasan goho.
“Oltin olma, duo ol, duo oltin emasmu?”-deydi dono xalqimiz. Nuroniy bobo-yu-momolar duosini olish inson uchun qanchalik baxt.
Azizlar! Ota-onalarimiz, mahalla kuydagi barcha keksa nuroniylar duosini olaylik. Muborak istaklar nuri bilan yo‘g‘rilgan bu duolar barchamizga ezguliklar, baxtu-iqbol keltirsa ajab emas. Shunday ekan, bu dunyo-yu u dunyoda Allohning roziligi, farovon turmushni istagan har bir o‘g‘il-qiz umr boricha bu ulug‘ va mukarram zotlarning xizmat va hurmatlarini qilishi lozimdir. Barchamizga ota-ona xizmatini qilib, duosini olish, bu orqali Allohning roziligini topish nasib etsin.
Tohir ISMATILLAYEV,
Yakkabog‘ tumani bosh imom-xatibi.
manba: nasafziyo.uz
Mazkur maqolada islom fiqhi nuqtayi nazaridan bozordagi narxlarni sun’iy ravishda belgillash, tovarlarni ushlab turish orqali narxni ko‘tarish (ihtikor) amaliyoti shariatda qanday baholanishiga oid masalalar tahlil qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hadislari va sahobalar rivoyatlari asosida narx belgilash va ehtikorning shariatdagi hukmi, ijtimoiy oqibatlari hamda zamonaviy xatarlari ochib berilgan.
Islom iqtisodiy tizimi adolat, o‘zaro rozilik va zulmsiz muomala asosiga qurilgan. Bozor iqtisodiyotida muhim tushunchalardan biri – narx belgilash huquqidir. Shariatda bu masala shunchaki iqtisodiy vosita emas, balki axloqiy va ilohiy qoida bilan chambarchas bog‘langan. Narxni sun’iy ravishda chegaralash yoki tijorat molini ushlab turib narxni ko‘tarish – shariatda qoralangan ishlardan hisoblanadi. Bu maqolada mazkur holatlarga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning munosabati, ulamolar fatvolari va ijtimoiy oqibatlari tahlil etiladi.
«Narxni chegaralash» deganda mas’ul shaxs yoki taraf tomonidan narxni chegaralab qo‘yish tushuniladi.
«Ihtikor» deganda esa, turli yo‘llar bilan bir xil savdo molini egallab olib narxni oshirishga urinish aytiladi.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Odamlar: "Yo Allohning Rasuli, narx ko‘tarilib ketdi bizga narxni belgilab bering" deyishdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Albatta, Allohning o‘zi narxni belgilovchi, tutuvchi, keng qiluvchi va rizq beruvchidir. Men esa sizdan birortangiz ham mendan na qon va na molda zulm, da’vo qilmaganingiz holimda Allohga ro‘baro bo‘lishni xohlayman" dedilar (Sunan egalari rivoyat qildilar).
Qimmatchilik ko‘pchilikni tashvishga solib qo‘yadi. Chunki bu holat barchaga zarar keltirayotgan bo‘lib ko‘rinadi. Hamma bu holatdan chiqish yo‘lini istaydi. Eng oson, eng sodda va hammaga «yalt» etib ko‘rinadigan chora bozorda narxni chegaralab qo‘yish bo‘lib, ko‘rinadi. Nima uchun Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bu ishni qilmadilar? Hatto ba’zi sahobalar bu taklifni qilganlarida ham ma’qul ko‘rmadilar. Chunki Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hech bir narsaga yuzaki qaramasdilar.
Narxni chegaralash vaqtincha foyda bergani bilan aldamchilikdir, keyin esa zarar bo‘lishi turgan gap. So‘ngra tojirlar o‘z faoliyatlarini to‘xtatadilar. Bu hol esa el yurtga boshqa tomondan rizq kelishini ma’n qiladi. Shuning uchun ham qanchadan-qancha boy davlatlar xonavayron bo‘ladi. Faqirilk va miskinlikka ro‘baro‘ bo‘ladi.
Sotuvchi o‘z molini o‘z ixtiyori ila o‘zi xohlagan narxda sotsa, yaxshi bo‘ladi. Oluvchi o‘z ixtiyori ila o‘zi rozi bo‘lib, xohlagan narxga olsa, yaxshi bo‘ladi. Muhimi, o‘zaro rozilik bo‘lishi kerak.
Yaxshi va sifatli narsaning narxi baland bo‘ladi. Yomon va sifatsiz narsaning narxi esa past bo‘ladi. Hammasi bozor ko‘tarishiga qarab bo‘ladi. Shuning uchun ham har bir kishi bozor yaxshi ko‘taradigan molni yetishtirishga, olib kelishga qiziqadi. Hamma shunga uringandan keyin yurtda doimiy va haqiqiy serobchilik, arzonchilik hukm suradigan bo‘ladi.
Muammar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: "Kim ehtikor qilsa, o‘sha xatokordir", dedilar (Imom Muslim, Abu Dovud, Termiziy rivoyati).
«Ihtikor» lug‘atda ushlab turish ma’nosini anglatadi. Shariatda esa sotib olingan narsani narxini oshirish uchun qasddan sotmay ushlab turishga «ihtikor» deb aytiladi.
Ulamolarimiz xalq ommasining ehtiyoji ko‘proq tushadigan narsalar, xususan, oziq-ovqatning ehtikoriga alohida, boshqa narsaning ehtikoriga alohida qaraganlar.
Birinchisi mutloq mumkin emas desalar, ikkinchisini qimmatchilik vaqtida mumkin emas deganlar. Ihtikor haqida juda ko‘p hadislar rivoyat qilingan.
Abdulloh ibni Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: "Kim taomni 40 kecha ehtikor qilsa, batahqiq u Allohdan voz kechgan va Alloh undan voz kechgan bo‘ladi. Qaysi yurtning ahlidan bir kishi och yotgan bo‘lsa, batahqiq, ular Allohning zimmasidan tushgan bo‘lurlar", deganlar.
Ba’zilar shu hadisga suyanib ehtikor faqat taomda bo‘ladi deydilar. Lekin jumhur ulamolar ehtikor haqida hadislar ko‘p, shuning uchun bu hadis asos bo‘la olmaydi deydilar.
Umar ibn Hattob roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: "Jalb qiluvchi rizqlantirilgandir, ehtikorchi esa la’natlangandir", deganlar.
«Jalb qiluvchi» boshqa yurtdan o‘z yurtiga kerakli narsalarni olib kelib sotuvchidir. Demak, bu ish, yaxshi ishdir. Kim bu ishni qilsa rizqi ulug‘ bo‘ladi. Ammo o‘z yurti bozorida eng kerakli narsalarni sotib olib, ushlab turib, sun’iy ravishda narxni ko‘taruvchilar la’natlangandur. Chunki unga xalq muhtoj bo‘lib turgandi, u esa ishlab chiqarmay, boshqa yurtdan olib kelmay foyda topishga uringan xaromxo‘r kimsadir.
Imom Ahmad Abu Xurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: "Kim musulomonlarning narxlariga kirishib, ularga qimmatchilik keltirish uchun harakat qilsa, Alloh uchun uni qiyomat kuni katta olovga o‘tkazmog‘i haq bo‘ladi", deganlar.
Demak, ehtikorchi bu dunyoda ham, u dunyoda ham qattiq azob-uqubatlarga duchor bo‘ladi.
Ashurov Mahmudxon Muhammad G‘ulom
Foydalanilgan adabiyotlar: