Imomlar minbari
Alloh taolo bandalarni rizqning turli sabablarini bajarishga, taqdir qilgan rizqqa bo‘lgan intilishi, uning sabablarini izlashi va mehnat qilishini buyurgan. Ammo har qanday holatda ham – bandaning rizq sabablarini qilish-qilmasligidan qat’i nazar rizqni faqatgina Alloh taolodan ekaniga qat’iy ishonish, yagona Allohni Razzoq deb bilish iymonimiz amridir.
Bu haqda Hakim Termiziyning «Navodir ul-usul fi-ma’rifati ahadisil rasul» kitobida Zayd ibn Aslam (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilingan quyidagi hadisi sharif keltirilgan.
Ash’ariylar kemada hijrat qilib Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning huzuriga otlanishdi. Ular orasida Abu Muso, Abu Molik va Abu Omir ham bor edi. Manzilga yetish asnosida ularning oziq-ovqatlari tugab qoldi. Shuning uchun oralaridan bir kishini Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning huzuriga yemak so‘rash uchun jo‘natishdi.
U kishi Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) eshigining oldiga yetib borganida quyidagi oyatning o‘qilayotganini eshitdi: «Yerda o‘rmalovchi biror narsa (jonzot) yo‘qki, uning rizqi (ta’minoti) Allohning zimmasida bo‘lmasa! (U) uning qarorgohini ham, oromgohini ham bilur. Hammasi aniq Kitob (Lavhul-mahfuz)da (yozilgan)dir” (Hud surasi, 6-oyat).
Haligi kishi «Ash’ariylar Alloh taolo nazdida arzimas o‘rmalovchi emas», dedi-da, Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam)ning huzuriga kirmasdan ortiga qaytdi.
Sheriklari oldiga yetgach, «Xursand bo‘linglar, sizlarga yordam keladi», deya xushxabar berdi. Sheriklari uni Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bilan gaplashgan va U zot yemak yetkazishga va’da bergan, deb o‘ylashdi.
Ko‘p o‘tmay, ikki kishi non va go‘sht to‘ldirilgan katta idish ko‘tarib keldi. Ash’ariylar taomdan xohlagancha yeyishdi. Keyin bir-biriga: «Bu taomning qolganini Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ga qaytarsak, o‘z zaruratlariga ishlatardilar», deyishdi. Haligi ikki kishiga: «Bu taomni Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ga olib boring, biz undan hojatimizni qondirdik», deyishdi.
Bir muddatdan so‘ng ular Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning huzuriga borib: «Ey Rasululloh, Siz jo‘natgan taomdan ko‘proq va shirinroq taom ko‘rmaganmiz», deb minnatdorlik izhor qilishdi.
Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) taajjublanib: «Men sizlarga taom yuborganim yo‘q», dedilar. Shundan so‘ng ular U zotning huzuriga sheriklaridan birini yuborishgani u bilan bo‘lib o‘tgan voqealarni aytib berishdi. Shunda U zot: «Alloh sizlarni rizqlantiribdi», dedilar. Bu hadis bandaga rizqni qilayotgan ishlari emas, Alloh yetkazishiga yana bir dalildir.
Alloh taolo insonlarning, hayvonlarning va barcha jonzotlarning rizqini O‘z zimmasiga olgan. Zero Alloh taolo ularning Yaratuvchisi bo‘lgani kabi rizqlarini ham beruvchisidir. Rizqni Allohdan deb bilish, shunga ishonish hamda rizq sabablari bo‘lgan ishimizga suyanib qolmasdan Razzoq bo‘lgan Zotni bir lahza bo‘lsa-da unutib qo‘ymasligimiz muhim amallardandir.
Shuhrat G‘OIMOV,
Toshkent shahridagi «Hasanboy»
jome masjidi imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan