«Biz osmonu yerni va ularning orasidagi narsalarni behuda yaratganimiz yo‘q» (Sod surasi 27-oyat).
O‘tgan kuni nashriyot muharriri Bobomurod Erali somsasini yeyishni unutib qo‘yibdi. Kecha mening oldimga o‘sha somsani yesam bo‘ladimi deb maslahat so‘ragani chiqibdi. Men unga: “Yesangiz-yengu, keyin darhol garajning tahoratxonasiga qulayroq joyga borib oling-da”, deb maslahat berdim. “U holda sizga bera qolay somsani”, dedi. “Menga bersangiz, mushugimga olib borib beraman, haqqingizga duo qilib qo‘yadi”, dedim. “Duosi o‘ziga siylov, menga pulini berib yuborsin”, dedi shoir. “Mushukda pul nima qiladi, sichqon-pichqon tutib olsa, berib yuborar”, dedim. “Sichqonmi, kaltakesakmi – nima bo‘lsa ham ushlab bersin”, dedi somsasi uchun joni o‘rtanib borayotgan Bobomurod domla. “Xo‘p”, deya mabodo hidi chiqib ketsa noqulaychilik bo‘lmasin deb Yusufxon akam yelim paketga mahkam o‘rab tutqazgan somsani olib ketdim.
Somsani uyga olib borib mushukning oldiga qo‘ygan edim, uzoqdan turib bir hidladi-da, burnini jiyirib: “Buni qayerdan olib keldingiz?” deb so‘radi. Achigan somsaning badbo‘y hidi unga yoqmaganini sezib o‘ng‘aysizlanib: “Bobomurod domla berdi”, dedim. So‘ng domlaning shu somsa evaziga narsa ham so‘raganini aytolmay kalovlanib qoldim. Mushuk esa: “Somsasi boshidan qolsin!” deb mo‘ylovini buradi-da, gerdayib ortiga qayrilib ketdi.
Buni ko‘rib bizning xonimning jag‘i ochilib ketsa bo‘ladimi, “Mushuk bechorani o‘ldirgani olib keldingizmi buni, bu somsani it yesa ham o‘lib qoladi. Abdulbosit, anovini qo‘shnining itiga chiqarib tashla! A, o‘lmaydi, kuchukka hech balo qilmaydi...”
Hosili kalom, bir maza qilib go‘shtli somsa yesin degan niyatda uyimizni sichqonu kalamushlardan himoya qilib yurgan mushugimizning joniga xavf solib qo‘yibman, astag‘firulloh – uvolginasi yomon-a.
Zero, Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam mushuklar haqida «U sizlarning atrofingizda aylanib yuradigan hayvonlardan», deganlar. Sahobalardan Abdurahmon ibn Sahl mushuklarni yaxshi ko‘rib, boqib yurganlari uchun Nabiy sollallohu alayhi vasallam uni «Abu Hurayra» – «mushukchaning otasi» deb kunyalaganlar.
Yana ulug‘larimizdan birining etagida mushukcha uxlab qolgan ekan, namoz vaqti kirib tahoratga turmoqchi bo‘lsa, shiringina uxlab yotgan mushukcha uyg‘ona qolmas emish. U muhtaram zot shugina jonivorning uyqusini buzmaslik uchun shartta etagini kesib turib ketgan ekanlar.
Mushukni Payg‘ambarimiz alayhissalom yaxshi sifat bilan sifatlaganlari, sahobalar, valiylar, mehribon insonlar yaxshi ko‘rgani evaziga bu jonivor insonlarga ko‘p foyda yetkazishga harakat qiladi. Tasavvur qiling, oyog‘ingizning tagidan sichqonmi, kalamushmi o‘tib qolsa, nima qilasiz? Joyingizda sakrab, o‘ynab qolasiz, to‘g‘rimi? Muloyimgina bo‘lib yotgan mushukcha esa darhol katta avlodi yo‘lbarsga aylanadi. Shu vaqtda uning qanday chiroyli bo‘lib ketganini chaqqonligini, kuchliligini bir ko‘rsangiz edi...
Ammo Alloh taolo oyati karimada har bir narsaning hikmat bilan yaratilganining xabarini berib qo‘yganini bilmagan kimsalar ularni nobud qilib, johilliklarining jabrini o‘zlari tortganlar. Jumladan, 1484 yil Papa Innokentiy VIII mushuklarni shaytonga sig‘inish vositasi deb hisoblagani bois ularni qirib tashlashga buyruq berdi. Butun Yevropa mushuklardan tozalandi. Natijada sichqonlar ko‘payib vabo tarqaldi. Bu o‘lat 100 mingdan ortiq insonning yostig‘ini quritdi.
O‘tgan yuzyillikda donlarni tashib ketyapti degan da’vo bilan Xitoy qushlarga qirg‘in keltirdi. Qanday qilib deysizmi? Bir milliarddan ortiq xitoyliklar qo‘liga tovoqmi, tog‘orami nima to‘g‘ri kelsa olib, dangir-dungir qilib qushlarni hurkitib turgan. Yerga, daraxtga simyog‘ochga, uylarning tomiga, bir martagina qo‘nib nafas rostlab ololmagan qush bechoralar tappa-tappa tashlab o‘lib qolavergan. Buning natijasida o‘sha yili xitoyliklar yerdan mutlaqo hosil ololmagan, hamma ekinlarni qurt-qumursqalar nobud qilgan.
Ko‘hna tarix sahifalarini titkilayversangiz, shunga o‘xshash aqlbovar qilmas hodisalarni ko‘p uchratasiz. Ba’zida bizning o‘zimizning ham ko‘nglimizga ayrim jonzotlar xush kelmaydi. Ana shunday kezlarda “Biz osmonu yerni va ularning orasidagi narsalarni behuda yaratganimiz yo‘q” oyatini eslab qo‘ysak, ko‘nglimiz taskin topib, yengil tortamiz va Rabbimizdan ularning barchasini bandalari uchun manfaatli qilishini so‘rab duo qilib qo‘yamiz.
Damin JUMAQUL
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Tong sahar to‘rt muchamizning sog‘, oilamiz tinch, tashqarida hech qanday xavfning xatarisiz uyg‘onish biz har doim ham e’tibor beravermaydiganimiz, shukrini ado etishni esimizdan chiqaradiganimiz ne’matlar sirasiga kiradi. Go‘yo asli shunday bo‘lishi kerakdek yashayveramiz. Yana bir tur ne’matlar borki, bizning e’tiborimizdan chetda. Bularga suv, havo kabi biz qadrlamaydigan, lekin bular bo‘lmasa, bir soat ham yashay olmaydigan ehtiyojlarimiz kiradi.
Bu ne’matlarning shukrini ado etmaslik, ya’ni qadriga yetmaslik oqibati nimalarga olib kelishi bugungi kunda namoyon bo‘lyapti. Pala-partish foydalanish sabab Orol dengizining qurishi nafaqat mintaqamizning, balki butun dunyoning muammosiga aylanib ulgurganiga ancha bo‘ldi. Biz uchun tekinga berib qo‘yilgan bu bebaho ne’matni qadrlamaslik orqasidan bugun insoniyat jiddiy muammolar qarshisida turibdi. Alloh taolo O‘zining kalomida berilgan ne’matlarni qadrlashni ta’kidlab, «Yeb-ichinglar, ammo isrof qilmanglar. Chunki U Zot isrof qiluvchilarni sevmas» (A’rof surasi, 31-oyat), deb buyurdi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tahorat qilayotgan buyuk sahobalardan biri Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning suvni ko‘proq ishlatayotganini ko‘rdilar va unga: «Hoy Sa’d! Bu qanday isrofgarchilik?!» dedilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu: «Ey Allohning Rasuli! Tahoratda ham isrof bo‘ladimi?» dedi. U Allohning ibodati uchun tahorat qilayotganda suvni sal ko‘proq ishlatish isrof sanalmasa kerak, deb o‘ylagan ekan. Shunda u zot alayhissalom: «Ha, hatto oqib turgan daryoning yoqasida bo‘lsang ham», dedilar.
Biz esa «Suv – tekin» degan tushuncha bilan bir paytlar shaharlarimiz, qishloqlarimiz, mahallalarimizda zilol suvga to‘lib oqqan ariq-anhorlarni quritdik. Borlarini chiqindixonaga aylantirdik. Oqibatda ilgari odamlar bemalol ichavergan ariq suvlari hozir hatto qo‘l yuvishga ham o‘ylanib qolinadigan holga keldi.
Yaqin-yaqingacha poytaxtning shimoli-sharq tomonidan ko‘rinib, bahri dilingizni ochgan, xush kayfiyat bag‘ishlagan purviqor tog‘lar bugun ko‘rinmay qolganiga odamlar endi-endi ahamiyat bera boshlashdi. Daraxtlarning kamayishi, avtoulovlarning ko‘payishi, mavjud yashil hududlar qisqarib, o‘rniga rejasiz qurib tashlanayotgan uy-joy ekologiyaga, ona tabiatga ta’sir qilmay qolmadi. Qalin changli parda ortiga yashiringan tog‘lar xuddi bizni yordamga chaqirayotgan, vaqtida chora ko‘rilmasa, og‘ir oqibatlar yuzaga kelishidan ogohlantirayotgandek go‘yo.
Va achinarlisi bu og‘ir oqibatlar o‘zini ko‘rsata boshladi. 60 yillik tajribaga ega IQAir tashkiloti tomonidan tayyorlangan oxirgi yillik hisobotda qayd etilishicha, havoning ifloslanishi oqibatida bir yilda dunyo bo‘yicha 7 million aholi hayotdan bevaqt ko‘z yummoqda, milliardlab inson nafas yo‘llari kasalliklari hamda boshqa og‘ir dardlarga yo‘liqmoqda. IQAir sayti ma’lumotlariga ko‘ra, 2023 yil yakunlari bo‘yicha tuzilgan reytingga muvofiq, O‘zbekiston 134 davlat orasida 23-o‘rinni band etib turganini juda achinarli. Ro‘yxatdagi havosi eng iflos uchlikni Bangladesh, Pokiston va Hindiston egallagan (iqair.com/ru/world-most-polluted-countries).
Surunkali respirator kasalliklarining dunyo bo‘ylab tarqalishi va bu jarayonlarning asoratlarini o‘rgangan bir guruh britaniyalik olimlar inson o‘limiga sabab bo‘layotgan beshta asosiy omillardan biri nafas olish tizimi kasalliklar ekanini ma’lum qilishdi. Tibbiyot sohasiga oid yangiliklarni yoritadigan «The Lancet» nashri e’lon qilgan maqolada 1990–2019 yillarda nafas yo‘llari kasalliklarining tarqalishi 39,8 foizga, ushbu dardlardan vafot etganlar soni esa 28,5 foizga oshgani aytilgan. Bronxial astma eng ko‘p tarqalayotgan surunkali respirator kasallik sifatida qayd etilgan bo‘lib, nafas yo‘llarining kasallanishi, birinchi navbatda, chekish illati, shuningdek, havoning ifloslanishi hamda sanoat ishlab chiqarishining turli xildagi salbiy oqibatlari sabab yuzaga kelmoqda.
Yurtimizdagi maktablarning birida atrof-muhitni asrab-avaylash hamda boshqa ijtimoiy muammolarni bartaraf etish, ularning oldini olishga bag‘ishlangan tadbirda bir o‘quvchi yigit Ona Yerning odamlarga qilgan murojaatini o‘qib bergan edi. Siz ham bu murojaatga bir e’tibor berib ko‘ring-a:
«Ey odamzod, nimalar qilib qo‘yding, nimalar qilyapsan! To‘xta! Bo‘ldi! Yetar endi. Daraxtlarni kesib, qancha o‘rmonlarni yo‘q qilding, havoni, suvni bulg‘atding. Ko‘lu daryolarni quritding. Juda qizib ketdim. Yaratilganimdan beri bunaqa qizimaganman. Hammayog‘imni yondirib, ilma-teshik qilib tashlading-ku! Yana nima istaysan, odamzot?! Shaharlarda tuproq qolmadi! Hammayoqni toshdek beton bilan qoplab tashlading. Mening sabrim cheksiz emas. Zaxiralarim ham tugab boryapti. Meni asramasang, ertaga o‘zing qiynalasan. O‘zingni bos. To‘xta. Atrofga qara! Aql bilan ish tutib, menga ozgina yordam berib yuborsang, u yog‘iga o‘zimni o‘zim tiklab olaman. Yaxshiyam Alloh menga o‘zimni o‘zim sovutish qobiliyatini bergan. Lekin vaziyat shu zaylda davom etaversa, ya’ni tabiat shu tarzda ifloslantirilaversa, tiklanish qobiliyatim ham ish bermay qo‘yishi mumkin. Avvalgi holga qaytishi dargumonu, lekin vaziyatni yaxshi tomonga o‘zgartirish mumkin. Yaxshi insonlar hali bor bu dunyoda. Hammangiz birlashsangiz, qo‘lingizdan ko‘p narsa keladi, Xudo xohlasa».
O‘smir yigitning bu murojaati har birimizga ko‘zingizni oching, vaqt borida imkoniyatlarni ishga soling, deyayotgandek go‘yo...
Alloh hech bir narsani bekor yaratmagan. Har bir o‘simlikning, har bir jonivorning vazifasi bor. Shuningdek, ularning mavjudligi, yashashi bir-biriga chambarchas bog‘liq. Bu zanjirni uzish mumkin emas. Bordiyu hayvonot yoki nabotot olamining bir vakili yo‘q qilinsa, buning oqibati qachondir baribir sezilishi aniq.
Achchiq haqiqat shuki, bor tabiatdagi, ya’ni atrof-muhitdagi ko‘pgina resurslar yo‘qotib bo‘lingan. Ammo o‘sha narsalarning ko‘pini tiklash, qaytarish mumkin. O‘z navbatida, borini saqlab qolish ham juda muhim. Shunday ekan, Alloh bergan buyuk ne’matlar – suv, tuproq, havo, o‘simliklaru jonivorlarga bo‘lgan munosabatimizni o‘zgartiraylik, azizlar. Zero, bizdan keyingi avlod ham ozod va obod yurtda yashashga haqli.
«Hilol» jurnali 8(65)-sonidan