Sizga har bir qilgan qilmishingiz javobi, albatta, o‘zingizga qaytajagini hayotim misolida so‘zlab bermoqchiman. 80 yoshga kirgunimcha birorta gunohim va savobim Uning e’tiboridan chetda qolmaganini his qildim. Isbot sifatida vahshiyona qotillik qilganimni aytib beraman. Oltmish besh yil o‘tsa-da, u kunlarni bir lahza ham esdan chiqarganim yo‘q. Bu o‘y meni hanuz ta’qib etadi, jazosini 65 yildan beri o‘tayman.
Oliygohni bitirib, 22 yoshimda turmushga chiqdim. Tez orada qiz farzandli bo‘ldim. Ammo men bolaga mehr qo‘ymadim. Uning halovatimni buzishi, yig‘lab asabimga tegishiga toqat qila olmas edim, ayniqsa, uni emizishni sira tasavvur qila olmas edim. U menga talpinardi, men esa...
Chaqalog‘im ochiqqanidan tinimsiz yig‘lardi, qaynonam va turmush o‘rtog‘imning: “Bolani emizdingmi, nega buncha yig‘layapti?” deyishlariga javoban: “Ha emizdim, o‘zidan o‘zi yig‘layapti deb, ovozini ular eshitmasligi uchun eshik, derazalarni yopib, hatto og‘zini ham bir-bir qo‘lim bilan berkitib nafasini qaytarardim. Yig‘lay-yig‘lay holdan toygan chaqaloq charchoqning zo‘ridan och bo‘lsa-da uxlab qolardi. Bir parcha go‘sht bo‘lishiga qaramay, ochlikdan qiynalib, iztirob chekishiga e’tiborsiz va rahmsiz bo‘ldim. Och qoldirganim evaziga bola tug‘ilganining uchinchi kuni azoblanib jon taslim qildi. Bu gunohimni hech kim bilmadi...
Yillar o‘tib ketma-ket uch o‘g‘illik bo‘ldim. Turmush o‘rtog‘im 35 yoshida olamdan o‘tdi. Uchala o‘g‘limga bor mehrimni berib katta qildim. Ammo farzandlarim bemehr va shafqatsiz bo‘lib ulg‘aydi. 50 yoshimda xotini o‘lgan bir qassobga ikkinchi bor turmushga chiqdim. U yaxshi fe’lli odam edi. Besh yillik turmushimizdan so‘ng qazo qildi. Nailojlikdan katta o‘g‘limning uyiga bordim. Bir vaqtlar jajji qizalog‘imni qanday och qoldirgan bo‘lsam, meni ham bolalarim shunday och qoldirdi. Kelinlarimning munosabati esa o‘g‘illarimdan ham o‘tib tushardi. 80 yoshdan oshgan kampir bo‘lsam, bir ishni evidan chiqmasdim. Hatto o‘g‘lim ayovsiz kaltaklardi ham. Opam rahmatlikning kelini meni ko‘rishga kelib: “Sizni o‘zim bilan olib ketaman”, deb qoldi. Chunki o‘g‘lim meni molxonaga ko‘chirib qo‘ygan edi. U meni yuvib-tarab, issiq-issiq ovqat bilan tanamni quvvatga keltirdi. “Uyimning to‘ri sizniki, xijolat bo‘lmang”, degan sari ko‘zimdan yosh duv-duv to‘kilardi. Opam o‘lguncha men o‘lsam bo‘lmasmi-di, derdim. Kelinposhshaning menga rahmi kelib ko‘ziga hatto yosh kelganda: “Men shu munosabatlarga loyiqman, deb dilimning chetida menga tinchlik bermayotgan sirimni ochdim. “Men qotilman!. Agar o‘sha qizimni o‘ldirmaganimda hozir sizni yoshingizda bo‘lib, menga mehr ko‘rsatgan bo‘larmidi?”
Uni bir ho‘plam sutga, ya’ni o‘zining haqi bo‘lgan rizqiga zor qilib o‘ldirdim. Javobiga o‘zim ochlik azobini boshimdan o‘tkazdim. Buni birovga aytib shikoyat qilmadim. Negaki, bu menga Allohning jazosidir...
Ko‘p narsalarni kech tushundim, esiz...
Taqdirning ilohiy amrlari – savob ishlarga mukofot va ajri, gunohlarga esa jazosi muqarrarligini bilganimda umrimni bu tarzda o‘tkazmagan bo‘lardim.
Nilufar BOZORBOY qizi
oqqa ko‘chirdi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Kecha imom Zahabiyning «Siyaru a’lomin nubalo» asarini o‘qiyotgan edim. U kitobdagi Abdulloh ibn Muborak rohimahullohning imom Molik rohimahulloh haqida aytgan gapi hali ham quloqlarim ostida jaranglamoqda:
«Molik ibn Anas kabi ko‘tarilgan kishini ko‘rmadim. U ko‘p ro‘za tutmas, ko‘p namoz o‘qimas edi. Ammo unda qalb bor edi!».
Do‘stim! Imom Molik rohimahulloh «Muvatto» asarini yozganida kishilar unga: «Hadis kitoblari ko‘p-ku! Kishilarning bunga nima ehtiyoji bor?!», deyishgan edi. Imom Molik rohimahulloh: «Alloh uchun bo‘lgani qoladi!», degan edi.
Imom Molikning butun borlig‘i Alloh uchun edi. Darhaqiqat, «Muvatto» qoldi.
Do‘stim! Alloh taolo bandasining xolis O‘zi uchun qilinadigan bittagina bo‘lsada yashirin ibodatini sevadi. U amalni hech kim ko‘rmasa, maqtamasa, hech kim eshitmasa, olqishlamasa, uni bajarganda maqsad faqat Allohning rizosi bo‘lsa, Uning huzurida hech narsa zoye bo‘lmasligiga ishonsa banda…
Kameralar tushura olmaydigan doimiy sadaqang bo‘lsa, kechalari namoz o‘qisang-u, uni oilang bilmasa, do‘konlarga borib birovlarning qarzlarini to‘lab kelsang-u, ular seni tanishmasa, sen ularni tanimasang, yetimlarni qaramog‘ingga olsang-u bu ishing faqat qiyomatda oshkor bo‘lsa….
Do‘stim! Imom Molikning «Alloh uchun bo‘lgani qoladi» degan gapini yodingga ol. Allohga muhabbat qilib, dinni himoya qilib ixlos bilan yozgan ikki qator jumlangni Alloh minglab insonlarga tarqatadi. So‘zlaring butun yer yuzi bo‘ylab aylanadi. Sen esa uyingda o‘tirgan bo‘lasan…
Allohning roziligini talab qilib yozgan kitobingni Alloh bir gunohkorning tavbasiga sabab qilsa, bir mahzun kishiga hamdard qilsa, bir adashganni to‘g‘ri yo‘lga solsa bundan ortiq baxt bormi?! Vafot qilganingda kitoblaring ortingda qolib kishilarni irshod qilib tursa…
Savob umidida bitta daraxt eksang, Alloh uni tog‘lar kabi sobit qilsa, kishilar undan soyalansa, mevalaridan yeyishsa bu ne baxt! Bir paytlar u kichkina niholcha edi. Bugun esa u Alloh uchun ekkaning sabab qiyomating uchun zaxira bo‘lmoqda…
Insonlar uchun Alloh rizosini istab suv chiqarib bersang ehtimol uning mukofoti Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning qo‘llaridan suv ichish bo‘lar?! Allohdan ko‘ra vafodorroq zot yo‘q aslida…
Alloh uchun ilm olsang, birovga ilm bersang, Qur’on yodlasang va uni boshqalarga yodlatsang bularning ajrini farishtalar albatta sahifangga yozadi inshaalloh!
Alloh uchun bo‘lgani qoladi. Imom Navaviy rohimahullohning «Riyozus solihiyn» kitobini London va Parijda sotiladi deb o‘sha davrda kim o‘ylagan?! Ammo Alloh taolo Vallohu a’lam imom Navaviyning qalbiga boqib rozi bo‘lgan, shu sabab uning kitobini yashatgan…
Kishilar ibn Qoyyim rohimahullohning «Madorijus solikin» asariga bejizga yopishib olishmagan. Alloh uchun bo‘lgani qoladi.
Kishilar bejizga ibnul Javziy rohimahullohning «Soydul xotir» asarini o‘qishmaydi. Alloh uchun bo‘lgani qoladi.
Imom Ahmad rohimahulloh doimo: «Yo Robbim! Meni o‘ldirganingda maxluqotlaringdan biror kishi meni tanimasin», degan edi. Alloh u zotning qalbida shuhratga havas yo‘qligini bildi. U zotni jumla jahonga mashhur qildi. Alloh uchun bo‘lgani qoladi.
Do‘stim! Alloh uchun bo‘lgani qoladi!
Abdulqodir Polvonov