Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Iyun, 2025   |   24 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:50
Peshin
12:30
Asr
17:40
Shom
20:03
Xufton
21:41
Bismillah
20 Iyun, 2025, 24 Zulhijja, 1446

Meni eshityapsizmi?..

09.07.2018   5111   6 min.
Meni eshityapsizmi?..

Allamahal uyg‘ondim.

Allaqanday nur ko‘rindi, ammo xona eshigi yopiq edi.

Qarasam, soat 3.30, sahar vaqti.

Menga ko‘rinayotgan nur qaydan tushayotir?

---

Birdan qo‘rqib ketdim, chunki qo‘limning yarmi devor ichiga botib ketgan edi.

Shoshib qo‘limni tortib oldim, vahima ichra o‘tirib qo‘limga qaradim.

Qo‘limni yana devorga tiradim, qo‘lim yana devor ichiga kirib ketdi!!!

---

Bir kulgi ovozini eshitgandek bo‘ldim.

Ukamning yotgan joyiga o‘girilib qaradim, uxlab yotibdi.

Qo‘rqqanimdan o‘rnimdan turib ukamni uyg‘otgani bordim.

Ammo javob bermadi.

To‘g‘ri onamning xonasiga bordim.

Otamni uyg‘otmoqchi bo‘ldim.

Birortasining menga javob berishini istar edim, lekin kimsa javob bermas edi.

Onamni uyg‘otmoqchi bo‘lgan edim, qarasam, onam uyqudan uyg‘ondi.

Uyg‘ondi-yu, ammo men bilan gaplashmadi.

---

“Bismillahir rohmanir rohim” derdi va yana shu iborani takrorlar edi.

Otamni uyg‘otdi. “Turing, bir bolalardan xabar olib kelaylik”, dedi.

“Hozir-a, ayni uyquning vaqti-ku, bir oz yot, tong yorishadi”, dedi otam.

Ammo onam g‘ishava qilaverganidan keyin otam ham o‘rnidan turdi va ular oldin-keyin bo‘lib xonamizga kirib kelishdi. 

---

“Otajon, onajon”, deya baqira boshladim, ammo hech biri javob bermadi.

Onam egnidagi kiyimini g‘ijimladi, uning meni tinglashini istayotgan edim, biroq u meni his etmayotgandi.

Onamning orqasidan ergashib yura boshladim, u bizning xonamizga kelib eshikni ochdi.

Biroq menga farqi yo‘q edi, menga har taraf eshik edi.

Ayni o‘sha vaqtda juda qiziqarli bir hodisaga yuzlashdim.

---

O‘zimning vujudimni ko‘rdim!

Ha, o‘z vujudimni. 

O‘tirib o‘zimni o‘zim tomosha qilardim. ikki kishi edim.

O‘zimdan o‘zim, kim bo‘ldi bu ajabo? deb so‘rar edim.

Bu vahimali tushdan qutulay, deya o‘zimni o‘zim uyg‘ota boshladim.

Ammo uyg‘ona olmadim.

---

Otam: “Ana yotishibdi-ku, yur ketdik, xonamizga”, dedi.

Lekin onam xotirjam bo‘la olmadi va men yotgan o‘ringa yaqin kelib,

Meni uyg‘ota boshladi. “Tur, Muhammad, turaqol, menga javob ber”.

Ammo javob yo‘q edi!!!

Bir necha marta urinib ko‘rdi, bo‘lmadi.

Daf’atan, otamning ko‘zlaridan yosh oqayotganini ko‘rib qoldim.

Shu vaqtga qadar hech qachon otamning yig‘laganini ko‘rmagan edim.

Baqir-chaqir, yig‘i-sig‘i boshlanib ketdi, ukam uyg‘ondi va: “Nima bo‘ldi?” deb so‘radi. otam achchiq yig‘i orasida: “Akang Muhammad o‘ldi”, dedi.

---

Yig‘i-sig‘i boshlandi.

Onamning oldida turib, “oyijon, yig‘lamang, qarang, mana qarshingizda turibman”, deyman.

Biroq negadir hech kim gapimga quloq solmaydi.

O‘tirib olib “men bu yerdaman”, deya baqira boshladim.

Qancha baland ovozda baqirsam ham hech kim e’tibor qilmadi.

Yo Rabbiy, meni bu qo‘rqinchli  tushdan va bu azobdan xalos et, deya iltijo qila boshladim.

---

Uzoqdan bir sas eshitdim, yaqinlashgani sayin balandlashardi.

U – Alloh taoloning bir oyati karimasi edi:

(Albatta, sen bundan g‘aflatda eding. Bas, Biz sening pardangni ochdik va bugun ko‘zing o‘tkirdir).

Qo‘qqisdan ikki kishi kelib, meni tutdi, ular inson emasdi.

Juda qo‘rqib ketdim!

“Qo‘yib yuboring meni, kimsiz o‘zi, mendan nima istaysiz?” deya baqira boshladim.

“Qabrga qadar sening qo‘riqchilaringizmiz”, dedilar.

----

“Men o‘lmadim, hali yashayapman”, dedim.

“Nega meni qabrga olib ketyapsiz, qo‘yib yuboring! Men his etyapman, gaplashyapman va ko‘ryapman, men o‘lganim yo‘q”.

Menga kulimsirab javob berdilar.

Dedilarki, “Ey insonlar, sizlar juda ham ajoyib yaratiqsiz, o‘limni hayotning so‘nggi deb hisoblaysiz, ammo bilmaysizki, aslida siz yashagan hayot ro‘yodan iborat bo‘lib o‘lganingiz zahoti uyg‘onasiz”.

Meni hali ham qabrga qaratib olib borayotgan edi.

Yo‘lda borayotib ko‘rdimki, men kabi insonlar va ularning yonlarida ham ayni meni olib ketayotganga o‘xshagan ikkitadan yaratiq bor, qaysi biri kulyapti va qaysi biri baqirib yig‘layapti.

Ulardan: “Nega bunday qilyapti, anovilar?” deb so‘radim.

Dedilarki, “Bu insonlar hayrat ichidadirlar, qayoqqa ketayotganini biladilar, qaysi birlari zalolatdalar...” qo‘rquv ichida so‘zlarini bo‘lib so‘radim:

“Otashga ketyaptilarmi?”

“Ha”, dedilar.

So‘zlarida davom etib anovi kulayotganlar jannatga ketayotganlarini aytdilar. Darhol: “Xo‘p, men qayoqqa ketaman?” deb so‘radim.

“Sen ba’zan, yaxshi eding, ba’zan yomon eding, – dedilar. – Ba’zida tavba qilib, ertasiga gunoh ishlar qilar eding va borayotgan manzilingni o‘zing aniq bilmas eding, bu yerdagi ahvoling shu odatingga monand bo‘ladi”.

Dahshatga tushib yana gapini bo‘lib so‘radim:

“Ya’ni, men otashga ketyapmanmi?”

Ular: “Allohning rahmati keng va yo‘lchilik uzundir”, dedilar. 

---

Yuzimni o‘girib qo‘rquv ichida ortimga boqtim, oilam: otam, amakim, qarindoshlarim hammasi

tobutga solib mening jasadimni ko‘tarib kelayotgan edi.

Ularning oldiga yugurib bordim va “Men uchun duo qiling, iltimos”, deya yolvordim.

Ammo kimsa menga javob bermadi,

qaysi biri yig‘layotgan edi, boshqasi mahzun edi.

Ukamning oldiga borib: “Diqqatli bo‘l, dunyoning fitnasi seni chalg‘itmasin”, dedim.

Meni eshitishini jon-jonimdan istadim. 

U ikki farishta meni qabrdagi jasadimga bog‘ladilar.

Qarasam, otam ustimga tuproq tashlayapti.

Qarindoshlarim ham tuproq tashlayapti.

U yerdagi insonlarning hammasi ustimga tuproq tashlayapti.

----

Dedimki, “Oh, koshkiydi ularning o‘rnida bo‘lsam-da, Allohga tavba etsam edi”. Kechalari  va kunduzlari namozlarimni o‘qisam edi.

Koshkiydi har kuni Rabbimga duo etsam edi.

Koshkiydi har kuni tavbamni yangilasam edi.

Koshkiydi yomonliklardan uzoq bo‘lsam edi.

Qabrimning tepasi yopilayozgan choqda:

“Ey insonlar! hushyor bo‘ling, dunyo hayoti sizni aldab qo‘ymasin”, deya baqira boshladim.

Baqirig‘imni ozgina bo‘lsa-da eshitishlarini juda ham istadim.

Siz meni eshityapsizmi?..

 

 

Damin JUMAQUL

tarjimasi

Ibratli hikoyalar
Boshqa maqolalar

Tabiat ham Sizni halok etmasin

20.06.2025   1272   6 min.
Tabiat ham Sizni halok etmasin

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Tong sahar to‘rt muchamizning sog‘, oilamiz tinch, tashqarida hech qanday xavfning xatarisiz uyg‘onish biz har doim ham e’tibor beravermaydiganimiz, shukrini ado etishni esimizdan chiqaradiganimiz ne’matlar sirasiga kiradi. Go‘yo asli shunday bo‘lishi kerakdek yashayveramiz. Yana bir tur ne’matlar borki, bizning e’tiborimizdan chetda. Bularga suv, havo kabi biz qadrlamaydigan, lekin bular bo‘lmasa, bir soat ham yashay olmaydigan ehtiyojlarimiz kiradi.

Bu ne’matlarning shukrini ado etmaslik, ya’ni qadriga yetmaslik oqibati nimalarga olib kelishi bugungi kunda namoyon bo‘lyapti. Pala-partish foydalanish sabab Orol dengizining qurishi nafaqat mintaqamizning, balki butun dunyoning muammosiga aylanib ulgurganiga ancha bo‘ldi. Biz uchun tekinga berib qo‘yilgan bu bebaho ne’matni qadrlamaslik orqasidan bugun insoniyat jiddiy muammolar qarshisida turibdi. Alloh taolo O‘zining kalomida berilgan ne’matlarni qadrlashni ta’kidlab, «Yeb-ichinglar, ammo isrof qilmanglar. Chunki U Zot isrof qiluvchilarni sevmas» (A’rof surasi, 31-oyat), deb buyurdi.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tahorat qilayotgan buyuk sahobalardan biri Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning suvni ko‘proq ishlatayotganini ko‘rdilar va unga: «Hoy Sa’d! Bu qanday isrofgarchilik?!» dedilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu: «Ey Allohning Rasuli! Tahoratda ham isrof bo‘ladimi?» dedi. U Allohning ibodati uchun tahorat qilayotganda suvni sal ko‘proq ishlatish isrof sanalmasa kerak, deb o‘ylagan ekan. Shunda u zot alayhissalom: «Ha, hatto oqib turgan daryoning yoqasida bo‘lsang ham», dedilar.

Biz esa «Suv – tekin» degan tushuncha bilan bir paytlar shaharlarimiz, qishloqlarimiz, mahallalarimizda zilol suvga to‘lib oqqan ariq-anhorlarni quritdik. Borlarini chiqindixonaga aylantirdik. Oqibatda ilgari odamlar bemalol ichavergan ariq suvlari hozir hatto qo‘l yuvishga ham o‘ylanib qolinadigan holga keldi.

Yaqin-yaqingacha poytaxtning shimoli-sharq tomonidan ko‘rinib, bahri dilingizni ochgan, xush kayfiyat bag‘ishlagan purviqor tog‘lar bugun ko‘rinmay qolganiga odamlar endi-endi ahamiyat bera boshlashdi. Daraxtlarning kamayishi, avtoulovlarning ko‘payishi, mavjud yashil hududlar qisqarib, o‘rniga rejasiz qurib tashlanayotgan uy-joy ekologiyaga, ona tabiatga ta’sir qilmay qolmadi. Qalin changli parda ortiga yashiringan tog‘lar xuddi bizni yordamga chaqirayotgan, vaqtida chora ko‘rilmasa, og‘ir oqibatlar yuzaga kelishidan ogohlantirayotgandek go‘yo.

Va achinarlisi bu og‘ir oqibatlar o‘zini ko‘rsata boshladi. 60 yillik tajribaga ega IQAir tashkiloti tomonidan tayyorlangan oxirgi yillik hisobotda qayd etilishicha, havoning ifloslanishi oqibatida bir yilda dunyo bo‘yicha 7 million aholi hayotdan bevaqt ko‘z yummoqda, milliardlab inson nafas yo‘llari kasalliklari hamda boshqa og‘ir dardlarga yo‘liqmoqda. IQAir sayti ma’lumotlariga ko‘ra, 2023 yil yakunlari bo‘yicha tuzilgan reytingga muvofiq, O‘zbekiston 134 davlat orasida 23-o‘rinni band etib turganini juda achinarli. Ro‘yxatdagi havosi eng iflos uchlikni Bangladesh, Pokiston va Hindiston egallagan (iqair.com/ru/world-most-polluted-countries).

Surunkali respirator kasalliklarining dunyo bo‘ylab tarqalishi va bu jarayonlarning asoratlarini o‘rgangan bir guruh britaniyalik olimlar inson o‘limiga sabab bo‘layotgan beshta asosiy omillardan biri nafas olish tizimi kasalliklar ekanini ma’lum qilishdi. Tibbiyot sohasiga oid yangiliklarni yoritadigan «The Lancet» nashri e’lon qilgan maqolada 1990–2019 yillarda nafas yo‘llari kasalliklarining tarqalishi 39,8 foizga, ushbu dardlardan vafot etganlar soni esa 28,5 foizga oshgani aytilgan. Bronxial astma eng ko‘p tarqalayotgan surunkali respirator kasallik sifatida qayd etilgan bo‘lib, nafas yo‘llarining kasallanishi, birinchi navbatda, chekish illati, shuningdek, havoning ifloslanishi hamda sanoat ishlab chiqarishining turli xildagi salbiy oqibatlari sabab yuzaga kelmoqda.

Yurtimizdagi maktablarning birida atrof-muhitni asrab-avaylash hamda boshqa ijtimoiy muammolarni bartaraf etish, ularning oldini olishga bag‘ishlangan tadbirda bir o‘quvchi yigit Ona Yerning odamlarga qilgan murojaatini o‘qib bergan edi. Siz ham bu murojaatga bir e’tibor berib ko‘ring-a:

«Ey odamzod, nimalar qilib qo‘yding, nimalar qilyapsan! To‘xta! Bo‘ldi! Yetar endi. Daraxtlarni kesib, qancha o‘rmonlarni yo‘q qilding, havoni, suvni bulg‘atding. Ko‘lu daryolarni quritding. Juda qizib ketdim. Yaratilganimdan beri bunaqa qizimaganman. Hammayog‘imni yondirib, ilma-teshik qilib tashlading-ku! Yana nima istaysan, odamzot?! Shaharlarda tuproq qolmadi! Hammayoqni toshdek beton bilan qoplab tashlading. Mening sabrim cheksiz emas. Zaxiralarim ham tugab boryapti. Meni asramasang, ertaga o‘zing qiynalasan. O‘zingni bos. To‘xta. Atrofga qara! Aql bilan ish tutib, menga ozgina yordam berib yuborsang, u yog‘iga o‘zimni o‘zim tiklab olaman. Yaxshiyam Alloh menga o‘zimni o‘zim sovutish qobiliyatini bergan. Lekin vaziyat shu zaylda davom etaversa, ya’ni tabiat shu tarzda ifloslantirilaversa, tiklanish qobiliyatim ham ish bermay qo‘yishi mumkin. Avvalgi holga qaytishi dargumonu, lekin vaziyatni yaxshi tomonga o‘zgartirish mumkin. Yaxshi insonlar hali bor bu dunyoda. Hammangiz birlashsangiz, qo‘lingizdan ko‘p narsa keladi, Xudo xohlasa».

O‘smir yigitning bu murojaati har birimizga ko‘zingizni oching, vaqt borida imkoniyatlarni ishga soling, deyayotgandek go‘yo...

Alloh hech bir narsani bekor yaratmagan. Har bir o‘simlikning, har bir jonivorning vazifasi bor. Shuningdek, ularning mavjudligi, yashashi bir-biriga chambarchas bog‘liq. Bu zanjirni uzish mumkin emas. Bordiyu hayvonot yoki nabotot olamining bir vakili yo‘q qilinsa, buning oqibati qachondir baribir sezilishi aniq.

Achchiq haqiqat shuki, bor tabiatdagi, ya’ni atrof-muhitdagi ko‘pgina resurslar yo‘qotib bo‘lingan. Ammo o‘sha narsalarning ko‘pini tiklash, qaytarish mumkin. O‘z navbatida, borini saqlab qolish ham juda muhim. Shunday ekan, Alloh bergan buyuk ne’matlar – suv, tuproq, havo, o‘simliklaru jonivorlarga bo‘lgan munosabatimizni o‘zgartiraylik, azizlar. Zero, bizdan keyingi avlod ham ozod va obod yurtda yashashga haqli.


«Hilol» jurnali 8(65)-sonidan