Mavlono Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy hafizahulloh davrimizdagi tasavvufning eng nufuzli shayxlari sirasiga kiradi. U 1953 yil 1 aprelda Hindistonning shimoli-g‘arbidagi Panjob viloyatining Jhang hududida dunyoga kelgan. Otasining ismi Allohdeta edi. Otasi Qur’onni yod olgan hofiz zot bo‘lgan. Akasi ustoz Ahmad Ali esa yosh Zulfiqor Ahmadni tarbiyalashga muhim hissa qo‘shgan.
Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy 1967 yil o‘rta maktabni, 1971 yil Panjob unversititetini bitirgan. 1976 yili injenerlik sohasining menejmentlik ixtisosligida ta’limni davom ettirgan. Shuningdek, hazrat asosiy ixtisoslikdan tashqari, sport turlaridan suzish, gimnastika, kriket va futbol bo‘yicha mutaxassislikni ham egallagan. Dunyoviy ta’lim bilan birga diniy ta’limga ham e’tibor bergan, hofizi Qur’on bo‘lgan. Hadisga oid bilimni esa “Jomiya Rehmaniya Jahaniya ManDi” (tasavvuf maktabi) va Miltandagi “Jamiya ulumiya” ta’lim muassasalarida olgan.
Injenerlik ixtisosligini bitirgach, Pokistonning eng nufuzli sanoat korxonasida injener bo‘lib ishlagan. Asta-sekin malaka oshirib borib, bosh injener lavozimiga ko‘tarilgan. Qirq yoshida shu lavozimdan bo‘shab, diniy ilmini puxtalishni maqsad qilgan. 1983 yilda hazrati Xoja G‘ulom Habib rahmatullohi alayh tarafidan halfalik maqomini olgan.
Shayx Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy hazrat Hoji Muhammad Abdulmalik Siddiqiyning qiziga uylangan. Ulardan ikki o‘g‘il dunyoga kelgan. Ular: Mavlono pir Habibulloh Naqshbandiy va Mavlono Sayfulloh Naqshbandiy. Zulfiqor Ahmad Naqshbandiyning nutq va ma’ruzalari dil tortar bo‘lib, tarbiyani isloh qilishga yo‘g‘rilgan. Ularni odamlar ko‘zda yosh bilan tinglaydi, gunohlaridan tavba qiladi.
Hayotida sunnatga ergashadi. Hozirgacha u 70 ta mamlakatni borib ko‘rgan. Singapur, Tayland, Saudiya Arabistoni, Hindiston, Misr, Nepal, Amerikaning juda ko‘p shtatlari, Rossiyaning juda ko‘p shaharlariga, Turkiya, Italiyaga safar qilganlar. 1992 va 1998 yillarda esa O‘zbekistonga tashrif buyurgan. Bu safarlari haqida “Lahur se ta xake Buxoro o Samarqand” degan kitob yozgan. Urdudan tashqari, arab va ingliz tillarida bemalol ma’ruza qiladi.
Ko‘plab ixlosmand kishilar ul zotning xalqasiga mansub. Ularning ko‘pi Hindistonda istiqomat qiladi.
Yuz mingdan ortiq kishi Zulfiqor Ahmad Naqshbandiyning ma’ruzalarini tinglab, kitoblarini o‘qib o‘zgargan. Uning qalamiga mansub juda ko‘p diniy asarlar chop etilgan. Ularga, “Ishqi Ilohiy”. “Ishqi Rasul ssollallohu alayhi vasallam”, “Tasavvuf-o suluk”, “Hayo aor pakdamaniy”, “Xutbaate faqir”, “Ilme naafe” kabi kitoblar mansubdir.
Shayx Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy hazratlari hozirda Lohur shahrida istiqomat qiladi. Madinai munavvarada ham uyi bor.
Shayx Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy asarlaridan:
DARAXTDA YASHIRIN SIRLAR
Inson daraxt emaski bir joyda tik turaversa, tosh emaski yotaversa. Inson ashraful maxluqot – jonzotlarning eng ulug‘i. U har doim Allohning zikri bilan mashg‘ul bo‘lishi kerak! Yashashdan maqsad – Alloh taologa bandalik qilishdir. Hayotdan maqsad – Alloh taoloning yodi. Inson jismi tegirmonga o‘xshaydi. Tegirmon bug‘doy tortib tursa foydasi tegadi. Yopiq tegirmon foydasizdir. Xuddi shunday inson jismi solih amallarni bajo keltirib tursa foydalidir. Aks holda jism foydasiz buyum kabi bo‘lib qoladi.
Koinotdagi jismlar bizga suzayotgandek ko‘rinadi. Osmondagi sayyoralar va yulduzlarga qarang. Harakatlanayotgani ko‘rinib turibdi. Bunda inson uchun bir sassiz payg‘om bor: Ey inson! Sen ham o‘z hayotingda harakatlanuvchiga aylanishing kerak!
Qul zehniyatli odamlarda juda keng vaqt bor bo‘ladi. Vaqtining aksar qismi bo‘sh o‘tadi. Ozod bandalar mehnati ko‘pligi sabab vaqti tig‘izdir.
Atrofimizga yaxshilab boqsak bizni o‘rab olgan tabiat bizga dars berayotgandek: Ey inson! Sen dunyoda faqat bir maqsad uzra yaratilding! Agar shunga munosib hayot kechirsang muvaffaqiyat qozonasan.
Daraxtning yerdan unib-o‘sish siri
Biz uchun daraxtda ko‘p foydalar mavjud. Unda ajoyib va g‘aroyib narsalar yashirin. Masalan, e’tibor bergandirsiz, daraxt doimo tuproq ostidan unib chiqadi. Tillo va kumush idishlarda o‘smaydi. Bundan maqsad nima? Maqsad shuki: Ey inson, agar sen muvaffaqiyatli bir hayot kechirmoq istasang atrofingdagi muhit va jamiyatdagi odamlar bilan aralashib yashashing kerak bo‘ladi. O‘rmonlarga, g‘orlarga berkinib taraqqiy topaman desang, istagan narsang u yerlardan topilmaydi.
Urug‘ning tuproq ostiga ko‘milishi hikmati
Tuproq ostiga ko‘milgan tomir daraxt bo‘lib o‘sadi. Qanday qilib daraxtga aylandi? Tomir o‘zini mahv etib, urug‘ o‘zini tuproqqa qorishtirgach Alloh taolo uni daraxtga aylantiradi. So‘ngra daraxt meva bog‘laydi. Bir urug‘dan minglab urug‘lar olinadi. Xuddi shunday, inson ham “men”likni mahv aylasa, o‘zidagi kibr, manmanlikni sindirsa Alloh taolo minglab balki yuz minglab insonlarning haqiqiy inson bo‘lishiga sabab bo‘ladigan maqomni unga ato etadi.
Urug‘ning o‘zini qurbon qilishida insoniyat uchun bir payg‘om bor. Bir urug‘ o‘zini qurbon etib daraxtga aylanadi va insonlarga hamda jonivorlarga soya beradi. Xuddi shunday, qaysi inson o‘z nafsini qurbon etsa va nafsining bo‘yniga shariat yuganini ilsa, Alloh taolo uni qad ko‘targan daraxt kabi qilib qo‘yadi. U boshqa insonlar uchun soyador daraxtga aylanadi. O‘zi yolg‘iz bo‘lsa ham minglab insonlarga soyabon bo‘ladi. (Xutaboti Faqiyr. 16-jild. Abdulvohid Ibrohim domla tarjimasi.)
Toshkent shahar “Hazrati Ali” jome masjidi imom noibi
Abdulqayyum G‘ofurov tayyorladi.
Vatan – bu insonning tug‘ilib o‘sgan yeri, uning go‘daklik chog‘idanoq mehr qo‘ygan o‘chog‘i, mahallasi va qishlog‘i bilan ta’riflanadi. “Vatan” so‘zi arab tilida tug‘ilib o‘sgan joy, ona yurt ma’nosini anglatadi. Vatanga muhabbat yuksak insoniy fazilat. Bu borada: “Vatanni sevmoq iymondandir” hikmatini esga olishning o‘zi kifoyadir. Bizga ma’lumki, Vatanga bo‘lgan muhabbat joy, makon va vaqt tanlamaydi. Bu tuyg‘u inson tug‘ilishi bilan vujudga kelib, vafot etishi bilan o‘z poyoniga yetadi.
Vatanga mehr esa ona suti bilan qalbga singadi. Shu o‘rinda Imom Buxoriy, Imom Termiziy, Burhoniddin Marg‘iloniy, Qaffol Shoshiy, Farobiy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino, Al-Xorazmiy, Mirzo Ulug‘bek, Ahmad Farg‘oniy kabi buyuk allomalarimiz Vatanga bo‘lgan kuchli muhabbatlari tufayli ko‘plab asarlarini yurt nomi bilan bog‘laganlari tarixdan ma’lum.
Buyuk ajdodlarimiz Najmiddin Kubro Vatan himoyachisi qanday bo‘lishiga yorqin misol bo‘la oladi. Minglab muridlarga ega bo‘lgan bu tariqat peshvosi mo‘g‘ullar bostirib kelganligidan xabar topgach, birinchilardan bo‘lib Vatan himoyasiga otlanadi. Mo‘g‘ul hukumdorlari Najmiddin Kubroning xalq orasidagi obro‘-e’tiborini ko‘rib, unga shaharni tashlab, o‘zi ixtiyor qilgan tarafga ketishini taklif qiladi. Biroq, vatanini o‘z jonidan ustun bilgan Najmiddin Kubro bosqinchilarga qarshi jangga kirishadi, lashkarlarni olg‘a chorlab borayotganida shahid bo‘ladi. Jaloliddin Manguberdining esa mohir lashkarboshiligi, jasorati va mardligi mo‘g‘ul imperiyasi hukmdori Chingizxonni lol qoldirgani tarix sahifalaridan ma’lum. U Jaloliddinning sha’niga maqtov so‘zlarini izhor etib: “Otadan dunyoda hali bunday o‘g‘il tug‘ilmagan. U sahroda sher kabi g‘olib jangchi, daryoda esa nahang (akula) kabi botirdir”, deydi va o‘g‘illariga yuzlanib: “Otaga shunday o‘g‘il zarurki, u ikki girdob – olov va suv girdobidan ozodlik maydoniga chiqa oladi”, deb ta’riflashi uning mardligini tan olganini anglatadi.
Bir so‘z bilan aytganda, ming yillar davomida yurtimizga ko‘plab bosqinchilik hujumlari bo‘lgan. Barcha zamonlarda o‘z yurti himoyasi uchun bosqinchilarga qarshi ozodlik bayrog‘ini baland ko‘targan vatanparvar yo‘lboshchilar, millat qahramonlari dushmanlar bilan tinimsiz kurash olib borgan.
Vatanni sevish uni himoya qilish savobli ish. Unga xiyonat qilish esa kechirilmaydigan katta gunoh bo‘lsa-da, ayrim kishilar o‘z vatanini tashlab o‘zga yurtlarda vatangadolik qilib yurganliklariga nima deyish mumkin.
Bobolarimizdan meros bo‘lib kelayotgan “O‘zga yurtda shoh bo‘lguncha o‘z yurtingning gadosi bo‘l” degan hikmatli so‘zga ko‘ra, bu insonlarda na vatan, na insoniylik, na ota-onaga bo‘lgan hurmat, aka-uka, opa-singilga bo‘lgan mehr, qavmu qarindosh va qo‘ni qo‘shnichilikka nisbatan oqibatni aks etmaganini ko‘rishimiz mumkin. Ularning ayrimlari esa turli radikal diniy-ekstremistik tashkilot va oqimlarga qo‘shilib ketayotgani kishini ajablantiradi. Ular o‘zga ayrim manfaatdor yovuz kishilarning nayrangiga uchib o‘z vatanidan, oilasidan hatto ota-onasidan ham voz kechib ketmoqda… Bunday xislat insoniylik me’zoniga xam to‘g‘ri kelmaydi. Zero, inson o‘z vatani ravnaqi uchun fidoiylik ko‘rsatishi, bu yo‘lda kerak bo‘lsa, jonini ham berishga tayyor bo‘lishi lozimdir.
Donishmandlardan birining aytishicha: “Vatan bir bog‘dir, Vatanning sodiq farzandlari bu bog‘ni o‘z yurak qonlari ila sug‘armaklari darkordir”. O‘zini vatan farzandi deb hisoblovchi inson butun tanu-joni bilan yurak qoni ila vatan bog‘ini yashnatish uchun xizmat qilishi kerak. “Vatan ostonadan boshlanadi”, deganidek vatan har bir kishining qalbidan, vijdonidan boshlanadi.
Ma’rufxon Aloxodjayev,
Namangan shahar “Abdulqodir qori” jome
masjidi imom-xatibi