Mavlono Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy hafizahulloh davrimizdagi tasavvufning eng nufuzli shayxlari sirasiga kiradi. U 1953 yil 1 aprelda Hindistonning shimoli-g‘arbidagi Panjob viloyatining Jhang hududida dunyoga kelgan. Otasining ismi Allohdeta edi. Otasi Qur’onni yod olgan hofiz zot bo‘lgan. Akasi ustoz Ahmad Ali esa yosh Zulfiqor Ahmadni tarbiyalashga muhim hissa qo‘shgan.
Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy 1967 yil o‘rta maktabni, 1971 yil Panjob unversititetini bitirgan. 1976 yili injenerlik sohasining menejmentlik ixtisosligida ta’limni davom ettirgan. Shuningdek, hazrat asosiy ixtisoslikdan tashqari, sport turlaridan suzish, gimnastika, kriket va futbol bo‘yicha mutaxassislikni ham egallagan. Dunyoviy ta’lim bilan birga diniy ta’limga ham e’tibor bergan, hofizi Qur’on bo‘lgan. Hadisga oid bilimni esa “Jomiya Rehmaniya Jahaniya ManDi” (tasavvuf maktabi) va Miltandagi “Jamiya ulumiya” ta’lim muassasalarida olgan.
Injenerlik ixtisosligini bitirgach, Pokistonning eng nufuzli sanoat korxonasida injener bo‘lib ishlagan. Asta-sekin malaka oshirib borib, bosh injener lavozimiga ko‘tarilgan. Qirq yoshida shu lavozimdan bo‘shab, diniy ilmini puxtalishni maqsad qilgan. 1983 yilda hazrati Xoja G‘ulom Habib rahmatullohi alayh tarafidan halfalik maqomini olgan.
Shayx Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy hazrat Hoji Muhammad Abdulmalik Siddiqiyning qiziga uylangan. Ulardan ikki o‘g‘il dunyoga kelgan. Ular: Mavlono pir Habibulloh Naqshbandiy va Mavlono Sayfulloh Naqshbandiy. Zulfiqor Ahmad Naqshbandiyning nutq va ma’ruzalari dil tortar bo‘lib, tarbiyani isloh qilishga yo‘g‘rilgan. Ularni odamlar ko‘zda yosh bilan tinglaydi, gunohlaridan tavba qiladi.
Hayotida sunnatga ergashadi. Hozirgacha u 70 ta mamlakatni borib ko‘rgan. Singapur, Tayland, Saudiya Arabistoni, Hindiston, Misr, Nepal, Amerikaning juda ko‘p shtatlari, Rossiyaning juda ko‘p shaharlariga, Turkiya, Italiyaga safar qilganlar. 1992 va 1998 yillarda esa O‘zbekistonga tashrif buyurgan. Bu safarlari haqida “Lahur se ta xake Buxoro o Samarqand” degan kitob yozgan. Urdudan tashqari, arab va ingliz tillarida bemalol ma’ruza qiladi.
Ko‘plab ixlosmand kishilar ul zotning xalqasiga mansub. Ularning ko‘pi Hindistonda istiqomat qiladi.
Yuz mingdan ortiq kishi Zulfiqor Ahmad Naqshbandiyning ma’ruzalarini tinglab, kitoblarini o‘qib o‘zgargan. Uning qalamiga mansub juda ko‘p diniy asarlar chop etilgan. Ularga, “Ishqi Ilohiy”. “Ishqi Rasul ssollallohu alayhi vasallam”, “Tasavvuf-o suluk”, “Hayo aor pakdamaniy”, “Xutbaate faqir”, “Ilme naafe” kabi kitoblar mansubdir.
Shayx Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy hazratlari hozirda Lohur shahrida istiqomat qiladi. Madinai munavvarada ham uyi bor.
Shayx Zulfiqor Ahmad Naqshbandiy asarlaridan:
DARAXTDA YASHIRIN SIRLAR
Inson daraxt emaski bir joyda tik turaversa, tosh emaski yotaversa. Inson ashraful maxluqot – jonzotlarning eng ulug‘i. U har doim Allohning zikri bilan mashg‘ul bo‘lishi kerak! Yashashdan maqsad – Alloh taologa bandalik qilishdir. Hayotdan maqsad – Alloh taoloning yodi. Inson jismi tegirmonga o‘xshaydi. Tegirmon bug‘doy tortib tursa foydasi tegadi. Yopiq tegirmon foydasizdir. Xuddi shunday inson jismi solih amallarni bajo keltirib tursa foydalidir. Aks holda jism foydasiz buyum kabi bo‘lib qoladi.
Koinotdagi jismlar bizga suzayotgandek ko‘rinadi. Osmondagi sayyoralar va yulduzlarga qarang. Harakatlanayotgani ko‘rinib turibdi. Bunda inson uchun bir sassiz payg‘om bor: Ey inson! Sen ham o‘z hayotingda harakatlanuvchiga aylanishing kerak!
Qul zehniyatli odamlarda juda keng vaqt bor bo‘ladi. Vaqtining aksar qismi bo‘sh o‘tadi. Ozod bandalar mehnati ko‘pligi sabab vaqti tig‘izdir.
Atrofimizga yaxshilab boqsak bizni o‘rab olgan tabiat bizga dars berayotgandek: Ey inson! Sen dunyoda faqat bir maqsad uzra yaratilding! Agar shunga munosib hayot kechirsang muvaffaqiyat qozonasan.
Daraxtning yerdan unib-o‘sish siri
Biz uchun daraxtda ko‘p foydalar mavjud. Unda ajoyib va g‘aroyib narsalar yashirin. Masalan, e’tibor bergandirsiz, daraxt doimo tuproq ostidan unib chiqadi. Tillo va kumush idishlarda o‘smaydi. Bundan maqsad nima? Maqsad shuki: Ey inson, agar sen muvaffaqiyatli bir hayot kechirmoq istasang atrofingdagi muhit va jamiyatdagi odamlar bilan aralashib yashashing kerak bo‘ladi. O‘rmonlarga, g‘orlarga berkinib taraqqiy topaman desang, istagan narsang u yerlardan topilmaydi.
Urug‘ning tuproq ostiga ko‘milishi hikmati
Tuproq ostiga ko‘milgan tomir daraxt bo‘lib o‘sadi. Qanday qilib daraxtga aylandi? Tomir o‘zini mahv etib, urug‘ o‘zini tuproqqa qorishtirgach Alloh taolo uni daraxtga aylantiradi. So‘ngra daraxt meva bog‘laydi. Bir urug‘dan minglab urug‘lar olinadi. Xuddi shunday, inson ham “men”likni mahv aylasa, o‘zidagi kibr, manmanlikni sindirsa Alloh taolo minglab balki yuz minglab insonlarning haqiqiy inson bo‘lishiga sabab bo‘ladigan maqomni unga ato etadi.
Urug‘ning o‘zini qurbon qilishida insoniyat uchun bir payg‘om bor. Bir urug‘ o‘zini qurbon etib daraxtga aylanadi va insonlarga hamda jonivorlarga soya beradi. Xuddi shunday, qaysi inson o‘z nafsini qurbon etsa va nafsining bo‘yniga shariat yuganini ilsa, Alloh taolo uni qad ko‘targan daraxt kabi qilib qo‘yadi. U boshqa insonlar uchun soyador daraxtga aylanadi. O‘zi yolg‘iz bo‘lsa ham minglab insonlarga soyabon bo‘ladi. (Xutaboti Faqiyr. 16-jild. Abdulvohid Ibrohim domla tarjimasi.)
Toshkent shahar “Hazrati Ali” jome masjidi imom noibi
Abdulqayyum G‘ofurov tayyorladi.
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.