Haj ulug' ibodatdir. Uning sharafiga Haj surasi ham nozil bŭlgan. Besh arkon ichida nomiga sura nozil bŭlgan yagona ibodat hajdir. Ushbu muborak surada haj ibodati, uning tarixi, fazilati, foĭ dalari va mazmun-mohiyati haqida quĭidagi oyatlar tushgan: «Esla, Biz Ibrohimga Baytning joyini bel gilab berdikki: “Menga hech narsani sherik qilma, Baytimni tavof qilguvchilar, (ibodatda) qoim turguvchilar hamda ruku, sujud qilguvchilar uchun poklagin. Odamlarni hajga chaqir, ular sen tomon uzoquzoq yo'llardan piyoda yurib, ozg'in ulovlar ustida kelurlar. Toki o'zlariga bo'ladigan manfaatlarga shohid bo'lsinlar va ma'lum kunlarda ularga rizq qilib bergan chorva hayvonlari uzra Allohning ismini zikr qilsinlar. Bas, ulardan englar, bechora va faqirlarga ham egizinglar. So'ngra o'zlaridagi kirlarni ketkazsinlar, nazrlariga vafo qilsinlar va “Baytul'atiyq”ni tavof qilsinlar»(Haj surasi, 26–29-oyatlar).
Mŭ'tabar kitoblarimizda hajning juda kŭp hikmatlari borligi aĭtiladi. Ular orasida eng asosiĭ lari quĭidagilar: bandalikni bildirish; nafsni tarbiyalash; nafsni foĭdali ishlarga ŭrgatish; taqvo hosil qilish; sabr-bardoshga ŭrgatish; shukrga ŭrgatish; safardan ibrat olish; ëmonlikdan saqlanishga kŭnikma hosil qilish; ulfatchilik tamoĭillarini namoyën qilish; tanishuv; vaqtni qadrlashni ŭrganish; tartibga ŭrganish; insonni ehtirom qilish; zikrlarga odatlanish; shaĭtonning dushman ekanini esga olib, uni hech qachon unutmaslik va boshqalar.
“Haj” sŭzi lug'atda qasd qilish ma'nosini anglatadi. Qasd qilish bŭlganda ham, ulug' narsani qaĭta-qaĭta va takror qasd qilish ma'nosini ifoda qiladi.
Shar'iy istilohda esa haj ma'lum vaqtda, ma'lum makonda, ma'lum ibodatlarni niyat bilan ado etishdir. Keling, yana ham tushunarli bŭlishi uchun hajning istilohiĭ ma'nosini chuqurroq ŭrganaĭlik.
“Ma'lum vaqt” deĭilganda, haj ibodati ma'lum vaqtda ado etilishi tushuniladi. Ha, boshqa ibodatlar kabi hajning ham muaĭyan vaqtlari bor. Uning vaqtlari fiqh kitoblarida batafsil bayën qilingan. Zulhijja oĭining tŭqqizinchi kuni Arafotda turish uning bosh rukni hisoblanadi. U erda bundan boshqa vaqtlarda har qancha tursa ham, haj hisoblanmaĭ di.
“Ma'lum makon” deganda, miĭqotlar, Masjidul Haram, Arafot, Muzdalifa, Mino kabi joĭlar nazarda tutiladi. Mazkur joĭlardan boshqa erda haj ibodatini ado etish mumkin emas. Yuqoridagi makonlarga tegishli hukmlar fiqh kitoblarimizda bayën qilingan.
“Niyat bilan ado etish” deganda, hajning ŭziga yarasha niyati borligi tushuniladi. Haj ëki umra qilayëtgan inson uni amalga oshirishdan oldin Alloh taologa qurbat hosil qilishni va ta'ĭin qilingan ibodatini niyat qiladi. Alloh taologa yaqin bŭlishni niyat qilgan zahoti bu odat emas, ibodat ekanini his etadi. Zero, niyat odat bilan ibodat ŭrtasini ajratib beradi. Taĭin qilingan ibodatni niyat qiladi, degan ibora hojining haj ëki umrasi qaĭsi turdan ekanini ajratib beradi. Ya'ni, niyat bilan qilayëtgan amali farz, nazr, nafl ëki badal ibodatlardan biriga taĭin topadi.
“Ma'lum ibodatlar”. Bunda ehrom, Ka'bani tavof qilish, Safo va Marva orasida sa'ĭ qilish, Arafotda turish, Muzdalifada tunash, shaĭtonga tosh otish kabi amallar kŭzda tutilgan. Haj ibodati ahli ayëli ehtiyëjidan ortiqcha mablag'i bor, sog'lom va omonlikdagi xotirjam musulmonga umrida bir marta farz bŭladi. Hajda bajariladigan amallar farz, vojib, sunnatga bŭlinadi. Farz amallari qat'iyan ado etilishi shart bŭlgan amallar bŭlib, birortasi ado etilmasa, haj qabul bŭlmaĭdi. Yana boshqatdan haj qilishi lozim bŭladi. Vojib amallarning qilinishi zaruriĭ amallar bŭlib, birortasini ado etilmasa, bundaĭ ibodat nuqsonli hisoblanadi va shu sababli jonliq sŭĭ ish vojib bŭladi.
Hajda sunnat va mustahab amallarini bajargan kishi savob oladi, ibodati mukammal bŭladi, agar qilmasa, gunohkor bŭlmaĭdi.
O'zbekiston musulmonlari idorasi raisi, muftiy
Nuriddin domla Holiqnazarovhazratlarining
"Haj buyuk ibodatdir" nomli kitoblaridan olindi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Musulmonlar doimo ust-boshlariga pokiza va viqor beradigan kiyimlar kiyib keladi. Islom dini, ham tashqi, ham ichki poklikni shari’at talablariga muvofiq joriy qilgan. Alloh taolo go‘zaldir, go‘zallikni yaxshi ko‘radi. Salla ana shu tashqi ko‘rinishdagi go‘zallikning bir qismi bo‘lib, boshqa kiyimlarga qaraganda o‘ziga xos madaniyatni anglatadi. Salla musulmonlarning uzoq tarixga ega bosh kiyimi hisoblanadi. U boshga o‘raladigan mato bo‘lib, kishilar uni vaziyatga va jamiyatdagi urfga ko‘ra o‘rab yurishgan. Garchi uni o‘rashning bir necha usullari mavjud bo‘lsa ham, ma’lum shakli va rangi talab qilinmaydi.
Salla issiqdan, sovuqdan va chang to‘zondan himoyalanadigan bosh kiyimi bo‘lib, bu haqda mashhur tobe’iyn, «Nahv» fani asoschilaridan biri Abulasvad Duvaliy aytgan: “Salla jangda qalqon, issiqda soyabon, sovuqdan himoya, voizga viqor, turli tasodiflardan saqlovchi, inson qomatiga ziynatdur”. Qadimdan salla erkaklarning muruvvatini va qavm orasidagi obro‘-e’tiborini bildirgan.
Hatto hazrati Umar roziyallohu anhu, salla arablarning tojidur, deganlar. Salla kiyish borasida kelgan hadislar shari’at talab darajasida joriy qilishga yetadigan quvvatli emas, lekin Rasululloh alayhissalomning qavmlari odatiga ko‘ra salla o‘raganliklari siyratlari va kundalik holatlari borasida kelgan rivoyatlarda aytilgan bo‘lib, ulardan ba’zilarini keltirib o‘tamiz:
عن إبن عمر رضي الله عنهما مرفوعا: ” عليكم بالعمائم فإنها سيما الملائكة وأرخوها خلف ظهوركم”
Ibn Umar roziyallohu anhudan Nabiy alahissalomgacha yetib borgan sanad bilan rivoyat qilingan hadisda: “Sallalarni lozim tutinglar, zero bu farishtalarning siymosidur va uning peshini ortingizga tashlab olinglar”, deganlar.
عن ابن عباس رضي الله عنهما مرفوعا: اعتموا تزدادوا حلما
.Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan hadisda Nabiy alahissalom: “Salla kiyinglar, halimligingiz ziyoda bo‘ladi”, dedilar
عن ركانة قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: فرق بيننا وبين المشركين العمائم على القلانس
Salla o‘rash borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 833-cavolga javob bergan. Javobda shunday deyilgan:
“O‘tmishda ahli ilm va fazilatli kishilar va ko‘pchilik ma’rifatparvar ajdodlarimiz sallada yurishni odat qilganlar. Lekin shuni ham ta’kidlab o‘tishimiz kerakki, Rasuli akram alayhissalomning ushbu kiyinish odatlari shari’at buyrug‘i sifatida qabul qilinmagan. Biror bir olim salla kiymagan kishi gunohkor bo‘lishini aytmagan. Balki, Islom kelganida erkaklar sallada yurishlari urf-odatlardan biri bo‘lib, bu borada kofir ham musulmon ham barobar bo‘lgan. Bu haqda Iordaniya fatvo hay’ati ulamolari shunday deyishadi:
وأما لبس النبي صلى الله عليه وسلم العمامة وحمله العصا فهو فعل عادي وقع على عادة العرب ذلك الزمن، وليس فعلا تشريعيا يدل على الاستحباب ولا يتأسى به الناس.
“Payg‘ambarimiz alayhissalomning salla kiyishlari va hassa tutishlari odatiy fe’llaridan bo‘lib, o‘sha zamon arablarining urflariga binoan qilinar edi. Bu ishlar mustahablikka dalolat qiladigan va odamlar o‘rnak oladigan shar’iy hukmlardan emas”.
Bosh kiyimlaridan yana biri bu do‘ppidir. Har bir millatning o‘ziga xosligini bildirib turuvchi libosi bo‘lib, millatning madaniyati va ba’zi o‘rinlarda diniga ham dalolat qiladi. Shuning uchun ham har bir millat o‘zligini saqlab qolish uchun milliy kiyimlar, milliy urf-an’analar, bayramlarini saqlab qolishga harakat qiladi. Ayniqsa bosh kiyim boshqa liboslardan ko‘ra o‘ziga xos o‘rin tutadi, chunki inson tanasidagi a’zolar ichida bosh eng aziz a’zo hisoblanadi. Shu e’tibordan bosh kiyimni oyoq ostida qolib ketmasligiga alohida e’tibor qaratiladi.
Shar’iy kitoblarimizga ham do‘ppi masalasi kiritilgan bo‘lib, ulamolarimiz ba’zi oyatlar va hadislardagi ma’nolarning dalolatidan sababsiz bosh kiyim kiymay namoz o‘qish makruh deb aytganlar.
Alloh taolo A’rof surasi 26-oyatida: “Ey, Odam bolalari, batahqiq, sizlarga avratingizni to‘sadigan libos va ziynat libosini nozil qildik. Taqvo libosi, ana o‘sha yaxshidir. Ana o‘shalar Allohning oyat-belgilaridandir. Shoyadki eslasalar”.
Shayx Polonpuriy hazratlari oyatdagi taqvo libosi taqvodor kishi kiyadigan libosi deb tafsir qilgan.
A’rof surasining 31-oyatida: “Ey, Odam avlodi! Har bir masjid (namoz) oldidan ziynatlaringizni (kiyib) olingiz!”.
Mufassirlar ushbu oyatdagi ziynatdan murod – kishi uchun viqor bag‘ishlaydigan kiyimlar ekaniga ittifoq qilishgan.
Bosh kiyimsiz namoz o‘qish borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 109-cavolga javob bergan:
“Ko‘plab mo‘tabar ulamolar bundan bir necha asr muqaddam o‘z kitoblarida ushbu masalaga to‘xtalib, uning hukmini ochiq-oydin yozib ketganlar. Jumladan: Alloma Haskafiy o‘zining “Durrul muxtor” kitobida namozdagi makruh amallarni sanab, shunday degan:
وَصَلَاتُهُ حَاسِرًا رَأْسَهُ لِلتَّكَاسُلِ, وَلَا بَأْسَ بِهِ لِلتَّذَلُّلِ ، وَلَوْ سَقَطَتْ قَلَنْسُوَتُهُ فَإِعَادَتُهَا أَفْضَلُ إلَّا إذَا احْتَاجَتْ لِتَكْوِيرٍ أَوْ عَمَلٍ كَثِيرٍ
“Namozxon (bosh kiyim kiyishga) erinchoqlik qilib, yalangbosh holda namoz o‘qishi namozning makruhlaridandir. Agar o‘zini xokisor tutish uchun shunday qilsa, zarari yo‘q. Agar bosh kiyimi (namoz asnosida boshidan) tushib ketsa uni qaytarib olishi afzaldir. Lekin, uni o‘rashga yoki ko‘p harakat qilishga ehtiyoj bo‘lsa, bunday qilmaydi”.
Qolaversa, bosh kiyim bilan namoz o‘qish odob, namozga hurmat hisoblanadi. Shuning uchun namozni bosh kiyim bilan o‘qish afzal”.
Murtazoyev Arabxon,
Toshkent Islom instituti talabasi.