Hikoya qilinishicha, bir olim shayx shogirdi bilan bog‘ ichra sayr qilib yurishgandi. Sayr asnosida eski poyafzalga duch kelishibdi. Ikkovlari bu poyabzal shu bog‘da ishlayotgan bir kambag‘al faqirga tegishli ekanini va u shu paytda ishini yakunlab poyafzalini olishga kelishini tushunishdi.
Shunda shogird ustozga debdi:
Ustoz, hazil qilib bu ishchini poyafzalini yashirib qo‘ymaymizmi, uni olishga kelganida yo‘qolib qolganini ko‘rganda nima ish qilishini tomosha qilamiz.
Ulug‘ ustoz unga shunday javob berdi:
Boshqalarni g‘amga tushurish ila ko‘nglimizni ko‘tarmaslik lozimdir. Bolam, sen boyroqsan. Sen o‘zinga ham shu kambag‘alga ham baxt-saodatni jalb qilishing imkoniga egasan-ku. Uning poyafzali ichiga naqd pul solib qo‘y-da, biz yashirinamiz. Buni unga qanday ta’sir qilishini ko‘ramiz.
Bu taklifdan shogird xursand bo‘lib, ichiga pul solib qo‘yibdi. Ikkovlari ishchining bunga munosabatini ko‘rishlani uchun daraxt ortiga yashirinishdi.
Birozdan keyin ishini tugatib juldur kiyimda ishchi poyafzalini olish uchun keldi. Oyog‘ini suqqan ham ediki, ichida nimadir borligini bildi. Uni chiqarib olib qarasaki, naqd pullar. Ikkinchi poyini olib qarasa, unda ham naqd pul topdi.
U biroz pullarga tikilib turdi. Tush ko‘rmayotganini anglash uchun pulga qayta-qayta nazar solar edi. Keyin biror kimsani toparmikinman degan o‘y bilan har tomonga alanglab qaradi.
Pullarni cho‘ntakka solib tizzasiga yiqildi-da, yig‘lagan holida osmonga nazar solib baland ovoz ila Robbiga munojot qila ketdi;
Ey Robbim! Senga shukrlarim bo‘lsin. Ey, xotinimning betobligini va farzandlarim non topa olmayotganidan och qolganini bilgan Zot! Meni ham farzandlarimni ham halokatdan qutqarding.
U uzoq vaqt osmonga tikilganicha mana shu Rabboniy tuhfaga shukr o‘laroq yig‘ladi.
Shogird bundan qattiq ta’sirlanib ikki ko‘zi yoshga to‘ldi.
Shunda ulug‘ ustoz dedi:
Ana endi sen aytgan uning poyafzalini yashirib qo‘yish taklifingdan ko‘ra o‘zingni ko‘proq baxtiyor sezmayapsan-mi?!
Shogird javob berdi:
Tirik ekanman, hech ham unutmaydigan dars oldim. Ana endi, hayotimda men fahmlamayotgan ba’zi so‘zlarning ma’nosini anglab yetdim; sen ato berganingda olganingdan ko‘ra ko‘proq baxtli bo‘lasan.
Shunda ustozi dedi:
- Bilki, ato berishning turlari bor;
- Jazolashga qodir bo‘la turib, kechib yuborishing, atodir.
- Birodaringa g‘oibona duo qilishing, atodir.
- Uning uchun uzr talab qilib, yomon gumondan chetta bo‘lishing, atodir.
- Birodaring g‘oibligida uning obro‘sini himoya qilishing, atodir.
- Shuni bilingki, aziz o‘quvchi, nubuvvat yo‘li ato berish ustiga qurilgandir. Zo‘ravonlarning yo‘li esa tortib olish ustiga qurilgandir.
- Hayotingizga nazar soling, siz ato berish bilan yashayapsizmi yo tortib olish bilan-mi?
- Boshqalarning hayoti siz tufayli yengillashyapti-mi yo qiyinlashyapti-mi?
Doktor Muhammad Rotib Nobulsiy hafizahulloh
Manba: vakillik.uz
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan