Sayt test holatida ishlamoqda!
10 Yanvar, 2025   |   10 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:48
Peshin
12:36
Asr
15:32
Shom
17:16
Xufton
18:35
Bismillah
10 Yanvar, 2025, 10 Rajab, 1446

Ansoriy sahobalarning fazli

24.06.2018   13822   10 min.
Ansoriy sahobalarning fazli

«Ansorlar» deyilganda lug‘aviy jihatdan nusrat-yordam beruvchilar ma’nosi anglanadi.

Islomiy istilohda esa, Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam boshliq dinu diyonat uchun o‘z vatanlarini, yaqinlarini va molu mulklarini tashlab, Madinai Munavvaraga ko‘chib kelgan muhojir musulmonlarga yordam bergan, ularga joy, imkon va boshqa barcha sharoitlar yaratib, yordam-nusrat bergan asli madinalik bo‘lgan mo‘min-musulmonlar tushuniladi.

Ansoriy musulmonlar dunyo tarixiga o‘zlarining mislsiz ulkan fidokorliklari bilan, iymon-islom yo‘lida o‘zlaridan ko‘ra muhojir birodarlarini ustun ko‘rishlari bilan mashhur bo‘lib kirganlar.

Ansorlar Madinada, ya’ni, birinchi islom jamoasi tashkil topgan diyorda muhojirlar kelmasidan oldin ham yashaganlar va islomga, iymonga ixlos qo‘ygan kishilar bo‘lganlar. Ularning ixlosu e’tiqodlari butun bo‘lgani uchun Makka mushriklaridan azob-uqubat chekayotgan o‘z dindoshlarini Yasribga (Madinaga) ko‘chishga chorlaganlar. Shu bilan birga, ansorlar o‘z shaharlariga ko‘chib kelgan muhojir birodarlariga doimo yaxshi muomalada bo‘lishgan. Alloh taolo ularni O‘z kitobida maqtab:

«Ular yurtlariga hijrat qilib kelganlarni sevarlar va ularga berilgan narsalarga qalblarida hasad qilmaslar. Garchi o‘zlarining hojatlari bo‘lsa ham, ularni o‘zlaridan ustun qo‘yarlar», degan (Hashr surasi 9-oyat).

Agar Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam «fay» (jangu jadalsiz qo‘lga kiritilgan o‘lja)dan muhojirlarga berib, ularga bermasalar ham, ansorlar zarracha gina qilmaganlar. Ular hasad nimaligini bilishmagan.

Ansorlar muhojir birodarlarini ustun qo‘yib, o‘zlariga juda kerak bo‘lib turgan narsalarini ham ularga berdilar. Masalan, uylarining yarmini, asbob-anjomlarini, mol-mulklarini va boshqa hamma kerakli narsalarini.

Hatto muhojirlar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga:

«Ey Rasululloh, bularga o‘xshaganlarni hech ko‘rmaganmiz, oz bo‘lsa, bizga beradilar, ko‘p bo‘lsa, serob qiladilar. Yetarli maishatning kifoyasini qilishyapti, farog‘atga bizni sherik qilishyapti. Hatto ajrning hammasini bular egallab olmasalar», deya arz qilishgan.

Shunda Payg‘ambar alayhissalom:

«Yo‘g‘-e, ularga tashakkur aytib, haqlariga duo qilib tursangiz, unday bo‘lmaydi, inshaalloh», deganlar.

Ansoriylar haqida Imom Buxoriy rivoyat qilgan hadisda bunday deyiladi:

«Payg‘ambar alayhissalom ansorlarni chaqirib, ularga Bahraynni bermoqchi ekanlarini aytganlarida ansorlar muhojir birodarlarimizga ham xuddi shunga o‘xshash joyni bermasangiz, bizga buning keragi yo‘q, dedilar».

Alloh taolo, «hasadgo‘y emaslar», deb ansorlarni madh etyapti. Alloh birovga bergan ne’matga hasad qilmaslik ham ulkan fazilat ekanini bilib qo‘ymoq lozim. Ansorlar ana shunday ulkan fazilatga ega edilar.

Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bir o‘rinda mo‘minlik va munofiqlik alomatlarini bayon qilib: «Iymonning belgisi, ansorlarni yaxshi ko‘rmoqdir. Munofiqlikning belgisi esa, ansorlarni yomon ko‘rmoqdir», degan bo‘lsalar. Boshqa o‘rinda Allohning muhabbatiga sazovor bo‘lish va uning g‘azabidan qutilish yo‘lini o‘rgatib: «Ularni yaxshi ko‘rgan kishini Alloh yaxshi ko‘radi va ularni yomon ko‘rgan kishini Alloh yomon ko‘radi», deganlar. (Imom Buxoriy rivoyati).

Ansorlarning barchasi Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning qalblaridan alohida o‘rin egallagan baxtli zotlar edilar. Bu haqda Rasulimiz sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari Allohga qasam ichib: «Alloh haqqi, sizlar men uchun eng mahbub odamlardansiz!» deganlar. (Imom Buxoriy rivoyati).

Ansorlar naqadar buyuk shaxslar bo‘lishgan?! Hatto barcha payg‘ambarlarning sayyidi bo‘lgan zot Habibimiz sollallohu alayhi vasallam ansorlardan bo‘lishni orzu qilganlarini ochiq-oydin bayon qilib: «Agar ansoriylar bir vodiyga yoki tog‘ so‘qmog‘i­ga yursalar, albatta, men ham ansorlarning vodiysiga yurar edim. Agar hijrat bo‘lmaganida, albatta, ansorlardan bir kishi bo‘lar edim», dedilar». (Imom Buxoriy rivoyati).

Madinalik musulmonlarga bu sharafli nomni, ya’ni «ansor» nomini Allohning o‘zi qo‘ygan. Bu haqda Anas roziyallohu anhudan bir kishi « Ansor ismi haqida xabar ber-chi, uni o‘zi­ngiz ataganmisiz yoki Alloh sizlarni ataganmi?», deb so‘raganda, Anas roziyallohu anhu: «Yo‘q! Alloh azza va jalla bizni shu nom bilan atagan», deb javob berganlar.

Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ansorlarni sabrli va iffatli insonlar ekanlariga guvohlik berib, ansoriy sahobalardan bo‘lgan Abu Talha roziyallohu anhuga: «Qavmingga salom ayt! Men ularni, albatta, iffatlilar va sabrlilar, deb bilurman», dedilar. (Imom Termiziy rivoyati).

Ansoriylarga hamma havas qilsa arziydigan fazilatlari juda ko‘p. shulardan biri, duosi shak-shubhasiz ijobat bo‘ladigan zot, ya’ni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ularning haqqiga duo qilib, «Ey Allohim, ansorlarni, ansorlarning bolalarini, ansorlarning bolalarining bolalarini va ansorlarning ayollarini mag‘firat qilgin», deganlar. (Imom Termiziy rivoyati).

Hunayn g‘azotida ansoriylarning qadr-qiymati yanada namoyon bo‘ldi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam Hunayn jangi o‘ljasini taqsimlashda yangi musulmon bo‘lgan makkaliklarga alohida e’tibor qilib, ularni islomga qiziqtirish uchun ko‘p o‘lja berdilar, ansorlarga esa o‘ljani oz taqsimladilar. Buni ko‘rgan ba’zi ansorlarning qalbida xiralik paydo bo‘lganda, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ansorlarga bo‘lgan munosabatlarini bildirib: «Ey ansoriylar jamoasi! Odamlar qo‘y-u tuyani olib ketganda sizlar o‘z qarorgohingizga Rasulullohni olib ketishdan rozi bo‘lmaysizlarmi?! Allohga qasamki, siz olib qaytadigan narsa ular olib qaytadigan narsadan yaxshiroqdir! Muhammadning nafsi qo‘lida bo‘lgan Zot ila qasamki, agar hijrat bo‘lmaganida, albatta, ansoriylardan biri bo‘lgan bo‘lur edim», dedilar. (Ibn Hishom rivoyati).

Nabiy sollallohu alayhi vasallam ummatlariga o‘z vafotlaridan oldinroq ansorlarga e’tiborli bo‘lishni va xatolarini kechirishni vasiyat qilib: «Sizlarga ansorlarga e’tiborli bo‘lishni vasiyat qilurman. Albatta, ular mening siru omonat saqlagichlarimdir. Batahqiq, ular o‘z burchlarini ado etib bo‘lib, haqlarini kutib turibdirlar. Ularning yaxshiliklarini qabul qiling­lar va yomonliklarini afv qilinglar», deganlar. (Imom Buxoriy rivoyati).

 

Nurmuhammedova Vasila

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar

Nomai a’mol berilishi haqidagi e’tiqodimiz

9.01.2025   2151   8 min.
Nomai a’mol berilishi haqidagi e’tiqodimiz

 - 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ

Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).

Nazmiy bayoni:

Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.

Lug‘atlar izohi:

تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.

الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.

بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.

نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.

نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي

لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ

وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ

تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ

Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,

Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.

Ularning it misol ochligin bildik,

Biror qism yutiming kutishar har on.

يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.

وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.

ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.

الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.


Matn sharhi:

Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:

“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].

Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.

Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.

Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:

– O‘ng tarafdan beriladi;

– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.

O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:

1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;

2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.

Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:

“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].

So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:

Bilur garchi jami’i holimizni,

Yuborur nomayi a’molimizni.

* * *

Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,

Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.

* * *

Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz

Suyunganidin qilur ul banda ovoz.

* * *

O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq

Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.

Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.

Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:

“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].

Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:

“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].

Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.

“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].

Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.


Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz

 

[1] Infitor surasi, 10, 12-oyatlar.
[2] Inshiqoq surasi, 7, 9-oyatlar.
[3] Al-Haqqoh surasi, 19, 20-oyatlar.
[4] Inshiqoq surasi, 10, 12-oyatlar.
[5] Al-Haqqoh surasi, 25, 29-oyatlar.