Bugun, 13 iyun. Ramazonning 28 kuni. Hamma saharlik qilib, shodiyona ruhda tong ottirdi. Ammo Rabbimiz bugun tongda O‘zbekiston xalqiga, ilm ahllariga boshiga og‘ir judolik solganini ko‘pchilik ishga borayotib yo‘lda eshitdi. Mashhur voiz, nuktadon navoiyshunos, yetuk muharrir, Toshkent shahri bosh imom-xatibi Anvar qori Tursunov 60 yoshida vafot etdi...
Hozirgina ko‘zda yosh bilan ustozning janozasidan qaytdik. Minor masjidi faoliyat boshlaganidan beri bunchalik ko‘p odamni ko‘rmagan bo‘lsa kerak. Har juma shu yerga Anvar qorining ma’ruzasini tinglagani kelib, u kishining ma’ruzasidan to‘lqinlanib ko‘ziga yosh olgan odamlar bugun uning o‘zining tobutining tepasida turib ko‘z yoshi qildik.
Yahudiylik, nasroniylik va Islom dinini qiyoslab o‘rgangan hind olimi – oti shu onda esimga kelmay qoldi. “Musulmonlar o‘lim Allohning huzuriga borish deydi. Unda ulardan biri vafot etsa nega yig‘laydi?” deb hayron bo‘ladi. Buning javobi oddiy: musulmonlar Anvar qoridek ajoyib voizidan, olimidan ayrilgani bois o‘zlarining holiga yig‘laydi.
Binobarin, biz bugungi ayriliqni musibat deb emas, judolik deb ataganimizning sababi ham shundadir.
Jaloliddin Rumiy hazratlari o‘limni visol kechasi deb ta’riflagan. Butun hayotini dini Islomga bag‘ishlagan, hayotining har bir lahzasida Islom ma’rifatini tarqatgan, ne-ne adashgan yurtdoshlarimizni to‘g‘ri yo‘lga solib qo‘ygan, ana shu ishlari yo‘lida bir necha yil burun qurolli hujumga ham uchragan Anvar qori akaning vafoti ana o‘sha hujum asoratidan bo‘lgani bois u kishining maqomi ham shahid bo‘ldi. Boz ustiga ustoz ramazoni sharifda jon taslim qildiki, buning ham o‘ziga xos fazilati bordir. Ana shunday go‘zal xislatlar bilan Parvardigorimizning huzuriga yo‘l olgan qori akamizga o‘lim, haqiqatan, visol oqshomi bo‘ladi, degan umiddamiz.
Janoza namozini o‘qishdan oldin qisqagina ma’ruza qilgan muftiy Usmonxon Alimov hazratlari, jumladan, bunday dedilar: “Ramazon oyining gunohlar kechiriladigan dahasida, Laylatul Qadr kechalari o‘tkazilgandan keyin Allohning huzuriga borish jamiki mo‘min-musulmonlarning orzusidir. Bunday kunlar kimlarga nasib etadi, kimlarga nasib etmaydi. Anvar qori akamiz uzoq vaqt qattiq xastalikdan aziyat chekib yotdilar. Chunki Alloh taolo O‘zining sevgan bandasiga shunday dard berib, o‘sha dardni uning jamiki gunohlariga kaforat qiladi. Rabbimiz muhtaram qori akamizni ana shu dard bilan poklab, O‘zining huzuriga gunohlari to‘kilgan holda chorladi”.
Anvar qori Tursunovning ixlosmandlari qalbidan joy olgan amri ma’ruflari uning haqqiga abadiy duolar yog‘ilishiga sabab bo‘ladi, inshoalloh! Mehribon Parvardigorimiz ustozni O‘z rahmatiga olsin!
Damin JUMAQUL
Odamlardan biri Zunnundan “Kimni do‘st tutay?” – deb so‘radi. U: “Kasal bo‘lsang shifo beradigan, gunohga qo‘l ursang uni kechirib yuboradigan, so‘rasang beradigan va uning yordamiga muhtoj bo‘lsang senga yordam beradigan Zotni do‘st tut!” – dedi.
Alloh taolodan o‘zga do‘st bormi?! Sajdaga borgan paytingiz ishlaringizni maxfiy tarzda Robbingizga ayting. Zero, U Zot maxfiy narsalardan ham xabardordir. Atrofdagilardan uni maxfiy tuting, chunki muhabbat oshkor aytilmaydi. Muhabbatingizni kechalari tahajjudlarda, sahar vaqtlari namozlaringizda izhor eting.
Ayrim odamlar dinni “Buni qil!”, “Buni qilma!” kabi buyruqlar va taqiqlardan yoki halol va harom tushunchalarining jamlanmasi deb bilishadi va barisining ustida Alloh va Rasuliga bo‘lgan muhabbat turishini unutib qo‘yishadi. Ishning boshi – muhabbatdir. Muhabbat yo‘qolsa, toatu ibodatlarning bari kishini dindor musulmonga aylantira olmaydi.
Agar siz Allohga muhabbat da’vosida bo‘lsangiz, bu muhabbatingizni hayotingiz davomida ko‘rsating. Gap-so‘zingiz, yurish-turishingiz va amallaringizda ham Allohga bo‘lgan muhabbatingiz aks etib tursin.
Rivoyat qilinishicha, bir kishi safarda sohibjamol ayolga yo‘liqib qolibdi. Va unga qarata: “Sen meni butunlay o‘zingga rom etding. Mening butun xayolim sen bilan band”, debdi. Ayol ham: “Agar aytganingiz rost bo‘lsa, borim sizga fido bo‘lsin. Ammo mening bir ofatijon singlim bor. Mendan anchayin chiroyli. U ortingizda turibdi. Agar istasangiz ikkimizdan birimizni tanlashingiz mumkin”, debdi. Kishi darhol ortiga o‘girilibdi. Shunda ayol uning yuziga bir tarsaki tushiribdi va: “Qorangni ko‘rmay! Firibgar, aldoqchi! Meni sevaman deb, boshqasiga ko‘z olaytirasanmi?! Mening oldimga yalinib kelib, oshiqligingni aytding. Seni sinovdan o‘tkazgandim. Uchiga chiqqan yolg‘onchi ekansan!” – debdi. Shunda u ko‘zlariga yosh olib, o‘ziga-o‘zi shunday debdi: “Bir yaratiqning muhabbatini da’vo qilib, undan yuz o‘girganim uchun yuzimga tarsaki tushdi... Necha martalab Yaratgan Zotga oshiqlik da’vosini qilib, undan yuz burdim. Undan boshqasi bilan ovorayu sarson bo‘ldim. Qalbimga urilgan shapaloqni payqamay qolibman... Nahotki, men qalbi qoplanib qoladigan darajaga yetgan bo‘lsam-a?!” degan ekan. Zero, Alloh taolo aytadi: «Yo‘q (unday emas)! Balki, ularning dillarini o‘zlarining qilmishlari (gunohlari) qoplab olgandir»[1].
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Mutoffifun surasi, 14-oyat.