Ilm shunday beqiyos ne’matki, uni jismonan his qilib, ta’mini totib ko‘rib, qo‘l bilan miqdorini aniqlab bo‘lmasa-da, unga erishish natijasida ongda yuzaga keladigan farog‘atni bu dunyodagi hech bir rohat bilan qiyoslab bo‘lmaydi. Inson ana shunday ne’mat bilan ne’matlanganki, uning zarrasini ham yo‘qotmasdan o‘z vaqtida to‘g‘ri anglay olishi va qadriga yeta olishi uni ham moddiy, ham ma’naviy yuksaklikka olib chiqadi. Aksincha, bu ne’matni his qila olmaslik, uni qadriga yetmasdan, moddiy ne’matlar qa’riga sho‘ng‘ib ketish oxir-oqibat insonni jarlikka yuztuban qiladi.
Inson tafakkurining ilmni qanday qabul qilishi, shubhasiz, uning yoshiga bog‘liq. Ilm o‘rganishning yo‘llari va usullari ko‘pligi, inson uchun uning yoshiga muvofiq egallashda yengillik tug‘diradi. Bunda uslub va yoshni to‘g‘ri muvofiqlashtirish muhim. Ilmni egallay olmaslik va uni tafakkur qila olmaslik aksar holda ana shu mutanosiblikning yo‘qligidan yuzaga keladi. O‘quv muassasalarida o‘quvchining yosh me’yoriga qaramasdan darsliklar tanlanishi va noto‘g‘ri uslublardan foydalanilishi ilm saviyasining tushib ketishiga hamda o‘quvchilarda u yoki bu fanga qiziqishning so‘nishiga olib keladi. Maktab va maktabgacha ta’lim muassasalarida bu muammo ancha sezilarli darajada ko‘zga tashlanadi. Bu ikki dargoh bolaning ilm olish debocha manzili bo‘lib, ta’limning to‘g‘ri yo‘lga qo‘yilishi shu dargohlardan boshlanishi lozim. Buning uchun har bir fanning o‘ziga xosligidan kelib chiqib yondashish muhim o‘rin tutadi.
Bolaning tafakkurida ko‘rish, tinglash va eslab qolish xususiyatlari kuchli bo‘ladi. Ko‘rish deganda, u katta va rangli shakldagi harf va suratlarni yaxshi qabul qila oladi. Bunda u harfni ham, suratni ham surat deb qabul qiladi va qulog‘i orqali eshitib ularning nomlarini eslab boradi. Bolaning tafakkurida turli tillarni farqlash hali rivojlanmagani uchun u bir necha tilni (ta’kidlash joizki, bir necha tilni bola chalkashtirib yubormaydi) barobar egallab borishi mumkin. Albatta, bola ko‘rgan va eshitgan narsasinigina olib qoladi va yuzdan oshiq so‘zlarni eslab qolishi mumkin. Tajribalarda bundan ham ko‘p natijalar kuzatilgan. Muhimi shundaki, bu uzviylikni to‘xtatmaslik kerak. Chunki ko‘rmayotgan va eshitmayotgan narsasini unutish bola uchun ko‘p vaqtni olmaydi. Qanchalik tez egallagan narsasini, shunchalik tez unutadi. Albatta, bu mashaqqatli yo‘lda ilk ustoz bolaning ota-onasi hisoblanib, ilm saroyining ilk g‘ishtlarini ular qo‘yadilar.
Maktab bolaning qanday shakllanishida asosiy o‘rin tutadigan vosita bo‘lib, u yerda erishilgan yutuq yoki yo‘l qo‘yilgan har bir kamchilik bolaning shakllanishida o‘z natijasini ko‘rsatmay qolmaydi. Bunda ustoz, darslik va uslubning o‘rni beqiyos. Ustozda o‘z faniga va o‘quvchilariga muhabbati bo‘lmasa, darslik o‘quvchining yoshiga va xalq mentalitetiga mos bo‘lmasa hamda uslub to‘g‘ri tanlangan bo‘lmasa, o‘quvchi maktabni tamomlaganda, xuddi bo‘sh xonaning u eshigidan kirib bu eshigidan chiqqandek holatda bo‘ladi. Oqibatida boshlang‘ich ta’limni ololmagan bolaning o‘rta-maxsus va oliy ta’lim dargohlarida tahsil olish sifatini tasavvur qilib ko‘rish qiyin emas.
Boshlang‘ich sinflardan so‘ng dars sekin-asta jiddiylashib boradi. Darslik muhim manba bo‘lgani sababli har bir sinf bosqichi uchun uni to‘g‘ri tanlay bilish yutuq darajasini belgilab beradi. Darslik tanlashda, albatta, bu xorijiy til ekanini va u ona tilining qabul qilinishidan tubdan farq qilinishini e’tiborga olish muhim. Afsuski, maktablarda ana shu tomonlar hisobga olinmay, xorijiy til egasining ona tili kitobi kabi darsliklar tanlanib, oqibatida bizning o‘quvchilarning xorijiy tilni egallay olmasliklariga sabab bo‘layotgan hollar ham yo‘q emas. Oqibatida, maktabni bitirgan bolada xorijiy til bu qandaydir egallab bo‘lmaydigan dovon degan tushuncha hosil bo‘lmoqda. O‘rta-maxsus o‘quv yurtlari tilni davom ettirish o‘rniga, avval o‘quvchida shu qo‘rquvni bartaraf etish va so‘ngra tilni o‘rgatishga vaqt sarflashlariga to‘g‘ri kelayapti.
Ilm olishda uzviylik bo‘lsa, har bir ilm dargohi berishi lozim bo‘lgan ilm darajasini berishga erishsa, bolada ilmga muhabbat uyg‘ota olinsa, albatta, ilm bog‘idagi nihollar barg ochib, ulkan mevali daraxtlarga aylanadi.
Rashidbek ERNAZAROV,
Xorazm viloyati Bog‘ot tumani bosh imom-xatibi
Hanafiy mazhabimizda «ishorai sabboba» sunnat amal xisoblanadi. U to‘g‘risida bir necha hadisu shariflar vorid bo‘lib, quyidagi manbalarda u to‘g‘risida va qanday qilinishi borasida to‘xtalib o‘tilgan. Abu Lays Samarqandiy “Navozil”, Kamoliddin Ibnu Humom “Fathul qodir”, Alloma Alouddiyn Kosoniy “Badoi’us Sanoiy”, Ibn Obidiyn “Raddul muxtor”, Abdulhay Laknaviy “Umdatur ri'oya”, “E’lo’us sunan” kabi mo‘tabar manbalarda ham sunnat ekanligi zikr qilingan. Bu haqida Aliy Qoriy ikkita “Tazyinul ibora tahsinul ishora” va “At-tadhiynu lit tazayyun”, Hofiz Ibn Hajar “Talhisul hobir”, Ibn Obidiyn “Raf’ ul taraddud” nomli bir qator risolalarda ham yozib o‘tganlar.
Imom Termiziy Abu Humayddan rivoyat qiladilar: “O‘ng kaftlarini o‘ng tizzalariga, chap kaftlarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilar edilar”.
Ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallolohu alayhi vasallam namozda, ya’ni tashahhudga o‘tirsalar o‘ng qo‘llarini o‘ng tizzalarini ustiga chap qo‘llarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib ko‘rsatkich barmoqlarini ko‘tarib ishora qilardilar. Chap qo‘llari tizzalarini ustida turar edi”. Ushbu hadisga sahobalar, tobe’inlar amal qilib, tashahhudda ishorani ixtiyor qildilar. Ahmad Nofi’dan rivoyat qiladilar: “Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumo namozda tashahhudga o‘ltirsalar ikki qo‘llarini ikki tizzalariga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilib, ishora qilgan barmoqlariga qarab turar edilar, so‘ng Rasululloh sallalohualayhi vasallam: “Barmoq bilan ishora qilish shaytonga temirdan ham shiddatliroq”, derdilar.
Aliy Qoriy “Tazyinul ibora tahsinul ishora” kitoblarida ushbu hadisni sharhlab aytadilarki, “Barmoq bilan ishora qilish urushda temir qurolni ishlatishdan ham qiyinroqdir, go‘yo tavhidga ishora qilish bilan shayton mo‘min bandani adashtirishi, shirkka olib borishdan bo‘lgan umidini kesadi”.
Imom Suyutiy “Jome’ul kabir” kitoblarida Uqba ibn Omirdan rivoyat qiladilar: “Kishi namozida ishora qiladigan har bir ishorasiga o‘nta hasanot yoziladi”, dedilar.
Ibn Obidiyn “Raf’ul taraddud” nomli kitoblaridagi «ishorai sabboba» haqida vorid bo‘lgan hadislar, olti sahih kitoblarning hammasida zikr qilingan. U hadislarni hattoki, ma’naviy mutovotir deyish durust bo‘ladi deganlar.
«Ishorai sabboba» qilish borasida sahobalar, ularga ergashgan tobe’inlar ixtilof qilmadilar. Imom Abu Hanifa va u zotning ikki shogirdlari Imom Abu Yusuf va Imom Muhammmad, Imom Molik, Imom Shofeiy, Imom Ahmad ibn Hanbal hamda mutaqaddim ulamolar «ishorai sabboba» sunnat ekanligiga ittifoq qilishgan.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, «ishorai sabboba»ni tashahhudga o‘tirganda, duoni o‘qib “Ashhadu anna...” deganda namozxon o‘ng qo‘lni ko‘rsatgich barmog‘ini ko‘taradi, “illalloh” deganda tushiradi. Tashahhud duosini avvalidan qo‘lni qimirlatib turish durust emas. Shuni takidlash lozimki, «ishorai sabboba» rivoyatlaridan bexabar bo‘lib, bu amalni qilmagan namozxonni aslo malomat qilinmaydi.
Namangan shahar "Mulla Bozor Oxund" jome masjidi
imom noibi Anvarxon Akramov
Manba: @Softalimotlar