Ulamoi kiromlarning birortasi nikoh sunnat amal ekaniga ixtilof etmaydi, balki unga targ‘ib etadi. Nikohning fazilati va foydalari ko‘p. Ulardan biri farzand ko‘rishdir. Zero, nikohdan maqsad nasl qoldirishdir. Naslni davom ettirishda Allohga muhabbat va bu yo‘lda harakat etish kabi foydalar mavjud. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlaridek, farzandli bo‘lishda qiyomat kunida ummatlarni ko‘paytirish niyat qilinadi. Bu bilan u zotning muhabbatlari topiladi. Bundan tashqari, solih farzandlar duosi bilan savob olish va kichik yoshdagi farzandning vafot topishi bilan shafoatga erishish mumkin bo‘ladi.
Nikohning foydalari quyidagilardir:
- jismoniy quvvatdan hosil bo‘lgan shahvat urug‘ini halollikka ishlatib, shayton vasvasasidan omon bo‘ladi;
- insonning ruhi xotini bilan birga bo‘lganda uns – ulfat topadi;
- uy yumushlaridan qalbi forig‘ topadi, xotin taom pishirish, supurib-sidirish, o‘rin-ko‘rpalarni solib-yig‘ish, idish-tovoqlarni yuvib tozalash va boshqa shu kabi yashash uchun zarur sharoitlarni o‘z zimmasiga oladi. Inson bir o‘zi buncha ko‘p ishlarni uddalay olmaydi. Agar bu yumushlarni o‘z zimmasiga oladigan bo‘lsa, aksari vaqtini zoye etadi. Ilm olish va ishlash uchun forig‘ bo‘la olmaydi. Soliha ayol bu borada dinga yordamchidir. Bu dunyo ikir-chikirlarining ko‘pligi va xilma-xilligi qalbni doimo band etadi;
- oilasi va ahli-ayolining huquqlarini himoya etish, ularga bosh bo‘lish va rioya etish bilan hayotiy kurash olib borish, xotinlarning injiqligiga sabr etish, ulardan bo‘ladigan turli jafo va aziyatlarga chidash, xotinlarni yo‘lga boshlash, ular uchun rizq topish yo‘lida halol kasb etish va farzandlar tarbiyasiga mashg‘ul bo‘lish.
Oilasiga g‘amxo‘rlik qilish, ularga bosh bo‘lish va ularning rioyasida bo‘lish amallarining fazilati ulug‘dir.
Xotin haqqini ado etishda noqislik va kamchiliklardan qo‘rqqan kishi uylanishdan ehtiyot bo‘ladi. Ahli ayollarning zahmat va qiyinchiliklariga bardosh berish – Alloh taolo yo‘lida jihod etish barobarida bo‘ladi.
Imom Muslimning mufrad hadislarida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam marhamat qildilar: «Alloh yo‘lida bir dinor ehson etding, qo‘l ostingdagilarga bir dinor sarf etding, miskinga bir dinor sadaqa qilding, ahli ayolingga bir dinor xarj qilding. Shularning ichida eng afzali o‘z ahli ayolingga qilingan nafaqadir».
Uylanishda bir necha ofatlar ham bor:
Ana shular nikohning foyda va ofatlaridir. Endi biror kishining uylanish yoki uylanmasligining foyda va zararlari hukmiga kelsak, bu ish yuqoridagilarni o‘z ichiga olgan majmua asosida bo‘ladi. Har bir murid o‘zini ana shu holatlarga solib ko‘rib, o‘zida nikohning ofatlari topilmay, foydalari jam bo‘lgan bo‘lsa, halol mol-dunyosi, chiroyli odob-axloqi bo‘lsa, buning ustiga yosh yigit bo‘lib, mayl-shahvatni bostirishga muhtoj bo‘lsa, yakka bo‘lib, uy-joy tadbirlarini ko‘rishga muhtoj bo‘lsa, bundaylarga uylanish afzaldir. Agar buning aksi bo‘lsa, u kishi nikohni tark etadi.
Yaxshi muosharat uchun ayolda e’tiborga olinadigan tomonlar:
Bir kishi Imom Hasan Basriydan so‘radi: «Qizimni kimga erga berayin?» Imom javob berdilar: «Allohdan qo‘rqqanga ber. Agar u qizingni sevsa, hurmat qiladi, agar yomon ko‘rib qolsa, unga zulm etmaydi».
Toshkent viloyati Piskent tumani «Mulla Bo‘ta Qozi»
jome masjidi imom-xatibi Voxidov Mirsobit
manbalar asosida tayyorladi.
Hasan Basriy rahimahulloh Robbiga osiylik qilayotgan bir jamoani ko‘rdilar va ularga qarata bunday dedilar: “Alloh taoloning nazdida xor bo‘lishdi va U Zotga osiy bo‘lishdi. Bordi-yu, ular Alloh uchun qadrli bo‘lganlarida, Alloh ularni gunohdan saqlagan bo‘lur edi”.
Demak, Alloh taolo qaysi bandasini yaxshi ko‘rsa, uni gunohlardan saqlab qo‘yar ekan. Birortamiz gunoh qilib, Allohni unutib, Robbining nazdida haqir banda bo‘lishni istaymizmi?! Albatta, yo‘q!
Nafsingiz sizni gunohga chorlagan paytda qilayotgan ishingizning oqibati haqida o‘ylang hamda Alloh taolo sizni ko‘rib turganini his eting. O‘zingizga o‘zingiz shu savolni bering: “Seni hurmatlab e’zozlovchi biror kim shu holingda ko‘rib qolsa, undan uyalgan bo‘larmiding?! Qanday qilib Robbing bo‘lmish Alloh taolodan uyalmaysan?!”.
Nafsingizga: “Sen ertaga boshingga bu gunohlarning balosi urishi va sharmanda bo‘lishdan omondamisan?” deng. Bir narsani yodingizdan chiqarmangki, siz qanday gunoh qilishingizdan qat’i nazar, Allohning ato etgan ne’matlaridan foydalangan holingizda gunohga qo‘l urgan bo‘lasiz. Alloh taolo sizga bergan, siz u bilan haromga nazar tashlayotgan ko‘zingizning o‘zi qancha ne’mat?! Haromga cho‘zayotgan qo‘lingizning o‘zi aslida qancha ne’mat?! Qanchadan-qancha talaffuzi halol bo‘lmagan narsalarni tilingizda aylantirasiz. Ato etilgan ne’matlar ila gunoh qilishingiz ne’mat ato etguvchi Zotga nisbatan minnatdorchilikmi, shukrmi?!
Zimiston tunda tosh ostidagi chumolini ko‘ra olgan Zot sizni ham ko‘rib turibdi, buni yodingizdan chiqarmang!
Hikoyat. Bir kuni bir erkakka begona ayol bilan birga xilvatda qolishni shayton ziynatli qilib ko‘rsatibdi. Ayolning yoniga kirganida ko‘zlari olayganicha unga qarab: “Bizni hech kim ko‘rmayaptimi?” – debdi. Ayol: “Yo‘q, Allohdan boshqasi ko‘rmayapti”, debdi. Shu payt erkakning ko‘zlari yoshlanib: “Xudo haqqi, ko‘rayotganlar ichida Robbim buyukdir! Mabodo meni biror kichikroq bola ko‘rib turgan bo‘lsa-da, uning oldida bunaqangi ish qilishga jur’atim yetmaydi-yu, qanday qilib olamlar Rabbi bo‘lgan Zot ko‘rib turgan bo‘lsa, men bu kabi gunoh ishni qila olaman?!” – debdi va ayolning uyidan chiqgani holda Alloh taoloning: «(Alloh) ko‘zlarning xiyonatini (ya’ni, qarash man etilgan narsaga o‘g‘rincha ko‘z tashlashni) ham, dillar yashiradigan narsalarni (yomon niyatlarni) ham bilur»[1], degan kalomini eslabdi.
Shoir aytadi:
Xilvat bir go‘shada qolsang-da yuz yil,
Holing ko‘rib turgan Xudo bor, bilgil.
Oshkoru yashirin – baridan voqif,
Alloh hech ishingdan emasdir g‘ofil.
Gunohkorga qilayotgan ishi qanchalik kichik, arzimasdek ko‘rinsa-da, Allohning nazdida qilgan gunohi kattalashib boraveradi.
Muhammad ibn Abu Bakr rahimahulloh aytadilar: “Bandaning gunohni kichik deb hisoblashi – bu uning Allohga bo‘lgan jur’atidan. Boisi, banda ma’siyatni kichik deb hisoblasa, gunohga bepisand qaraydi, qalbida uni yengil qabul qiladi va gunohlarining ko‘payishidan parvosi falak ham bo‘lmaydi”.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhu ham bu borada shunday deydilar: “Musulmon odam bir tog‘ning ostida turibman-u, mana shu tog‘ boshimga qulab ketay deyapti, deya gunohlarini tasavvur qilgan odamdir. Fojir esa gunohlarni burniga qo‘nib, keyin tezda uchib ketgan pashsha deya hisoblaydi”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] G‘ofir surasi, 19-oyat.