Navvos ibn Sam’ondan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi: Rasulullohdan (sollalohu alayhi vasallam) “Yaxshilik (birr) va gunoh haqida so‘radim. U zot (alayhissalom) bunday javob berdilar: “Yaxshilik go‘zal axloqdir. Gunoh, yuragingni siqadigan va odamlar bilib qolishini istamaydigan narsadir” (Imom Muslim, Imom Termiziy).
Sharh:
“...Yaxshilik va taqvo (yo‘li)da hamkorlik qilingiz, gunoh va adovat (yo‘li)da hamkorlik qilmangiz!..” (Moida, 2).
Tibiy “birr” so‘zi hadislarda turlicha izohlanganini aytadi: «Bir o‘rinda bu so‘z qalb orom oladigan narsa”, yana bir o‘rinda “imon”, boshqa joyda “kishini Allohga yaqinlashtiradigan narsa” deyilgan bo‘lsa, bu hadisda “go‘zal axloq” deb ta’riflangan. Go‘zal axloq esa, aziyatga sabr qilish, g‘azablanmaslik, ochiq yuzli va shirin so‘zli bo‘lish kabi bir-birini to‘ldiruvchi hisoblanadi».
Inson nafsi, tabiati taqozosi bilan bir yaxshi ish qilsa, boshqalar uni bilishini xohlaydi. Shunday ekan, agar nafsing biror ishingni boshqalar bilishini istasa, u Allohga yaqinlashtiradigan amal bo‘lmaydi. Boshqacha ifodalasak, bunday ishda yaxshilik yo‘q, bu “birr” emas, gunoh va yomon ish demakdir.
“Kutubi sitta” asosida
Sodiq NOSIR
tayyorladi.
«Hidoyat» jurnalidan
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Fiqh ijtihod va fikrlar majmuasi bo‘lib, bu fikrlar nafsu havoga berilishdan kelib chiqmagan, balki Qur’on va Sunnatni anglashdan kelib chiqqan, Qur’on va Sunnatdan olingandir. Alloh azza va jalla bizga shu yo‘lni buyurgan. Agar Alloh fiqhga tegishli har bir masalaning hukmini bayon qilishni iroda qilganida, hozir millionlab oyatlar, millionlab hadislar turgan bo‘lardi. Lekin hammasi bo‘lib, olti mingdan sal ortiq oyat nozil bo‘lgan, muayyan adaddagi hadislar vorid bo‘lgan. Har bir masalaga oyat-hadis kelsa, shuncha oyatni, shuncha hadisni kim yod olardi? Nabiy sollallohu alayhi vasallamning o‘z zamonlarida avtomobillar haqida gapirishlarini tasavvur qiling! Unda u zotning so‘zlarini hech kim tasdiqlamagan bo‘lardi-ku!
Ijtihod qilish noto‘g‘ri desangiz, sahobalar ham ijtihod qilishgan. Keyin o‘sha o‘z ijtihodi bilan chiqargan hukmga amal qilishni odamlarga buyurishgan. Odamlar ularga taqlid qilishgan, ergashishgan. Mana shu yo‘sinda ularning yo‘llaridan yurib kelishgan.
Tahallul tarafdorlari orasida «Fiqh dinning bir qismi emas», «Mazhab egalarining aytganiga amal qilish shart emas», degan gaplar tarqalgan.
Tashaddud ahli ham mana shunga chaqiryapti. Ularning asl maqsadi fiqhiy mazhablarni yo‘q qilib, dinsizlikka yetaklash edi. Masalan, men dinni mahkam ushlasam-u, lekin na hanafiy, na shofe’iy, na molikiy va na hanbaliy mazhabini tutmasam, unda dindan nimani ushlayman? Menda fiqh degan narsa qolmaydi-ku! Fiqhni mana shu mazhablar tashkil qiladi-ku! Alloh bizga «Zikr ahlidan so‘rang» deb buyurib, ergashishimizga rozi bo‘lgan ilmlarni mujtahidlarning ijtihod va fikrlari tashkil qilmasa, nima tashkil qiladi?!
«Hanafiy mazhabiga teran nigoh» kitobidan