Sayt test holatida ishlamoqda!
22 Dekabr, 2024   |   21 Jumadul soni, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:20
Quyosh
07:46
Peshin
12:27
Asr
15:17
Shom
17:01
Xufton
18:21
Bismillah
22 Dekabr, 2024, 21 Jumadul soni, 1446

Go‘zal xotima: masjidda jon bergan Abdullo ota

16.04.2018   4729   2 min.
Go‘zal xotima: masjidda jon bergan Abdullo ota

Siz azizlarga o‘zim guvohi bo‘lgan bir voqeani so‘zlab bermoqni niyat qildim. Ushbu voqeadan har bir narsa niyatga bog‘liq ekanini anglasangiz ajab emas. Zero, maqsad ham shu – ibrat o‘laroq sizga bayon etish.

O‘zbekiston musulmonlari idorasining Farg‘ona viloyati vakilligi binosi Yormozor shaharchasidagi “Ummul Quro” jome masjidi hududida joylashgan edi. Ushbu jomega 80 yoshni qoralab qo‘ygan Abdullo ismli otaxon besh mahal namozga azon chaqiradilar. Ba’zan keksalik yoki boshqa sabab bilan azon vaqti biroz o‘tib qolib, boshqa odam azon chaqirsa, xafa bo‘lar va o‘zlarini koyir edilar. Shunda bizga qarab: “Bolam, axir men azon aytib, omonatni Egasiga topshirishni niyat qilganman-da”, der edilar.

Qahraton qish. Ko‘cha juda sovuq. Bunday sovuqda masofa bosib masjidga kelish – qari inson tugul, navqiron yigitga ham biroz mashaqqat tug‘diradi. Ana shunday sovuqda ham azon aytish uchun kechikmay tag‘in deb Abdulloh ota jomega kirib keldilar. O‘sha tun kamina vakillikda navbatchi edim. Otaxon mikrofonlarni sozlab azon chaqira boshladilar: “Allohu akbar, Allohu akbar. Allohu akbar, Allohu akbar. Ashhadu an laa ilaaha illallooh”. Azon chaqirig‘iga quloq solib turganim bois, kalimalarni birin-ketin takrorlab azon eshitayotgan edim. Oradan bir necha soniya o‘tsa hamki, “Ashhaduan laa ilaha illalloh”dan so‘ng hech qanday ovoz eshitilmay qoldi. Balki ovoz kuchaytirgich bilan bog‘liq muammo chiqib qolgandir, deb masjid xonaqosi tomon oshiqdim. Ne ko‘z bilan ko‘rayki, muazzin otaxonimiz, qiblaga yuzlanib, azon chaqirayotib, “Ashhadu an laa ilaaha illallooh (Kibriyosi, buyukligi va hech kimning ibodatiga muhtoj bo‘lmagani holda ibodat qilishga loyiq Zot Uning O‘zi ekaniga guvohlik beraman. U Zotning o‘xshashi, tengi yo‘qdir) deb, tahoratli holda, O‘zining baytida omonatni topshirgan edilar... Ko‘zlarimdan tirqirab yosh chiqib ketdi. Va beixtiyor otaxonning: “Bolam, axir men azon aytib, omonatni Egasiga topshirishni niyat qilganman-da” degan so‘zlari xayolimdan o‘tdi. Alloh barchamizga ana shunday go‘zal xotimani nasib qilsin, omin!

Buyuk Rabbimiz Abdulloh otaga jannati Firdavslardan joy bersin, omin!

Ilhomjon TOIROV

Farg‘ona viloyati vakilligi xodimi

O‘MI Matbuot xizmati

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Jannatga kirish Allohning rahmati bilan bo‘lishi bayoni

20.12.2024   7611   5 min.
Jannatga kirish Allohning rahmati bilan bo‘lishi bayoni

 

 - 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
 

Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.

Nazmiy bayoni:

Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.

Lug‘atlar izohi:

دُخُولُ – mubtado.

النَّاسِ – muzofun ilayh.

فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.

الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.

فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.

مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.

الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.

يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.

أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

 

Matn sharhi:

Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.

Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:

عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ

Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.

Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.

Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:

“Qilib o‘tgan amallaringiz bilan jannatga kiringiz!” – derlar”[1].

Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.

Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.

 

Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar

Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:

“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:

1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;

2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;

3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.

Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].

Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.

Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.

Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.

 

Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.

 


[1] Nahl surasi, 32-oyat

[2] Muhammad Anvar Badaxshoniy. Talxiysu sharhi aqidatit-Tahoviy. – Karachi: “Zamzam babilsharz”, 1415h. – B. 130.