Islomning ilk davrida makkalik mushriklar musulmonlarning boshiga ko‘pdan ko‘p og‘ir savdolarni soldi. Ularning zulmi haddan oshib ketdi. Shundan keyin as'hoblar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan “Ey Allohning Rasuli, biz Allohning yo‘lida bo‘la turib boshimizga bunday og‘ir kunlarning kelishining biror hikmati bormi?” deb so‘rashdi.
Ularning bu savollariga javoban quyidagi oyati karimalar nozil bo‘ldi:
أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ
“Odamlar “iymon keltirdik” deyishlari ila imtihon qilinmay, tark etilishlarini o‘yladilarmi? (Iymon kalimasini og‘izda aytish oson. Har kim ham iymon keltirdim, deb aytaverishi mumkin. Ammo til bilan aytilgan kalima dildan chiqqanmi yoki yo‘qmi, buni aniqlash uchun banda sinov-imtihondan o‘tishi kerak);
وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ
Va, batahqiq, Biz ulardan oldingilarni ham imtihondan o‘tkazganmiz. Bas, Alloh, albatta, sodiq bo‘lganlarni ham bilajak, yolg‘onchilarni ham bilajak. (Ankabut, 2,3)
Ushbu oyati karimadagi “fatanna” imtihon etdik kalimasi ayni zamonda oltinni soflashtirmoq uchun bajarilgan sinov ishlaridir. Oltinni tozalab olish uchun u juda katta issiqlikda kuydiriladi. Issiqlik 1064 darajaga chiqqanidan so‘ng oltin eriy boshlaydi va uning ichidagi begona moddalar ko‘pirib yuqoriga chiqib qoladi. Ana o‘sha ko‘pik olib tashlanganidan so‘ng bag‘ri kuygan oltin sof bir jismga aylanadi. Ana shu oltin 99.9. nav (proba) oltindir.
Shiddatli imtihonning ma’nosi shu. Oltin ustidan bir-ikki suv qo‘yish yoki bir-ikki bolg‘a urish bilan tozalanmaydi. Chunki nopokliklar, begona moddalar uning ichkarisiga unnab ketgan. u qadar ichkariga esa oltinni juda katta issiqlikda eritmasdan yetishib bo‘lmaydi.
Ushbu oyati karimalar imon haqida bo‘lgani sababli imon ham insonning botinida ekani e’tiborga olinadi. Inson botinidagi eng muhim javharni shubhalardan, gumonlardan, vasvasalardan, poklab olish uchun esa uni eritish kerak. Buning uchun kuydiruvchi otash kerak bo‘ladi.
Ana shu otashning tafti 1064 darajaga yetgunga qadar qalbaki oltinlar erib ketadi, sof oltinning tarkibiga kirib olgan begona jismlar kuyib kulga aylanadi. faqat sof oltingina tobiga keladi. Ichimizga joylashib olib ko‘nglimizni rohatsiz etadigan, hatto o‘zimiz bilmagan narsalardan vasvasaga soladigan narsalardan biz qanday qutulib olamiz? Albatta, buning uchun oltin kabi katta issiqlikka, mashaqqatlarga sabr etsak, sinovlarga bardosh bera olsak, imonimizni poklab olishga erishamiz, ya’ni sof oltinga aylanamiz.
Damin JUMAQUL tayyorladi.
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Ikki yoshdan kichik bo‘lgan go‘dakning onasidan boshqa emizikli ayolni to‘yib emishi ila u ayol bolaning onasiga, eri otasiga, farzandlari aka-ukasi va opa-singillariga aylanadilar. Shuningdek, bu ayolning boshqa qarindoshlari ham emgan bolaga xesh bo‘ladilar. Go‘dakning suyagi va eti ona sutidan shakllanadi. Shuning uchun uni emizgan ayol ham tuqqan onasi kabi bo‘ladi. Binobarin, xuddi o‘z onasini e’zozlagandek, uning ham hurmatini joyiga qo‘yish va qadrlash lozim.
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ قَالَ: جَاءَتْ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ظِئْرُهُ الَّتِي أَرْضَعَتْهُ، فَبَسَطَ لَهَا رِدَاءَهُ ثُمَّ قَالَ: «مَرْحَبًا بِأُمِّي»، ثُمَّ أَجْلَسَهَا عَلَى رِدَائِهِ.
Muhammad ibn Munkadirdan rivoyat qilinadi: «Nabiy sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga u zotni emizgan ayol keldi. Shunda u zot ridolarini yerga yozib, «Marhabo, onajon!» deb uni ridolarining ustiga o‘tirg‘izdilar».
Sharh: Demak, ayol faqat emizgan bo‘lsa ham, o‘sha emizgan onasining haqqi tuqqan onaning haqqidek bo‘lar ekan. Rasuli akram sollallohu alayhi vasallam o‘zlarini emizgan ayolni «onam» deb ataganlari, kelganlarida o‘rinlaridan turib, hurmat-izzat qilganlari, o‘zlarining kiyimlarini, ridolarini yechib, to‘shab, o‘shaning ustiga o‘tirg‘izib, hurmat ko‘rsatganlari mana shunga dalil, hujjat bo‘ladi.
عَنْ حَجَّاجِ بْنِ حَجَّاجٍ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَا يُذْهِبُ عَنِّي مَذَمَّةَ الرَّضَاعِ؟ قَالَ: «غُرَّةُ عَبْدٍ أَوْ أَمَةٍ».
Hajjoj ibn Hajjoj otasidan rivoyat qiladi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan: «Mendan emizganlik haqqi(ni ado etmaganlik) mazammatini nima ketkazadi?» deb so‘rashdi.
«Bir qul yoki cho‘ri ozod qilish», dedilar.
Sharh: Bir kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan: «Meni birov emizgan. Uning emizganlik haqqini ado eta olmaganman. Bu nuqsonning yomonligini nima ketkazadi? Nima qilsam, bu gunohni yuvaman, ya’ni meni emizgan shaxsning haqqini ado qilaman?» deb so‘rabdi.
Rasululloh alayhissalom bu savolga: «Bitta qul yoki cho‘ri ozod qilib», deb javob beribdilar.
Demak, emizgan ayollarning haqqi yuqori darajada, oliy bir maqomda bo‘lar ekan.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz.