Sayt test holatida ishlamoqda!
16 Iyul, 2025   |   21 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:24
Quyosh
05:04
Peshin
12:34
Asr
17:40
Shom
19:58
Xufton
21:31
Bismillah
16 Iyul, 2025, 21 Muharram, 1447

Salim qalb sohibi bo‘laylik

09.04.2018   5152   5 min.
Salim qalb sohibi bo‘laylik

Alloh taolo Qur’oni Karimda Ibrohim alayhissalomni maqtab shunday degan:

إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

“O‘shanda u o‘z Robbiga sog‘lom qalb ila kelmishdi” (Soffat surasi, 84-oyat).

Shu o‘rinda savol tug‘iladi. Xo‘sh, salim qalb nima?

Salim qalb haqida aytilgan eng mos ta’rif quyidagichadir: “Allohning amriga va nahiysiga teskari bo‘lgan shahvatlardan, Uning bergan xabariga zid bo‘lgan shubhalardan salomat bo‘lgan qalbdir. Bunday qalb Allohdan boshqaga bandalik qilishdan salomat bo‘lgan bo‘ladi. Allohni yaxshi ko‘rgan, Rasulining hukmiga rozi bo‘lgan, bo‘yinsungan, Uning O‘zidan qo‘rqqan, O‘zidan umidvor bo‘lgan, O‘ziga tavakkul qilgan, O‘ziga suyangan, O‘ziga bo‘yinsungan, har qanday holatda ham Uning roziligini ustun qo‘ygan, Uning g‘azabiga olib boradigan har qanday narsadan uzoq bo‘lgan qalbdir”.

Alloh taolo Ibrohim alayhissalomni imom, yetakchi qildi, ichki dunyolari pok, qalblari salim edi. Alloh taolo bunga O‘zi guvohlik berib shunday degan:

“O‘shanda u o‘z Robbiga sog‘lom qalb ila kelmishdi”.

Shubha yo‘qki, Ibrohim alayhissalomning ba’zi sifatlarini, u kishiga kelgan sinovlarni Qur’onda o‘qib bilganmiz. U kishining qilgan tasarruflaridan ma’lum bo‘ladiki, shubhasiz u zot salim qalb egasi bo‘lganlar.

Rivoyat qilinishicha, Ibrohim alayhissalom biror marta dushmanlari haqqiga, garchi ular ko‘p ozor bergan bo‘lsalar ham, duoibad qilmagan ekanlar.

Qur’onda dushmanlari haqqiga qilgan duolari mana bunday kelgan:

وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

“Kim menga osiy bo‘lsa, albatta, O‘zing mag‘firat qilguvchi va rahmlisan” (Ibrohim, 36).

Ammo mo‘minlarning haqqiga qilgan duolari esa Qur’onda ham, hadisda ham ko‘p kelgan. Makka ahliga baraka so‘rab duo qilganlari mashhurdir. Hatto biz bugungi kunda bu duoning ijobatini ko‘rib turibmiz.

U kishining qalblari salim ekanini ko‘rsatadigan ishlardan yana biri otalari haqiga qilgan duolaridir. Otalarining Allohning dushmani ekani ma’lum bo‘lgach, undan uzoqlashganlar.

Ibrohim alayhissalomning suhbatlaridan, munoqashalaridan u kishining siyratlari naqadar pok bo‘lgani, qalblari salim bo‘lgani, o‘z nafslarining istaklaridan uzoq bo‘lganlari yaqqol ko‘rinadi. U kishi nafaqat salim qalb bo‘lishga sabab bo‘ladigan ishlarni qilardilar, balki asosiy g‘amlari qalblarining salomatligiga erishish edi. Shuning uchun ham u kishi mana bunday duo qilganlar. Buni Alloh taolo Qur’onda keltirgan:

وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ

“Va qayta tiriltiriladigan kunda meni sharmanda qilmagin”.

يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ

“U kunda na mol manfaat berar va na bolalar”.

إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

“Magar kim Alloh huzuriga toza qalb ila kelar, (o‘sha manfaat topar)” (Shuaro surasi, 87-89-oyatlar).

Barchamiz ushbu duoga qanchalar muhtojmiz. Chunki, barchamiz o‘sha kunda Robbimiz huzuriga salim qalb bilan borishni istaymiz.

Har bir ota-ona, har bir muallim, murabbiy farzandlarini, shogirdlarini qalbi pok, axloqi go‘zal etib tarbiya qilishlari lozim. Farzandlarimizni Ibrohim alayhissalom dushmanlari bilan qanday muomalada qilgan bo‘lsalar, shunday muomala qiluvchi etib tarbiya qilmog‘imiz kerak. Ibrohim alayhissalom dushmanlarga Allohdan hidoyat, istiqomatga rag‘bat so‘rab duo qilganlar. Tillari iffatli, hikmatli edi.

Endi o‘zimizning qalbimizga nazar solaylik! Odamlarni qo‘ya turaylik. Qalbimizga kim nazar solib turibdi?!

Odamlar bizning tashqi ko‘rinishimizga, amalimizga, tasarruflarimizga, xatti-harakatlarimizga qaraydilar. Lekin ular qalbimizda yashirin bo‘lgan narsalarni bilmaydilar. Qalbimizga Allohning O‘zi nazar soladi. Shunday ekan, qalbimizni taftish qilaylik. Unda hasad, kibr, nafs istaklariga moyillik, ko‘rolmaslik, gina, adovat bormi? Agar bor bo‘lsa, darhol isloh qilib, mazkur illatlarni ildizi bilan yo‘qotaylik. Robbimiz huzuriga borishimizdan oldin qalbimizni salim qalb qilishga erishaylik!

Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday degan:

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ

“Sirlar fosh bo‘ladigan kundadir” (Toriq surasi, 9-oyat).

Yana bir oyatda bunday degan:

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ

“Va ko‘kraklaridagi oshkor bo‘lganda” (Adiyat surasi, 10-oyat).

Bilingki, qalbning salomatligi dunyoda ham, oxiratda ham foyda keltiradi.

Ba’zi odamlarni ko‘ramiz, kishilar bilan muomala qilganlarida muloyim, kechirimli bo‘lishadi. O‘sha insonlar hayotlari davomida tinch, xotirjam, baxtli yashayotganlariga guvoh bo‘lamiz.

Keling, qalbimizga nazar solaylik! Unda biron kasallik bo‘lsa, tuzatishga urinaylik!

Agar qalbingiz salim bo‘lmasa, kasalliklarga mubtalo bo‘lgan bo‘lsa, dunyoda bir iloj qilib yasharsiz, ammo oxiratda nima qilasiz?! Axir oxiratda faqatgina salim qalb bilan kelgan kishigina najot topadi-ku!

Alloh taolo qalblarimizning salomat bo‘lishini, oxiratda najot topuvchilardan bo‘lishimizni nasib etsin!

 

Nosir ibn Sulaymonning

“O‘shanda u o‘z Robbiga sog‘lom qalb ila kelmishdi”

nomli maqolasidan Nozimjon IMINJONOV tarjimasi

O‘MI Matbuot xizmati

    

Maqolalar
Boshqa maqolalar

“Odamlarni afv etadiganlar...”

16.07.2025   1240   4 min.
“Odamlarni afv etadiganlar...”

Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan... (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.

Joriya oyatning davomini o‘qidi: ...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir....

U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.

Joriya oyatning oxirini o‘qidi: Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.

Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.

Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: (Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay! (Josiya surasi, 14-oyat).

Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.

Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.

Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.

Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.

Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.

Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.

Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.

Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.

So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.

Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.

Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.

So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:

- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.

Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:

- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.

Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.

Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.

Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.