Alloh taologa eng suyukli ishlardan biri ota-onaga itoat etish, ularga mehr-shafqatli bo‘lishdir.
«Biz insonga ota-onasini (rozi qilishni) buyurdik. Onasi uni zaiflik ustiga zaiflik bilan (qornida) ko‘tarib yurdi. Uni (ko‘krakdan) ajratish (muddati) ikki yilda (bitar). (Biz insonga buyurdikki) “Sen Menga va ota-onangga shukr kilgin! Qaytish Mening huzurimgadir» (Luqmon, 14).
Ota-ona oldida sekin, past ovozda, odob bilan so‘zlash kerak. Zaruratdan ortiqcha gap aytilmaydi. Ularning ismlarini aytib chaqirish mumkin emas. Qo‘pollik bilan ko‘ngillarini og‘ritish, nazarlaridan qolish katta gunohlardan sanaladi. Ko‘cha-ko‘yda ota-onadan ilgari yurish, ovqatga ulardan oldin qo‘l uzatish, oldilarida yonboshlab olish odobsizlikdir.
Alloh taolo marhamat qiladi: «Rabbingiz, Uning O‘zigagina ibodat qilishingizni hamda ota-onaga yaxshilik qilishni amr etdi. (Ey inson!) Agar ularning biri yoki har ikkisi huzuringda keksalik yoshiga yetsalar, ularga “uf!..” dema va ularni jerkima! Ularga (doimo) yoqimli so‘z ayt! Ularga, mehribonlik bilan, xorlik qanotini past tut va (duoda): “Ey Rabbim! Meni (ular) go‘daklik chog‘imda tarbiyalaganlaridek, Sen ham ularga rahm qilgin!” de» (Isro, 23–24).
Demak, ota-ona qarilik yoshiga yetganida ularga yanada shafqatli bo‘lish zarur. Keksalarning ko‘ngli xuddi bolanikiday bo‘lib qoladi. Bunday holatlarda imkon boricha ularning ko‘nglini og‘ritmasdan xohishlarini bajarish, pand-nasihat qilishsa, aslo malol olmaslik kerak.
Qaysi xonadonda ota-ona yoki ulardan biri tirik bo‘lsa, o‘sha oiladagi farzandlar baxtlidir. Chunki ularda ko‘proq savobga erishib qolish imkoniyati bor. Ota-onani tirikligida qadriga yetib, izzat-hurmatini joyiga qo‘yganga nima yetsin.
Umuman, keksalarimiz borligi bizning katta davlatimiz. Ular go‘yo uylarimizning farishtalari. Ko‘pni ko‘rgan buva-buvilar yosh oilalar uchun ibrat maktabi. Ular nabiralarining ta’lim-tarbiyasini, odob-ahloqini nazorat qilib, hayotiy tajribalari asosida to‘g‘ri yo‘l ko‘rsatadi.
Ota-ona vafot etganidan keyin ham ularning farzandlar ustidagi haqlari tugamaydi. Vasiyatlarini ado etish, haqlariga doim duoda bo‘lish farzandlar burchidir. Ularning qarindoshlik aloqalarini davom ettirish, tanigan-bilgan tengqurlarini yo‘qlash, mehmonga chaqirish nur ustiga nur bo‘ladi.
Rasululloh huzurlariga bir kishi kelib: “Yo Rasululloh vafotlaridan keyin ham ota-onamga yaxshilik qila olamanmi?” deb so‘radi. U zot : “Ha, to‘rt ish bor, ularni bajarsang, ota-onangga yaxshilik qilgan bo‘lasan: ular haqqiga duo qilish, gunohlarini kechishini Allohdan so‘rash, ularning nasihat va shar’iy vasiyatlarini bajarish, do‘st-birodarlarini izzat-ikrom qilish va ota-ona tarafidan bo‘ladigan qarindoshlikni davom ettirish”, deb javob berdilar (Imom Buxoriy rivoyati).
Xalq orasida, ota-ona mehmondir, degan ibratli so‘z bor. Vaqt g‘animat, aziz mehmonlaringizning yaxshi duolarini olib qolishga ulguring. Ularga nima qilsangiz, ertaga farzandingizdan qaytadi. Bu haqiqatga hayotda ko‘p guvoh bo‘lganmiz...
Fazliddin MUSAXOV,
Ohangaron tumanidagi “Quraysh” jome
masjidi imom-xatibi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Gohida boshingizdan og‘ir damlar kechadi. Shu paytlarda siz “bo‘ldi, kuchim yetmaydi, charchadim” deb o‘ylaysiz. Kurashish, sabr qilish va doimiy mahkam turishga toqatingiz yetmaydiganday ko‘rinadi. Bunday paytda aslo taslim bo‘lmang! Chunki har jonning iqboliyu inqirozi bo‘ladi. Bu inqiroz o‘z ortidan iqbolni ergashtirib kelsa, ajab emas...
Ba’zi paytlarda shuuringizda qulash hissini tuyasiz, ishonchsizlik hamda kamchilikni his etasiz. “Men hech ishga yaramay qoldim”, deb o‘ylab qolasiz. Bunda ham sira taslim bo‘lmang! Doimo yodingizda bo‘lsinki, ixlos ila tinimsiz harakatda bo‘lar ekansiz, yiqilish uyat hisoblanmaydi. Kishi mag‘lubiyatini tan olmagunicha va qayta urinib ko‘rishdan voz kechmagunicha muvaffaqiyatsizlikka uchragan, deb hisoblanmaydi. Buni ham yodingizda saqlang! Qayta-qayta urinib ko‘ravering, hujumni, zarbani yana va yana amalga oshiring. Alloh nasib etsa, tez orada ko‘zlagan maqsadingizga erishasiz.
Gohida sizni manmanlik va “qoyil, o‘zimdan juda ajablanyapman” degan hislar ham chulg‘ab oladi. Buning ortidan siz o‘zingizni “yagona” ekanligingizni o‘ylab qolasiz. “Nasihatgo‘y, maslahat beruvchining menga nima keragi bor” degan xulosaga kelasiz. Mabodo, o‘zingizda shunday tuyg‘ularni seza boshlasangiz, unga taslim bo‘lmang!
Mag‘rurlikdan ehtiyot bo‘ling, u sizning qotilingizdir. Iblis sizdan avvalgilarni ham yo‘ldan ozdirgan va uning o‘zi-da, Allohning dargohidan quvib-solingan. O‘zingizdagi kamchiligu nuqsonlarni, zaifligingizni esdan chiqarmang. Tavfiq faqatgina yolg‘iz Alloh taolodandir.
Ba’zi vaqtlarda g‘am-tashvishlar sizni ta’qib qiladi. “Butun umr mana shu g‘am-tashvishlar ichra yashasam kerak” degan xayol bilan, oldindagi kunlaringizning barchasini nursiz qaro tundek bo‘lishiga gumonda bo‘lasiz. Bularning ortida hech bir xayr yo‘q deb ham o‘ylamang va bu kabi o‘ylarga hech ham taslim bo‘lmang! Albatta har bir qiyinchilik bilan birga yengillik bordir.
Doim to‘g‘rilikka intilasiz, birovning haqqida xatoga yo‘l qo‘ymaslikning payida bo‘lasiz. Chohga tushishdan qo‘rqasiz. Fe’lingizdagi bu kabi holatlar sizni kamolot zinapoyalari sari yetaklaydi.
Lekin gohida biror gunoh ishga ham qo‘l urasiz. Shunda shayton: “Hayr-baraka sendan uzoqda, sen baxtsizlikka mahkumsan”, deya ichingizga g‘ulg‘ula soladi. Siz bu shaytoniy vasvasalarga taslim bo‘lmang! Odam bolasi xatokor ekanini hamda xatokorlarning eng yaxshilari tavba qiluvchilar ekanini eslang. Alloh taolo A’rof surasining 201-oyatida: “Taqvo qilganlarga shaytondan (biror) musibat yetsa, (darhol Allohni) eslaydilar. Bas, o‘shanda ular (haqni) ko‘ruvchidirlar”, deya marhamat qiladi.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.