Alloh taologa eng suyukli ishlardan biri ota-onaga itoat etish, ularga mehr-shafqatli bo‘lishdir.
«Biz insonga ota-onasini (rozi qilishni) buyurdik. Onasi uni zaiflik ustiga zaiflik bilan (qornida) ko‘tarib yurdi. Uni (ko‘krakdan) ajratish (muddati) ikki yilda (bitar). (Biz insonga buyurdikki) “Sen Menga va ota-onangga shukr kilgin! Qaytish Mening huzurimgadir» (Luqmon, 14).
Ota-ona oldida sekin, past ovozda, odob bilan so‘zlash kerak. Zaruratdan ortiqcha gap aytilmaydi. Ularning ismlarini aytib chaqirish mumkin emas. Qo‘pollik bilan ko‘ngillarini og‘ritish, nazarlaridan qolish katta gunohlardan sanaladi. Ko‘cha-ko‘yda ota-onadan ilgari yurish, ovqatga ulardan oldin qo‘l uzatish, oldilarida yonboshlab olish odobsizlikdir.
Alloh taolo marhamat qiladi: «Rabbingiz, Uning O‘zigagina ibodat qilishingizni hamda ota-onaga yaxshilik qilishni amr etdi. (Ey inson!) Agar ularning biri yoki har ikkisi huzuringda keksalik yoshiga yetsalar, ularga “uf!..” dema va ularni jerkima! Ularga (doimo) yoqimli so‘z ayt! Ularga, mehribonlik bilan, xorlik qanotini past tut va (duoda): “Ey Rabbim! Meni (ular) go‘daklik chog‘imda tarbiyalaganlaridek, Sen ham ularga rahm qilgin!” de» (Isro, 23–24).
Demak, ota-ona qarilik yoshiga yetganida ularga yanada shafqatli bo‘lish zarur. Keksalarning ko‘ngli xuddi bolanikiday bo‘lib qoladi. Bunday holatlarda imkon boricha ularning ko‘nglini og‘ritmasdan xohishlarini bajarish, pand-nasihat qilishsa, aslo malol olmaslik kerak.
Qaysi xonadonda ota-ona yoki ulardan biri tirik bo‘lsa, o‘sha oiladagi farzandlar baxtlidir. Chunki ularda ko‘proq savobga erishib qolish imkoniyati bor. Ota-onani tirikligida qadriga yetib, izzat-hurmatini joyiga qo‘yganga nima yetsin.
Umuman, keksalarimiz borligi bizning katta davlatimiz. Ular go‘yo uylarimizning farishtalari. Ko‘pni ko‘rgan buva-buvilar yosh oilalar uchun ibrat maktabi. Ular nabiralarining ta’lim-tarbiyasini, odob-ahloqini nazorat qilib, hayotiy tajribalari asosida to‘g‘ri yo‘l ko‘rsatadi.
Ota-ona vafot etganidan keyin ham ularning farzandlar ustidagi haqlari tugamaydi. Vasiyatlarini ado etish, haqlariga doim duoda bo‘lish farzandlar burchidir. Ularning qarindoshlik aloqalarini davom ettirish, tanigan-bilgan tengqurlarini yo‘qlash, mehmonga chaqirish nur ustiga nur bo‘ladi.
Rasululloh huzurlariga bir kishi kelib: “Yo Rasululloh vafotlaridan keyin ham ota-onamga yaxshilik qila olamanmi?” deb so‘radi. U zot : “Ha, to‘rt ish bor, ularni bajarsang, ota-onangga yaxshilik qilgan bo‘lasan: ular haqqiga duo qilish, gunohlarini kechishini Allohdan so‘rash, ularning nasihat va shar’iy vasiyatlarini bajarish, do‘st-birodarlarini izzat-ikrom qilish va ota-ona tarafidan bo‘ladigan qarindoshlikni davom ettirish”, deb javob berdilar (Imom Buxoriy rivoyati).
Xalq orasida, ota-ona mehmondir, degan ibratli so‘z bor. Vaqt g‘animat, aziz mehmonlaringizning yaxshi duolarini olib qolishga ulguring. Ularga nima qilsangiz, ertaga farzandingizdan qaytadi. Bu haqiqatga hayotda ko‘p guvoh bo‘lganmiz...
Fazliddin MUSAXOV,
Ohangaron tumanidagi “Quraysh” jome
masjidi imom-xatibi
O‘MI Matbuot xizmati
Ko‘pchilikdan: “Siz mutakabbirmisiz?” – deya so‘rasangiz, ular darhol: “Yo‘q”, deb javob beradilar. Shunday bo‘lsa-da, sizga bir nechta savollar bilan murojaat qilamiz. Agarda siz savolimizga “Ha” deb javob bersangiz, sizda maxfiy kibr mavjuddir. Ustoz Ahmad Shuqayriy “Ëshlik xotiralari” kitobida bir qancha savollarni zikr qilgan, siz bu savollarga ochiq-oydin javob bering:
– Biror kishi tarafidan tanqidga duch kelsangiz, achchiqlanasizmi yoki o‘zingizni noqulay his qilasizmi, yo bo‘lmasa tezlik bilan birorta chora topib, uni o‘zingizdan yiroq qilish payiga tushasizmi?
– Agar biror kishining gapi sizga yoqmasa, uning gapini bo‘lasizmi?
– Siz o‘zingizdan yuqoriroq mansabda bo‘lgan kishining qarshisida turganingizda bezovtalik yoki xavfsirash sezasizmi?
– Odamlarning oldida o‘z fikringizni bildirish oldidan sizda “mening fikrimni qabul qilmasalar-chi?” degan qo‘rquv paydo bo‘ladimi?
– Quloq solishingizdan ko‘ra gapirishingiz ko‘pmi?
– Boshlig‘ingizga bo‘lgan muomalangiz bilan o‘zingizdan quyi martabadagi kishilar orasida bo‘ladigan muomalangiz o‘rtasida farq bormi? Siz odamlarga bir xilda emas, aksincha, ularning mansabidan kelib chiqib muomala qilasizmi?
– Biror yig‘inda kimdir siz bilan tortishib qolsa, bu shaxsiy ishingiz ekanini ro‘kach qilasizmi?
– Odamlar sizni qo‘llab-quvvatlamasa va sizning qarashlaringizga qo‘shilmasa, asabingiz taranglashib, achchig‘ingiz chiqadimi?
– Maqtov so‘zlarni eshitishga ishqibozmisiz va odamlar sizni maqtashlari uchun bor kuch-g‘ayratingizni sarflaysizmi?
– O‘zingizni boshqalar bilan solishtirib turasizmi? O‘zingizdan quyiroq kishilar bilan birga bo‘lganingizda yayrab ketasizmi? Gapi sizdan o‘tkirroq kishi bilan muomala qilganingizda asabiylik holatini his qilasizmi?
– Aziz kitobxon! Siz ham ushbu imtihondan yiqilganlar safida bo‘lsangiz, hech ajablanmang. Chunki ko‘pchilik bu imtihondan yiqiladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning “Qalbida zarracha kibri bor kishi jannatga kirmaydi”[1] degan hadisi shariflari ayni haqiqatdir. Shu o‘rinda muhim bir savol tug‘iladi: qanday qilib tavozeli bo‘lamiz? Bu savolga qisqacha: yuqoridagi savollarni teskarisiga o‘girsak tavozeli bo‘lmoqlikka erishamiz, deya javob berish mumkin.
– Odamlarning gaplarini bo‘lmang, aksincha, jim turib ularga quloq soling.
– Ko‘proq eshiting va kamroq gapiring.
– Odamlarni tabaqalarga ajratib muomala qilmang.
– Odamlardan maqtov eshitish uchun emas, Allohning rizosi uchun amal qiling.
Bordi-yu, Allohning oldidagi tavozeingiz bandalar oldida amaliy tavozega aylanmasa, bilingki sizning tavozeingizda kamchilik bor.
Hasson Shamsiy Poshoning “Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Muslim rivoyati.