Inson o‘zi orzu qilgan haqiqiy saodatga erishish uchun intilib yashaydi. Lekin haqiqiy saodat haqida har kimning o‘z tushunchasi bor.
Kimdir haqiqiy baxtni mol-dunyoga erishish deb biladi. Umrini mol-dunyo jamlash uchun yelib-yugurib o‘tkazib yuboradi. Mol-dunyo “bir lahzalik saodat” ekanligidan, uning abadiy emasligidan xabari yo‘q. Qur’oni Karimda qiyomat kuni bandalar hisob qilinishi haqida hamda nomai a’moli chap tomondan berilgan bandaning quyidagicha hasrat chekishi zikr qilinadi:
مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيَهْ
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ
Menga mol–mulk ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib ketdi (Hoqqa surasi 28-29-oyatlar).
Kimdir haqiqiy baxtni hamma havas qiladigan, e’tiborli mansabga erishish deb biladi. O‘sha maqsadiga yetishish uchun barcha chora–tadbirlar, vosita–yu sabablarni ishga soladi. Yana kimdir uni sihat-salomatlik deb bilsa, boshqalar uni tinch-omonlikda hayot kechirish deb tushunadi. Ayrim insonlar esa, haqiqiy baxt–saodat bu Allohga iymon keltirish va Unga itoat etish, oxiratda Uning jannatiga noil bo‘lish deb biladilar.
Insonlarning baxt haqidagi tushunchalarining turli xil bo‘lishining sababi, o‘zlarida o‘sha narsaning bo‘lmasligi yoki uni yo‘qotganliklaridir.
Masalan, mol–dunyosini yo‘qotgan kishi haqiqiy baxtni mol–dunyoda deb biladi.
Bir muddat ish topa olmay sarson bo‘lgan kishi, o‘zi istagan faoliyatga kirishgach, o‘zini baxtiyor his qiladi.
Uzoq vaqt shiftga termulib xastalikni boshdan kechirgan bemor uchun tani jonining sog‘ bo‘lishidan katta baxt yo‘q.
Demak, biror narsani yo‘qotgan kishi unga ega bo‘lgandagina haqiqiy saodatni his qilar ekan.
Aslida, qalbida hotirjamlikni, jismida farovon hayotni izlagan kishi, uni Robbisiga itoat etish, buyruqlariga bo‘ysunish va gunoh ma’siyatlardan yiroqlashish bilangina topadi. Chunki haqiqiy mo‘minning qalbi dunyo matolari ila huzurlanishdan ko‘ra Robbisiga ibodat qilishdan lazzat oladi. U iymoni, toati bilan Robbisiga yaqinlashgani sayin, qalbi unga bog‘lanaveradi. Hatto, Allohning muhabbati uning asosiy maqsadi bo‘lib qoladi.
وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ
Iymon keltirganlarning Allohga bo‘lgan muhabbatlari esa (ularnikidan) kuchliroqdir (Baqara surasi 165-oyat).
Albatta, Allohga ibodat qilish va Unga yaqinlashish oddiygina quruq gaplar emas. Balki voqelikda o‘z isbotini topgan eng to‘g‘ri yo‘ldir. Ibodatning asari dunyo va oxiratda zohir bo‘ladi. Banda uchun undan foydali yo‘l yo‘q. Faqat shu yo‘l bilangina u haqiqiy saodatga erishadi.
فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى (123) وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى (124) قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنْتُ بَصِيرًا (125)
Bas, sizlarga (Men) tarafdan hidoyat kelganidakim Mening hidoyatimga ergashsa, yo‘ldan ozmas va baxtsiz bo‘lmas. Kim mening eslatmamdan yuz o‘girsa, uning uchun tang (baxtsiz) turmush bo‘lishi muqarrar va Biz uni qiyomat kunida ko‘r holda tiriltirurmiz. U “Rabbim! Nega meni ko‘r holda tiriltirding,axir (oldin) ko‘ruvchi edim-ku?!” – deydi (Toho surasi 123-125-oyatlar).
Mufassir ulamolar ushbu oyati karimadagi فَلَا يَضِلُّ “yo‘ldan ozmas” so‘zini “dunyoda yo‘ldan ozmas” deb, وَلَا يَشْقَى “baxtsiz bo‘lmas” so‘zini “oxiratda baxtsiz bo‘lmas” deb tafsir qilganlar.
Shuningdek, doimiy tarzda Allohni zikr qilish qalbni qotib ketmasligiga sabab bo‘ladi. Qolaversa, qalb xotirjamlik va sakinat ila orom oladi.
الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
Ular imon keltirgan va qalblari Allohning zikri bilan orom oladigan zotlardir. Ogoh bo‘lingizki, Allohni zikr etish bilan qalblar orom olur. (Ra’d surasi 28-oyat).
Ulamolar zikr qilishning bir necha foydalarini bayon qiladilar:
1) Zikr qilish bilan banda Allohning roziligiga noil bo‘ladi.
2) Zikr shaytonni quvadi.
3) Mo‘minning qalbidan qayg‘u, g‘am-tashvishni ketkazadi.
4) Xursandchilik, shodlik va mamnunlikni olib keladi.
5) Sihat-salomatlikni mustahkamlaydi.
6) Yuz va qalbga nur baxsh etadi.
7) Rizqni ziyoda bo‘lishiga sabab bo‘ladi.
8) Alloh taologa va insonlarga muhabbatni paydo qiladi.
Avazxo‘ja BAXROMOV,
Toshkent tumani “Xolmuhammad ota”
jome masjidi imom-xatibi tayyorladi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Kishilik tarixini kuzatsak, kishi har bir zamon va jamiyatning salohiyati, ravnaqi uning ilmga bo‘lgan munosabati bilan o‘lchanishini bilib olamiz. Musulmonlar ham Allohning buyruqlari va Uning Rasuli ko‘rsatmalariga amal qilib, ilmu irfonni o‘rgangan, ma’rifatga talpingan davrlarida qo‘llari uzun, tillari o‘tkir, martaba-maqomlari baland bo‘lgan. Aksincha, ilm-fandan yuz o‘girib, loqaydlik va tanballik tufayli jaholatga yuz burishganida qo‘llaridan nusrat, saltanat, sarvat ketgan, o‘zlari xo‘rlanishgan.
Ilm insonga nima foyda-yu, nima zarar ekanini bildiradi, kishi orzu-maqsadlariga faqat ilm orqali yetishadi. Ilmu irfondan yuz o‘girgan yoki ilm olishga layoqati past bo‘lgan jamiyat esa hamisha kimgadir yukunib yashashga mahkum bo‘ldi. Zero, Alloh taolo ham Qur’oni Karimda: «...Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘larmidi?!» (Zumar surasi, 9-oyat) deb bu borada aniq mezonni belgilab berdi.
Azal-azaldan bu yurtning nuri butun dunyoga taralib, porlab turgani sir emas. Masalan, Imom Buxoriyni kim bilmaydi? Imom Termiziyni, imom Dorimiyni-chi? Yoki Burhoniddin Marg‘inoniy, Abu Mu’iyn Nasafiy kabi ulug‘ zotlarni kim e’tirof etmaydi? Bu ulug‘ imomlarning ilmiy meroslari asrlar davomida ushbu zaminning buyuk tarixidan dalolat berib kelmoqda. Butun Islom olami Buxoro so‘zini eshitganda cheksiz hurmat bajo keltirishi hammamizga ma’lum. Bunday ehtirom, avvalo buyuk vatandoshimiz – Imom Buxoriy hazratlari, qolaversa, yurtimizda yetishib chiqqan ulamolar sharofatidan.
Movarounnahr diyori har bir asrda Islom olamiga buyuk allomalarni, dunyo tan olgan olimlarni yetkazib bergani tarixiy haqiqat. Masalan, hijriy II asrda atoqli fiqh olimi Abu Hafs Kabir Buxoriy va ulug‘ muhaddis Abdulloh ibn Muborak yashab o‘tishgan bo‘lsa, keyingi asr Muhammad ibn Ismoil Buxoriy va Abu Iyso Termiziylarning davri bo‘ldi. To‘rtinchi asrda Abu Mansur Moturidiy, beshinchi yuzyillikda Abul Mu’in Nasafiy, oltinchi asrda Abul Qosim Zamaxshariy, Burhoniddin Marg‘inoniy, Alouddin Kosoniy, yettinchi asrda Abul Barakot Nasafiy kabi ulug‘ Islom olimlari yetishib chiqdi.
Ilm-fanning boshqa sohalarini olib ko‘rsak, bu boradagi yutuqlar ham ilg‘or bo‘lgan. Masalan, Kosinuslar teoremasini birinchi bo‘lib Abu Rayhon Beruniy kashf qilgan bo‘lsa-da, olti yuz yildan keyin Ovrupada fransuz olimi Veitga nisbat berildi. Paleontologiya va sedimentologiya sohasida ilk marta tajriba o‘tkazib, bu bo‘yicha kitob ham yozgan Abu Ali ibn Sino bo‘lsa-da, Albertga «Buyuk Albert» unvoni berildi.
Birgina tibbiyot sohasida yurtimizdan chiqqan ulug‘ olim va hakim Abu Ali ibn Sinoni butun dunyo zamonaviy meditsinaning otasi deb tan olgani, uning tibbiyotga oid «Al-Qonun» kabi shoh asari XVI asrgacha G‘arbdagi barcha tibbiyot dorilfununlarida darslik qilib o‘qitilgani, zamonaviy tibbiyot juda ko‘p jabhada Ibn Sinodan o‘rganganini gapirib o‘tirmaymiz. Chunki bu dalillarni Sharqu G‘arbda hamma juda yaxshi biladi.
Ulug‘ vatandoshimiz Muso Muhammad Xorazmiy birinchi bo‘lib algebra faniga asos solgan, «algebra» istilohi uning «Al-jabr val-muqobala» risolasidan olingan, olimning nomi esa «algoritm» shaklida fanga kirgan, uning arifmetikaga oid risolasi XII asrdayoq Ispaniyada tarjima qilinib, shu asosda darslik yozilgan. Yana bir ulug‘ olimimiz Ahmad Farg‘oniy falakshunoslikning (astronomiya) otasi sanaladi, uning «Samoviy harakatlar va umumiy ilmi nujum» kitobi XII asrda Ovrupa tillariga tarjima qilinib, «Alfraganus» degan lotincha nom bilan bir necha asr mobaynida G‘arb universitetlarida astronomiyadan asosiy darslik sifatida o‘qitilgan. Dunyoda birinchi hisoblash markazi Samarqand shahrida Mirzo Ulug‘bek rahbarligida qurilgan. XV asrda Mirzo Ulug‘bekning mashhur rasadxonasida ishlagan G‘iyosiddin Jamshid Koshiy birinchi bo‘lib o‘nli kasrlarni kashf etgan. Ovrupada esa undan 175 yil keyin Simon Stevin bunday sonlar haqida ilk fikrlarini ommaga taqdim etdi.
Yana bir atoqli qomusiy olimimiz Abu Rayhon Beruniy Xristofor Kolumbdan ancha oldin ummon ortida noma’lum qit’a borligini aytgan, Galileydan 600 yil avval Yerning aylanishini isbotlab va izohlab bergan, birinchi globusni yasagan, Yer bilan Oy o‘rtasidagi masofani o‘lchagan, konuslar teoremasini fransuz olimi Ventdan 500 yil oldin kashf etgan.
IX asrning 1-yarmida xalifa Ma’mun tomonidan Bag‘dodda tashkil etilgan «Bayt-ul hikma» («Bilim uyi») deb atalgan akademiyaga ham marvlik Abu Ali Yahyo ibn Mansurdan keyin Muhammad Xorazmiy rahbarlik kilgan edi. Bu davrda Xorazmiy nasabi shu darajada mashhur bo‘lib ketdiki, kimning Xorazmiy nasablik shogirdi bo‘lsa, obro‘ hisoblanar edi.
Endi shu joyda ozgina bugungi kunimizga nazar tashlaylik. Bugungi kunda ilm olish uchun hech qanday monelik yo‘q, aksincha, chorlov bor, imkoniyat bor. Ammo bizda rag‘bat yo‘q, ixlos sust, g‘ayrat-harakat yetishmayapti. Qanchalab vaqtimizni behuda amallarga, nomaqbul o‘tirishlarga, noshar’iy marosimlarga sarflab yuboryapmiz. Ilm olishga, hech bo‘lmasa, dunyo hayajon bilan voqif bo‘layotgan xabar-ma’lumotlar bilan tanishib qo‘yishga esa vaqt-imkon «topa olmayapmiz». Yaqin o‘tmishimizdagi oila dasturxoni ustida xonadon kattasining ertalab va kechqurunlari ilmiy-axloqiy mavzularda ixchamgina ma’rifiy suhbat qilgani, tojir, hunarmand va ziroatchilar uzoq qish oqshomlarida bir ustoz etagini tutib, ilm majlislari tashkil etishgani, yoshlarning ilm talabida hatto qo‘shni yurtlardagi ustozlarnikiga qatnashgani kabi holatlar bugun erish tuyuladigan bo‘lib qoldi.
Kundalik tashvishlarni bir chekkaga surib turib, o‘tmish va bugunimizni qiyoslab ko‘raylik. Kecha kim edik, kimlarning vorislarimiz degan savolni berish bilan birga unga yechimni izlaylik. Ajab emaski, shunda insoniyat tamaddunida o‘z so‘zi va o‘rniga ega bo‘lgan ajdodlarimizga munosib farzand bo‘lish bilan bir qatorda dunyo peshqadamlariga aylansak.
Mahmud Mahkam