1-savol: Ayollar ruku va sajdani qanday qilishadi?
Javob: Ayollar sajdada qorinlarini sonlariga, boldirlari va bilaklarini yerga tekkizib, bilaklarini qo‘ltiqlariga yopishtirib sajda qiladi. Ayollar sajdada qadamlarini tikka qilmay, ularni juftlab o‘ng taraflaridan chiqarib, oyoq barmoqlarini iloji boricha qiblaga qaratishadi (“Hidoya”).
Ayollar ruku uchun salgina engashadi. Rukuda qo‘l barmoqlarini juftlashtirib, tizzalariga qo‘yishadi. Ayollar qa’dada dumbalari bilan yerga o‘tiradilar. Oyoqlari esa o‘ng tarafdan chiqib, barmoqlari qiblaga qaratiladi (“Raddul Muhtor”, “Bahrur roiq”).
2-savol: Ayol kishi umra qilayotgan vaqtida hayz ko‘rib qolsa, nima qiladi?
Javob: Ayol kishi umra qilayotib hayz ko‘rib qolsa, shu yerda umrasini yakunlaydi va sochini qisqartirib, ehromdan chiqadi. Haramdalik vaqtida hayzi to‘xtasa, umraning qazosini ado qiladi.
3-savol: Eri o‘lgan ayolning haj qilishi durust emas deb eshitdim, shu to‘g‘rimi?
Javob: To‘g‘ri. Eri qazo qilgan ayol to‘rt oy-u o‘n kun idda o‘tirishi lozimdir. Eri o‘lgani uchun iddadagi yo taloq iddasidagi ayol hajga bormaydi va boshqaga turmushga chiqmaydi. Iddasi tugab bo‘lgach, uning ixtiyori o‘zida bo‘ladi. Xohlasa, mahramlaridan biri, ya’ni otasi, aka yo ukasi, tog‘a yo amakisi, bobosi yoki o‘g‘illaridan biri hamrohligida haj ibodatini ado etishi mumkin (“Fatovoyi Hindiya”).
4-savol: Ba’zilar ayol kishi qabristonga borib, Qur’on tilovat qilsa, qabul bo‘lmaydi, deyishadi. Shu to‘g‘rimi?
Javob: Ayol kishi qabristonga borib, Qur’on tilovat qilsa, qabul bo‘lmaydi, deyish xatodir. Ammo o‘tganlarning ruhlariga Qur’on tilovat qilish uchun faqat qabristonga borish kerak, deyish noto‘g‘ri. Uyda, har bir namozdan keyin tilovat qilib, savobi marhumga bag‘ishlansa, yetib turadi.
5-savol: Farzandim tug‘ilmay turmush o‘rtog‘im vafot etdi. Uch oylik homilam bilan qoldim. Idda o‘tirishim kerak ekan. Idda nima ekanini tushuntirib bering?
Javob: Idda eri o‘lgan yoki eridan ajrashgan xotinlar boshqa erga chiqishi uchun o‘tishi shart bo‘lgan muddatdir. Bunday ayollarga idda o‘tmagunicha erga chiqish taqiqlanadi. Eri o‘lgan ayol uchun idda 4 oy-u 10 kun, eridan ajrashgan ayol uchun 3 hayz muddatidir. Ushbu muddat Qur’oni karimda bayon qilingan. Ayolning ajralgan yoki vafot etgan eridan homilasi bor yoki yo‘qligi mazkur muddatda aniq bo‘ladi va ayolning rahmi poklanadi. Eridan taloq ila ajrashgan ayol, iddani eri bilan yashagan uyda o‘tkazishi lozim. Homilador ayolning eri vafot etsa yoki taloq qilingan bo‘lsa, tug‘ishi bilan iddadan chiqqan hisoblanadi.
6-savol: Ayollarning tirnoq bo‘yashi mumkinmi?
Javob: Agar surtilgan lak tahorat olganida asl tirnoqqa suv yetishiga to‘sqinlik qiladigan bo‘lsa, yuvilishi lozim bo‘lgan ma’lum a’zoning bir qismiga suv yetmay qoladi. Natijada, tahorat to‘liq bo‘lmaydi. Qolaversa, tirnoqqa surilgan lak yoki bo‘yoq g‘uslga ham monelik qiladi. Shuning uchun ulamolar ayollar g‘usl qilayotganlarida tirnoq va lablaridagi bo‘yoqlarni ketkazishlari zarurligini ta’kidlashgan.
7-savol: Nima uchun Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam)ning ayollari mo‘minlarning onalari deyiladi?
Javob: Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Payg‘ambar mo‘minlarga ularning o‘zlaridan mehribondir, uning xotinlari ularning onalaridir” (Ahzob, 6).
Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam)ning ayollari, hurmat qilish va uylanish haromligi borasida ona hukmidadirlar. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) vafotlaridan keyin ularga biror kishining uylanishi mumkin emas.
Qur’oni karimda: “Sizlar uchun Allohning payg‘ambariga ozor berish va undan keyin ayollariga uylanishingiz aslo mumkin emasdir. Chunki bu Alloh nazdida ulkan (gunoh)dir”, deyilgan (Ahzob, 53).
Ularga qarash, ular bilan yolg‘iz qolish, ularga meros berib, meros olish va ularning qizlariga uylanish kabi hukmlarda begona ayollar kabidirlar. Begona erkaklar ularga qarashi va ular bilan yolg‘iz qolishi mumkin emas.
Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) musulmonlarga dinda ota kabi hisoblanadilar. Mujohid bunday degan: “Har bir payg‘ambar ummatining otasidir. Shuning uchun mo‘minlar aka-ukalardir”. Abu Hurayra (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilinadi: Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam): “Men sizlar uchun ota kabidirman”, deganlar.
“So‘ragan edingiz” kitobi asosida tayyorlandi
O‘MI Matbuot xizmati
Bir o‘tirib, yashab o‘tgan shuncha yillik hayotimizda boshdan kechirgan g‘am-g‘ussalarimiz haqida fikr yuritib ko‘rsak, qayg‘ular ikki xil ekanini ko‘ramiz:
Birinchisi – o‘sha paytda ko‘zimizga katta ko‘rinib, hatto yig‘lashimizga sabab bo‘lgan qayg‘ularimiz. Lekin vaqt o‘tishi bilan ular aslida oddiy narsa ekani, yig‘lashga arzimasligi ma’lum bo‘ladi. Ba’zan o‘sha kunlarni eslaganimizda kulgimiz kelib, «Shu arzimas narsa uchun ham siqilib, yig‘lab yurgan ekanmanmi? U paytlarda ancha yosh bo‘lgan ekanmiz-da», deb qo‘yamiz.
Ikkinchisi – haqiqatdan ham katta musibatlar. Ba’zilari hayotimizni zir titratgan. Bu qayg‘ular ham o‘tib ketadi, lekin o‘chmaydigan iz qoldirib ketadi. Bu izlar uzoq yillargacha qalbga og‘riq berib turaveradi. Bu qayg‘ular ba’zan to‘xtab, ba’zan harakatga kelib, yangilanib turadigan vulqonga o‘xshaydi. Bunday g‘am-qayg‘ularning yaxshi tarafi shundaki, ular hayotda ham, oxiratda ham yaxshiliklarning ko‘payishiga sabab bo‘ladi. Ular qalbimizda o‘chmas iz qoldirsa, har eslaganda ko‘zlarimizda yosh qalqisa, eng asosiysi – o‘shanda duoga qo‘l ochib, sabr bilan turib bera olsak, ko‘p-ko‘p yaxshiliklarga, ajr-savoblarga ega bo‘lamiz. G‘am-qayg‘u yangilanishi bilan yaxshiliklar ham yangilanib boraveradi.
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.