Dinimiz – go‘zallik dini. Shu boisdan shariatimiz go‘zallikni ulug‘laydi va bandaning barcha narsasi – so‘zlagan so‘zi, bajargan amali, kiygan kiyimi... hamma-hammasi o‘ziga munosib ravishda unga ziynat bo‘lishiga targ‘ib etadi.
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «… إِنَّ اللَّهَ جَمِيلٌ يُحِبُّ الْجَمَالَ …»
(رواه مسلم)
Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «… Alloh go‘zaldir, go‘zallikni yaxshi ko‘radi…» dedilar (Muslim rivoyati).
Ayniqsa, insonning axloqiy va estetik jihatlarning uyg‘unlashuvi dinimizning asosiy talablaridan biri sanaladi. Buni Jaloliddin Rumiy hazratlari “Yo asling kabi ko‘ringil, yo ko‘ringaning kabi bo‘l”, deya juda ham chiroyli tushuntirgan.
Rus donishmandlaridan biri aytgan edi: “Insonda hamma narsa go‘zal bo‘lishi kerak – qiyofasi, kiyimi, qalbi va tafakkuri” Ushbu fraza bugungi kunimizda ham dolzarbligini yo‘qotmagan. Boz ustiga uning to‘liq bayoni Islomda o‘z ifodasini topgan. Qur’oni karimda insonga o‘ziga qarab yurish, gunohga boshlovchi xayollarga berilmaslik, qalbini zikrulloh bilan poklab yurish, tanasini va kiyimlarini ham ozoda qilib yurish amr etilgan. Yuqorida aytganimizdek, hadisi sharifda “Alloh go‘zaldir, U go‘zallikni sevadi”, deb marhamat qilingan.
Biroq ayrim insonlarda bu ikkisi – zohiridagi va botinidagi go‘zalligi bir-biriga muvofiq emas. Ulardan biri ruhining go‘zalligiga oro berib, tashqi qiyofasiga e’tibor qilmaydi, boshqasi esa buning aksini qilib tanasini bezaydi va qalbini unutadi.
Unutmaslik kerakki, inson go‘zalligini belgilaydigan ana shu ikki omilning tabiati har xil bo‘ladi. Hatto bir-biriga qarama-qarshi kelishi ham mumkin. Chunki ularning har birining o‘ziga xos qiymati va noyob xususiyati bor. Agar botiniy go‘zallik insonning ma’naviyatini boyitib, axloqini yuksaltirib, vazminlikka, sabr-toqatga o‘rgatsa; musulmon kishining tashqi ko‘rinishi jussasiga yarashagan pokiza kiyimi, ochiq chehrasi atrofdagilarda nafaqat uning o‘ziga nisbatan, balki dinimizga nisbatan ham qiziqish va hurmat uyg‘otadi. Islom dinida aynan axloqiy va estetik go‘zallikning uyg‘unligi butun go‘zallik sanaladi. Buni Abul Axvas al-Jashamiydan rivoyat qilingan ushub hadis tasdiflaydi:
“Bir kuni Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamga eski, yirtiq-yamoq kiyib yurgan holimda duchlashib qoldim. Meni bu holda ko‘rgan Rasul alayhissalomning rahmi kelib moddiy ahvolim bilan qiziqdilar. Men juda ham boy odam ekanimni aytdim. “Sening boyliging nimalardan iborat?” deb so‘radilar”, u zot. “Alloh taolo menga ato qilgan tuya va qo‘yning son -sanog‘i yo‘q”, deb javob berdim. Shunda Rasuli akrom sollallohu alayhi vasallam: “U holda Alloh taoloning senga bergan ne’matlarini ko‘rsatib kiyingan”, deya maslahat berdilar” (Imom Termiziy, Imom Ahmad, Imom Nasoiy rivoyati).
Botiniy va zohiriy go‘zallik timsoli sifatida imom Abu Hanifa rahmatullohu alayhni ham keltirish mumkin. Ana shu buyuk olim tashqi qiyofasiga ham jiddiy e’tibor qaratgan. U zot uzun soqolli ko‘rkam odam bo‘lgan, har doim chiroyli kiyingan, sallasini ham chiroyli o‘ragan, ovozi juda ham yoqimli bo‘lgan, har doim muattar hid taratadigan xushbo‘yliklar sepib yurgan, o‘sha xushbo‘yliklarning hididanoq u zotning kelayotganini bilib olish mumkin bo‘lgan.
Shunday qilib, dinimiz insonlarga chiroyli kiyinishni taqiqlamaydi, aksincha, shunga da’vat etadi. Ammo bunda haddan oshilsa kibrga ketib qoladi.
يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ
“Ey Odam bolalari, har bir ibodat chog‘ida o‘z ziynatingizni oling. Yeb-iching va isrof qilmang. Chunki U zot isrof qiluvchilarni sevmas. (O‘tgan oyati karimada kelganidek, kiyimsiz holda ibodat-tavof qilish yoxud janda, yamoq-yasqoq kiyim bilan bajarish ibodat fazli va savobini ziyoda etmaydi. Lekin tabiati buzuq kishilar buzuq dindorlikka urinadilar, taqvoni juldur kiyimlar ila hosil bo‘ladigan etib ko‘rsatishga harakat qiladilar. Alloh taolo esa, engil-boshda haddan oshib faxr va g‘ururga ketishni qoralaganidek, uning past va tabiatsiz holda iste’mol qilinishini ham qoralaydi)” (A’rof surasining 31-oyati).
Dinimizda xuddi javohirga o‘xshab begona nigohlardan to‘silgan ayol go‘zalligiga alohida e’tibor qaratiladi. Faqat uydagina uning yorqinligi va ulug‘vorligi yaqqol ko‘zga tashlanib turadi hamda uning bezanishi turmush o‘rtog‘iga xotirjamlik bag‘ishlaydi. O‘ziga oro berib, chiroyli va ozoda kiyimlarini kiyib, erini ochiq chehra bilan kutib olish – Alloh taolo muslimalarga amr etgan yoqimli yumushlardan biridir.
Damin JUMAQUL
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Banda olamdan o‘tsa, uni yuvib kafanlash, janoza o‘qib dafn etish ortda qolgan musulmonlar zimmasiga tushadi. Odamlar mayyit hurmatini joyiga qo‘yib, janoza o‘qib dafn etishlari, Qur’on tilovat qilib savobini bag‘ishlashlari mumkin. Biroq ular marhum zimmasidagi farz ibodatlarni to‘kis bajarolmaydilar. Hamma gap shunda.
Boshqa tarafdan olib qaraganda, ko‘pchilik Qur’on o‘qimay yurgani uchun ham ruhiy tushkunlikka, depressiyaga tushib qolyapti. Har qadamda stress (ruhiy zo‘riqish, asabbuzarlik) kuzatiladi. Ba’zi odamlar asabi chatoq, sal narsaga lovullab yonib ketadi, sirkasi suv ko‘tarmaydi. Buning sababini surishtirsangiz, Qur’on o‘qimasligi, Islomdan bexabarligidan ekani bilinib qoladi. Hatto Qur’on tarjimasini olib o‘qishga ham qunt qilmaydi. Allohning Kalomini o‘qimasdan qanday qilib xotirjam yashash mumkin?!
Xullas, ayni damda yechimi qiyin bo‘lib turgan global ruhiy muammoning oddiy davosi – Qur’on o‘qish, oxiratni eslash.
Unutmaylik: Qalb zangini, ko‘z shirasini zeb-ziynatlar, boylik, obro‘-e’tibor bilan ketkazib bo‘lmaydi. Qalbi zilol suvdek musaffo, ikki dunyosi obod bo‘lishini istagan inson oxiratni unutmaydi, Allohning Kalomini qunt bilan o‘qib-o‘rganadi.
Hozirgi paytda har xil kasalliklar ko‘paygan, avvallari ma’lum bo‘lmagan illatlar paydo bo‘lgan. Odamlar ulardan qutulish uchun pullarini, oltindan qimmat vaqtlarini sarflayaptilar. Shunga qaramay, shifoxonalar kasallar bilan to‘la, bemorlar safi kamayishidan darak yo‘q. Buning boisi nimada?
Sababi, ko‘p odamlar mukammal shifo nimadaligiga ahamiyat bermaydilar. Tibbiyot xodimlari bor e’tiborlarini moddiy muolajalarga qaratib, ruhiy jihatlarga unchalik parvo qilishmaydi. Shuning uchun bemorlar darddan to‘liq sog‘ayib ketishlari qiyin kechadi.
Tanadagi darddan butunlay xalos bo‘lishda Qur’onning ahamiyati beqiyos. Zero, Qur’on tushkunlik, parishonxotirlik, g‘am-anduh, sehr, ko‘z tegishi kabi illatlarga tengi yo‘q shifodir. Zamonaviy tibbiyot bunday kasalliklarni tag tomiri bilan davolashga ko‘p hollarda ojizlik qiladi.
Ulamolar aytishicha, tabobat ikkiga bo‘linadi: badan tabobati, qalb tabobati.
Badan tabobatida inson tanasining holati, kasallikni davolash yo‘l-yo‘riqlari o‘rganiladi. Qalb tabobatida esa inson qalbini kasal qiluvchi illatlar, ularning davosi o‘rganiladi.
Dinimiz, islomda har ikki jihatga e’tibor beriladi. Ayniqsa, qalb tabobatiga – ruhiy tarbiyaga alohida ahamiyat qaratiladi.
Qur’on har qanday kasallikni tuzatadi, ruhiy yoki tanadagi kasallikmi, sehrmi, jin tegishimi, teri kasalliklarimi, barchasiga shifo bo‘ladi. Buning uchun bemorning e’tiqodi to‘g‘ri bo‘lsa, kifoya. Zotan, sog‘lom aqida shifoning yarmidir.
T.Xursanmurodov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.