«O‘lim kelib, u: «Robbim, meni ozgina muddatga (hayotda) qoldirsang, xayr-sadaqa qilib, solih (banda)lardan bo‘lardim», deb qolmasingizdan avval Biz sizlarga rizq qilib bergan narsalardan infoq-ehson qilingiz! Alloh ajal kelganda hech bir jonni (vafot etdirmasdan) qoldirmas. Alloh qilayotgan amallaringizdan xabardordir» (Munofiqun surasi, 10-11-oyatlar).
Darhaqiqat, umr o‘tkinchi. Shuning uchun uni botil yo‘lda zoye qilmaslik, g‘animat kunlarni johillik bilan o‘tkazmaslik zarur. Farzandlarni yetim, ayollarni tul qoldiradigan, akani ukadan, boyni moldan judo qilib, hayot lazzatlarini kesadigan o‘limni esda tutishgina to‘g‘ri yo‘lda yurish mezonidir. Boyligini turli shahvoniy istaklarga sarflab, umrini behuda o‘tkazayotganlar o‘limni unutganlardir.
Hadisi sharifda: «Ibrat uchun o‘lim, mashg‘ulot uchun ibodat, to‘g‘rilik uchun ishonch kifoyadir», deyilgan.
Bizdan so‘ng o‘zga ummat, Muhammad alayhissalomdan keyin hargiz boshqa payg‘ambar kelmaydi. O‘tib ketganlar keyingilarni kutmoqda. O‘lim ostonasida turganda na hasrat-nadomat, na bola-chaqayu va na molu dunyo foyda bermaydi. Inson ko‘z ochib-yumguncha ham, olgan nafasini qaytib chiqargunicha ham o‘limdan omon bo‘lmaydi. Azroil kelganda uni biror qo‘riqchi, biror posbon to‘xtata olmaydi. Ajal paymonasi qasd qilgan kishisiga yetmasdan qolmaydi.
Shuning uchun toki inson tirik ekan, libosni toza tutishga intilgandek, ruhni poklashga, dinni asrashga harakat qilmog‘i kerak. Bo‘sh qop tik turmaydi deyishadi. Safarga chiqqan odam yo‘l uchun kerakli narsalarini – kiyim-kechagini, ozuqasini jomadoniga yuklab oladi. Shunday ekan, nega endi oxirat uchun ozuqa to‘plashga intilmaymiz?
Shu vaqtgacha ajal domidan qutulgan kishi yo‘q. O‘lim ota-onaga ham, bolaga ham rahm qilib o‘tirmaydi. Ammo amallarimiz xuddi mangu yashaydigandek. O‘limga bo‘lgan ishonchimiz gumonga, qayta tirilishga bo‘lgan iymonimiz esa bo‘htonga aralashib qolmayaptimikin?
Solih zotlardan biri ko‘rgan tushini shunday bayon qiladi: «Bir kishi kiyik quvmoqda, u esa tutqich bermay qochmoqda. Ikkisining ketidan bahaybat arslon ham tushdi. Kishi arslonning kelayotganini sezib tursa-da, unga parvo qilmay, o‘ljasining ketidan yugurmoqda. Unga yetay-yetay deganda arslon orqadan yetib olib, uni halok qildi. Kiyik esa uning o‘limiga nazar ham solmay yurishda davom etaverdi. Negadir arslon kiyikning ketidan tushmadi. Sal o‘tmay o‘sha kiyikning orqasidan boshqa odam tushdi. Arslon uni ham quvib yetib, halok qildi. So‘ng yana birov kiyikning ortidan yugurdi. U ham maqsadiga yetmay, arslon changalida jon taslim etdi. Shu yo‘sinda kiyikning ketidan tushgan odamlarning birortasi uni tuta olmay, arslonga yemish bo‘laverdi. Kiyik esa hamon tirik, sakrashda, yugurishda davom etmoqda. Buni tushunmay lol qolib turganimda arslon menga qarab: «Nimadan ajablanasan? Mening kimligimni, kiyikning nimaligini tushunmading shekilli? Men o‘lim farishtasi – Azroilman. Kiyik esa dunyo. Uni quvlayotgan odamlar – dunyo ilinjida boylik ketidan yugurib, o‘limdan qochmoqchi bo‘lganlar. Men ularni birma-bir tutib, jonini olaveraman», dedi».
Har bir inson bir kun kelib, o‘lim eshigidan kirishi muqarrar. Eshikning narigi tomonida nimalar bo‘lishi esa faqat Parvardigorgagina ayon. Ammo bir narsa aniq – to‘g‘ri yashaganlar ne’matli hayotga, xilof ishni tutganlar jahannamga mahkumdir. Allohning do‘stlari vafot etib, jannatga kirsalar, U Zotning dushmanlari abadul abad jahannam azobidadir.
Iso alayhissalom huzurida o‘lim zikr qilinsa, uning qo‘rqinchi sabab badanlaridan ter tomardi. Iso alayhissalomdek payg‘ambar shu kuyga tushgan ekan, bizning ko‘zimiz nega namlanmaydi? Badanning sog‘ligi, boylikning ko‘pligi, umrning yoshligiga ishonmang. O‘lim farishtasi kichikka izzat, kattaga hurmat qilib o‘tirmay, o‘z ishini bajarib ketaveradi.
Azroil alayhissalom kelganda inson unga: «Menga imkoniyat ber, yana ozgina, hech bo‘lmasa biror kun yashay», deydi. Azroil: «Ey g‘ofil banda, kunlaringni yashab bo‘lgansan», deb javob beradi. «Biror soat imkoniyat ber», desa, «Soatlaring tamom bo‘lgan», deydi. «Biror og‘iz gapiray, oilamga holatimni tushuntiray», desa, «Barcha gapingni aytib tugatgansan», deb, jonini sug‘urib oladi.
Inson nima uchun yaralgan bo‘lsa, shunga tayyorgarlik ko‘rishi zarur. Chunki Alloh taolo hech bir bandani bekorga yaratmagan. Inson ibodat uchun yaratilgan. Bandalar toatga kuch olishi uchun Parvardigor ularga rizq berib turadi. Ammo dunyo bir kun kelib, zavolga uchrashi tabiiy. Bu dunyo – imtihon diyori. O‘lim esa ushbu imtihondan muvaffaqiyatli o‘tganlar uchun rohat bo‘lsa, yiqilganlar uchun halokatdir.
Erkin QUDRATOV,
Mir Arab o‘rta maxsus islom bilim yurti mudarrisi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Oisha onamiz roziyallohu anhoning barcha sifatlari ham kamolot sifatlariga daxldor ekaniga shubha bo‘lishi mumkin emas. U kishining buyuk hayotlarini diqqat bilan o‘rgangan ulamolar Oisha onamiz roziyallohu anhoda boshqalarda bo‘lmagan qirqta komilalik sifatlari bor ekanini ta’kidlaydilar. Ana shuning uchun ham bu haqda bir-ikki og‘iz so‘z aytmoqni ravo ko‘rdik.
Oisha onamiz roziyallohu anhoning kamolot sifatlari haqida so‘z yuritar ekanmiz, bu sifatlar ro‘yxatining boshida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan vorid bo‘lgan hadisi shariflar turishini aytib o‘tmog‘imiz lozim. U zot Oisha onamiz roziyallohu anho haqlarida ajoyib madhlarni aytganlar.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ey Oisha! Mana bu Jabroil, u senga salom aytmoqda», dedilar.
«Va alayhissalomu va rohmatullohi va barokatuhu! Ey Allohning Rasuli, siz men ko‘rmagan narsani ko‘rasiz», dedim».
Jabroil alayhissalom bu dunyoda payg‘ambarlardan boshqa kimga salom aytganlar?
Jabroil alayhissalom bu dunyoda payg‘ambarlardan boshqa birgina insonga – Oisha onamiz roziyallohu anhoga salom aytganlar.
Mana shu ulug‘ maqomning o‘zi bir olamga tatiydi.
Abu Muso roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Erkaklardan ko‘pchilik barkamol bo‘ldilar. Ayollardan Maryam Imron qizi va Fir’avnning ayoli Osiyodan boshqasi barkamol bo‘lmadi.
Oishaning boshqa ayollardan ustunligi sariydning boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshaydir», dedilar».
Ikkisini Buxoriy, Muslim va Termiziy rivoyat qilganlar.
Ushbu hadisi sharifda aslida ayollarning, xususan, Maryam onamiz, Osiyo onamiz va Oisha onamizning boshqa ayollardan ustun bo‘lgan fazllari haqida so‘z boradi.
«Erkaklardan ko‘pchilik barkamol bo‘ldilar».
Erkaklardan barkamol bo‘lganlar ro‘yxatining avvalida Payg‘ambar alayhissalomlar turadilar. Ulardan boshqa barkamol erkaklar ham bor. Bu haqiqat hammaga ma’lum.
«Ayollardan Maryam Imron qizi va Fir’avnning ayoli Osiyodan boshqasi barkamol bo‘lmadi».
Bu ikki ulug‘ zotning barkamol bo‘lganliklari Qur’oni karimda ularning birgalikda, xos zikr qilinishlaridan ham bilib olinadi.
Alloh taolo «Tahrim» surasida:
«Alloh iymon keltirganlarga Fir’avnning xotinini misol qilib keltirdi. O‘shanda u: «Robbim! Menga O‘z huzuringda, jannatda bir uy bino qilgin. Menga Fir’avndan va uning ishidan najot bergin va menga zolim qavmdan najot bergin», deb aytdi», degan (11-oyat).
Fir’avnning xotini o‘sha paytdagi eng katta podshohning ayoli edi. Yemak-kiymakda to‘kin edi. Nimani xohlasa, shuni qilishi mumkin edi. Qasrlarda, turli ne’matlar ichida farog‘atda yashashiga qaramasdan, u kofir va zolim eriga hamda qavmiga qarshi chiqdi. Allohga iymon keltirdi. Allohdan jannatda uy qurib berishini so‘radi. Bu hol esa dunyo hoyu havasidan ustun kelishning oliy misolidir.
Mo‘minlarning ikkinchi misoli Maryam binti Imrondir.
«Va farjini pok saqlagan Imron qizi Maryamni (misol keltirdi). Bas, unga O‘z ruhimizdan pufladik va U Robbining so‘zlarini hamda kitoblarini tasdiq qildi va itoatkorlardan bo‘ldi» (12-oyat).
Imronning qizi Maryam Allohga sof e’tiqodda bo‘lganlar va o‘zlarini ham sof tutganlar. Yahudiylar tuhmat qilganlaridek, nopok bo‘lmaganlar. Alloh taolo Jabroil farishta orqali ana shu pok jasadga o‘z ruhidan «puf» deyishi bilan Iyso alayhissalomni ato qilgan.
«Oishaning boshqa ayollardan ustunligi sariydning boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshaydir».
Endi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning zavjai mutohharalari – Oisha onamizning fazllari haqida so‘z ketmoqda. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam u kishining boshqa ayollardan fazllarini sariyd deb nomlanadigan taomning o‘sha vaqtdagi boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshatmoqdalar.
O‘sha paytda Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam va sahobai kiromlar yashab turgan jamiyatning sharoiti va taomiliga ko‘ra, sariyd boshqa taomlardan afzal taom hisoblanar edi.
Xuddi shunga o‘xshab, Oisha onamiz ham boshqa ayollardan afzal edilar.
Bu dunyoda kim ushbu maqomga sazovor bo‘libdi?!
Ushbu maqomga bu dunyoda faqat Oisha onamiz roziyallohu anho sazovor bo‘ldilar.
Termiziy va Buxoriy Amr ibn Os roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam meni Zotus-Salosil askariga boshliq qildilar. Qaytib kelganda:
«Ey Allohning Rasuli, odamlarning qaysinisi siz uchun eng mahbubdir?» dedim.
«Oisha», dedilar.
«Erkaklardan-chi?» dedim.
«Uning otasi», dedilar.
«So‘ngra kim?» dedim.
«So‘ngra Umar», dedilar va bir necha odamlarni sanadilar. Bas, meni oxirlarida qilib qo‘ymasinlar, deb, sukut saqladim».
Allohning Rasuli uchun odamlarning qaysinisi eng mahbub ekan?
Allohning Rasuli uchun odamlar ichida Oisha onamiz roziyallohu anho eng mahbub ekanlar.
Bu dunyoda kim ushbu maqomga sazovor bo‘libdi?
Ushbu maqomga bu dunyoda Oisha onamiz roziyallohu anho sazovor bo‘libdilar.
Imom Abu Ya’lo «Musnad»larida Oisha onamiz roziyallohu anhodan rivoyat qiladilar:
«Menga hech bir ayolga berilmagan to‘qqiz narsa berilgan:
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam menga uylanishga amr qilinganlarida Jabroil alayhissalom suratimni olib tushib, u zotga ko‘rsatgan.
– U zot menga bokira holimda uylanganlar. Mendan boshqaga bokira holida uylanmaganlar.
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam boshlari mening quchog‘imda turgan holda vafot etdilar.
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mening uyimda dafn qilindilar.
– Farishtalar mening uyimni o‘rab olgan edilar. U zotga men u kishining ko‘rpalarida turganimda vahiy nozil bo‘lar edi. U zot meni o‘zlaridan uzoqlashtirmas edilar.
– Men u zotning xalifalari va siddiqlarining qiziman.
– Mening oqlovim osmondan nozil bo‘lgan.
– Men pokning huzurida pok yaratilganman.
– Menga mag‘firat va karamli rizq va’da qilingan».
Imom Qurtubiy o‘z tafsirlarida Oisha onamiz roziyallohu anhoning kamolot sifatlari haqida so‘z yuritar ekanlar, jumladan, quyidagilarni aytganlar:
«Ba’zi ahli tahqiqlar ayturlar:
«Yusuf alayhissalom fahsh ishda tuhmat qilinganida Alloh u kishini beshikdagi go‘dakning tili bilan oqladi.
Maryam fohishalikda tuhmat qilinganida Alloh u kishini o‘g‘illari Iyso alayhissalomning tili bilan oqladi.
Oisha fahsh ishda tuhmat qilinganida Alloh u kishini Qur’on bilan oqladi. Alloh u kishi uchun go‘dakning oqlashini yoki nabiyning oqlashini ravo ko‘rmadi. Alloh u kishini tuhmatdan O‘z kalomi ila oqladi».
Alloh taolo bu dunyoda kimni tuhmatdan O‘z kalomi ila oqlabdi?
Alloh taolo bu dunyoda faqat Oisha onamiz roziyallohu anhoni tuhmatdan O‘z kalomi ila oqlagan.
"Nubuvvat xonadoni xonimlari" kitobidan.