Bahor faslining ilk kunida O‘zbekistonning Samarqand viloyati bilan Tojikistonning So‘g‘d viloyatini ajratib turuvchi Urgut tumanidagi “Sarazm–Jartepa” nazorat-punktida katta shodiyona bo‘ldi. Bu yerda viloyat va tuman hokimligi, ziyolilar, imom-xatiblar, yoshu keksa, erkagu ayollar guvohligida o‘n yil muqaddam yopilgan chegara nazorat punkti qayta ochildi.
So‘nggi oylarda qo‘shnilar bilan yaqin aloqalar qayta tiklandi. Mintaqadagi barcha mamlakatlar sari yaqinlashdik. Tan olish kerakki, Tojikiston bilan aloqalarni tiklashni xalqlarimiz intiqlik bilan kutgan edi. O‘zaro manfaatli, xayrixoh do‘stlik, samimiyat, tarixiy qardoshlikka asoslangan yangilanishlar ro‘y berishi Yaratganning katta marhamati bo‘ldi.
Muhtaram Yurtboshimizning sa’y-harakatlari ortidan qardosh xalqlar orasida aloqalarni mustahkamlash, ikki davlat orasidagi hamkorlikni rivojlantirish yo‘lida tashlangan navbatdagi muhim qadam chin ma’nodagi tarixiy voqea bo‘ldi.
Aytish joizki, bu xayrli yangilanishlarni ilgari turli sabablar tufayli berkitib qo‘yilgan chegaraning har ikki tomonida yashovchi kishilar teran his qilishdi. Qarindoshlari, do‘stlari bilan ko‘rishish endi avvalgiday uzoq vaqt va asabbuzarlikni talab etuvchi mushkul vazifa emas, balki quvonchli hodisaga aylandi. Axir bizning qardoshlik rishtalari bilan bog‘langan, mehmondo‘stlik bilan nom chiqargan mintaqamizda shunday bo‘lishi ham kerak.
Xalqimizga xos an’ana faqat bayram yo xursandchilikni baham ko‘rishdan iborat emas. Aksincha, qiyin vaziyatda yelkadosh, so‘z va amaliy ish bilan xalqlarimizni jalb qilgan holda, muammoni birgalikda hal etish undan-da muhim.
Chegaralar ochilishi marosimida ishtirok etganlar ikki xalq o‘rtasidagi qadim-qadimdan davom etib kelayotgan azaliy an’analar qayta jonlanayotganini ko‘rib, Yaratgan Parvardigorga shukronalar aytishdi.
O‘zbekiston musulmonlari idorasining
Samarqand viloyati vakilligi,
O‘MI Matbuot xizmati
Osmonlaru yerni yaratgan Zotning qarshisiga ma’siyatlar ila chiqa ko‘rmang, g‘azabiga toqatingiz, iqobiga sabringiz va azobiga qudratingiz yetmaydi.
Doktor Abdul Muhsin Ahmad o‘zining bir qarindoshi bilan bo‘lgan voqeani aytib berdi. Voqeaga ko‘ra bir yigit ukasiga doim “Allohga hamd aytgin” desa, ukasi: “Nima uchun Allohga hamd aytishim kerak?” – der, Yaratganga bo‘yin eggisi kelmasdi.
Axir uning bu gapini olamlar Rabbi bo‘lgan Zot eshitib turibdi! Alloh uni ikki oyog‘i bilan yurg‘izib qo‘yibdi, qancha odamlar yura olishmaydi. Necha-necha insonlar ko‘rish ne’matidan mosuvo bo‘lganida, uning ko‘zlari ko‘rib turibdi.
Vaqt o‘tib yigit avtohalokatga uchraydi. Uning a’zolari qattiq shikastlanadi. Operatsiyadan so‘ng doktor Abdul Muhsin Ahmad uni bir umr nogiron bo‘lib qolganligini, tanasining yarmi ishlamasligini, aniqrog‘i, bir o‘limdan qolganligini aytadi.
Alloh buyuk! Uning ne’matlari cheksiz. Biz bandalar doim shukrda bo‘lmog‘imiz lozim. Zero, Alloh taolo aytadi: «...Albatta, Uning ushlashi alamli va shiddatlidir»[1].
Tasavvur qiling, bordi-yu, siz do‘zaxiylardan bo‘lsangiz, u yerdagi azobga chiday olasizmi?! Albatta, yo‘q.
Shunday ekan Allohga tavba qiling! U Zotga xush kelmaydigan ishlardan qayting. Solih amallar ila Rabbingizga yaqinlashing.
Alloh bergan ne’matlarga shukr qiling. Gunoh va ma’siyatning kichikligiga qaramang. Allohning buyukligini nazaringizdan qochirmang.
Alloh buyuk! U Zot sizni kutilmaganda ushlamasidan avval qalbingizni qo‘rquv ila to‘ldiring. Qazoingiz yaqinlashmasidan avval poklaning. O‘lim kelgandagi pushaymondan naf yo‘q va buning uchun imkon berilmas...
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Hud surasi, 102-oyat.