Sayt test holatida ishlamoqda!
06 May, 2025   |   8 Zulqa`da, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:43
Quyosh
05:14
Peshin
12:25
Asr
17:19
Shom
19:29
Xufton
20:54
Bismillah
06 May, 2025, 8 Zulqa`da, 1446

Imom Abu Hanifa mazhabida fiqhiy dalillarning o‘rni

22.02.2018   8815   10 min.
Imom Abu Hanifa mazhabida fiqhiy dalillarning o‘rni

Mazhabimizni o‘rganamiz 

Yakka tartibda rivoyat qilgan hadislarga furu’iy masalalarda amal qilish borasida Imom Abu Hanifa va as'hoblari hamda ulardan keyingi hanafiy olimlar Ray – fikr bildirish masalasida boshqa faqihlar (islom huquqi olimlari) va barcha muhaddislar qo‘ygan shartlarga amal qilishgan. Bu roviyning adolati va zabti, ya’ni hadisni xotirasida mustahkam saqlashidir. Hanafiy faqihlar “zabt” ma’nosining tafsirida boshqalarga qaraganda qattiqroq bo‘lishdi. Faxrul islom Imom Bazdaviy o‘zining “Usul” kitobida buni juda daqiq bayon qilgan. U shunday deydi: Zabt – mukammal bilishdan murod roviy hadisni juda yaxshi eshitgan bo‘lishi va undan iroda qilingan ma’noni yaxshi fahmlashi hamda eshitganini mukammal holda yodida saqlashi va eshitgan hadisni batafsil hifzida saqlashida sobit turishi, hadisni rivoyat etgunga qadar o‘ziga talabchan bo‘lishida bardavom bo‘lishidir. Bu holat ikki xil bo‘ladi:

birinchisi, hadis matni tartibi va lug‘aviy ma’nosini to‘la bilishi;

ikkinchisi, bunga qo‘shimcha ravishda mazkur hadisni fiqh  va shariat nuqtayi nazaridan yaxshi bilishi ham qo‘shiladi. Bu mukammallik bo‘lib hisoblanadi.

Mutloq yaxshi bilish o‘z ichiga kamolotni oladi. Shuning uchun ham roviyning xilqiy g‘aflati, ya’ni bilmasligi yoki bilimsizligi roviy zabtida hadis tarkibi va ma’nosini mukammal bilish mavjud emasligiga hujjat bo‘ladi. Natijada qaysi hadis kuchliroq yoki undan murod nima ekanini bilishda fiqhni yaxshi bilgan roviyning rivoyati fiqhni yaxshi bilmagan roviyning rivoyatidan ustun bo‘ladi.

Yuqoridagi mazmundan ma’lum bo‘ladiki, hanafiy mazhab fuqaholari “zabt” ya’ni yaxshi bilish va anglashni nozik qirralarini yaxshi bilgan va roviyning faqih bo‘lishida “zabt” ma’nosini batafsil bayon qilishgan. Ammo ular roviyning rivoyatini qabul qilishda uni olish shart ekaniga e’tibor qilishmaydi. Balki roviyning hadisi ishonchliroq bo‘lishini shart qilishadi. Agar ikki rivoyat bir-biriga zid bo‘lsa: birinchi, faqih, ya’ni bilimdon roviy rivoyat qilgan bo‘lsa, ikkinchisini esa faqih bo‘lmagan roviy rivoyat qilgan bo‘lsa, hanafiy mazhabi fuqaholari faqih rivoyatini afzal biladilar, zero bu zabtliroqdir, bilishda kuchli, dinni ko‘proq biladi va anglaydi. Biz bu holatni ya’ni roviyning faqih bo‘lishi muhim ekanligini Imom Abu Hanifa, Imom Abu Zoiy rahimahulloh bilan bayon qilgan munozarasini o‘zining tilidan rivoyat qilamiz.

“Sufiyon ibn Uina rivoyat qilib, bunday dedi: Imom Abu Hanifa rahimahulloh Makkada tikuvchilar hovlisida Imom Avzoiy rahimahulloh bilan birga bo‘ldi. Imom Abu Zoiy Imom Abu Hanifaga dedi: “Nima uchun sizlar namozda rukuga borganda va undan ko‘tarilganda qo‘llaringizni ko‘tarmaysizlar?” Imom Abu Hanifa aytdi: “Shuning uchunki namozni boshlash vaqtidan tashqari ruku va undan turishdan tashqari Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qo‘llarini ko‘targanlari haqidagi hadislar sahih emas”. Imom Avzoiy: “Bu qanday? Menga Zuhriy u Salimdan, u otasidar rivoyat qilgan hadisda Rasululloh qo‘llarini ko‘targanliklarini bayon qilingan-ku?” dedi. Shunda Abu Hanifa aytdi: Bizga Hammod u Ibrohimdan, u Alqama va Avsdan, u Abdulloh ibn Mas’uddan rivoyat qilgan hadisdan Rasululloh alayhii vasallam namozni boshlashdan boshqa biron bir holatda qo‘llarini ko‘tarmaganliklari haqida rivoyat qilingani haqida bayon etilgan.

Shunda Imom Avzoiy  rahimahulloh dedi: “Men sizga Zuhriydan, u Salimdan, u otasidan rivoyat qilgan hadisni aytsam, siz Hammoddan, u Ibrohimdan rivoyat qilgan hadisni keltirdingiz-a?” dedi. Imom Abu Hanifa dedi: Hammod Zuhriyga qaraganda faqihroq, Ibrohim Salimga qaraganda faqihroq, Alqama ham Abdulloh ibn Umardan kam emas, agarchi Abdulloh sahoba bo‘lsa ham Asvadning fazilati ko‘p.

Boshqa bir rivoyatda shunday keladi. Ibrohim Salimga qaraganda faqihroq. Abdulloh ibn Umar sahobalik fazilati bo‘lmaganda Alqama Abdulloh ibn Umardan ko‘ra faqihroq derdim. Abdulloh esa ibn Mas’uddir. Uning darajasiga esa zikr etilganlarning birontasi ham yetolmaydi.

Mazkur munozara shunga dalolat qiladiki, Imom Abu Hanifa rahimahulloh hadis ustivorligida roviyning faqih bilimdonligini mulohaza etgan. Shuning uchun ham faqihroq bilimdonroq roviyning rivoyatini yuqori darajaga qo‘ygan. Bir so‘z bilan aytganda, Imom Abu Hanifa rahimahulloh,  o‘z asrida hadisni boshqalarga qaraganda yaxshiroq bilgan va tushungan. Hadis zabtiga doir shartlariga rioya qilganligi uchun ham hadis rivoyatlari ko‘p emas.

Ilmiy  munozarada nomlari zikr etilgan faqehlarning muxtasar siyratlari:

  1. Shom ahli, Mag‘rib va Andalus imomi nomi bilan mashhur bo‘lgan Abu Amr ibn Yuhmad Avzoiy  (rahimahulloh) 88 hijriy sanada (707 milodiy) Livanning Ba’labakka shahrida tavallud topdi. U umaviylar va abbosiylar davrida yashadi. Imom Avzoiy yashagan zamonda ilmu ma’rifat yuksak darajaga ko‘tarilgan edi. Uning nisbasi Yaman qabilalaridan biri Avzoiy qabilasiga mansubdir. Uning asrida Molik ibn Anas, Ja’far Sodiq, Sufyon Savriy, Hasan Basriy, Muhammad Sirrin, Abu Hanifa No‘mon, Lays ibn Sa’d va boshqalar hayot bo‘lishgan. Imom Avzoiy 13 yoshidan boshlab fiqh masalalari haqida fatvo bera boshlagan, 17 yoshida esa aqidaviy masalalar borasida fatvo bergan. U “Ilm talabida safar qilish farz” degan islom qoidasiga bor vujudi va iymoni bilan ishongan va amal qilgan holda Shom, Yaman, Madinai munavvara, Baytul maqdis va boshqa  shaharlarga ilm talabida safar qildi. Bir necha bor haj qildi. Imom Avzoiy yashagan zamonda jamiyat ichida turli bid’at va tortishuvlar avjiga chiqqan vaqtda Islom dini va Payg‘ambar sunnatlarini u qattiq himoya qildi. Imom Avzoiy 157 hijriy sanada (774 milodiy) Bayrutda vafot etdi. Uning janozasida musulmonlar, nasorolar, yahudiylar va qibtiylar ishtirok etishdi. Rivoyat qilinishicha, Makkai mukarramada Imom Avzoiy bilan Sufyon Savriy o‘rtalarida ham “namozda qo‘l ko‘tarish” haqidagi masala ustida munozara bo‘lib o‘tgan.    
  2. Faqih, Hofiz, Muhaddis, Kalom ilmi olimi Abu Bakr Muhammad ibn Muslim ibn Ubaydulloh ibn Abdulloh Shihob Zuhriy 58 hijriy sanada Madinai munavvarada tavallud topdi. Shu yili mo‘minlarni onasi Oisha roziyallohu anho vafot etgandilar. Imom Zuhriyning Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilgan hadislari 2200ga yetgan. Undan Imom Buxoriy, Imom Muslim, Abu Dovud, Imom Termiziy, Nasoiy, Ibn Moja hadis rivoyat qilishgan. Imom Zuhriy 124 hijriy sanada 66 yoshda vafot etdi.

Imom Zuhriy Qur’oni karim ilmlari, arablar nasabini yaxshi bilar edi. Uning xotirasi juda o‘tkir va mustahkam bo‘lgan. Shuning uchun u xotirani zaiflashtiradi deb nordon olma yemas, doim asalli sharbat ichardi. Uning ustoz va shogirdlari ziyoda ko‘p bo‘lgan.

  1. Muhaddis Abu Umar Solim ibn Abdulloh ibn Umar ibn Xattob roziyallohu anhu madinalik tobeinlardan bo‘lib, Payg‘ambarimizdan ko‘plab hadis rivoyat qilgan roviylardan biri. O‘z zamonasida Madinada muftiylik qilgan. Madinadagi yetti faqihlardan biri. U hazrati Usmon ibn Affon zamonasida tavallud topib, hijratning 106 sanasida Madinada vafot etgan, Jannati Baqi’ qabristoniga dafn etilgan.
  2. Imom, Hofiz, Faqih, Qoriy, Mujtahid Abu Shibl Alqama ibn Qays ibn Abdulloh ibn Molik ibn Salmon Nahaiy Ko‘fiy Payg‘ambarimiz zamonida Madinada tavallud topgan. Ammo Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni ko‘rmagan. Keyin Iroqdagi Ko‘fa shahrida yashagan. U Abdulloh ibn Mas’uddan ta’lim oldi. U Ibn Mas’udga juda ham o‘xshashga harakat qilardi. Abdulloh ibn Mas’ud va Ali ibn Abu Tolib vafot etganlaridan keyin fatvo berishni boshlagan, hatto ba’zan sahobalar undan masalalar haqida so‘rashardi.

U yetuk faqih, mufassir, muhaddis, olim sifatida o‘ziga o‘xshagan yetuk ilmli ko‘plab Umar, Usmon, Ali, Salmon, Abu Dardo, Xolid, Xuzayfa, Oisha, Sa’d, Ammor rahimahulloh kabi sahobalardan hadis rivoyat qilgan.

Alqama hijriy 62 sanada 90 yoshda vafot etgan. Vafoti oldidan shunday vasiyat qilgan edi: “Vafotim yaqinlashsa oldimda menga “La ilaha illalloh”ni aytib turadigan kishini hozir qilinglar, vafot etsam meni darhol qabrimga  dafn etinglar, zero, vafotim xabari johiliyat xabariga o‘xshashidan qo‘rqaman.

  1. Faqih imom Hammod ibn Abi Sulaymon rahimahulloh kufalik faqihlardan biri, U Imom Abu Hanifa No‘mon rahimahullohning ustozi. Abu Hanifa undan o‘n sakkiz yildan ko‘proq fiqh ilmidan ta’lim olgan. Imom Hammod Kufadagi tobein faqihlardan bo‘lib, imom Ibrohim Nahiydan fiqh ilmini o‘rgangan edi. Imom Hammod rahimahulloh 120 hijriy sana (737 milodiy) vafot etgan.
  2. Faqih, imom Abu Imron Ibrohim ibn Yazid Naxaiy rahimahulloh kufalik faqih, qoriy, muhaddis bo‘lib, hijriy sananing 47 da Yamanda tavallud topib, 96 hijriy yilda Kufada vafot etgan. U nihoyat darajada parhezkor, zohid edi, kunora ro‘zador edi. Faqih Ibrohim rahimahulloh o‘zining amakisi Alqama ibn Qays Naxaiy va tog‘asi Asvad ibn Yazid Naxiy va boshqa ko‘plab roviylardan hadis rivoyat qilgan. Imom Ahmad ibn Hanbal u haqda shunday degan: “Ibrohim zakiy, hofiz va sunnat sohibi edi”. 

Manbalar

  1. Usul Faxrul Islom. 2juz, 717 bet.
  2. Hujjatulloh al bolig‘a. Dehlaviy. 1 juz. 231 bet.
  3. Kashf ul asror, 2 juz, 818 bet.
  4. Siyar a’lom annubalo.
  5. Attabaqot al kubro. Ibn Sa’d.
  6. Tarix Damashq. Ibn Asokir.
  7. Albidoya va annihoya. Ibn Kasir.
  8. Jomi bayon alilm va fazlihi. Ibn Abd albar.
  9. Tazkira al xuffoz. Xofiz Zahabiy.
  10. Alisoba fi tamyiz as sahoba. Ibn Xajar Asqaloniy.

 

Abdulhamid TURSUNOV,

O‘MI raisi maslahatchisi

 

Fiqh
Boshqa maqolalar

Bir chumoli dedi

02.05.2025   6310   3 min.
Bir chumoli dedi

Naml surasida: «To ular chumolilar vodiysiga yetganlarida, bir chumoli: “Ey chumolilar! Uyalaringizga kiringiz...” dedi»,  deyiladi.

Sulaymon alayhissalom qo‘shini bilan kelayotganida, bir chumoli jamoasiga kutilmagan xatar yaqinlashayotganini his qildi va qolganlarni ogohlikka chaqirib, biz tarafga xatar yaqinlashib kelyapti, joningizni qutqaring: «...Yana Sulaymon va uning lashkarlari o‘zlari sezmagan hollarida sizlarni bosib-yanchib ketmasinlar, degan edi» (Naml surasi, 18-oyat).

Chumolining qilgan ishi qanchalar ajabtovur-a?! U xatarni payqashi bilanoq o‘zini qutqarish uchun emas, jamoasini qutqarish uchun shoshildi.

Qavmining qayg‘usini o‘z zimmasiga oldi, xatar kelmasidan uni his qila bildi va chumolilar to‘dasini “xavf bostirib kelyapti, shoshilinglar, joningizni xatardan qutqarib qoling”, deya ogohlantirdi.

Bir nazar solaylik-da, oyati karimada kelgan “chumoli” so‘zi arab tili qoidalariga ko‘ra tadqiq qilinsa, u nakra (noaniq) shaklda turibdi. Ahamiyatli jihati shundaki, “chumoli” so‘zi Qur’oni karimda noaniq shaklda keltirildi, demakki o‘sha chumoli to‘daning oddiy bir a’zosi, lekin shunday bo‘lishiga qaramay o‘zini past sanamadi. Biz esa, falonchi nima qildi, pismadonchi-chi, deb surishtirish bilan ovoramiz.

Keling, endi masalaning boshqa tomoniga e’tiborimizni qarataylik. Chumoli: “Ey chumolilar, hozir Sulaymon sizlarni qirib yuboradi. Sizlar bir kuchsiz jamoasiz, ular sizga e’tibor ham bermaydi”, dedimi?! U to‘dasidagilar bilan vaziyatni tahlil qildimi?! Chumoliga boqing. Aksincha, Sulaymon va uning qo‘shinini aybsiz deya, ular sezmayaptilar, deb ularni oqladi.

Chumolilar ham ogohlantiruvchiga qarab: “Yo‘q, sen bizning ustimizdan boshliq bo‘lmoqchisan. Senga faqat martaba, mansab kerak”, deyishdimi?! Aslo yo‘q! Aksincha, uning gapini olib, inlariga kirib ketishdi va jajji chumolining da’vatiga ergashganlari holda najotga yetib, jonlari omon qoldi.

O‘zi uchun uya qurish jarayonida sabr qilish ham chumolilarning xususiyatlaridandir. Ular qurayotgan uyalari bir necha marotaba qulab tushishiga qaramasdan, uni qayta-qayta tiklayveradilar va oxir-oqibat bir butun uya holiga keltiradilar.

Hikoyat. Rivoyat qilinishicha, Amir Temur janglarning birida mag‘lubiyatga uchraydi va o‘sha yerga yaqin bir g‘orga kirib, mag‘lubiyati haqida o‘ylaydi. U chuqur tafakkur qilarkan, ko‘zi bir chumoliga tushadi. Chumoli g‘or devoriga ko‘tarilmoqchi bo‘lib, tushib ketadi. Ikkinchi urinishda ham devordan sirpanib tushadi. Uchinchi safar ham... Amir Temur bu mitti jonivorni diqqat bilan kuzata boshlaydi, undan ko‘zini uzmaydi. Axiyri, o‘n yettinchi urinishda chumoli devorga chiqishga muvaffaq bo‘ladi. Shunda Amir Temur: “Yo qudratingdan! Shu kichik maxluq sal kam yigirma marta urindi. Men nima uchun mag‘lubiyatimdan zaiflashyapman?!” – deya o‘zini koyiydi.

Buyuk qo‘mondon g‘ordan chiqib tor-mor bo‘lgan qo‘shinini yana jangga tayyorlaydi va bitta bo‘lsa-da, tirik odami qolgunicha taslim bo‘lmaslikka astoydil qaror qiladi. Uning ko‘z o‘ngida esa mitti chumolining shijoati aks etadi.

Mutaxassislarning ta’kidlashlaricha, chumoli hasharotlar orasida eng qat’iyatli, o‘zaro hamkor va hamjixat ekan.

Chumolining yana bir sifati ularning o‘zaro hamkorlik va hamjihatligidir. Ularning bari bir bo‘lib, bitta chiziq tortgan holda doimiy harakatda bo‘lar ekanlar.

Shu mitti chumolining harakatlari bizlarga qaysidir ma’noda o‘rnak bo‘lishi mumkinmi?!


Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.