Alloh taolo insonga bu imtihon dunyosida nafsi bilan kurashib, uni yomon illatlardan poklashni buyurgan.
Har bir tug‘ilgan inson yoshligida ta’lim-tarbiya olib, nafsini to‘g‘ri yo‘lga solmasa, nafsi ammora darajasida qolib ketadi. Ammora (yomonlikka undovchi) nafs, shak-shubhasiz, insonni halokatga olib boradi. Alloh taolo Yusuf alayhissalomdan hikoyatan: «Nafsimni oqlamayman. Zero, nafs yomonlikka undovchidir. Faqat Rabbim rahm qilganlar bundan mustasnodir. Albatta, Rabbim kechirimli va rahmli zotdir» (Yusuf, 53), deb marhamat qiladi.
Inson ibodat qilsa, zikr bilan qalbini jilolasa, nafsini jilovlay oladi va uning nafsi lavvoma (o‘zini malomat qiluvchi) bo‘ladi. U o‘z xato va kamchiliklarini anglay boshlaydi. Bu bosqich komillik sari qo‘yilgan birinchi qadam. Alloh taolo uning nomi bilan qasam ichadi: «…malomatchi nafs bilan qasamyod eturman, (qiyomat kuni qayta tirilib, hisob-kitob qilinursiz)!» (Qiyomat, 2).
Bunda nafs o‘z-o‘ziga pandu nasihat qilib, “Ey nafs, qachongacha gunoh loyiga botasan? Allohning huzuriga borganingda nima deb javob berasan?” deb koyiydi. Nafsi insofga kelib, ixlos va muhabbat bilan amal qila boshlagach, uchinchi bosqich – mulhimaga (imkon qadar Alloh taoloning buyruq va qaytariqlariga bo‘ysunuvchi) o‘tadi.
Natijada banda amallarni ixlos, zavq-shavq bilan qilib, orom oladi. Shundan keyin solih banda to‘rtinchi bosqich – nafsi mutma’innaga (chin bandalik lazzatini totib, xotirjam bo‘lgan) o‘tadi.
«Ular imon keltirgan va qalblari Allohning zikri bilan orom oladigan zotlardir. Ogoh bo‘lingiz, Allohni zikr etish bilan qalblar orom olur (va taskin topur)» (Ra’d, 28).
Alloh taolo zikri bilan orom olgan qalbda boshqa insonlarga nisbatan gina-kudurat, hasad, adovat, ko‘ngilqoralik, xushomadgo‘ylik bo‘lmaydi. Istagi Alloh taoloning roziligi bo‘ladi, komillik darajasiga ko‘tariladi va beshinchi bosqich – nafsi roziya-marziyaga (Alloh taolodan rozi bo‘lgan va Uning roziligini topgan) o‘tadi.
«Ey xotirjam (sokin) jon! (Ato etilgan ne’matlardan) rozi bo‘lgan (Allohdan) rozilik topgan holingda, Rabbing (huzuri)ga qayt! Bas, (solih) bandalarim (safi)ga qo‘shilgin va jannatimga kir!» (Fajr, 27–30).
Ibodat va zikrlar bilan orom olgan nafs, Alloh taolo bergan ne’matlarga rozi bo‘ladi, undan Alloh taolo ham rozi – “marziya” bandaga aylanadi.
Payg‘ambarlarning nafslari nafsi “sofiya”dir. Alloh taolo barcha solih bandalariga nafsi “marziya” bosqichiga yetishni nasib etsin.
Mavjuda ABDULLAYEVA,
“Xadichai Kubro” ayol-qizlar islom o‘rta-maxsus bilim yurti mudarrisasi tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan