Imom G'azzoliy Ahli sunna va jamoa aqiydaviy mazhabining tarixi haqida so'z yuritib, quyidagilarni yozadi: Kalom bir ilm bo'lib, uning maqsadi ahli sunnaning aqiydasini ahli bid'atning tashvishidan muhofaza qilish va qo'riqlashdir. Alloh taolo O'z bandalariga O'z Nabiyi tilida haq aqiydani ilqo qildi. Unda ularning dini va dunyosining salohi bordir. Shuningdek, uning haqida Qur'on va xabarlar nutq qildi. So'ngra shaytonlar o'z vasvasasi ila bid'atchilarga sunnatga xilof ishlarni ilqo qildi. Ular o'sha ishlarni gapirdilar va ahli haqqning aqiydasini buzmoqchi bo'ldilar.
Bas, Alloh bir toifa mutakallimlarni paydo qildi va ularning himmatini tartibga solingan kalom ila sunnatning nusrati yo'lida harakatga soldi. Shu orqali, ahli bid'atning sunnatga xilof ravishda chiqargan aldamchiliklari fosh qilinadi. Ana shundan ilmi kalom paydo bo'ldi.
Bu gaplarga qo'shimcha qilib aytamizki, ilmi kalom paydo bo'lgan vaqtga kelib, aqiydaga oid masalalarga avvalgi vaqtlarga o'xshab faqat Qur'on va sunnatdan dalil keltirish bilan kifoyalanish etmay qolgan edi. Qarshi taraf aqliy dalil ham keltirishni talab qilar edi.
Kalom masalalari bo'yicha bahslar musulmon olamidagi o'sha vaqtning ko'zga ko'ringan aqiydaviy mazhablari: Ahli sunna va jamoa, mo''taziliylar, murji'iylar, xavorijlar va shiy'alar o'rtasida bo'lgan.
Keyinchalik, Allohning kalomiga tegishli bahslardan Allohning sifatlariga, Islom davlati boshlig'i imomga oid masalalarga, qazo va qadar masalasiga va hatto ba'zi fiqhiy masalalarga ham o'tilgan.
Vaqt o'tib, turli xalq va toifalarning Islomga kirishlari bilan birga ularning aqiyda va fikrlari ham musulmonlar orasiga kirib keldi.
Shu bilan birga, nomusulmonlar tomonidan Islom aqiydalariga qarshi fikriy hujum va tanqidlar ham avj ola boshladi.
Ana o'sha hamlalardan Islom aqiydasini himoya qilish va ularga raddiyalar berish uchun ilmi kalom sohiblari g'ayrimusulmonlar bilan tortishuvlarniboshladilar.
Bu ishda Ahli sunna va jamoa ulamolari ham, mo''tazilalar ham va boshqalar ham ishtirok etdilar.Avval bu tortishuvlar to'g'ri yo'nalishda va bir maromda ketdi. Keyinchalik esa, boshqa ilm va sohalarda bo'ladigani kabi, turli burilishlar va xatolar yuzaga kela boshladi. Ilmi kalom bobiga bo'lgan-bo'lmagan, turli-tuman masalalar aralashib ketdi.
Shuningdek, mutakallimlar orasiga ham har xil shaxslar aralashib qoldi. Natijada, haqiyqiy ilmi kalomni soxtasidan, haqqni botildan ajratib olish qiyin bo'lib qoldi.
Ana shunday og'ir bir paytda sof Islom aqiydasini saqlab qolish uchun harakat qiladigan ulamolar etishib chiqdilar. Ular Qur'oni Karim va suita'limotlari asosida, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning saxobalari uslubida aqida uslublariniyorita boshladilar. Ularga «Axli suna va jamoa» nomi berildi.
Keyinroq, odamlarga tushunarli bo'lishi uchun matnlarni ta'viyl kilishga xam majbur bo'lindi, Turli kitoblar bitildi. Ahli sunna va jamoaning aqiyda bobidagi ta'limotlari to'planib, tartibga solindi. Oxiri kelib, aqiydaviy mazhab bo'lib shakllandi va o'z imomlariga ham ega bo'ldi.Ahli sunna va jamoa ismi bundan avval ham bor edi. Ammo keyinroq, yuqorida nomlari aytib o'tilgan turli firqalarga muqobil o'laroq, ayni shu ismni ishlatila boshlandi. "(Ahli sunna deganda «sunnatga yurganlarning yo'li va hadisga amal qiladiganlardegan ma'nolarni ko'zda tutilgan. Bu borada imom al-Ash'ariy va al-Moturidiy ahli sunna va jamoaning aqiyda bo'yicha imomlari deb tan olindilar.
Bu ikki imom Islom olamining ikki tarafida Ash'ariy basralik, Moturidiy samarqandlik bo'lsa ham va bir-birlari bilan ko'rishmagan bo'lsalar ham, bir xil ishni bir xil vaqtda, bir xil tarzda ado etganlari hamda ikkovlarining birdaniga Ahli sunna va jamoa mazhabining imomi (ya'ni,yo'lboshchisi) deb e'tirof qilinishi bu mazhabning aqiydasi doimo barcha yurtlarda ma'lum va mashhur ekaniga erqin dalildir.
AKRAMOV ABDUVOHID
Mir Arab oliy madrasasi talabasi
Odamlarga asliy holatingizdan-da go‘zal muomalada bo‘ling. Zero, zulm umrni qisqartiradi. Biz atrofimizdagilarga zulm qilib, haqlariga rioya qilmaganimiz uchun ham ularni yo‘qotamiz. O‘z hisob-kitoblarimizni ularning kamchiliklari ustiga quramiz, lekin ulardagi oliyjanob fazilatlarni unutamiz. Ularni batamom aybsiz bo‘lishlariga talabgormiz, shuningdek, “odam bolasi xatodan xoli bo‘lmaydi” degan gapni dalil qilib o‘zimizni oqlaymiz.
Mabodo odamlar sizni toshbo‘ron qilsalar ham, bu toshlarni to‘plab, biror-bir uyni ta’mirlash uchun ishlating. Agar sizni gullar bilan qarshi olsalar, guldastalarni sizga ta’lim bergan va nochor paytingizda qo‘lingizdan tutganlarga ulashing.
Avval Allohga ishoning, keyin esa o‘zingizga. Ayblaringizni tan oling. Ishoning, agar siz o‘sha ayblaringizdan xalos bo‘lsangiz, orzularingizning ro‘yobga chiqishiga bir qadam qoladi... O‘z xatolaringizni yodingizda tuting, do‘stlaringiz, yaqin qarindosh-urug‘laringizni atrofingizda saqlab qolishni istasangiz, ularning xatolarini esingizdan chiqaring. Bilingki, haqiqiy saodat kishi boshqalarning aybini qo‘yib, o‘z ayblari bilan ovora bo‘lishidadir.
Bordi-yu, birorta ishda muvaffaqiyatni qo‘lga kiritsangiz, g‘ururlanib ketmang! Zero, Alloh azza va jalla bu borada Najm surasining 32-oyati karimasida: “...Shunday ekan o‘zingizni oqlamang, U kim taqvodorligini yaxshi biladir”, deya marhamat qiladi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ham kamtarlikka targ‘ib qilib: “Alloh taolo menga sizlarning kamtar bo‘lishingizni vahiy qildi. Toingki, birorta odam boshqaning oldida faxrlanmasin ham, zulm ham qilmasin”,[1] dedilar.
Yiqilganingizda “odamlar ataylab choh qazib qo‘ygan” degan noma’qul xayolni miyangizdan chiqarib tashlang. Aksincha, qayta turishga harakat qiling. Qaddingizni rostlab olsangiz-da, o‘zingiz kabi yiqilganlarga yordam qo‘lini cho‘zing, o‘zlarini tiklab olishlariga ko‘maklashing. Hayot yo‘llarining pastu balandlariga, mashaqqatlariga sabrli bo‘ling, ko‘zingizni kattaroq oching va aqlingizni yig‘ing.
Dushmaningiz ustidan g‘alaba qozonsangiz-da, uning omadsizligidan quvonmang. Kishi boshiga musibat kelsa, hech bo‘lmasa duo bilan hamdard bo‘ling. Alloh taolo Shuro surasining 43-oyatida bunday marhamat qiladi: «Shubhasiz, kim sabr qilib kechirsa, albatta, bu mardlik ishlaridandir». Nabiy sollallohu alayhi vasallam ham bunday deb duo qilardilar: “...Alloh, hasadgo‘y dushmanni mening mag‘lubiyatim sabab quvontirma”.
Qanoat hamda dangasalik, izzat hamda g‘urur va tavoze’ bilan xorlik orasini jamlay olmaysiz. Zero, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Alloh uchun tavoze’li bo‘lsa, Alloh uning martabasini ko‘taradi, oxir borib illiyinning eng cho‘qqisiga olib chiqadi”, deya kamtar bo‘lishga targ‘ib qilganlar.
O‘zingiz uchun bir solih kishini do‘st tuting va uni asrab-avaylang. Bu borada Rasululloh sollallhu alayhi vasallam: “Kishi o‘z qadrdon do‘stining dinida bo‘ladi, shunday ekan har biringiz kim bilan do‘st tutinganiga bir nazar tashlasin!” dedilar. Solih do‘stingizni mayda-chuyda narsalar bilan itob qilavermang, uning yanglishishlariga ahamiyat bermang, axir, tamomi kamolot sifatiga ega bo‘lish faqat Alloh azza va jallaning O‘zigagina xosdir.
Odamlar bilan xusumatlashmang. Chunki behuda tortishuvlar do‘stlik arqonini uzib, ruhiyatlar orasida to‘siq paydo qiladi. Solih kishilarning ichi tor bo‘lmaydi, aksincha, ular ko‘nglini keng qiladilar va boshqalarning ayblarini ko‘taradilar. Odamlarning yomonliklarini xotirangizdan o‘chirib tashlang va ularning yaxshiliklarini yodingizda tuting.
Sizga taalluqli ishlarda xato qilganlarga ham bag‘rikeng bo‘ling, ularni “bir uzri bordir” deya oqlashni o‘rganing. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Birortangiz Abu Zamzamday bo‘lishga kuchi yetmaydimi?! U qachon uyidan chiqsa, men o‘z obro‘yimni odamlarga sadaqa qildim, der edi”, degan so‘zlari ham odamlarning bir-birlariga aytgan ba’zi gaplari yoki xatolari borasida kengfe’lli bo‘lishga targ‘ibdir.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Muslim rivoyati.