Allohga behisob hamdu sanolar bo‘lsinki, O‘zbekiston Musulmonlari Idorasining 2017 - yil, 13 - noyabrdagi buyrug‘iga binoan madrasalarimiz va 2 ta oliy o‘quv yurtlarimizda «Arab tili kurs»lari tashkil etildi. Talabalar qabul qilish jarayoni yakunlanib, hozirda 9 madrasa, 2 nafar ayol-qizlar madrasasi hamda ikkita oliy Islom o‘quv yurtlaridagi kuslarda jami 780 nafar talabalar arab tilidan ta’lim olmoqdalar.
O‘zbeklarga xos bo‘lgan ixlosli vatandoshlarimiz ro‘yxatga yozilishga ulgurib qolay deb erta tong sahardan o‘quv yurtlarini eshigi oldiga borib turdilar. Ularning ichida yoshlar, o‘rta yosh hamda yoshi ulug‘ otaxonlar ham bor. Hammasi bir maqsadda - «Arab tilini o‘rganaman!» deb keldilar.
Shu o‘rinda qiziq bir savol tug‘iladi: "Yoshi ulug‘ otaxonlar keksaygan yoshida arab tilini o‘rganib nima qiladi? Arabistonga boradimi? Yoki sayyohlarga tarjimonlik qiladimi? Shunday maqsadi bor bo‘lsa ham ularga 3 oy muddat arab tilini boshdan oyoq o‘rganib olishga yetadimi?" Albatta, yo‘q. Demak, ularning maqsadi bir - «Men Qur’on tili - arab tilini o‘rganaman!...»
O‘zim ham kursga yozilmoqchi bo‘lganlarning bir nechtasi bilan to‘qnash kelib, suhbatlashib qoldim. Ularning hammasi: «Men qanday yozilsam bo‘ladi, axir 60 tagina odam yozilar ekan, menga o‘rin yetmay qolsachi?!» degan tashvishda edilar. To‘g‘ri, buni hech kim inkor qilmaydi, qalbul qilinuvchilar soni ozligi hammani bir ma’noda ko‘nglini xira qiladi. Lekin uzoqqa emas, bir necha oy oldingi kunlarga nazar solaylik, shu kursda 60 ta emas, 6 dona o‘quvchi o‘qiyotganmidi? Bu kurslarning o‘zi mavjud edimi? Axir hozir borku, demak, Allohga shukr keltirmaslik qanchalik to‘g‘ri bo‘lar ekan? Axir, Alloh taolo O‘zining muborak kalomida:
«Qasamki, agar shukr qilsangiz, albatta, sizga ziyoda qilurman. Agar kufr keltirsangiz(noshukrlik qilsangiz), albatta, azobim shiddatlidir»(Ibrohim surasi 7 - oyat) oyati karimasini unutib qo‘ydikmi?
Yoki ijtimoiy tarmoqlarda ba’zi bir insonlar «Qur’on kursini o‘rniga arab tili kursi ochilibdi» degan so‘zlari qay darajada o‘rinli bo‘ladi?
«Aql egalari uchun belgilar bor» (Oli Imron surasi, 190 - oyat).
...Bir hisoblab ko‘raylik, hozirgi kunda jami 780 talaba tayyorlov kursda ta’lim olmoqdalar. Ular 3 oydan so‘ng bitirsalar, yana yangi talabalar qabul qilinadi, demak, shu zaylda davom etsa, Xudo xohlasa bir yilda 4 marta talabalar almashadi, bu degani bir yilda jami 3120 bitiruvchilar bo‘ladi. Bu degani 3120 Qur’on o‘qiguvchilar degani emasmi... Bu degani har bir viloyatda 240 nafarga yaqin Qur’onni tilovat qila oladigan inson bor bo‘ladi, 240 nafarga yaqin xonadonda Qur’on tilovati qilinadi. 240 nafar mahallada kechasi Mulk surasi tilovat qilinganda butun mahallaga Mulk surasining fazilatidan barakot yog‘iladi. Bomdod namozidan so‘ng Yasin surasi o‘qilganida esa, Yasin surasi fazilatidan butun qishloq ustidan Allohning rahmat va barakoti yog‘iladi. Shomdan so‘ng Voqea surasi o‘qiladigan bo‘lsa, kambag‘allik ko‘rilmaydi. Hamda bu yili Qur’on musobaqasida jami 5 mingdan ziyod qorilar qatnashgan bo‘lsa, kelasi yili, inshaalloh 2880 nafar ishtirokchi qo‘shiladi degani...
Xulosa o‘rnida aytadigan bo‘lsak, ona zaminimizda olib borilayotgan bunday go‘zal islohotlarga nisbatan xayrixoh bo‘lishimiz, befarq bo‘lmasligimiz, aksincha bu xayrli ishlarni qo‘llab-quvvatlashimiz kerak. Shu bilan birga shoshilmasdan, sabr bilan, Alloh taolodan namozlarimizda bu yangiliklarni davomli, yanada keng doirada bo‘lishini duo qilib so‘rashimiz kerak. Hamda bu ezgu ishlarning boshida turgan yurtboshimiz, barcha rahbarlarimiz, muftiy hazratlari va boshqa mas’ullar haqiga sihat-salomatlik, faoliyatlariga rivoj berishini chin qalbdan duo qilishimiz - bizning burchimiz. Muborak hadisi sharifda:
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: «Musulmon kishining boshqa bir musulmonga g‘oibona qilingan duosidan tez ijobat bo‘ladigan duo yo‘qdir» - deb marhamat qilganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Baxtiyor NAJMIDDINOV
Toshkent Islom institutining talabasi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hikoya qilishlaricha, Abu Yazid Bastomiy ilm talab qilish uchun Bog‘dodga bormoqchi bo‘ldilar. Onalari u kishiga qirq dinor berdilar. U pullar u zotga otalaridan meros qolgan edi. Onalari o‘g‘illariga: «Qo‘lingni qo‘lim ustiga qo‘y va menga rostgo‘ylikni lozim tutib, hech qachon yolg‘on gapirmaslikka so‘z ber!» dedilar. U kishi onalariga mazkur ishlar yuzasidan so‘z berdi. Bog‘dodga boradigan karvon bilan birga yo‘lga chiqdilar.
Yo‘lda borishar ekan, to‘satdan ro‘paralaridan yo‘lto‘sar qaroqchilar chiqib, karvondagi hamma narsani talay boshladi. Bastomiyning ustilardagi juldur kiyimni ko‘rib, u kishidan: «Senda ham biror narsa bormi?» deb so‘rashdi. U zot: «Ha, menda qirq dinor bor» deb javob berdilar. Qaroqchilar u kishining gaplarini eshitib, masxara qildilar, ahmoq deb o‘ylab, u zotni tark etdilar.
Keyin ular g‘orga, ya’ni o‘zlarining qarorgohlariga qaytdilar. U yerda ularning kattalari bor bo‘lib, karvondan talab olingan narsalarni kutib o‘tirgan edi. Ularni ko‘rgach: «Karvondagi hamma narsani oldinglarmi?» deb so‘radi. Ular: «Ha, oldik. Ammo bir yigit bundan mustasno. Biz undan nimasi borligini so‘radik. U: «Menda qirq dinor bor» dedi. Biz uning qilgan ishiga e’tibor bermay, uni tark etdik. Chunki, biz uni aqli zaif deb o‘yladik» deb javob berishdi.
Shunda boshliqlari: «Uni darhol huzurimga olib kelinglar!» deb buyurdi.
Bastomiy o‘g‘rilar boshlig‘ining oldiga kelgach, boshliq u zotdan: «Senda biror narsa bormi?» deb so‘radi. U kishi: «Ha, yonimda qirq dinor bor» deb javob berdilar. O‘g‘rilar boshlig‘i hayron bo‘lib: «Qayerda u?» dedi. Bastomiy yonlaridan pullarni chiqarib, o‘g‘rilar boshlig‘iga berdilar. Buni ko‘rgan boshliq: «Sen majnunmisan, ey yigit? Nega pullaring borligini aytib, ularni o‘z ixtiyoring bilan beryapsan?» deb so‘radi.
Shunda u zot: «Men o‘z shahrimdan chiqmoqchi bo‘lganimda, hech qachon yolg‘on gapirmaslikka onamga so‘z berganman, ahdlashganman. Shuning uchun onamga bergan ahdimni buzmayman» deb javob berdilar. Bu gaplarni eshitgan o‘g‘rilar boshlig‘i: «Laa havla va laa quvvata illa billah». Sen onangga bergan ahdingga xiyonat qilishdan qo‘rqyapsan-u, biz esa, Allohga bergan ahdimizga xiyonat qilishdan qo‘rqmaymizmi?» dedi.
Keyin qaroqchilar boshlig‘i karvondan olingan barcha mol-mulklarni qaytarib berishga amr qildi va: «Ey yigit, men sening oldingda, sen sababli tavba qilaman» dedi. Bu gapni eshitgan barcha o‘g‘rilar: «Siz bizni yo‘lto‘sarlikda boshlig‘imiz edingiz. Bugun esa, tavbada bizning boshlig‘imiz, kattamizsiz. Biz ham barchamiz Allohga tavba qildik» dedilar. Hammalari qilgan xatolari uchun tavba qildilar, tavbalari go‘zal bo‘ldi.