Abu Hasan Ali ibn Abu Bakr ibn Abduljalil Alfarg‘oniy Almarg‘inoniy. Bu zot Xalifa Abu Bakr roziyallohu anhuning zurriyotlaridan. Imom 511 hijriy sanada 8 rajab oyining dushanba kuni asr namozidan keyin tug‘ilgan. Imom rahmatullohi alayh ilmli oilada tug‘ilib voyaga yetgan, otasi va bobosi (ona tarafdan), Umar ibn Habibdan yoshligidan fiqh, ixtilofli masalalarni o‘rgana boshlaydi. Hadis ilmini Said ibn As’ad Marg‘inoniydan ta’lim olib so‘ngra ilm talabida Marv, Buxoro, Nasaf kabi shaharlarga safarga chiqqanlar. Imom ko‘p ibodat qiluvchi, alloma, faqih, usuliy (usulul fiqh fanini mukammal biluvchi), siqa (ahli hadis nazdida ishonchli olim), edi.
Ulamoning imom haqida aytgan so‘zlari
Zar qadrini zargar biladi deganidek, o‘z davrining yetuk, ko‘zga ko‘ringan ulamolari “Faqih”, “Qozixon” nomi bilan mashhur Hasan ibn Mansur, “Itobiy” deb tanilgan Ahmad ibn Muhammad ibn Umar “Muhiyt”, “Zahira” kitoblarining muallifi Mahmud ibn Ahmad ibn Abdulazizlar imom haqida juda iliq fikrlarni bildirishgan. Ulardan alloma Anvarshoh Kashmiriy “Imomning fiqhdagi martabasiga mingta faqih yetolmaydi”, degan.
Islom olamiga “Siyar a’lam an nubala’” asari bilan tanilgan mashhur tarixchi imom Zahabiy aytadi: “Alloma, Movarounnahr olimi, Burhoniddin Abulhasan Ali ibn Abu Bakr ilmning o‘chog‘i edi, Alloh uni rahmat qilsin. Imom hanafiy mazhabida masalalarni istinbot qilishda, dalillar keltirishda ustozlaridan o‘zib ketgandi, ayniqsa, hidoya asarini yozganidan keyin”.
Ustozlari
Imom ilm olishga juda tashna edi, o‘zlari haqida shunday deydi: “Men ilmni to‘xtatmasdan, uzluksiz talab qilganim uchun sheriklarimdan o‘zib ketdim”. Ustozlari haqida “Mashoyixatul fuqaho” asarini yozgan, hanafiy mazhabidagi o‘ttizga yaqin olimlarni sanab o‘tgan edi. Ulardan ba’zilarini zikr qilamiz:
Otasi Abu Bakr ibn Abdujalil:
Bobosi Umar ibn Habib Abu Hafs qozi imom (bu kishi Imom Saraxsiyning shogirdi);
Ahmad ibn Abdurrashid ibn Husayn Qavomiddin Buxoriy;
Ahmad ibn Abdulaziz ibn Moza as-Sadr as-Sayyid (undan fiqhni o‘rgangan);
Ahmad ibn Muhammad Abu Lays Nasafiy as-Samarqandiy;
Hasan ibn Ali ibn Abdulaziz Marg‘inoniy (Sunani Termiziyni ta’lim olgan);
Ziyod ibn Ilyos Abuma’alii Zohiriddin (bu kishi Farg‘onadagi eng katta shayxlardan bo‘lgan).
Shogirdlari
Imom juda ham ko‘p shogirdlar qoldirgan, shogirdlari ham o‘z davrida hanafiy mazhabining katta ulamolari bo‘lib yetishgan, ulardan ba’zilarini zikr qilamiz:
O‘g‘li Imodiddin Ali ibn Abi Bakr al Marg‘inoniy, bu kishi “al Fusul al Imadiyya” degan kitobni ta’lif qilgan;
o‘g‘li Umar Abu Hafs Nizomiddin. “Javohir al fiqh” kitobi muallifi;
o‘g‘li Muhammad Jaloliddin Abul Fath.
Uchalovi ham otasidek olim bo‘lgan.
Muhammad ibn Abdusattor ibn Muhammad al I’modiy;
Burhonul islom Zarnujiy. “Ta’lim muta’llim” kitobi muallifi;
Hasan ibn Ali ibn al Hajjoj. Bulardan ham boshqa ko‘p shogirdlari bo‘lgan.
Kitoblari
Imom Burhonuddin Marg‘inoniy rahmatullohi alayhiga “Shayxul islom” degan unvon berilgan. U zot 544 yili haj ziyoratiga borgan va Payg‘ambar alayhissalomning qabrlarni ziyorat qilishga muvaffaq bo‘lgan. 593 yil Samarqandda vafot etgan.
Toir RO‘ZIYEV,
Navoiy viloyati bosh imom-xatibi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Imom Bayhaqiy, Abu Ubayd va Ibn Asokirlar Suvayd ibn G‘afla roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Umar roziyallohu anhu Shomga kelganida ahli kitoblardan biri: «Ey mo‘minlarning amiri! Mo‘minlardan biri meni o‘zing ko‘rib turgan holga soldi», dedi. U kaltaklangan, boshi yorilgan holda edi. Umar roziyallohu anhu qattiq g‘azablandi va Suhayb roziyallohu anhuga:
«Bor, qara-chi, buning sohibi kim ekan?» dedi.
Suhayb roziyallohu anhu borib qarasa, u Avf ibn Molik roziyallohu anhu ekan.
Suhayb unga: «Mo‘minlarning amiri sendan qattiq g‘azablandi. Muoz ibn Jabal roziyallohu anhuning oldiga bor, u zot bilan gaplashsin. Umar shoshilib, seni bir narsa qilib qo‘yadimi, degan xavfdaman», dedi.
Umar roziyallohu anhu namozni o‘qib bo‘lib:
«Suhayb qani?! U odamni keltirdingmi?!» dedi.
«Ha», dedi Suhayb.
Avf Muozning oldiga borib, bo‘lgan voqeani aytib bergan edi, bas, Muoz o‘rnidan turib:
«Ey mo‘minlarning amiri! U Avf ibn Molik ekan. Uning gapini eshitib ko‘ring. Shoshilib, uni bir narsa qilib qo‘ymang», dedi. Umar unga:
«Sening bu bilan nima ishing bor?!» dedi.
«Ey mo‘minlarning amiri, qarasam, bu bir muslima ayolning eshagini yetaklab ketayotgan ekan. Eshak sakrab, ayolni yiqitib yuboray debdi. Lekin ayol yiqilmabdi. Manavi bo‘lsa, uni turtib yiqitib, o‘zini ayolning ustiga otdi», dedi Avf.
Umar unga: «Menga ayolni olib kel, aytganingni tasdiqlasin», dedi.
Avf ayolning oldiga bordi. Ayolning otasi bilan eri: «Nima qilib qo‘yding?! Bizning sohibamizni sharmanda qilding-ku!» dedilar.
Biroq ayol: «Allohga qasamki, u bilan boraman!» dedi.
Otasi bilan eri: «Biz borib, sening nomingdan gapiramiz», dedilar va Umar roziyallohu anhuning huzuriga kelib, Avf aytgan gaplarga o‘xshash gap aytdilar.
Bas, Umar amr qildi. Yahudiy osildi.
So‘ngra Umar: «Biz sizlar bilan bunga sulh qilganimiz yo‘q. Ey odamlar! Muhammadning zimmasi haqida Allohdan qo‘rqinglar! Ulardan kim bu ishni qilsa, unga zimma yo‘q!» dedi.
Suvayd: «O‘sha men ko‘rgan yahudiy Islomda birinchi osilgan odam edi», dedi».
Bu hodisada Umar ibn Xattob roziyallohu anhuning siyosat yoki tashviqot uchun emas, balki adolat uchun ish olib borishlari yaqqol namoyon bo‘lmoqda. Mazkur yahudiy qilar ishni qilib qo‘yib, makkorligini ishga solgan edi. U: «Musulmonlarning xalifasi kelib turibdi, hozir siyosat nozik paytda unga arz qilsam, siyosat uchun mening tarafimni oladi», deb o‘ylagan edi.
Darhaqiqat, ish avvaliga, sirtdan qaraganda yahudiy o‘ylaganicha boshlandi. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu katta sahobiy Avf ibn Molik roziyallohu anhuning obro‘siga e’tibor qilmay, ishning haqiqatini surishtira boshladilar. U kishidan boshqa odam bo‘lganida bir yahudiyni deb, o‘zimizning obro‘li odamni xijolat qilmaylik, degan mulohazaga borishi mumkin edi. Ammo hazrati Umar roziyallohu anhuning tabiatlarida va u kishi ko‘rgan tarbiyada bunday mulohaza bo‘lishi mumkin emas edi.
U kishidan boshqa odam bo‘lganida siyosat uchun, nohaqdan bo‘lsa ham ularning yonini olishi mumkin edi. Ammo hazrati Umar roziyallohu anhu bunday qilishlari mumkin emas edi. U kishi aybdor kim bo‘lishidan qat’i nazar, uning aybiga yarasha jazosini berish tarbiyasini olganlar. Va shunday qildilar ham.
«Hadis va hayot» kitobining 23-juzidan olindi