Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhu bozor-o‘char qilgani chiqqan edi, pulini o‘g‘irlatib qo‘ydi. Buni eshitgan odamlar o‘g‘rini qarg‘ay boshlashdi. Shunda ibn Mas’ud ularni bu ishdan qaytardi va duo qildi:
– Ey Alloh! Agar pulimni o‘g‘irlagan odam muhtojlikdan olgan bo‘lsa, olganiga baraka bergin. Agar muhtoj bo‘lmay turib olgan bo‘lsa, shu o‘g‘irlikni hayotidagi eng oxirgisi qilgin!
“Qabasotun min hayotir-Rasul” kitobidan
Shahobiddin PARPIYEV
tarjimasi
Qiyomat kuni ba’zilar o‘ylaganidek dahshatli emas, balki u Kun ahdiga sodiq bo‘lgan va o‘sha Kun uchun amal qilganlar uchun ajoyib va go‘zal kun bo‘ladi: “Ularni buyuk dahshat mahzun qilmas” (Anbiyo surasi, 103-oyat).
Ular qayta tirilganlarida va farishtalar ularni kutib turganini ko‘rganlarida, u Kun ajoyib kun bo‘ladi: “Farishtalar ularni: «Bu sizlarga va’da qilingan kuningizdir», – deya kutib olurlar” (Anbiyo surasi, 103-oyat).
Ular shodlikdan butun olamga jar solganda u Kun ajoyib kun bo‘ladi: “Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar!” (Haaqqo surasi, 19-oyat).