Xotirjamlik taslimiyatda                                                

– Qattiq xastalanib, yotib qoldim, – deb hikoya qiladi bir tanishim. – Tuzalishdan umid qilsam ham, yurib ketishimga ko‘zim yetmasdi. Shu choqqacha yaxshi yurganim uchunmi, beqtoqat bo‘lar, “Nega endi hamma sop­pa sog‘-u, men kasal bo‘lishim kerak?” degan savol xayolimdan ketmasdi. Eng xijolatlisi, sog‘ paytimda gap-gashtaklarimizga kam qo‘shilgani uchun biz doim mazax qilib yuradigan bir o‘rtog‘im holimdan tez-tez xabar olardi. Uzoq suhbatlashib o‘tirar, aytayotgan gaplari, rivoyatlari ko‘nglimga yorug‘lik solardi. U ketgach, eshitganlarimni tafakkur qilib, xulosalar chiqarardim. O‘sha o‘rtog‘im o‘rgatganidek, har qanday holatda ham “Alhamdulillah” kalimasini takrorlardim. Bora-bora bir joyda yotishga ham ko‘nikdim. Ammo bu shunchaki, hamma narsadan umid uzish emas. Bu  qazoyi qadarga rozilik edi. Ko‘nglimda tuzalib ketishga, yana oyoqlarim bilan yurishga chinakam umid uyg‘ondi. Shunda tushundim, halovat, xotirjamlik taslimiyatda ekan...

Saodat asridan...

Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bir kuni sahobalar yig‘ilgan majlisda so‘radilar:

– Sizlar mo‘minmisiz?

Majlis ahli sukutga cho‘mdi. Shunda hazrat Umar roziyallohu anhu javob berdi:

– Yo Rasululloh, mo‘minmiz.

Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam savol berdilar:

– Imoningizning alomati nima?

Hazrat Umar dedilar:

– Ne’matlarga shukr, baloga sabr qilamiz, qazoyi qadarga rozi bo‘lamiz.

Rasuli akrom sollallohu alayhi vasallam bu javobdan mamnun bo‘lib:

:– Ka’baning Rabbiga qasam, sizlar bu sifatlaringiz bilan haqiqiy mo‘minsiz, – dedilar. (Imom Tabaroniy).

Yaqin o‘tmishdan ibrat

Mashhur tennischi, Uimbldon chempioni Artur Esh qon quyish jarayonida og‘ir xastalikni yuqtirib oldi. Ahvoli kundan-kun yomonlashardi. Umrining so‘nggi kunlarini yashayotgan Artur muxlislaridan ko‘plab maktublar olardi. Ulardan birida bunday so‘zlar bor edi: “Parvardigor bunday dard uchun nega boshqani emas, sizni tanladi?”

Artur Esh muxlisiga bunday javob yozdi: “Butun dunyoda har yili ellik million bola tennis o‘ynashni boshlaydi, shundan besh millioni o‘rganadi, besh yuz ming nafari professional darajaga chiqadi, besh mingi katta musobaqalarda qatnashib, ellik nafari “Uimbldon”gacha keladi, to‘rttasi yarim finalda, ikkitasi finalda ishtirok etish huquqini qo‘lga kiritadi. Qo‘limda chempionlik kubogini tutib, quvonib turarkanman, biror marta: “Nega men?” demagan edim. Endi xastalikka chalinib, azob chekayotganimda: “Nega men?” desam, ko‘rnamaklik bo‘lmaydimi?”

Mo‘minning sifati

Har qanday holatni ham rozilik bilan qabul qilish mo‘minlik belgisi. Zero, bunda Alloh taolo roziligi bor. Ilohiy rizoga erishish esa mo‘minning eng ulug‘ orzusi.

Ko‘pchiligimizga, biror ne’mat berilsa, o‘zimizni loyiq deb bilganimiz uchun ham “nega menga?” degan savol xayolimizga kelmaydi. Ammo qiyinchilik yetsa, tilimizga chiqarmasak-da, dilimizdan: “Nega mashaqqatlarga faqat men duchor bo‘larkinman?” degan savol o‘tishi bor gap. Shunday paytlar o‘zimizdan yuqori emas, pastdagilarga qarash haqidagi muborak tavsiyani unutib qo‘yamiz...

Yana bir haqiqat bor, banda ilohiy rizoga faqat amallari bilan yetisholmaydi. Balki oz bo‘lsa ham, amalning ixlos ila bajarilgani, o‘sha amal egasining har qanday holatda qazoyi qadarga roziligi saodatga yetishish asosidir.

Zumrad FOZILJON qizi

 tayyorladi