“Albatta, Parvardigordan qo‘rqqanlaridan xavfda bo‘luvchilar, Parvardigorning oyatlariga imon keltiradiganlar, Parvardigorga shirk keltirmaydiganlar, sadaqalarini (Qiyomatda) Parvardigorga qaytuvchi ekanlaridan dillari qo‘rqib turgan holda beradiganlar, aynan o‘shalar yaxshiliklarni qilishga shoshurlar va unda oldindadirlar” (Mo‘minun, 57-61).
Bu oyati karimalarda mo‘minlarga xos to‘rtta sifat bayon qilingan:
Birinchisi, ular “Parvardigordan qo‘rqqanlaridan, xavfda bo‘luvchilar” dir. Bu mazmunli oyatni Muqotil va Kalbiy “Parvardigorning azobidan qo‘rqqanlaridan xavfda turuvchilar” deb, boshqa mufassirlar esa “Parvardigordan qo‘rqqanlaridan doimo Uning toatida bo‘ladigan va roziligini istovchilar” deb tafsir qilishgan. Imom Faxriddin Roziy “Kim qo‘rqishning (“xoshyat”) oliy darajasiga – xavfda bo‘lishga yetsa, dunyoda Allohning g‘azabiga, oxiratda azobiga uchrashdan qo‘rqadi va barcha gunohlardan saqlanadi”, deb tafsir qilgan.
Ikkinchisi, mo‘minlar “Parvardigorning oyatlariga imon keltiradiganlar”dir. Bu oyat tafsirida Imom Faxriddin Roziy aytadi: “Bilgin, Alloh taoloning oyatlari (belgi va alomat) U zot yaratgan narsalardir. U narsalar Alloh taoloning borligiga dalildir”.
Bu o‘rinda shundoq ham ayon narsalar emas, balki fikr-mulohaza bilan bilinadigan narsalar nazarda tutilgan. Fikr va mulohaza qiladigan odam albatta Yaratuvchining borligini va Uning sifatlarini biladi. Bu bilish qalbda hosil bo‘lsa, uning tasdig‘i tilga ko‘chadi. Mana shu imondir”.
Uchinchisi: Mo‘minlar “Parvardigorga shirk keltirmaydiganlar”dir. Imom Faxriddin Roziy aytadi: “Bu oyatda yashirin shirk, ya’ni, riyo va xo‘jako‘rsindan yiroq bo‘lish, toat-ibodatlarini xolis Alloh taolo roziligi uchun ado qilish mo‘minlarning sifati” ekani bayon etilgan.
Abu Lays Samarqandiy bu oyat tafsirida bunday degan: «oyatdagi “shirk keltirmaydiganlar”dan murod “falonchi bo‘lmasa, bu narsaga erisholmasdim”, demaydiganlardir».
To‘rtinchisi, ular “sadaqalarini (Qiyomatda) Parvardigorga qaytuvchi ekanlaridan dillari qo‘rqib turgan holda beradiganlar”dir. Bu oyatda zikr qilingan sadaqalarga zakot, kafforat, omonat, qarz kabi ado etilishi lozim bo‘lgan barcha haqlar kiradi. Ular yurakdan qo‘rqib ado etilganidagina foydali bo‘ladi. Kim chin dildan qo‘rqib ibodatga kirishsa, uni bekamu ko‘st bajarishga astoydil tirishadi.
Imom Qurtubiy shu oyat tafsirida bu hadisni keltiradi: “Oysha onamiz roziyallohu anho Rasululloh alayhissalomdan “U kimsalar ichkilik ichishgani va o‘g‘rilik qilishgani uchun Allohdan qo‘rqadimi?” deb so‘radi. Rasululloh alayhissalom: “Yo‘q, ey Siddiqning qizi, ular ro‘za tutishsa-da, namoz o‘qishsa-da, sadaqa berishsa-da, Alloh taolodan qo‘rqadiganlardir. Aynan o‘shalar yaxshiliklarni qilishga shoshiladilar, deb javob berdilar” (Imom Termiziy).
Hasan Basriy aytadi: “Biz shunday zotlarni ko‘rdik, siz gunohingiz sababli azoblanishdan qo‘rqishingizdan ko‘ra ular yaxshi amallarining qabul bo‘lmay, yuzlariga urilishidan ko‘proq qo‘rqardilar”.
Qalbda qo‘rquv hissi paydo bo‘lishiga sabab amallar hisob-kitobi uchun Parvardigor huzuriga qaytishni, oxiratda pushaymonlik foyda bermasligini bilishdir. Ana shuni anglagan qalb egasi gunohlardan, riyodan yiroq bo‘ladi, amallarini nuqsonsiz ado etishga tirishadi.
“Aynan o‘shalar yaxshiliklarga shoshurlar va unda oldindadirlar”. Bu oyat ikki xil tafsir qilingan. Birinchisi, mo‘minlar ibodatlarning vaqti o‘tib ketmasligi uchun ularni vaqtida ado etishga shoshiladilar. Ikkinchisi, mo‘minlar dunyoda barcha foydali ishlarga shoshiladilar. Shuning uchun ularni ado etishda oldindadirlar.
Imom Qurtubiy, Abu Lays Samarqandiy
va Faxriddin Roziy tafsirlari asosida No‘mon ABDULMAJID
tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Assalomu alaykum va rahmatullohi va barakatuhu
Bugun sizlarga 6 yoshli bir qizaloq haqida so‘zlab beraman. Qizaloqning ismi Tessi bo‘lib, u kambag‘al oilada yashardi. Uylarining birinchi qavatida dorixona joylashgan edi.
Qizaloq kunlarning birida ota-onasiga bildirmasdan shu dorixonaga bordi. Dorixonachi uzoq yil ko‘rishmagan chikagolik bir do‘sti bilan suhbat qurardi. Ular dorixonaga kirgan qizaloqni payqamay, gaplashishda davom etardilar. Oxiri Tessi stolni taqillatib, qo‘lidagi bir dollarni sotuvchining oldiga qo‘ydi-da: “Iltimos menga mo‘jiza berib yuboring” dedi.
Sotuvchi hayron bo‘lib: “Senga nima kerak qizaloq?” dedi.
Qizaloq: “Mana bir dollar, menga mo‘jiza kerak” dedi.
“Biz mo‘jiza sotmaymiz” dedi sotuvchi.
Qizaloq bu gapni eshitishi bilan yig‘lab yubordi. “Iltimos qilaman, menda yana 11 sent ham bor, menga mo‘jiza topib bering”.
Sotuvchi: “Menda sen izlayotgan narsa yo‘q. Kechirasiz, lekin men senga yordam berolmayman”, dedi.
Dorixonachining oldida turgan do‘sti tiz cho‘kib, qizaloqdan so‘radi: “Siz qanday mo‘jiza sotib olmoqchisiz?”.
“Ukam, ukam.... kasal. U yuqori qavatdagi uyimizda ahvoli og‘ir holatda yotibdi. Hozirgina shifoxonadan keldi. Lekin miyasidagi shishni davolab bo‘lmayapti. U o‘lib qoladi, ukam yashashi uchun menga mo‘jiza kerak” dedi jajji qizaloq ko‘zlari yoshga to‘lib.
Ha, qizcha mo‘jizani sotib olsa bo‘ladigan narsa deb o‘ylardi. Chunki u shifokorning ukasi og‘ir kasal ekani, buning uchun katta mablag‘ kerakligi haqida aytgan so‘zlarini eshitgandi. Shifokorning bu so‘zlaridan keyin Tessi ko‘zlari yoshga to‘lgan otasining umidsizlik bilan aytgan ushbu so‘zlarini ham eshitgandi: “Endi...endi o‘g‘limizni faqat mo‘jiza qutqara oladi”.
Shuning uchun qizaloqqa mo‘jiza juda zarur edi.
“Sizda necha pul bor?” deb so‘radi haligi chikagolik odam.
“Bir dollarim va yana o‘n bir sentim bor”, dedi Tessi.
“Qanday ham yaxshi, mening mo‘jizam uchun aynan shuncha kerak bo‘ladi” deb jilmaydi va jajji mushtiga pullarini qisib olgan qizchaning qo‘lidagi pulni olib, “Qani menga uyingni ko‘rsat-chi, ukangni ko‘rmoqchiman” dedi.
Ma’lum bo‘lishicha, bu odam taniqli neyroxirurg shifokor Karlton Armstrong ekan. U dunyodagi eng yaxshi neyroxirurglardan biri edi.
Shifokor qizaloq bilan birga uyga bordi va Tessining ukasini ko‘rib: “Men sizning farzandingizni mutlaqo bepulga davolayman”, dedi. Tessining oilasi bundan nihoyatda xursand bo‘lishdi. Mo‘jiza sodir bo‘layotganiga ishonishmasdi.
Shifokor Armstrong jarrohlik amaliyotini muvaffaqiyatli amalga oshirdi va uning bu amaliyotda qo‘llagan uslubi butun dunyo tibbiyot maktablarida o‘rgatiladigan bo‘ldi.
Tez orada Tessining ukasi butunlay sog‘lom holda uyga qaytdi. “Sizning o‘z oyoqlaringiz bilan uyimizga kelib qolishingiz bu – haqiqiy mo‘jiza. Pulimiz ham yo‘q edi. Nahotki, bepulga shunday murakkab amaliyotni qilib bergan bo‘lsangiz”, dedi qizaloqning otasi. Bu gaplarni qizaloq Tessi eshitib qolib, yugurib keldi: “Yo‘q, kechirib qo‘yasiz hech bepul emas. Men bu mo‘jiza uchun 1 dollar va 11 sent to‘laganman”, dedi. Qizaloqning ota-onasi hayratlanib: “Yo‘g‘e, bu sening ishingmi?” deyishdi. Shifokor: “Ha, hammasiga shu jajji qizaloq sababchi”, dedi.
Ushbu hikoyadan o‘zimizga qanday foydalarni olishimiz mumkin:
Avvalo, yosh bolalarning beg‘uborligi, sof tabiat ekani. Bir narsaga shak-shubhasiz ishonishlari.
Ikkinchidan, Alloh taoloning rahmati kengligi.
Uchinchidan, agar bir narsaga chin qalbdan ishonsak va unga erishish uchun astoydil harakat qilsak, albatta mo‘jiza bizdan uzoq emasligiga guvoh bo‘lamiz.
Qissada guvohi bo‘lganingizdek, qizaloqning qat’iy ishonchi sababli Alloh taolo shifokorni yubordi. Natijada, qizaloqning ukasi tuzalib ketdi, mo‘jiza sodir bo‘ldi. Buning uchun bor yo‘g‘i 1 dollaru 11 sent sarflandi.
Davron NURMUHAMMAD