1-savol: Yaqinda bir tanishim “Mehribonlik uyi”ga zakot berib bo‘lmaydi, chunki kelajakda shu maskanda yetishgan yomon bolalarning gunohiga sen ham sherik bo‘lasan, deb aytdi. Shu to‘g‘rimi?
Javob: Zakot moliyaviy ibodatdir. Moli nisobga yetgan musulmon haqdor mo‘min kishilarga molining qirqdan bir bo‘lagini beradi.
Qur’oni karimda:
“(Ey mo‘minlar!) Namozni barkamol ado etingiz, zakotni beringiz va Payg‘ambarga itoat etingiz, zora (shunda) rahm qilinsangiz” (Nur, 56), deyilgan.
Zakotning hikmatlaridan biri insonni molu dunyodan ustun qilish, inson molu dunyoning quli emas, balki molu dunyo insonga qaram ekanini anglab yetishdir.
Zakot berish orqali jamiyatdagi iqtisodiy jihatdan baquvvat kishilar baxillik balosidan xalos bo‘ladilar. Zakot berish Alloh taolo bergan ne’matlarga shukr qilishning bir ko‘rinishidir.
Imom G‘azzoliy (rahmatullohi alayh) zakot to‘g‘risida bunday deydi:
“Alloh taolo o‘z bandasiga jon ne’mati va mol ne’matini bergandir. Badan ibodatlari – namoz, ro‘za, haj jon ne’matining shukridir. Moliyaviy ibodatlar – zakot, sadaqa, xayri ehson mol ne’matining shukridir” (“Ihyou ulumiddiyn”).
“Mehribonlik uyi”da tarbiyalanayotgan bolalarning kelajakda yomon bo‘lishini (Alloh asrasin) biz qayerdan bilamiz? Shunday ekan, zakotday ulug‘ ibodatdan ham birovlarning asossiz so‘zi ustun bo‘lmasligi aniq.
Mo‘min-musulmonlar shunga o‘xshash asossiz gaplarni deb Alloh taolo buyurgan ulug‘ ibodatni tark etmasliklari kerak.
2-savol: Ayol kishining taqinchoqlaridan zakot beriladimi?
Javob: Zakot berishning shartlari bor. Shulardan biri molning miqdori nisobga yetgan bo‘lishi va bir yil o‘tishi kerak. Taqinchoqlardan ham tilla yoki kumush miqdori nisobga yetsa, albatta, zakot beriladi.
3-savol: Hozirgi kunda bozorlarda, chorrahalarda, masjidlar oldida va ziyoratgohlarda turli yoshdagi erkak va ayollar, hatto yosh bolalar o‘tganketganga qo‘lini cho‘zib, tilanchilik qilayotganini ko‘p uchratamiz. Ularga sadaqa va zakotlarni berish mumkinmi?
Javob: Tilanchilarga sadaqa va zakotlarni berishning joiz yoki nojoizligi ular ega bo‘lgan mulkka ko‘ra aniqlanadi. Ba’zilar boy-badavlat bo‘lganlari holda, tilanchilikni o‘zlariga kasb qilib olgan. Ular garchi bilaklarida kuchi bo‘lsada, tilanchilik qilishni tashlay olmaydi, chunki mehnat qilib, peshona teri bilan tirikchilik qilishga ko‘nikishmagan. Unday kishilarga sadaqa berish mumkin emas. Shuningdek, tilanchilikni o‘ziga odat qilib olgan ayollar va yosh bolalarga ham sadaqa berish joiz emas.
4-savol: “Sadaqa qiling, sadaqa – raddi balo” degan iborani eshitgan ba’zi kishilar har xil balo-ofatlardan omonda bo‘lish uchun sadaqa qiladi. Bu narsa shirk bo‘lib qolmaydimi, yoki yuqoridagi ibora noto‘g‘rimi?
Javob: Yo‘q. “Sadaqa – raddi balo”, degani “Sadaqa baloning qaytarilishiga sabab bo‘ladi”, deganidir.
“Sadaqa – raddi balo”, deganda sadaqaning o‘zi balolarni qaytaradi, deb tushunmaslik kerak. Zero, Alloh taolo sadaqa sababli har xil balolarni daf qiladi.
Kishini yoki narsani haqiqatan balolarni qaytaradi, deyish shirkdir.
5-savol: Hozirgi kunda bozorlarda, chorrahalarda, masjidlar oldida va ziyoratgohlarda turli yoshdagi erkak va ayollar, hatto yosh bolalar o‘tgan-ketganga qo‘lini cho‘zib, tilanchilik qilayotganini ko‘p uchratamiz. Ularga sadaqa va zakotlarni berish mumkinmi?
Javob: Tilanchilarga sadaqa va zakotlarni berishning joiz yoki nojoizligi ular ega bo‘lgan mulkka ko‘ra aniqlanadi. Ba’zilar boy-badavlat bo‘lganlari holda, tilanchilikni o‘zlariga kasb qilib olgan. Ular garchi bilaklarida kuchi bo‘lsada, tilanchilik qilishni tashlay olmaydi, chunki mehnat qilib, peshona teri bilan tirikchilik qilishga ko‘nikishmagan. Unday kishilarga sadaqa berish mumkin emas. Shuningdek, tilanchilikni o‘ziga odat qilib olgan ayollar va yosh bolalarga ham sadaqa berish joiz emas.
6-savol: Muhtaram Muftiy hazratlari! Ro‘zada beriladigan fitr sadaqasi haqida ma’lumot bersangiz.
Javob: Fitr sadaqasining berish sharti qurbonlik qilishning sharti bilan bir xil. Ya’ni, hojati asliya (birlamchi ehtiyoji)dan tashqari kumush nisobi miqdoridagi har qanday ko‘rinishdagi molga ega bo‘lgan musulmon fitr sadaqasi berishi vojibdir (“Muxtor sharhi Ixtiyor”). Bu mol o‘sib (ko‘payib) turishi va bir yil mobaynida kamaymasligi shart emas.
Fitr sadaqasi ushbu to‘rt narsadan beriladi: bug‘doy, arpa, xurmo (arab xurmosi), mayiz (“Xizonatul Muftiy”, “Sharhi Tahoviy”).
Fitr sadaqasi bug‘doydan yarim so’, arpa va xurmodan bir so’ miqdorda beriladi. Bug‘doy va arpaning uni ham xuddi bug‘doy va arpa kabidir. Mayizdan esa, Abu Hanifa va ikki Imomning so‘zlariga ko‘ra, bir so’ miqdorida sadaqa beriladi.
Bug‘doydan ko‘ra unni sadaqa qilish afzal, unni bergandan esa, pulini bergan yana ham yaxshiroqdir. Chunki pul kambag‘alning har turli ehtiyojini qondiradi. Fuqaholarning fatvolariga ko‘ra, aytib o‘tilgan narsalarning o‘zi emas, balki ularning qiymatini berish avlodir.
Bu aytilgan miqdor har bir jon boshi uchundir, oilada nechta odam bo‘lsa, shunga qarab hisoblanadi (“Fatovoyi Hindiya”).
7-savol: “Nimaiki xayr-ehson qilsangiz, ota-ona, qarindoshlar, yetimlar, miskinlar va musofirlarga qilingiz!” (Baqara, 215) oyatini sharhlab bersangiz. Javobingiz uchun oldindan rahmat.
Javob: Ushbu oyatda inson kimlarga infoq-ehson qilishi kerak ekani ma’lum qilingan.
Ota-ona: Ota-ona inson uchun eng yaqin kishilar, ularning farzandlarida haqlari ko‘p. Qur’oni karimda buyurilgan:
“Rabbingiz, Uning O‘zigagina ibodat qilishingizni hamda ota-onaga yaxshilik qilishni amr etdi. (Ey inson!) Agar ularning biri yoki har ikkisi huzuringda keksalik yoshiga yetsalar, ularga “uf!..” dema va ularni jerkima! Ularga (doimo) yoqimli so‘z ayt! Ularga mehribonlik bilan xorlik qanotini past tut va (duoda) ayt: “Ey Rabbim! Meni (ular) go‘daklik chog‘imda tarbiyalaganlaridek, Sen ham ularga rahm qilgin!”” (Isro, 23–24).
Qarindosh-urug‘: Qarindoshlarga infoq-ehson qilish bilan kishi ikki hissa savobga erishadi. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bunday deganlar:
“Miskinga qilingan sadaqaga bitta savob, qarindoshga qilingan sadaqaga ikkita savob: biri sadaqa, ikkinchisi, silai rahm uchundir” (Imom Termiziy).
Yetimlar: Yetimlar jamiyatdagi eng ojiz va himoyasiz toifadir. Ularga yaxshilik qilish, infoq-ehson ulashib mehr ko‘rsatishning savobi ulug‘dir. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam):
“Men va yetimni qaramog‘iga olgan kishi jannatda mana shunday yonma-yon turamiz”, deb ko‘rsatkich va o‘rta barmoqlarini ochib ko‘rsatdilar (Imom Buxoriy).
Miskinlar (hech qanday mulkka ega bo‘lmaganlar): Qur’oni karim oyatlari va hadislarda miskinlarga ehson qilishga ko‘p targ‘ib etiladi. Miskinlar sadaqa olishga haqli kishilar bo‘lib, ularning hojatini chiqarish ulkan savobdir. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam): “Beva hamda miskinga infoq qilish uchun sa’y qilgan kishi, Alloh yo‘lida jihod qilgan, tuni bilan namoz o‘qigan va kuni bo‘yi ro‘zador yurgan kishi kabidir”, deb marhamat qilganlar (Muttafaqun alayh).
Musofirlar: Musofir kishi o‘z shahri, qishlog‘idan uzoqda bo‘lib, unga turli mashaqqatlar yetishi mumkin. Shunda yordam so‘raydigan yaqinlari bo‘lmagani bois, qiynalib qolishi tabiiy. Shu bois u infoq-ehson qilinadiganlar qatorida zikr etilgan.
Shuningdek, talabalarni ham musofirlar deb aytiladi. Ba’zi manbalarda “ibni sabil”, ya’ni biz “musofir” deb tarjima qilganimizni Alloh yo‘lida ilm o‘rganayotganlar, deya tafsir qilingan.
Ba’zi ulamolar insonning hayot bilan vidolashuv damlarini “safar chog‘i”, “safar soati” deyishadi. Xususan, mashhur olim Oiz Qarniy “Sahobalar hayotidan xotiralar” kitobida Amr ibn Os roziyallohu anhuning “safar soati” haqida so‘z yuritib, bu vaqtning rostgo‘ylik, ruhning poklanishi, oshkoralik va shaffoflik onlari ekanini ta’kidlaydi.
Bu vaqtda o‘lim to‘shagida yotgan insondan dunyo bezaklariga intilish, ig‘vo, munofiqlik, soxtakorlik kabi illatlar chekinar va u o‘zining haqiqati bilan yolg‘iz qoladi. Hatto Fir’avn ham jon berish onida ichidagi maxfiy haqiqatni oshkor qilib, bunday degan:
لا إِلَهَ إِلا الَّذِي آَمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ
“Iymon keltirdimki, Isroil avlodi iymon keltirgan Zotdan o‘zga iloh yo‘qdir. Men ham musulmonlardanman” (Yunus surasi, ٩٠-oyat).
Mashhur sahobiy Amr ibn Os roziyallohu anhu o‘lim to‘shagida yotarkan, yuzini devorga burib olgandi. Atrofida o‘tirgan do‘stlari va o‘g‘li Abdulloh Amr ibn Osga Misrni fath etib, Islomning yoyilishiga katta hissa qo‘shganini, Allohning rahmatidan umidvor bo‘lishini eslatar, u zot bo‘lsa, o‘zini qanday oqibat kutayotganini bilmagani bois qo‘rquvdan yig‘lardi.
Amr ibn Os roziyallohu anhu so‘nggi lahzalarini boshdan kechirar ekan, yashab o‘tgan hayotini xotirlab, bunday xulosaga keladi: “Mening umrim uch bosqichda o‘tdi. Islomdan oldin jaholat bosqichida yashadim. O‘sha paytda eng yomon ko‘rganim Rasululloh sollallohu alayhi va sallam edilar. Har qancha hiyla-nayrang ishlatib bo‘lsa ham, u zotni o‘ldirishga tayyor edim. Islomni qabul qilgach, Madinaga hijrat qildim. Bu hayotimdagi ikkinchi bosqich, ya’ni kufrdan Islomga o‘tish bosqichi edi...”
Amr ibn Os Makkadan Madinaga Xolid ibn Valid bilan birga hijrat qilgandi. Ular Madinaga yaqinlasharkan, Amr ibn Os Xolid ibn Validga: “Yo oldinda yur yoki orqada qol. Mening gunohlarim ko‘p. Rasulullohga ular haqida aytmoqchiman. U zot bilan yolg‘iz qolishni istayman”, dedi. Shundan so‘ng Xolid ibn Valid oldinga o‘tib ketdi. Amr ibn Os roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning oldilariga kelib: “Qo‘lingizni bering, bay’at qilaman”, dedi.
Rasululloh Amr ibn Osga bay’at uchun qo‘llarini cho‘zganlarida, u payg‘ambarimizning muborak qo‘llarini mahkam ushlab oldi. Nabiy alayhissalom: “Senga nima bo‘ldi, ey Amr?” deb so‘radilar. Amr ibn Os: “Men shart qo‘ymoqchiman, ey Allohning Rasuli”, dedi. U zot: “Nimani shart qo‘yasan?” dedilar. Amr ibn Os: “Rabbim o‘tgan gunohlarimni mag‘firat qilishini shart qilib qo‘yaman”, dedi. Amr ibn Os johiliyat davrida Islomga qarshi janglarda qatnashgan va ko‘pgina gunoh ishlarga qo‘l urgandi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ey Amr, bilmaysanmi? Islom o‘zidan oldingi narsalarni yo‘q qiladi (gunohlarni kechiradi)”, dedilar.
Amr ibn Os roziyallohu anhu aytadi: «Qo‘limni Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning qo‘llariga qo‘yib, bay’at qildim. Shundan so‘ng muhabbat va itoatkorlik ila u zotga hamroh bo‘ldim. U zot men uchun insonlarning eng sevimlisi edilar. Islomdan avvalgi nafratim muhabbatga aylandi. Rasuli akram sollallohu alayhi va sallamga bo‘lgan hurmatim sababidan u zotga tik qaray olmaganman. Agar mendan u zotni tasvirlab berishimni so‘rasangiz, bu ishni uddalay olmayman. Chunki u zotga bo‘lgan muhabbatim, ehtiromim va hayoim sababli Rasulullohning yuzlariga qaray olmaganman. Ana shu muhabbat tufayli qaytadan dunyoga kelgandek bo‘ldim... Koshkiydi, o‘sha holatimda vafot topgan bo‘lsam. Chunki mazkur holat din uchun kurash, ilm, tavba va hidoyat kabi his-tuyg‘ularni o‘zida jamlagandi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning vafotlaridan so‘ng o‘zgarib qoldim. Bu hayotimning uchinchi bosqichi edi. Bu bosqichda dunyo men bilan oshkora o‘yin qildi. Siffin va Jamal kabi fitnali hodisalar sodir bo‘ldi. Allohga qasam, jannatga kiramanmi yoki do‘zaxgami, bilmayman!.. Hozir birgina kalima bor, xolos. Uni Allohning huzurida o‘zim uchun hujjat qilaman. Bu: “La ilaha illallohu vahdahu la shariyka lah. Lahul-mulku va lahul hamdu va huva ’ala kulli shay’in qodir” kalimasidir».
Shundan so‘ng Amr ibn Os roziyallohu anhu kaftini mahkam siqdi va ruhi tanasidan chiqib ketdi. Uning o‘g‘li Abdulloh ibn Amr aytadi: “Otamni yuvgani olib kirdik. G‘assollar uning barmoqlarini yuvish uchun ochmoqchi bo‘ldilar, lekin ular mahkam siqilgandi. So‘ng uni kafanlash uchun barmoqlarini ochdik, lekin ular yana yopilib qoldi. Uni qabrga qo‘yganimizda ham qo‘llari mahkam siqilgandi”...
Ushbu voqea zamirida barchamiz uchun ulkan saboq bor. Amr ibn Os roziyallohu anhuning naqadar samimiyligi, tavhid kalimasini dili va tilida mahkam tutib, Rabbisiga yuzlanganiga havasdamiz, albatta.
Amr ibn Os roziyallohu anhu umrini uch bosqichga bo‘ldi. Bizning “safar soati”miz qanday kecharkin? Hayotimiz necha bosqichdan iborat bo‘ladi? Umrimiz qanday kechyapti? Rabbimiz biz ojiz bandalariga bu borada ham O‘z “taklif”ini taqdim etgan. Oli Imron surasi ٨-oyatida bunday duo bor:
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
“Robbanaa laa tuzig‘ quluubanaa ba’da iz hadaytanaa vahab lanaa mil-ladunka rohmah. Innaka antal Vahhaab”.
“Ey Rabbimiz, bizni hidoyat yo‘liga solganingdan keyin dillarimizni (to‘g‘ri yo‘ldan) og‘dirma va bizga huzuringdan rahmat ato et! Albatta, Sen Vahhob (barcha ne’matlarni tekin ato etuvchi)dirsan”.
Mehribon Zot barchamizni ushbu duo-oyat haqiqati bilan rizqlantirsin!
Mavjuda NURIDDINOVA
tayyorladi.