Qur’oni karim qiroati haqida so‘z borganda , Qur’on ilmida nomi chiqqan yetuk olimlar yodga keladi. Ularning mashhurlaridan biri– qorilar sayyidi, shayx, imom Abu Muhammad ibn Farruh Shotibiydir.
Imom Shotibiy Qur’oni karim qiroati va tajvidi, qur’oniy ilmlar sohasida shuhrat topgan olimdir. Shuningdek, u Rasululloh sollallohu alayhi vasallam hadislarining ham bilimdoni sanaladi. Agar uning oldida Imom Buxoriy va Imom Muslim “Sahih” to‘plamlari yoki Imom Molikning “Muvatto” asaridan hadis o‘qilsa, kitobga qaramay, o‘qilgandagi xatolarni yoddan aytar va yo‘l-yo‘lakay kotiblar yo‘l qo‘ygan juz’iy kamchiliklarini ham to‘g‘rilab qo‘yardi. Imom Shotibiy arab tili grammatikasi bo‘yicha ham taniqli ulamolardan edi.
Shotibiy juda zakovatli bo‘lgan, diniy ilmlardan tashqari, she’riyat sohasida ham yaxshigina iqtidori bo‘lgan. Ibodatlarni kichik ko‘ngil va tavoze’ bilan ado qilgan , qalbi doimo Allohning zikri bilan uyg‘oq bo‘lgan. Manbalarda uning ko‘zlari ojizligiga qaramay, qalb ko‘zlari ochiq, zohid va karomatli valiy bo‘lgani zikr etiladi2.
Majlislarda Shotibiy ilm va dinga manfaati bo‘lmagan behuda so‘zlardan tiyilardi. Qur’on qiroatiga kirishmoqchi bo‘lsa, sunnatga muvofiq holda tahoratli bo‘lar, pokiza kiyimlarini kiyar edi.
Abu Amr ibn Saloh “Tabaqot ash-Shofi’iya” asarida yozishicha, Abu Muhammad Shotibiy o‘z vatanida, Abdulloh Abul Os Nafariy huzurida Qur’oni karimni to‘la yod olgan va undan yetti qiroatni o‘rgangan. Qadimiy Andalusiyaning Valensiya shahriga ko‘chib o‘tgach, ikkinchi ustozi Abulhasan ibn Huzayldan qiroat ilmiga oid “Taysir” kitobi bo‘yicha ta’lim olgan. Yana Shotibiyning Abul Hasan ibn Na’ma, Abu Abdulloh ibn Saoda, Abu Muhammad ibn Omir, Abu Abdulloh ibn Abdurrahim, Alim ibn Abdulaziz kabi davrining yetuk qiroat ustozlaridan ham ta’lim olgani aytiladi. Haj qilish uchun Makkaga borganida esa, Abu Tohir Silfiydan ham ilm o‘rgangan3. Keyin Shotibiy Abu Abdulloh Muhammad ibn Hamidga shogird bo‘lib, mashhur tilshunos Sibavayhning “Komil” va Ibn Qutaybaning “Adab ul-kotib” kitobini o‘qigan. Shundan keyin Iskandariyada Abu Tohir Salafiy va boshqalar suhbatida bo‘lgan. Bundan tashqari, Shotibiyning yana o‘ndan ortiq ustozi bo‘lgani ma’lum4.
Voziy al-Fozil Shotibiyni Misrdagi madrasada talabalarga Qur’on, hadis, nahv va sarfdan dars berishga taklif qiladi va unga barcha qulay sharoitlarni yaratib beradi. U umri oxirigacha ana shu «Foziliya» madrasasida talabalarga qiroatdan dars berdi. U vataniga qaytib kelmadi, chunki u yerning olimlari nomi olamga mashhur Shotibiyga hasad qilib, u haqda turli fitnalar uyushtirishlari xavotiri bor edi. Olim faqirlikda kun kechirganiga qaramay, qanoatni qo‘ldan bermadi5.
Shotibiyni dunyoga uning ilmiy merosi tanitdi. U asarlarini arab tilida, asosan, nazmda bitdi. Ularning o‘qilishi va yod olinishi oson bo‘lgani bois, asrlar davomida madrasalarda asosiy darslik bo‘lib xizmat qildi. Jumladan, bir necha asr Buxoro madrasalarida uning «Hirz al-amoniy va vajh at-tahoniy» asari o‘qitib kelingan. Asar 1173 baytdan iborat manzuma bo‘lib, radifi «lom» harfi bilan tugaydi. Rivoyat qilinishicha, olim mazkur asarini yozib bo‘lganidan so‘ng Ka’bani o‘n ikki ming marta tavof etgan va har aylanishda: “Yo Alloh, asarimni xalqqa foydali et” deya duo qilgan ekan. Manbalarda uning Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamni tushida ko‘rgani ham naql qilinadi. U Rasulullohga mazkur kitobini ko‘rsatibdi. U zot kitobni qo‘llariga olib, «Yaxshi kitob bo‘libdi, kim uni o‘qisa, jannatga kirsin», deb duo qilibdilar6. Bundan tashqari, Shotibiyning qiroat ilmiga bag‘ishlangan o‘nga yaqin asari mavjud va ular hozirgacha qayta-qayta nashr qilinmoqda.
Ibn Hallikon bunday deydi: “Shotibiy behuda, befoyda va ortiqcha gapirmasdi, faqat zarurat yuzasidan so‘ralgan narsaga javob berardi. U kishi bemor bo‘lib qolsa, kasalligi haqida hech kimga shikoyat qilmas va sezdirmasdi. Agarda u kishining sog‘ligidan so‘ralsa, u: «Allohga shukr, sog‘ligim yaxshi», deb qo‘yardi.
Shotibiy 590 hijriy yilning 28-jumadul oxir oyida (1194 yil 20 iyun) Misrda vafot qildi7. Shotibiyning qabri Qohiraning Vafora qishlog‘ida, uning maqbarasi mashhur ziyoratgohga aylangan. Taniqli qiroat olimi Jazariy u haqda bunday deydi: “Men Shotibiyning qabrini bir necha marta o‘z shogirdlarim bilan ziyorat qildim. U kishi qabri oldida turib, shogirdlarim bilan qilgan duoyim ijobat bo‘ldi»8.
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Ayting-chi, Qur’onda nechta hukmiy oyat bor? Eng uzog‘i 500 ta hukmiy oyat bor. Hukmga doir nechta hadis bor? Ba’zi ulamolar 500 ta deyishgan, ba’zilari 700, 1000, 1500, 2000, 3000 gacha deyishgan. Men faqat hukmga doir hadislarni aytyapman. Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan vorid bo‘lgan sahih hadislar nechta? 8 mingtadan 12 mingtagacha deyilgan. Umuman olsak, sunnat zaxirasida nechta ahkom hadislari bor? Yuqorida aytganimizdek, 500, 1000, 2000, 3000...
Qur’ondagi hukmga oid oyatlar bilan qo‘shganda, 5000 ta deylik. Lekin hayotda millionlab, o‘n millionlab masalalar bor-ku. Shulardan taxminan 5000 tasiga Qur’on va Sunnatdan dalil toparmiz. Lekin qolgan millionlab masalalarga-chi? Shaxsiy masalalaru, muomalot bobini qo‘yib turaylik, namozning o‘zini olsak, undagi holatlarning mayda tafsilotlariga bu 5000 taning ichidan dalilni topa olmasak-chi? Ikki yo‘ldan birini tanlash kerak bo‘lyapti. Agar Qur’on va Sunnatning zohiriga cheklanib qolsam, Qur’ondagi «U har bir narsani bayon qiluvchidir» degan oyatni yolg‘onga chiqarishimga to‘g‘ri kelib qoladi. Alloh asrasin, hatto namozdagi hamma holatlarni to‘liq bayon qilib bera olmasa, qanday qilib har bir narsani bayon qiluvchi bo‘la oladi?! Agar faqat Qur’on va Sunnatning o‘zi bilangina cheklansam, go‘yoki dinsizlikka chaqirayotgan bo‘lib qolar ekanman, chunki hayotning hamma jabhalariga hukm topib bera olmay qolaman. Vaholanki, Alloh taolo: «Bu kun diningizni mukammal qilib berdim», deyapti. Demak, bu din mukammal bo‘lishi kerak. Lekin Qur’on va Sunnatda kiyim-kechak, samolyot, avtomobil, shirkatlar va boshqa minglab ijtimoiy masalalarga tegishli ochiq hukm topa olmayman, chunki men dalillarni shu ikki manbaga, ulardagi muayyan adadga cheklab qo‘ygan bo‘laman.
Mana shuning uchun din dushmanlari dinni yo‘q qilish, uni amaldan chiqarib yuborishni da’vo qilishyapti. Tashaddud va tahallul yo‘nalishlari mana shunga chaqirishyapti, ya’ni Islomni dalillarning zohiri bilan cheklab qo‘yishga harakat qilishyapti. Xo‘sh, unda nima bo‘ladi? Odamlar muomalotda (ya’ni o‘zaro oldi-berdi, oilaviy masalalar, da’volashuv ishlari, meros borasida), umuman olganda, yurish-turishda dindan uzoqlashib ketadi. Dalillarning faqat zohiriga amal qilaman desa, hayotning juda oz jabhalaridagina Islomga amal qila oladi.
U holda qolgan amallarning hukmi nima bo‘ladi? Ularni qayerdan olamiz? Alloh taolo bu savolga: «Bilmasangiz, zikr ahlidan so‘rang», deb javob berdi. Demak, bundan boshqa hukmlar ijtihod, istinbot, ya’ni dalildan hukm chiqarish orqali olinadi. Mana shu yo‘l, ya’ni ijtihod qilish sahihligiga cheksiz dalillar bor.
Demak, yana mavzuimizga qaytsak. Har bir masalaga dalil kerak, lekin «Dalil – faqat Qur’on va Sunnatning o‘zi» desak, qiyin ahvolda qolamiz. Qur’on va Sunnatda ochiq dalili bor masalalar barcha masalaning hukmini olishga yetarli emas. Shuning uchun bu noto‘g‘ri yo‘ldir, chunki masalalar shu qadar ko‘pki, «O‘n mingta masaladan bittasiga ochiq-oydin dalil bor», desak ham, mubolag‘a qilmagan bo‘lamiz. O‘n mingta masaladan bittasiga! E’tibor bering, dalili Qur’on va Sunnatda bor bo‘lgan masalalar o‘n mingta masaladan bittasiga to‘g‘ri keladi.
Shuning uchun biz «Har bir fiqhiy masalaning dalili bor» deganda, umumiy dalillarni, qiyos va qoidalarni ham tushunamiz. Dalilsiz biron masala yo‘q, degani mana shudir. Masalani tor olib, «Dalil - faqat Qur’on va Sunnat» desak, o‘n mingta masaladan bittasiga dalil topa olar ekanmiz. Shu e’tibordan, agar mendan o‘sha o‘n mingta masaladan bittasining hukmini talab qilib, qolgan barcha masalani inkor qilsangiz, Islomni bekor qilgan bo‘lasiz. Tashaddud yo‘nalishiga chaqiradiganlar shunday qilishyapti.
Biz ular haqida hazil qilib, bunday deymiz: «Ularning oltmishta masalasi bor, Islom shu oltmishta masaladan iborat, tamom. Qolgan jabhalar Islom emas. Ular uchun Islom nima? Faqatgina shanba kuni ro‘za tutib bo‘lmaydi, yigirma rakat namoz yo‘q, kalta ishton kiyish kerak, soqol va shunga o‘xshagan sanoqli gaplarni aylantiraverishadi».
Lekin muomalot masalasi, shaxsiy holatlar haqidagi masalalar, davlat ishlari haqida gaplashaylik, desangiz, hech narsa bilishmaydi, chunki ular Islomni o‘n mingta, balki millionta masaladan bittaginasi bilan cheklab qo‘yishdi. Yomon xulqlar, takabburlik, tasarrufotlar, musulmonlarni o‘ldirish, harom ishlarni halol sanash va boshqa mavzular bilan ularning ishi yo‘q. «Men faqat dalilga ergashaman», deyishadi. Qanday dalilga? Sen gumon bilan da’vo qilyapsan. Sen bu ishing bilan shariatni to‘xtatishga, uni bekor qilishga da’vat qilyapsan. Sen har bir masalaga ochiq-oydin dalil talab qilsang, bu narsa zohiran yaxshi ishdek ko‘rinaveradi, lekin aslida bu dinni, uning hukmlarini yemirish bo‘ladi, shariatning ahkomlarini bekor qilish bo‘ladi.
Har bir masalaga dalil topasiz, lekin o‘sha dalil Qur’on va Sunnatdan kelib chiqqan qoidalardan bo‘ladi. Yuqorida ham aytdik, hanafiy mazhabi qoidalar majmuasidir, Qur’on va Sunnatdan xulosa qilib olingan qoidalar to‘plamidir. Qur’on va Sunnat asosida qoidalar ishlab chiqilgan, ana shu qoidalardan esa fiqhiy masalalar kelib chiqqan. Demak, bizning dalilimiz ham Qur’on va Sunnatdan olingan, lekin o‘rtadagi ma’lum vosita orqali olingan. Hukm qoidadan olingan, qoida esa Qur’on va Sunnatdan olingan. Bundan boshqacha bo‘lishi mumkin ham emas. Har bir hukmning dalili borligi mana shudir. Istisnosiz, millionta fiqhiy masala bo‘lsa ham, mana shu yo‘l bilan uning dalilini topaverasiz. Lekin Qur’on va Sunnatdan ochiq-oydin dalil qidirsangiz, o‘n mingta masaladan bittasiga dalil topasiz, xolos.
«Hanafiy mazhabiga teran nigoh» kitobidan