“Ular (Rahmonning suyukli bandalari) yolg‘on guvohlik bermaslar va behuda (so‘z yo ish) oldidan o‘tgan vaqtlarida olijanoblik bilan (undan yuz o‘girgan holda) o‘tarlar.” (Furqon, 72).
“... Bas, butlardan iborat najosatdan uzoqlashib, yolg‘on so‘zdan ham chetda bo‘lingiz!” (Haj, 30).
Abu Bakra (roziyallohu anhu) aytdi: “Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): “Men sizlarga gunohlarning eng kattasini aytib beraymi?” – deb uch martaba so‘radilar. Sahobiylar: “Ey Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam), aytib bering”, deyishdi. “Alloh taologa shirk keltirish va ota-onaga oq bo‘lish”, dedilar. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) shu vaqtda yonboshlab o‘tirgan edilar, keyin yaxshilab o‘tirib oldilar-da: “Ogoh bo‘linglar! Ana o‘sha katta gunohlardan biri yolg‘on gapirmoq, tuhmat qilmoqdir”, dedilar. Ushbu oxirgi so‘zlarini shunchalik ko‘p takrorladilarki, men ichimda Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) charchadilar, endi gaplarini to‘xtatsalar ham bo‘lardi, dedim” (Imom Buxoriy).
Abdulloh ibn Mas’uddan rivoyat qilinadi. “Nabiyyi muhtaram (sollallohu alayhi va sallam): “To‘g‘riso‘z bo‘linglar, chunki to‘g‘riso‘zlik yaxshilikka boshlaydi. Bu yaxshilik esa jannatga olib boradi. Kishi rost gapiraversa, Alloh taolo huzurida to‘g‘riso‘z deb yoziladi. Yolg‘on gapirishdan saqlaning, chunki yolg‘on gapirish buzuqlikka boshlaydi, buzuqlik esa do‘zaxga olib boradi. Kishi yolg‘on gapiraversa, Alloh huzurida yolg‘onchi, deb yoziladi”, deganlar” (Imom Buxoriy).
O‘MI Matbuot xizmati
Jumada duo ijobat
١٨٣٧- وَحَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى قَالَ: قَرَأْتُ عَلَى مَالِكٍ. ح وَحَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ أَنَسٍ عَنْ أَبِي الزِّنَادِ عَنِ الْأَعْرَجِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ذَكَرَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ فَقَالَ: «فِيهِ سَاعَةٌ لَا يُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ وَهُوَ قَبِيلَةٌ يَسْأَلُ اللَّهَ شَيْئًا إِلَّا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ». زَادَ قُتَيْبَةُ فِي رِوَايَتِهِ: وَأَشَارَ بِيَدِهِ يُقَلِّلُهَا.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam juma kunini zikr qila turib, "Unda shunday bir vaqt borki, musulmon banda namoz o‘qib turgan holida unga muvofiq kelib, Allohdan biron narsa so‘rasa, U Zot unga o‘shani bermay qo‘ymaydi", dedilar».
(Roviy) Qutayba o‘z rivoyatida "va qo‘llari bilan uning ozligiga ishora qildilar" deb qo‘shimcha qilgan (Imom Muslim rivoyati).
Izoh: Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sahobalaridan va keyingilardan ba’zi ilm ahllari duo ijobat bo‘ladigan soatni asrning ketidan to quyosh botgunicha cho‘zilgan vaqt orasida deb hisoblaydilar. Ahmad va Is'hoqning qavli shu.
Ahmad bunday deydi: "Hadislarning ko‘pi, duosi mustajob bo‘ladigan soat asr namozidan keyin ekani borasidadir. Zavoldan keyin ham kutiladi".