Mamlakatimizda barcha jabhada erishilayotgan yutuqlarda, eng avvalo, yurtimizda hukm surayotgan tinchlik va osoyishtalik muhim omil bo‘lib xizmat qilmoqda. Zero, bunday zamindan fayz-baraka arimaydi, odamlar o‘rtasida mehr-oqibat, xayru saxovat hamda o‘zaro hurmat qaror topadi, ularning ertangi kunga ishonchi yanada mustahkamlanadi. Ushbu oddiy hayot haqiqatidan kelib chiqib, respublikamizda ulug‘ ne’matni asrab-avaylashga alohida e’tibor qaratib kelinayapti.
Davlatimiz rahbari tashabbusi bilan haftaning payshanba kuni huquqbuzarliklar profilaktikasi kuni sifatida e’lon qilinib, uning doirasida ko‘plab chora-tadbirlar ko‘rilayotgani, asosiysi, joylarda jinoyatchilik va huquqbuzarlik holatlarining oldi olinayotgani, fuqarolarning huquqiy ongi tobora yuksalayotgani mazkur tadbirlar jamiyat hayotida nechog‘lik muhim ahamiyatga ega ekanini ko‘rsatib turibdi. Ularga jalb etilgan huquq-tartibot idoralari, davlat hamda jamoat tashkilotlari vakillari tomonidan keng ko‘lamdagi tushuntirish ishlari olib borilayotir.
Ichki ishlar organlari, xususan, profilaktika inspektorlari va mahalla fuqarolar yig‘inlari, imom-xatiblar hamkorligi yangi bosqichga ko‘tarilgani, ayniqsa, diqqatga sazovor. Endilikda xonadonlarga borib, uzoq muddat xorijga ketgan hamda yashash manziliga qaytib kelgan fuqarolar, ularning oila a’zolari bilan tegishli tartibda tushuntirish ishlari olib borilmoqda. Shu bilan birga, tadbirlar doirasida korxona, tashkilot, muassasa hamda mahallalarda tushuntirish ishlari izchil olib borilishi tufayli huquqbuzarlik va jinoyatchilik holatlari sezilarli darajada kamayishiga erishilmoqda. Umumta’lim maktablari, kasb-hunar kollejlari hamda akademik litseylarda o‘qish davrida o‘quvchilar davomati o‘rganilgani, o‘quv mashg‘ulotlariga sababsiz qatnashmayotgan, muntazam dars qoldirayotgan yoshlar aniqlanib, tegishli choralar belgilanayotgani o‘z samarasini berayapti.
Aholi savodxonligi o‘sgani sayin ularda ma’naviy-ma’rifiy tadbirlariga bo‘lgan xohish hamda qiziqish ortib borayotgani ham diqqatga sazovor. Ushbu tadbirlarda “Xalq bilan muloqot va inson manfaatlari yili” Davlat dasturidan kelib chiqqan holda, aholi orasiga chuqur kirib borib, ular dardiga quloq tutish, kerak bo‘lsa, muammolarini joyida hal etishga e’tibor qaratilmoqda.
Huquqbuzarlik hamda jinoyatchilik holatlarining kelib chiqish sabablari, mahallalardagi notinch oilalarda barqaror muhit o‘rnatish, jinoyatga moyil shaxslarni sog‘lom turmush tarziga yo‘naltirish kabi dolzarb masalalar keng aholi vakillari ishtirokida muhokama qilinmoqda.
E’tiborlisi, tadbirlar doirasida ro‘yobga chiqarilayotgan ishlar o‘z samarasini bera boshladi. Ammo bugungi tezkor zamonda shuning o‘zi bilan kifoyalanish mumkin emas. Zero, Vatan tinchligi va osoyishtaligi ulug‘ ne’mat ekan, uni asrab-avaylash hamda mustahkamlash barchamizning burchimizdir, deb xabar beradi.
Gurlan tumani «Usmon Said bobo» masjidi imom-xatibi Alisher Bobojonov.
O‘MI Matbuot xizmati
http://zamaxshariy.uz/1463
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Men uylangan edim. Ayolim past bo‘yli, nimjon qomatli va menga nisbatan kichik jussali edi.
Men esa Allohni inoyati ila sportchilarga xos qomatga ega, mushaklarim baquvvat va salobatli edim.
Xotinimning bo‘yi pastligi uchun men unga ko‘p marotaba hazil-mazah qilib jig‘iga tegar, uning ustidan kular edim. Masalan, ba’zan biror narsaning ortiga yashirinib olib, u kelganda qo‘qqisdan oldida paydo bo‘lib qo‘rqitar edim. Ba’zan esa, uning kundalik xotiralarini qayd etib boradigan daftarini olib, bo‘yi yetmaydigan joyga qo‘yib qo‘yar edim va bo‘yi pastligi uchun ololmay qiynalayotganini ko‘rib huzurlanib kular edim.
Gohida televizor ko‘rayotganida, gohida esa, kechki ovqatni tayyorlayotganida uni har xil usullarda bezovta qilib hazil-mazah qilar edim.
Men hazillashib uni bezovta qilishni juda yaxshi ko‘rar edim, chunki uning mendan qasos olishga uringani, lekin bunga kuchi yetmaganini ko‘rish ham menga zavq bag‘ishlar edi.
Avval boshida xotinim bundan yoqimli kayfiyat olganini ko‘rar edim. Lekin vaqt o‘tishi bilan u mening bolalarcha qiliqlarimdan bezib qolayotganini seza boshladim.
Bir kuni ishga borish uchun uyqudan erta turdim. Qarasam, u nonushta tayyorlayotgan ekan. Har doimgidek, uni hazillashib qo‘rqitdim. Shunda u qattiq qo‘rquv bilan:
— Bu gal kechqurun uyga qaytganingizda, meni topa olmaysiz, — dedi.
Men uni hazillashayapti deb o‘yladim, chunki har safar uni qo‘rqitganimda u shunaqa tahdid qilar edi.
Biroq kechqurun uyga qaytib kelganimda, u yo‘q edi. Uni chaqirdim, u javob bermadi. Yana va yana chaqirdim, ammo u hech narsa demadi.
Hamma yerni qidirib chiqdim, lekin uni topa olmadim. Oxiri oshxonaga kirib, bir qog‘ozga ko‘zim tushdi. Unda:
— O‘zingizni asrang, men endi qaytmayman, — degan yozuvni ko‘rdim.
Shunda oyoqlarim bo‘shashib, bosa olmay qoldim. Butun boshli tanam quvvatsizlanib, o‘tirib qoldim, o‘zimni huddi ustimdan muzdek suv quygandek his qildim.
O‘sha paytda men dunyodagi eng zaif insonlardan biriga aylandim.
O‘sha kichikkina jussali, nozikkina xotinim mening asosiy quvvat manbaim bo‘lganligini, usiz men hech kim emas ekanligimni angladim.
Devorga suyangancha o‘tirib, huddi onasini yo‘qotgan go‘dak boladay yig‘ladim...
Bir payt ovqatlanish stoli ostida qandaydir narsa qimirlayotganini ko‘rib qoldim va o‘sha yerdan past ovozdagi kulgi eshitildi.
Ha, u edi! U o‘sha yerga yashirinib olgan ekan.
Shunda men unga o‘zimni otdim va uni qattiq bag‘rimga bosib quchoqlar ekanman, ko‘zlarimdan shashqator yosh oqar edi.
U esa meni qo‘rqitishni uddalay olganidan quvonib o‘zini kulishdan tiya olmas edi.
Shunday qilib, o‘g‘rini qaroqchi urdi deganlaridek, o‘zimning hiylam o‘zimga qarshi ishladi. Shundagina tushundimki, o‘sha kuchsizgina ayolimsiz men dunyodagi eng zaif inson ekanman.
Homidjon domla ISHMATBЕKOV