«Insonga zarar yetganida, yotgan holda yo o‘tirib yoki tik turib ham Bizga iltijo qiladi. Undan zararini ketkazganimizda esa, go‘yo yetgan zararidan Bizga duo qilmagandek ketaveradi. Mana shu tarzda isrofchi (tajovuzkor)larga qilmishlari ziynatli (chiroyli) qilib qo‘yildi» (Yunus, 12).
Inson (imoni zaif ekan) boshiga qiyinchilik tushsa, dardga chalinsa, betoqat bo‘ladi. Xalos bo‘lish yo‘llarini axtaradi, hech bir chora foyda bermagach, qiyinchilikni ketkazishni yoki darddan xalos qilishni so‘rab Yaratganga iltijo qila boshlaydi. Alloh taolo qalbdan qilingan iltijolarni qabul qiluvchi Zot. Duolari qabul bo‘lib, qiyinchilik yo darddan xalos bo‘lgach esa, ba’zilar go‘yo yetgan zararidan Alloh taologa iltijo qilmaganday ketaveradi. Ya’ni, Yaratganni unutadi va takabburlik qiladi. Chunki, «...Mana shu tarzda isrofchi (tajovuzkor)larga qilmishlari ziynatli (chiroyli) qilib qo‘yildi» (Yunus, 12).
Zumar surasi 49-oyatida bunday deyilgan: «Insonga biror ziyon yetsa, Bizga iltijo qiladi. So‘ngra Biz huzurimizdan unga biror ne’mat ato etsak, u, “shubhasiz, bu (ne’mat) mendagi ilm sababli berildi”, der. Yo‘q, u sinovdir. Lekin ularning aksariyati (buning sinov ekanini) bilmaslar».
Imom Tabariy bu oyatni bunday tafsir qilgan: Alloh taolo marhamat qiladi: “Agar insonga zarar yetsa, Alloh taologa yolvorib iltijo qiladi. Zarari o‘rniga foyda, kasalligi o‘rniga salomatlik berib holatini yengillatsa, Alloh taolo foyda va salomatlikni “amalimdan rozi bo‘lgani, meni ularga munosibligimni bilgani uchun berdi”, deydi. Aslida, unga zarardan keyin berilgan foyda, kasallikdan so‘ng qaytarilgan salomatlik sinovdir. Lekin ko‘plar johilligi va fikrlarining xatoligi uchun buni bilmaydi.
Ammo Alloh taolo kimga hidoyat, to‘g‘rilik, tavfiq va ong bergan bo‘lsa, ular mazkur holda sabablarni axtarish bilan bir vaqtda Alloh taologa iltijo qiladilar. «...aynan o‘shalarga mag‘firat va katta mukofot bordir» (Hud, 11). Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Mo‘min kishining holiga xursand bo‘lasan. Alloh taolo unga nima qazo qilsa, yaxshilik bo‘ladi. Agar unga g‘am yetsa sabr qiladi, bu unga yaxshilik bo‘ladi, agar unga xursandchilik yetsa shukr qiladi, bu ham unga yaxshilik bo‘ladi”.
Demak, inson doimo Alloh talodan yahshiliklarga erishtirishini, yomonliklardan panoh berishini so‘rashi kerak.
Ibn Kasir, Tabariy tafsirlari asosida
Badriddin RAHIMOV
tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan