Sayt test holatida ishlamoqda!
10 Yanvar, 2025   |   10 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:48
Peshin
12:36
Asr
15:32
Shom
17:16
Xufton
18:35
Bismillah
10 Yanvar, 2025, 10 Rajab, 1446

Payg‘ambarimiz (s.a.v.)ning boqiy dunyoga ko‘chishlari

11.12.2017   6667   8 min.
Payg‘ambarimiz (s.a.v.)ning boqiy dunyoga ko‘chishlari

Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hijratning o‘n birinchi yili Rabiul avval oyining o‘n ikkinchi sanasi, dushanba kuni choshgoh vaqtida oltmish uch yoshlarida bu olamni tark etdilar.

Hajjatul vado’dan uch oy o‘tgach, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qattiq kasal bo‘ldilar, hatto o‘rinlaridan turishga ham qodir bo‘lmay qoldilar. Vafotlaridan to‘qqiz kun oldin quyidagi oyat nozil bo‘ldi: «(Barchangiz) Allohga qaytariladigan kundan (qiyomatdan) qo‘rqingiz! So‘ngra har bir jon (egasi)ga qilgan amallariga yarasha narsa (mukofot yoki jazo) berilur va ularga adolatsizlik qilinmas» (Baqara, 281-oyat).

Kasallik alomatlari zohir bo‘la boshlagach, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Uhud shahidlarini ziyorat qilishni iroda qildilar. U yerga borib, yig‘lagan holda qaytdilar. Sahobalar: “Yo Allohning Rasuli, sizni nima yig‘latdi?” deb so‘radilar. Ul zot: “Birodarlarimni sog‘indim”, dedilar. Ular: “Bizlar sizning birodaringiz emasmizmi?” dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Sizlar mening sahobalarimsiz. Birodarlarim esa, mendan keyin keladigan, meni ko‘rmay turib, menga imon keltiradigan qavmdir”, dedilar.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ayollari Maymuna roziyallohu anhoning uyiga keldilar. U yerga barcha ayollarini yig‘ib, bemorlik kunlarini Oisha roziyallohu anhoning uyida o‘tkazishga ulardan ijozat so‘radilar. Zavjalarining barchasi bunga rozi bo‘ldilar. O‘rinlaridan turishga harakat qildilar. Lekin bunga qodir bo‘la olmadilar. Shunda Fazl ibn Abbos va Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhum Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni ko‘tarib, ayollari Oisha roziyallohu anhoning hujrasiga olib kirdilar. Sahobalar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni birinchi marta bunday ahvolda ko‘rib, qattiq xavotirda qoldilar. Masjid odamlar bilan to‘lib toshdi. Ularning xavotir to‘la iztirobli ovozlari eshitilar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qattiq terga botdilar. Oisha roziyallohu anho ul zotning: “La ilaha illa Alloh albatta, o‘lim sakarotdir”, deganlarini eshitdilar. Masjidda odamlarning ovozlari ko‘tarildi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Oisha roziyallohu anhodan bu haqda so‘radilar. Oisha roziyallohu anho: “Ular sizdan xavotir olayaptilar, yo Allohning Rasuli”, deb javob berdilar. Ul zot: “Meni ularni oldiga olib chiqinglar”, deb yana o‘rinlaridan turishga harakat qildilar. Lekin tura olmasdan hushini yo‘qotdilar. Hushiga keltirish uchun ustiidan suv quydilar. Minbarga ko‘tarilgach, ularga: “Mendan xavotir olayapsizlarmi”, deb so‘radilar. Hamma bir ovozdan: “Ha, ey Allohning Rasuli”, deya javob berdilar. Shunda odamlarga eng so‘nggi xutbasini bayon qildilar: “Ey insonlar, sizlarning men bilan birga bo‘ladigan (abadiy) manzilingiz dunyo emas. Men sizlar bilan uchrashadigan joy Havza oldidadir. Allohga qasamki, men u yerdagi o‘sha manzilimni ko‘rayotgandekman. Ey insonlar, Allohga qasamki, men sizlarga faqirlik yetishidan qo‘rqmayman. Men sizlarga dunyo yetishidan, sizlardan oldingi ummatlar kurashganidek, sizlar ham dunyo uchun kurashingizdan, alaloqibat dunyo ularni halok etganidek sizlarni ham halok etishidan qo‘rqaman”, dedilar. So‘ng esa: “Ey insonlar, namoz masalasida Allohdan qo‘rqing, namoz masalasida Allohdan qo‘rqing, ayollar ishida Allohdan qo‘rqing, ayollar ishida Allohdan qo‘rqing. Ayollarga yaxshi munosabatda bo‘lishga sizlarni buyuraman” deb qayta-qayta takrorladilar.

Xutbaning davomida: “Ey insonlar, Alloh taolo agar bir bandasiga dunyoni yoki O‘zining huzuridagi narsani tanlash ixtiyorini berdi, u esa Allohning huzuridagi narsani ixtiyor etdi”, dedilar. Ul zotning bu gapidan nimani maqsad qilganini xech kim fahmlamadi. Holbuki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘zlarini nazarda tutgan edilar. Sahobalardan yolg‘iz Abu Bakr roziyallohu anhugina buni tushundilar, va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning so‘zlarini bo‘lib: “Ota-onamiz, ahlimiz-bolalarimiz, molu jonimiz sizga fido bo‘lsin Allohning Rasuli”, deb yig‘lay boshladilar. Sahobalar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning so‘zlarini bo‘lgani uchun Abu Bakr roziyallohu anhuga qarab turardilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam, Abu Bakr roziyallohu anhuni himoya qilib: “Ey insonlar, Abu Bakr (roziyallohu anhu)ni o‘z holiga qo‘ying, sizlardan birortangizning bizga ko‘rsatgan xizmati bo‘lsa, biz uni mukofotladik, lekin Abu Bakrgina (roziyallohu anhu) bundan mustasnodir. Men uni mukofotlay olmayman. Uni mukofotlashni Allohga qoldirdim”, dedilar.

So‘ng Alloh taolodan, musulmonlarga nusrat berishini, qadamlarini sobit qilishini va ularni qo‘llab quvvatlashini so‘rab duolar qildilar. Xutbaning so‘ngida: “Ey insonlar, to qiyomatgacha menga ergashadigan ummatlarimga meni salomimni yetkazinglar”, deb so‘zlarini tugatdilar.

Keyin yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni ko‘tarib uylariga olib kirdilar.

Abdurahmon ibn Abu Bakr roziyallohu anhu qo‘lida misvok tutgan holda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni oldilariga kirdilar. Qattik xastalanganliklari tufayli misvokni so‘rashga ham qodir bo‘lmadilar. Buni fahmlagan Oisha roziyallohu anho misvokni Abdurahmondan olib, ohistalik bilan Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning og‘izlarini pokladilar. Keyin qizlari Fotimai Zahro roziyallohu anho kirdilar. Otalarini bu ahvolda ko‘rib yig‘ladilar. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ey Fotima yaqinroq kel”, dedilar.  Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uning qulog‘iga bir narsalarni aytdilar. Fotimai Zahro roziyallohu anhoning yig‘isi kuchaydi. Bir ozdan so‘ng uning qulog‘iga yana bir narsalarni aytdilar. Bu safar Fotimai Zahro roziyallohu anho kuldilar.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning vafotlaridan keyin Fotima roziyallohu anhodan otalari nima deganlari haqida so‘ralganda: “Birinchi marta shu kuni vafot etishlari haqida gapirdilar. Ikkinchi marta esa, menga ahlimdan birinchi bo‘lib sen yetishasan dedilar”, deb javob berdilar.

So‘ng Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Meni huzurimdan chiqinglar”, dedilar. Oisha roziyallohu anhoni chaqirib, uning ko‘ksiga boshlarini qo‘ydilar. Qo‘llarini osmonga ko‘tarib: “Rafiqul a’loga  Rafiqul a’loga...” deya boshladilar. Oisha roziyallohu anho buning yaxshilik ekanini bildilar.

So‘ng Jabroil alayhissalom kelib: “Yo Allohning Rasuli, o‘lim farishtasi ostonada turibdi, sizdan kirishga izn so‘rayapti”, dedi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Ey Jabroil, unga izn bering, kirsin”, dedilar.

Jon olishga tayin qilingan farishta: “Assalomu alaykum, Allohning Rasuli, Alloh taolo meni sizning huzuringizga yubordi. Sizga bu dunyoda qolish yoki Allohning huzuriga rixlat qilishdan birini tanlash imkonini berdi”, dedi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Rafiqul a’loga,  Rafiqul a’loga...” dedilar. O‘lim farishtasi, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning bosh tomonlariga kelib: “Ey pokiza ruh, Allohdan rozi bo‘lgan va Alloh sendan rozi bo‘lgan holda chiqgin”, dedi.

Oisha roziyallohu anho: “Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning qo‘llari osilib tushdi. Ko‘ksimdagi muborak boshlari og‘irlashdi. Bu holatdan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam vafot etganlarini bildim. Nima qilarimni bilmasdim. Oxiri hujramdan chiqib, tashqarida turgan sahobalarga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning vafot etganlari xabarini berishdan boshqa choram qolmadi”, dedilar.

Masjid yig‘i ovozlari bilan to‘lib ketdi. Shunda Umar ibn Xattob roziyallohu anhu qilichlarini qo‘tarib: “Kim, Muhammad o‘ldi desa, boshini olaman. Ul zot, Muso (alayxissalom) Alloh bilan uchrashish uchun  ketganlaridek, ketdilar va tezda qaytadilar”, dedilar. Abu Bakr roziyallohu anhu sarosimaga tushib qolgan insonlarni tinchlantirib: “Ey insonlar, kim Muhammadga ibodat qilgan bo‘lsa, u o‘ldi. Kim Allohga ibodat qilgan bo‘lsa, Alloh tirikdir, hech qachon o‘lmaydi”, deb xutba qildilar. So‘ngra Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning oldilariga kirib, ul zotni bag‘rlariga bosib yig‘ladilar.

Avazxo‘ja BAHROMOV,

Toshkent tumani “Xolmuhammad ota” jome masjidi imom-xatibi

 

 

 



 

 

 

 

 

 



 

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni

10.01.2025   250   10 min.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni

Bismillahir Rohmanir Rohiym

 - 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي

.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir


Nazmiy bayoni:

Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.


Lug‘atlar izohi:

لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.

الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.

النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.

كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.

مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.

اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.

خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.


Matn sharhi:

Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.

Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:

“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].

Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:

(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].

Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.

Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar

Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:

Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:

1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:

“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].

Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:

“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].

Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.

2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:

“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].

3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:

ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.

“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).

4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:

عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ

Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.

Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:

 Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:

“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].

Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:

“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].

Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ

Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.

Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:

“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .

Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.


Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni

 


[1] Qasos surasi, 88-oyat.
[2] Ar-Rohman surasi, 26, 27-oyatlar.
[3] Hadid surasi, 21-oyat.
[4] Oli Imron surasi, 131-oyat.
[5] Najm surasi, 13–15-oyatlar.
[6] Sod surasi, 54-oyat.
[7] Ra’d surasi, 35-oyat.

Kutubxona