Jahon fani uchun Movarounnahrda faoliyat olib borgan olimlar qatorida faqihlarning merosini o‘rganish ham katta ahamiyatga ega. Bugungi kunda islom huquqi tarixiy-ma’naviy meros sifatida baholanib, uni ilmiy o‘rganish jarayoni boshlangan. Mazkur jarayonda movarounnahrlik faqihlarning jahon huquqiy tafakkuri taraqqiyotiga qo‘shgan hissasini nechog‘lik ahamiyatli ekanini atroflicha chuqur tadqiq qilish davr talabiga aylandi. Bu borada Markaziy Osiyodagi faqihlar faoliyati, hanafiy mazhabining yurtimizda rivojlanish tarixi hamda uni o‘rganishga bag‘ishlangan ayrim kompleks ishlarni ko‘rsatib o‘tish mumkin. Haqiqatan ham, faqihlarning huquqiy qarashlari faqat ular yashab ijod etgan davr uchungina xos bo‘lib qolmasdan, hozirgi davrda ham o‘z ilmiy qiymatini yo‘qotgan emas. Movarounnahrlik faqihlar islom olamining boshqa mintaqalarida ham e’tirof etilgan bo‘lib, ular tomonidan ta’lif etilgan fiqhiy asarlar hozirgi kunda islom olamining nufuzli ilm dargohlarida huquqshunoslik bo‘yicha asosiy qo‘llanma vazifasini o‘tamoqda. Bu esa o‘z navbatida Movarounnahr fiqh ilmining yuzaga kelishi, rivojlanish bosqichlari, yo‘nalishlari, o‘ziga xos jihatlari va an’analarini o‘rganishga jiddiy yondashuv lozimligini ko‘rsatadi.
Yurtimizda fiqh ilmi rivojlangan markazlarni mintaqaviy jihatdan tadqiq etish o‘ziga xos bir yo‘nalish bo‘lsa, yirik faqihlar hayoti va ilmiy meroslarini maxsus o‘rganish yana bir boshqa sermahsul yondashuv hisoblanadi. Movarounnahrlik yirik faqihlardan biri Majduddin al-Ustrushaniy (577-637/1180-1240 yildan keyin)ning hayoti, ijodi va alloma yashagan davrni ilmiy o‘rganish dolzarb masalalardan biridir.
Movarounnahr mintaqasida fiqh ilmi tarixi va faqihlar faoliyati bo‘yicha O‘zbekistonda va xorijiy davlatlarda qator ilmiy tadqiqotlar olib borildi. Mintaqaning nufuzli markazlaridan biri bo‘lgan Samarqanddagi mazkur ilm rivojini yoritishda asosan uning ko‘zga ko‘ringan vakili Burhonuddin al-Marg‘inoniy hayoti va ijodiga e’tibor qaratiladi. Uning shogirdi Majduddin Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniy faoliyati va ilmiy merosi ham tadqiqotchilar e’tiboridan chetda qolmadi. Bir qator olimlar faqihning tarjimayi holini tarixiy-biografik asarlar ma’lumotlariga tayangan holda bir oz o‘rganganlar. Ammo Majduddin al-Ustrushaniyning o‘z asarlarida berilgan qimmatli avtobiografik ma’lumotlar esa tadqiqotchilar diqqat e’tiboridan chetda qoldi.
Allomaning ko‘p sonli asarlaridan birgina «Jomi’ ahkom as-sig‘or» chop etilgan bo‘lsa-da, u hozirgacha yetarlicha tadqiq qilinmagan. Shuni ham aytish lozimki, ushbu nashrlarni amalga oshirishda ma’lum tekstologik xato va kamchiliklarga yo‘l qo‘yilgan. Bir guruh saudiyalik tadqiqotchilar allomaning «Kitob al-fusul» asaridan muayyan bo‘laklarni ilmiy jihatdan chegaralangan, faqat zamonaviy shariat ilmlari doirasida tahlil etib, tadqiqot olib bordilar. Movarounnahr fiqh ilmi tarixiga bag‘ishlangan umumiy xususiyatdagi tadqiqotlarda Majduddin al-Ustrushaniy hayoti va ba’zi asarlarigina zikr etib o‘tiladi. Ammo yuqorida ko‘rsatilgan ishlarda Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniy hayoti, ilmiy merosi va allomaning Movarounnahr madaniyati tarixida tutgan o‘rni masalalari kompleks ravishda maxsus tadqiq etilmagan.
Allomaning to‘liq nomi Abul-Fath Muhammad ibn Mahmud ibn Husayn ibn Ahmad Majduddin al-Ustrushaniy bo‘lib, u XII asrning oxiri va XIII asrning birinchi yarmida Movarounnahrda yashab, yuksak ilmiy salohiyati bilan fiqh ilmining rivojiga munosib hissa qo‘shgan allomalardan biridir. Olim Ustrushanada tug‘ilib, keyin oilasi bilan Samarqandga ko‘chib o‘tadi va shu yerda ijodiy faoliyat olib boradi. Majduddin al-Ustrushaniyning hayotlik davri Samarqand fiqh maktabi rivojining so‘nggi davri va mo‘g‘ullar istilosining dastlabki bosqichiga to‘g‘ri keladi. Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning ilmiy merosini o‘rganish orqali mo‘g‘ullar istilosidan keyingi dastlabki yillar jamiyatda faqihlarning o‘rnini belgilashga taalluqli masalalarga oydinlik kiritishga imkon yaratiladi.
Sharq musulmon mamlakatlarida yaratilgan tabaqot turkumidagi manbalarda Muhammad ibn Mahmud Majduddin al-Ustrushaniy ilmiy-ma’naviy merosi haqida umumiy ma’lumot berib o‘tilgan. Jumladan, Abdulqodir ibn Abi-l-Vafo al-Qurashiy (vaf. 775/1373 y.), Hojiy Xalifa (vaf. 1067/1657 y.), Muhammad Abdulhay al-Laknaviy (vaf. 1304/1886 y.) va Xayruddin az-Zirikliy kabi biograflarning asarlarida Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning tarjimayi holi va uning ikki asari haqida ma’lumotlar keltirilgan.
Turkiyalik Ahmed Uzel o‘z tadqiqotida Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniy ilmiy merosi to‘g‘risidagi qisqa ma’lumotlarni bayon etgan. Yana bir turkiyalik olim Xolit Unal esa Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning qisqacha tarjimayi holi va uning «al-Fatovo» asari bo‘yicha dastlabki ma’lumotlarni keltirgan.
Xorijiy Sharq musulmon mamlakatlari zamonaviy tadqiqotchilari Abdulhamid Abdulxoliq al-Bayzaliy, Abu Musab al-Badriy hamda Mahmud Abdurrahmon Abdulmunim kabilar Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning «Jomi’ ahkom as-sig‘or» asarini yangidan nashr qilganlar. Saudiyalik Fahd ibn Nosir ibn Farroj al-Faridiy, Abdurrahmon ibn Usmon al-Murshid, Sulaymon al-Xamis kabi tadqiqotchilar allomaning «Kitob al-Fusul» asari asosida tadqiqot ishi olib borganlar.
Tadqiqotchi A.Mo‘minov o‘zining nomzodlik dissertatsiyasida Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning ilmiy merosiga qisqacha to‘xtalib o‘tgan. O‘zbekistonlik tadqiqotchi olimlardan M.Komilov, O.Qoriyev, A.Sh. Jo‘zjoniy, N.J.Yusupova kabilar o‘z tadqiqotlarida Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning otasi haqida qisqa ma’lumot berganlar.
Ammo yuqorida zikr etilgan ishlarda Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning hayoti va uning ilmiy merosi kompleks ravishda tadqiq qilinmagan. Ularning izlanishlarida allomaning ismigina ta’kidlab o‘tilgan bo‘lib, ularning bosh ilmiy maqsadi Majduddin al-Ustrushaniyning asari matnini nashr etishdan iborat bo‘lgan.
Yevropalik sharqshunoslar tomonidan Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniy hayoti va ilmiy merosiga oid tadqiqotlar amalga oshirilmagan. Faqat birgina Karl Brokkelman (Germaniya) Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning ilmiy merosi haqida umumiy tarzdagi muxtasar ma’lumotlarni keltirish bilan kifoyalangan, xolos.
Ko‘rinib turibdiki, Majduddin al-Ustrushaniy hayoti va merosi haqidagi ma’lumot yetarli emas. Ammo tadqiqot jarayonida olimning O‘zbekiston Respublikasi Fanlar Akademiyasi Abu Rayhon Beruniy nomidagi Sharqshunoslik institutida saqlanayotgan qo‘lyozmalardan birida uning zamona ilmiy jamoatchiligi e’tiboridan chetda qolib kelayotgan «al-As’ila va-l-ajviba» («Savollar va javoblar») asari mavjudligi aniqlandi. Bu asar hanuzgacha hech bir tabaqot janriga oid asarlarda qayd etilmagan. Asar bizga alloma hayoti haqida tamomila yangi ma’lumotlarni berdi. Natijada alloma haqidagi ayrim fikr-mulohazalar bir tomondan oydinlashsa, ikkinchi tomondan, yanada chigallashdi. Gap shundaki, mavjud manba va tadqiqotlarda Majduddin al-Ustrushaniy 632/1234-35 yilda vafot etgan, deb qayd etilib, tug‘ilgan yili esa zikr etilmagan edi. Ammo olimning o‘zi «al-As’ila va-l-ajviba» asarining xotima qismida shunday yozgan: «...Lekin kunlar 60 yoshli oqsoq kampir singari o‘z yopinchig‘iga o‘ralib, mendan yuz o‘girib ketdi. ...Kitobni tamomlash tongi hijriy 637 sananing zu-l-qa’da oyining oltinchi kuni peshindan oldinroq yorishdi».
Agar mazkur axborot inobatga olinsa, olim hijriy 637/1240 yilda hali hayot, yoshi esa 60 da bo‘lgani haqida xulosa chiqarish mumkin. Demak, Majduddin al-Ustrushaniyning boshqa mavjud manbalarda ko‘rsatilgan 632/1234-35 yildagi vafoti noto‘g‘ri bo‘lib chiqadi. Agarda olim ushbu asarini 637/1240 yil 28 mayda 60 yoshida tugatgan bo‘lsa, demak, uning tug‘ilgan sanasini 577/1180 yil atrofida deb faraz qilish mumkin. Ya’ni asar yozib tugatilgan sanadan 60 yoshni chegirib tashlansa, olimning tug‘ilgan yili oydinlashadi. Ammo olimning vafot sanasi noma’lumligicha qolmoqda. Biz yuqoridagi ma’lumotlarga tayanib, Majduddin al-Ustrushaniy taxminan 637/1240 yildan so‘ng vafot etgan deyishimiz mumkin.
Alloma o‘zining yoshlik yillari haqida shunday deydi: «O‘zimni murakkab masalalarni mutolaa qilishga va daqiq (nozik) dalillarni mushohada etishga o‘rgatib, tasnif etilgan ajoyib kitoblardan bahramand bo‘lishga va ahkom sohasida ta’lif etilgan halol va harom nimaligi bayon qilingan asarlardan to‘g‘ri yo‘l izlab topishga himmatimni jalb qildim».
Muhammad ibn Mahmud ibn al-Husayn Majduddin al-Ustrushaniyning ilmiy-ma’naviy merosini «Kitob al-fusul», «Jomi’ ahkom as-sig‘or», «al-Fatovo», «al-Qurud va-d-duyun» va «al-As’ila va-l-ajviba» kabi asarlari tashkil etadi.
Majduddin al-Ustrushaniyning ilmiy dunyoqarashi shakllanishida oilaviy muhitning ahamiyati salmoqli bo‘lgan. Olim bir necha avlod faqihlar sulolasining davomchisi bo‘lgan, deyish mumkin.
Zero, manbalar uning bobosi Majduddin al-Husayn ibn Ahmad al-Ustrushaniy o‘qimishli va ziyoli oilada tarbiya topganligi haqida guvohlik beradi. Alloma XII asrda Ustrushanada yashab, fiqh ilmining rivojiga munosib hissa qo‘shgan. Otasi Mahmud o‘z zamonasida «Jaloluddin» («Din ulug‘ligi») degan sharafli unvonga sazovor bo‘ladi. Amakisi Burhonuddin Ahmad ibn al-Husayn ibn Ahmad al-Ustrushaniy ham faqih bo‘lib, «Kitob al-fatovo» nomli fiqhiy asar ta’lif etgan. Alloma o‘zining amakisi haqida «Kitob al-fusul» va «al-As’ila va-l-ajviba» asarlarida ma’lumotlar keltiradi. Muallif o‘z asarlarida amakisining fikrlaridan keng foydalangan.
Onasining bobosi «Shams al-aimma» («Imomlar quyoshi») sharafli unvonga va tog‘asi Muhammad ibn Ahmad esa «Shamsuddin» («Din quyoshi») laqabiga ega bo‘lganlari haqidagi ma’lumotlar manbalar asosida aniqlandi. Shuningdek, Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning o‘zi muftiy bo‘lgan va o‘z zamonasining mujtahid olimlaridan hisoblangan.
Olimning ilk ustozi – o‘z otasi faqih Mahmud ibn al-Husayn ibn Ahmad al-Ustrushaniy bo‘lgan. Mavjud manbalarda uning ismi «Sohib al-fusul»ning otasi yoki Burhonuddin al-Marg‘inoniyning shogirdi sifatida zikr etilishi, uning sha’niga qisqacha madh bitish talabga aylangani uning ilm ahli orasida katta obro‘-e’tibor va hurmatga sazovor bo‘lganidan darak beradi. Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniyning «al-Favoid» nomli fiqhiy asar yozganligi ma’lum.
Tadqiqotchi Odil Qoriyev «Al-Marg‘inoniy – mashhur fiqhshunos» risolasida allomaga quyidagicha ta’rif beradi: «Jaloluddin Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniy Farg‘ona viloyatida tavallud topgan. Fiqh ilmida Burhonuddin al-Marg‘inoniydan ta’lim olgan. Keyinchalik o‘zi ham Shayxulislom, Jaloluddin va Burhonuddin kabi sharafli nomlarga ega bo‘lgan». To‘g‘ri, Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniy fiqh ilmida Burhonuddin al-Marg‘inoniydan ta’lim olgan. Lekin Odil Qoriyev ta’kidlaganidek, Farg‘onada emas, balki Ustrushanada tavallud topgan.
Alloma haqida A.Sh. Jo‘zjoniy, N.J. Yusupova «Burhoniddin Marg‘inoniy: hayoti va ilmiy merosi» risolasida Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniy Burhonuddin al-Marg‘inoniyning avlodlaridan bo‘lgan, deb ta’rif berilgan. Ammo manbalarda Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniy Burhonuddin al-Marg‘inoniyning faqat shogirdi sifatida tilga olinadi, xolos.
Muzaffar Komilov o‘zining «Movarounnahrda fiqh ilmining rivoji va faqih Alouddin as-Samarqandiy» tadqiqotida «Movarounnahr faqihi Burhonuddin Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniy vafoti taxminan XII asr» deb ta’rif beradi.
Mahmud ibn al-Husayn al-Ustrushaniy haqida aniq ma’lumotni uning o‘g‘li qalamiga mansub «Jomi’ ahkom as-sig‘or» asarining xotimasidan olish mumkin: «Otam Shayx al-imom al-muttaqiy Jalol al-milla va-d-din muftiy al-umma Mahmud ibn shayx al-imom al-ajal al-kabir majid al-milla va-d-din al-Husayn ibn Ahmad, otamning umrini uzoq qilsin va otasini rahmat qilsin...».
Yuqoridagi ma’lumotga tayanib, Majduddin al-Ustrushaniyning bobosi Husayn ibn Ahmad al-Ustrushaniy olim o‘z kitobini yozib tugatganida vafot etgan, otasi Mahmud ibn Husayn esa hayot bo‘lgan, deb xulosalash mumkin.
Muallif «Jomi’ ahkom as-sig‘or» asarining tugallangan sanasini asarning xotima qismi so‘ngida yozib qo‘ygan: «Ushbu kitob ta’lif va tahriridan 625 hijriy yil sha’bon oyining 24-kunida forig‘ bo‘ldim. Alloh subhonahu va taolo biluvchiroqdir va Uning huzuriga qaytishlik haqdir».
Demak, Majduddin al-Ustrushaniy o‘zining bu asarini 625/1228 yil 28 iyulda tugatgan vaqtida bobosi Husayn ibn Ahmad al-Ustrushaniy vafot etgan va otasi Mahmud esa hayot bo‘lgan. Yuqoridagi ma’lumotlarga tayanib, biz Mahmud ibn Husayn 625/1228 yildan keyin Samarqandda vafot etgan, deb xulosa qilishimiz mumkin.
Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniyning oilasi Samarqandga qachon ko‘chib kelgani tadqiqotchilarning nazaridan chetda qolib kelgan. Ushbu masala haqidagi muhim ma’lumotni Hoji Xalifa o‘zining «Kashf az-zunun» asarida quyidagicha keltiradi: «ash-Shayx al-imom az-zohid Jaloluddin «Fusul» va «Jomi’ ahkom as-sig‘or» muallifining otasi Mahmud ibn shayx Majduddin al-Husayn ibn Ahmad al-Ustrushaniy Nosiruddin Muhammad ibn Yusuf al-Husayniy as-Samarqandiy (vaf. 556/1161 y.)ning «Multaqat fi al-fatovo» asarini 603/1207 yilda Ustrushanada tajnis qilib (ya’ni tartibga solib qismga ajratmoq), 616/1219 yilda Samarqandda imlo qildi».
Bu ma’lumotdan shunday xulosa qilish mumkinki, Majduddin al-Ustrushaniylar oilasi 603/1207 yilgacha Ustrushanada yashagan. Samarqandga esa 603/1207 va 616/1219 yillar orasida ko‘chib kelib, shu yerda muqim yashay boshlagan. Bu vaqtda Muhammad ibn Mahmud al-Ustrushaniy 27 va 39 yosh oralig‘ida bo‘lgan.
Muslim Atayev,
tarix fanlari nomzodi,
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo bo‘limi xodimi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Musulmonlar doimo ust-boshlariga pokiza va viqor beradigan kiyimlar kiyib keladi. Islom dini, ham tashqi, ham ichki poklikni shari’at talablariga muvofiq joriy qilgan. Alloh taolo go‘zaldir, go‘zallikni yaxshi ko‘radi. Salla ana shu tashqi ko‘rinishdagi go‘zallikning bir qismi bo‘lib, boshqa kiyimlarga qaraganda o‘ziga xos madaniyatni anglatadi. Salla musulmonlarning uzoq tarixga ega bosh kiyimi hisoblanadi. U boshga o‘raladigan mato bo‘lib, kishilar uni vaziyatga va jamiyatdagi urfga ko‘ra o‘rab yurishgan. Garchi uni o‘rashning bir necha usullari mavjud bo‘lsa ham, ma’lum shakli va rangi talab qilinmaydi.
Salla issiqdan, sovuqdan va chang to‘zondan himoyalanadigan bosh kiyimi bo‘lib, bu haqda mashhur tobe’iyn, «Nahv» fani asoschilaridan biri Abulasvad Duvaliy aytgan: “Salla jangda qalqon, issiqda soyabon, sovuqdan himoya, voizga viqor, turli tasodiflardan saqlovchi, inson qomatiga ziynatdur”. Qadimdan salla erkaklarning muruvvatini va qavm orasidagi obro‘-e’tiborini bildirgan.
Hatto hazrati Umar roziyallohu anhu, salla arablarning tojidur, deganlar. Salla kiyish borasida kelgan hadislar shari’at talab darajasida joriy qilishga yetadigan quvvatli emas, lekin Rasululloh alayhissalomning qavmlari odatiga ko‘ra salla o‘raganliklari siyratlari va kundalik holatlari borasida kelgan rivoyatlarda aytilgan bo‘lib, ulardan ba’zilarini keltirib o‘tamiz:
عن إبن عمر رضي الله عنهما مرفوعا: ” عليكم بالعمائم فإنها سيما الملائكة وأرخوها خلف ظهوركم”
Ibn Umar roziyallohu anhudan Nabiy alahissalomgacha yetib borgan sanad bilan rivoyat qilingan hadisda: “Sallalarni lozim tutinglar, zero bu farishtalarning siymosidur va uning peshini ortingizga tashlab olinglar”, deganlar.
عن ابن عباس رضي الله عنهما مرفوعا: اعتموا تزدادوا حلما
.Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan hadisda Nabiy alahissalom: “Salla kiyinglar, halimligingiz ziyoda bo‘ladi”, dedilar
عن ركانة قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: فرق بيننا وبين المشركين العمائم على القلانس
Salla o‘rash borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 833-cavolga javob bergan. Javobda shunday deyilgan:
“O‘tmishda ahli ilm va fazilatli kishilar va ko‘pchilik ma’rifatparvar ajdodlarimiz sallada yurishni odat qilganlar. Lekin shuni ham ta’kidlab o‘tishimiz kerakki, Rasuli akram alayhissalomning ushbu kiyinish odatlari shari’at buyrug‘i sifatida qabul qilinmagan. Biror bir olim salla kiymagan kishi gunohkor bo‘lishini aytmagan. Balki, Islom kelganida erkaklar sallada yurishlari urf-odatlardan biri bo‘lib, bu borada kofir ham musulmon ham barobar bo‘lgan. Bu haqda Iordaniya fatvo hay’ati ulamolari shunday deyishadi:
وأما لبس النبي صلى الله عليه وسلم العمامة وحمله العصا فهو فعل عادي وقع على عادة العرب ذلك الزمن، وليس فعلا تشريعيا يدل على الاستحباب ولا يتأسى به الناس.
“Payg‘ambarimiz alayhissalomning salla kiyishlari va hassa tutishlari odatiy fe’llaridan bo‘lib, o‘sha zamon arablarining urflariga binoan qilinar edi. Bu ishlar mustahablikka dalolat qiladigan va odamlar o‘rnak oladigan shar’iy hukmlardan emas”.
Bosh kiyimlaridan yana biri bu do‘ppidir. Har bir millatning o‘ziga xosligini bildirib turuvchi libosi bo‘lib, millatning madaniyati va ba’zi o‘rinlarda diniga ham dalolat qiladi. Shuning uchun ham har bir millat o‘zligini saqlab qolish uchun milliy kiyimlar, milliy urf-an’analar, bayramlarini saqlab qolishga harakat qiladi. Ayniqsa bosh kiyim boshqa liboslardan ko‘ra o‘ziga xos o‘rin tutadi, chunki inson tanasidagi a’zolar ichida bosh eng aziz a’zo hisoblanadi. Shu e’tibordan bosh kiyimni oyoq ostida qolib ketmasligiga alohida e’tibor qaratiladi.
Shar’iy kitoblarimizga ham do‘ppi masalasi kiritilgan bo‘lib, ulamolarimiz ba’zi oyatlar va hadislardagi ma’nolarning dalolatidan sababsiz bosh kiyim kiymay namoz o‘qish makruh deb aytganlar.
Alloh taolo A’rof surasi 26-oyatida: “Ey, Odam bolalari, batahqiq, sizlarga avratingizni to‘sadigan libos va ziynat libosini nozil qildik. Taqvo libosi, ana o‘sha yaxshidir. Ana o‘shalar Allohning oyat-belgilaridandir. Shoyadki eslasalar”.
Shayx Polonpuriy hazratlari oyatdagi taqvo libosi taqvodor kishi kiyadigan libosi deb tafsir qilgan.
A’rof surasining 31-oyatida: “Ey, Odam avlodi! Har bir masjid (namoz) oldidan ziynatlaringizni (kiyib) olingiz!”.
Mufassirlar ushbu oyatdagi ziynatdan murod – kishi uchun viqor bag‘ishlaydigan kiyimlar ekaniga ittifoq qilishgan.
Bosh kiyimsiz namoz o‘qish borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 109-cavolga javob bergan:
“Ko‘plab mo‘tabar ulamolar bundan bir necha asr muqaddam o‘z kitoblarida ushbu masalaga to‘xtalib, uning hukmini ochiq-oydin yozib ketganlar. Jumladan: Alloma Haskafiy o‘zining “Durrul muxtor” kitobida namozdagi makruh amallarni sanab, shunday degan:
وَصَلَاتُهُ حَاسِرًا رَأْسَهُ لِلتَّكَاسُلِ, وَلَا بَأْسَ بِهِ لِلتَّذَلُّلِ ، وَلَوْ سَقَطَتْ قَلَنْسُوَتُهُ فَإِعَادَتُهَا أَفْضَلُ إلَّا إذَا احْتَاجَتْ لِتَكْوِيرٍ أَوْ عَمَلٍ كَثِيرٍ
“Namozxon (bosh kiyim kiyishga) erinchoqlik qilib, yalangbosh holda namoz o‘qishi namozning makruhlaridandir. Agar o‘zini xokisor tutish uchun shunday qilsa, zarari yo‘q. Agar bosh kiyimi (namoz asnosida boshidan) tushib ketsa uni qaytarib olishi afzaldir. Lekin, uni o‘rashga yoki ko‘p harakat qilishga ehtiyoj bo‘lsa, bunday qilmaydi”.
Qolaversa, bosh kiyim bilan namoz o‘qish odob, namozga hurmat hisoblanadi. Shuning uchun namozni bosh kiyim bilan o‘qish afzal”.
Murtazoyev Arabxon,
Toshkent Islom instituti talabasi.