Adiy ibn Hotam roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam aytganlar: “Hatto bir dona xurmo bo‘lagi bilan bo‘lsada, do‘zaxdan saqlaning. Agar uni topmasangiz, yaxshi bir so‘z bilan”.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam aytadilar: “Banda sadaqani chiroyli qilar ekan, Alloh azza va jalla ham uning qoldirganiga o‘rinbosarini chiroyli qiladi” ya’ni, Alloh uning farzandlariga muhofaza uchun yaxshi o‘rinbosar yuboradi.
Sahobalar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan: “Qaysi sadaqa afzal?” deb so‘rashdi. U zot: “Sog‘lom, xasis (dunyoda abadiy)qolishni o‘ylayotgan va kambag‘allikdan qo‘rqayotgan holingda sadaqa qilmog‘ingdir. Joning to halqumga kelib: Falonchiga shuncha, falonchiga shuncha, deguningcha kutib turmaydi (Imom Buxoriy, Imom Muslim rivoyati).
Bir kuni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam as'hoblariga: “Sadaqa qilinglar”, dedilar. Shunda bir kishi: “Menda bir dinor bor”, dedi. U zot sollallohu alayhi vasallam: “O‘zingga infoq qil”, dedilar. “Menda yana bir dinor bor”, dedi. “Ayolingga infoq qil”, dedilar. “Menda yana bir dinor bor”, dedi. “Farzandlaringga infoq qil”, dedilar. “Menda yana bir dinor bor”, dedilar. “Xizmatkoringga nafaqa qil”, dedilar. “Menda yana bir dinor bor”, dedi. Shunda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Sen o‘zing yaxshi biluvchiroqsan”, dedilar (Imom Abu Dovud, Imom Nasoiy, Imom Ibn Hibbon, Imom Hokim rivoyati).
Faqih aytadilar: Quyidagi xislat bandani yaxshilar martabasiga va oliy darajalarga yetkazadi.
Yetti xislat borki, ular sadaqani to‘g‘rilaydi, yuksaltiradi:
Qaysi musulmon boshqa musulmonni kiyintirsa Alloh, uni Jannat yaxshiliklari bilan kiyintiradi. Qaysi musulmon och qolgan musulmonni yedirsa, Alloh unga Jannat mevalaridan yediradi. Kim chanqagan musulmonni chanqog‘ini qondirsa, Alloh uni asalday shirin toza sut bilan qondiradi.
Allohning Rasulidan so‘rashdi: “Qaysi sadaqaning fazilati ulug‘roq” U zot: “Ichida senga yashirincha adovat (dushmanlik) saqlayotgan yaqin tanishlarga berilgan sadaqa”, dedilar.
Abdulloh Parpiyev
Xalqaro aloqalar bo‘limi xodimi
Bir yigit masjidga kelib biroz o‘tirgach, imomga e’tiroz bildirdi:
– Endi masjidga kelib o‘tirmasak ham bo‘larkan...
Imom undan nima uchun bunday deganining sababini so‘radi. Yigit yon-atrofdagi hamma odam telefonga qarab o‘tirgani, ba’zilari o‘zaro gaplashayotgani uchun shu gapni gapirganini aytdi.
Imom biroz o‘ylab turgach, bunday dedi:
– Yaxshi, e’tirozing o‘rinli. Men bu haqda odamlarga eslatib turibman. Lekin sen endi masjidga kelmoqchi bo‘lmasang bir ish qilib ket.
Yigit rozi bo‘ldi. Imom unga bir piyolani to‘ldirib suv berdi va shu suvni bir tmchi ham to‘kmasdan masjidning ichini bir aylanib chiqishini iltimos qildi. Yigit bor diqqat-e’tiborini jamlab, ohista qadamlar bilan, ikki ko‘zini piyoladan uzmagan holda vazifani muvaffaqiyatli ado etdi.
Imom unga dedi:
– Barakalloh! Endi menga ayt-chi, sen shu topshiriqni bajarayotganingda kimlar gapirib o‘tirdi, kimlar telefoniga qaradi?
Yigit javob berdi:
– Men qayerdan bilay, axir butun diqqatim suvni to‘kib qo‘ymaslikda edi.
Imom dedi:
– Ana ko‘rdingmi? Sen topshiriqni bajarayotganingda butun fikru hayolingni bir joyga jamlading. Allohning huzurida turganimizni his qilib, xayolimizni ibodatga, Uning zikriga qaratsak, boshqalarning xatosini ko‘rishga vaqtimiz ham qolmaydi. Albatta, kimdir xato qilsa bu sening hidoyatdan yuz burib ketishingga sabab bo‘lmasligi kerak. Chunki xato dinniki yo masjidniki emas, balki bandaniki...
Yigit o‘ylab ko‘rib, xato qilganini tushundi. Keyingi jamat namozlarida xushu bilan qatnashishda davom etdi.
Akbarshoh RASULOV