U zotning to‘liq ismi Sa’d ibn Molik ibn Uhayb ibn Abdumanof ibn Zuhra ibn Kilob ibn Murra, nasabi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning nasabi bilan Kilob ibn Murrada birlashadi. Otasining ismi Molik, Molikning kunyasi Abu Vaqqos bo‘lgan. Biroq Sa’d ibn Abu Vaqqosning nomiga otasining ismi emas, kunyasi qo‘shib aytilgan.
Sa’d ibn Abu Vaqqos Islomga birinchi bo‘lib kirgan sahobai kiromlar sirasidan.
Ma’lumki, hazrati Abu Bakr roziyallohu anhuning dastlabki da’vati samarasi o‘laroq o‘sha vaqtda Quraysh ashroflaridan bo‘lgan, keyinchalik sahobalarning ulug‘lariga aylangan va jannatga kirishlariga bashorat berilgan o‘n kishining beshtasi; Usmon ibn Affon, Zubayr ibn al-Avvom, Abdurrohman ibn Avf, Sa’d ibn Abu Vaqqos va Tolha ibn Ubaydulloh roziyallohu anhumlar iymonga keldilar. Shu bilan birga, Sa’d ibn Abu Vaqqos o‘zini Islomga uchinchi bo‘lib kirgan shaxs hisoblar yurgan ekanlar.
Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Men Islomga kirgan kunimdan avval birov Islomga kirmagan edi. Ta’kidki, yetti kungacha Islomning uchdan biri bo‘lib turdim» (Buxoriy rivoyat qilgan). Ulamolarimiz ma’lumotlarning hammasini diqqat bilan o‘rganib chiqib, Sa’d ibn Abu Vaqqos yettinchi o‘rinda musulmon bo‘lgan, degan xulosaga kelganlar. Bu manbalar Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning Islomga ilk bor kirgan ulug‘lardan ekanini ko‘rsatadi va u zot uchun buyuk fazl manbasi hisoblanadi.
Sa’d ibn Abu Vaqqos e’tiqodini e’lon qilgani zahoti din yo‘lida sinovga duchor bo‘ldilar. Sa’d roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Sa’dning onasi unga hattoki u o‘z diniga kufr keltirmagunicha hech ham unga gapirmaslikka, yeb ichmaslikka qasam ichdi. Va “Alloh senga ota-onangga itoat qilishga amr qilgan, men onangman, men seni shunga amr qilmoqdaman!» dedi. Bas, uch kun turib qiynalganidan hushidan ketib yiqildi. Uning Umora degan o‘g‘li turib unga (bir narsa) ichirdi.
Boshqa rivoyatda: «Qachon unga ichimlik ichirmoqchi bo‘lishsa, og‘zini cho‘p bilan ochib turib, quyishar edi. U Sa’dni duoi bad qila boshladi. Bas, Alloh taolo: «Va insonga ota-onasiga yaxshilik qilishni tasviya qildik. Agar ular seni o‘zing bilmagan narsani Menga shirk keltirishing uchun jihod qilsalar, bas, ularga itoat qilma»ni nozil qildi» (Imom Muslim va Imom Termiziy rivoyat qilgan).
Sa’d ibn Abu Vaqqosning onalari bilan bo‘lib o‘tgan bu mojarolari haqida zikr qilingan yuqoridagi hadisda aytilgan «Va insonga ota-onasiga yaxshilik qilishni tasviya qildik. Agar ular seni o‘zing bilmagan narsani Menga shirk keltirishing uchun jihod qilsalar, bas, ularga itoat qilma» oyati karimasining nozil bo‘lish sababi haqidagi rivoyatlarini o‘rgansak, vaziyat yanada ravshanlashadi.
Imom Termiziy bu haqda quyidagilarni rivoyat qiladilar: «Ushbu oyat Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu va uning onasi Hamna binti Abu Sufyon haqida nozil bo‘lgan. U onasiga yaxshilik qiluvchi edi. Sa’d ibn Abu Vaqqos yoshligidan o‘zida jangovarlik sifatlarini mujassam qilgan holda o‘sgan edi. U kishi kamon otishni juda ko‘p mashq qilar edi. Shu boisdan mohir va mashhur amonchisi bo‘lib yetishdi. U kishining qalbini iymon nuri yoritgan lahzadan boshlab Islomning muxlis lashkariga aylandilar. U kishi har qanday og‘ir holatda ham dushmanga yuzma-yuz kelishdan tap tortmas edilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos Islomga birinchilardan bo‘lib kirganlaridek boshqa islomiy ishlarda ham birinchilardan bo‘lish u kishiga nasib etdi. Jumladan, hijratga izn berilganda Sa’d ibn Abu Vaqqos birinchilardan bo‘lib dinu diyonat, iymonu e’tiqod yo‘lida Makkadan Madinaga hijrat qildilar. Hijratdan keyin bo‘lgan barcha ishlarda Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning yonlarida turdilar.
Birinchi hijriy sanada Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam Ubayda ibn al-Horis ibn Abdulmuttolib boshliq sariyyani Robig‘ tarafga yubordilar. Ular birinchi sariyya edilar. Sariyya Quraysh karvoni bilan to‘qnashishi kerak edi. Musulmonlarning sariyyasi oltmishta muhojir sahobalardan iborat edi. Musulmonlarning bu birinchi chiqishlarida, birinchi bayroq ham tikilgan edi. Birinchi bayroqdorlikka Sa’d ibn Abu Vaqqos ixtiyor qilingan edilar. Ikki taraf to‘qnashdi. Mushriklarga Abu Sufyon boshliq edi. Mushriklar bilan musulmonlar orasida birinchi qurolli to‘qnashuv sodir bo‘ldi. Ana o‘shanda Sa’d ibn Abu Vaqqos dushmanga qarata birinchi bo‘lib kamondan o‘q otdilar.
Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu Badr kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oldilarida turib o‘z kamonlaridan dushmanga tinmay o‘q uzar edilar. U kishi har o‘q otishidan oldin: «Ey bor Xudoyo! Ularning qadamlarini larzaga solgin, qalblariga qo‘rquvni solgin, undoq qilgin, bundoq qilgin», der duo qilar edilar. Nabiy sollallohu alayhi vasallam bo‘lsalar: «Ey bor Xudoyo! Sa’dning duosini qabul qilgin!» der edilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning xuddi o‘sha merganlik sifatlari Uhud urushida qo‘l keldi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning Sa’d ibn Abu Vaqqosga: «Ot! Ota-onam senga fido bo‘lsin! Ot!» deyishlari juda katta gap. Bu gapni u zot alayhissalom birinchi bo‘lib Sa’d ibn Abu Vaqqosga aytganlar. Ana shu ibora ham uning fazilatli zot ekanini bildiradi. Ikkinchi marta Xandaq urushida u zot alayhissalom «Ota-onam senga fido bo‘lsin!» degan gapni Zubayr ibn Avvom roziyallohu anhuga aytganlar va undan keyin boshqa birovga aytmaganlar.
Imom Terimiziy rivoyatidagi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning Sa’d ibn Abu Vaqqosga qarata aytgan, «Ey pahlavon yigit!» degan gaplari yolg‘iz Sa’d ibn Abu Vaqqosning o‘zlariga xosdir.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madinaga kelganlarida bir kecha uyqulari qochdi va: «Sahobalarimdan bir kishi meni kechasi qo‘riqlaganida edi», dedilar. Biz shundoq holda turganimizda silohning shitirlaganini eshitib qoldik. Bas u zot: «Kim u?!» dedilar. «Sa’d ibn Abu Vaqqos», dedi. «Nimaga kelding?» dedilar Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Ko‘nglimga Nabiy sollallohu alayhi vasallam haqida xavf tushib u zotni qo‘riqlagani keldim», dedi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uning haqiga duo qilib so‘ngra uyquga ketdilar» (Imom Termiziy va Imom Muslim rivoyat qilgan).
Alloh taolo Sa’d ibn Abu Vaqqos ko‘ngliga Rasulining istagi natijasi o‘laroq ilhom qilib solmasa bunday ish bo‘lmaydi. Qarang, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kechasi orzu qilganlariga mos kelib u zotni qo‘riqlab duolarini olish qanday saodat!
Sa’d roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ey Allohim, Sa’d Senga qachon duo qilsa, qabul aylagin!» dedilar» (Termiziy rivoyat qilgan).
Ellik to‘rtinchi hijriy sana. Madinai munavvaraning chetidagi Aqiq degan tuman. Sakson uch yoshli Sa’d ibn Abu Vaqqos safarga hozirlanmoqdalar. U kishining o‘g‘illari bu haqda shunday hikoya qilgan: «Otamning boshi quchog‘imda edi. U kishi jon taslim qilmoqda edilar. Men yig‘ladim. U kishi: «Nega yig‘laysan, o‘g‘lim? Albatta, Alloh meni hech azaoblamaydi. Men ahli jannatlardanman» dedilar.
So‘ngra u kishi sandiqqa ishora qildilar. Uni ochishdi. Ichidan eskirib ketgan ridoni olishdi. Sa’d ibn Abu Vaqqos o‘z ahllariga o‘zlarini o‘sha ridoga kafanlashni amr qililar va: «Badr kuni mushriklar bilan jang qilganimda shuni kiygan edim. Mana shu kun uchun saqlab qo‘ygan edim», dedilar.
Sa’d ibn Abu Vaqqosning janozasini Marvon ibn Hakam o‘qidi. U zotning pok jasadlari Jannatul Baqiy’ga dafn etildi. Jannat bashorati berilgan o‘nlikdan oxiri vafot etganlari Sa’d ibn Abu Vaqqos edilar. Ba’zi ulamolarimiz, muhojirlardan oxiri vafot etganlari ham Sa’d ibn Abu Vaqqosdir, deydilar. Alloh taolo Sa’d ibn Abu Vaqqosdan O‘zi rozi bo‘lsin!
Po‘latxon KATTAYEV,
Toshkent islom instituti o‘qituvchisi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
- 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي
.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir
Nazmiy bayoni:
Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.
Lug‘atlar izohi:
لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.
الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.
النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.
كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.
اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.
خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.
Matn sharhi:
Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.
Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:
“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].
Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:
“(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].
Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar
Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:
Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:
1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:
“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].
Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:
“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].
Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.
2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:
“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:
ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.
“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:
عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:
Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:
“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].
Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:
“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].
Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.
Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:
“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .
Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.
Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni