Sayt test holatida ishlamoqda!
05 May, 2025   |   7 Zulqa`da, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:45
Quyosh
05:15
Peshin
12:25
Asr
17:19
Shom
19:28
Xufton
20:52
Bismillah
05 May, 2025, 7 Zulqa`da, 1446

Makkiy va Madaniy suralarni bilasizmi?

06.11.2017   23002   28 min.
Makkiy va Madaniy suralarni bilasizmi?

Qur’on ilmlari mavzulari orasida makkiy va madaniy suralar bahsi katta va muhim mavzulardan bo‘lib, hatto ba’zi ulamolar ular haqida alohida kitoblar ham bitishgan.

  Abulqosim Hasan ibn Muhammad ibn Habib an-Naysoburiy (vaf. 406/1016 y.) “At-Tanbeh a’la fazl ulum al-Qur’on” (Qur’on ilmlari fazilati borasida eslatma) kitobida: “Qur’on ilmlarining katta mavzulari sirasiga nozil bo‘lish va uning sabablari ilmi, Makka va Madinada nozil bo‘lgan suralar tartibi, Makkada nozil bo‘lib, hukmi madaniy bo‘lgan oyatlar, Madinada nozil bo‘lib, hukmi makkiy bo‘lgan oyatlar, Makkada Madina ahli uchun, Madinada Makka ahli uchun nozil bo‘lgan oyatlar, makkiy suralarga o‘xshab ketadigan madaniy suralar, madaniy suralarga o‘xshab ketadigan makkiy suralar, Juhfada[1] nozil bo‘lgan oyatlar, Baytul Maqdisda nozil bo‘lgan oyatlar, Toifda nozil bo‘lgan oyatlar, Hudaybiyada nozil bo‘lgan oyatlar, kechasi nozil bo‘lgan oyatlar, kunduzi nozil bo‘lgan oyatlar, jam bo‘lib nozil bo‘lgan oyatalar, alohida nozil bo‘lgan oyatlar, makkiy suralar ichidagi madaniy oyatlar, madaniy suralar ichidagi makkiy oyatlar, Makkadan Madinaga ko‘tarilgan oyatlar, Madinadan Makkaga ko‘tarilgan oyatlar, Madinadan Habashiston yerlariga ko‘tarilgan oyatlar, mujmal nozil bo‘lgan oyatlar, tafsir qilingan holatda nozil bo‘lgan oyatlar, ixtilof qilingan suralar va  ba’zilar makkiy, ba’zilar esa madaniy degan suralar ilmi kiradi. Bu mavzular yigirma besh xildir. Kim buni bilmasa va ularning orasini farqlay olmasa unga Allohning Kitobidan so‘zlash durust emas!” – degan. 

Ibn Arabiy o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida: “Qur’on borasida biz bilgan narsalar shuki, ular orasida makkiy va madaniy suralar, safarda yoki muqimlikda nozil bo‘lgan oyatlar, kechasi yoki kunduzi nozil bo‘lgan oyatlar, osmonda yoki yerda nozil bo‘lgan oyatlar, Yer-u Osmon o‘rtasida nozil bo‘lgan oyatlar, g‘orda nozil bo‘lgan oyatlar mavjud”, deydi.

Ibn Naqib[2] esa o‘z tafsiri muqaddimasida shunday deydi: “Qur’onda nozil bo‘lgan suralar to‘rt qismdir: makkiy suralar, madaniy suralar, ba’zisi makkiy va ba’zisi madaniy bo‘lgan suralar, makkiy ham madaniy ham bo‘lmagan suralar”.

Insonlar makkiy va madaniy borasida uch hil ta’rif beradilar:

       Ularning eng mashhuri: Makkiy suralar deb – Rosululloh sallalohu alayhi vasallam Makkadan Madinaga ko‘chib o‘tishlaridan oldin nozil bo‘lgan oyat va suralar, madaniy suralar esa, hijratdan keyin nozil bo‘lgan oyat va suralardir. Ularni Madinada nozil bo‘lishi, Makkada nozil bo‘lishi, fath yili yoki hajjatul vado’da nozil bo‘lishi yoki biror safarda nozil bo‘lishining e’tibori yo‘q. Usmon ibn Said sanadi bilan Yahyo ibn Sallomdan rivoyat qiladi: “Makkada nozil bo‘lgan va Nabiy sollallohu alayhi vasallam madinaga yetib borishlaridan oldin yo‘lda nozil bo‘lgan oyat va suralar makkiy hisoblanadi. Shuningdek Nabiy sollallohu alayhi vasallam Madinaga kelganlaridan keyin biror bir safarda nozil bo‘lgan oyat va suralar madaniy hisoblanadi”. Ushbu rivoyat hijrat safarida nozil bo‘lgan oyat va suralar makkiy ekanligi olinadigan muhim rivoyatdir. 

Ikkinchisi: Makkiy deb, garchi hijratdan keyin nozil bo‘lgan bo‘lsa ham Makkada nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Madaniy deb esa, Madinada nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Bu gapga ko‘ra orada yana bir narsa kelib chiqadi. Safarlarda nozil bo‘lgan oyat va suralarga na makkiy va na madaniy degan nom ishlatiladi. Tabaroniy “Al-Kabir” asarida Abu Umomadan quyidagi rivoyatni keltiradi: Rosululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qur’on uch joyda nozil bo‘ldi: Makka, Madina va Shomda”, dedilar. Valid buni Baytul-Maqdis deb tafsir qiladi. Ibn Kasir esa, buni Tabuk deb tafsir qilsa yaxshiroq bo‘lardi, deydi. Makkiylarga uning atrofida nozil bo‘lgan oyat va suralar ham kiradi. Ya’ni Minoda, Arafotda va Hudaybiyada nozil bo‘lgan oyat va suralar. Madaniyga esa uning atrofida, ya’ni Badr, Uhud va Sal’[3] degan joylarda nozil bo‘lgan oyat va suralar kiradi. 

Uchinchisi: Makkiy deb, Makka ahliga xitob tarzida nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Madaniy deb esa Madina ahliga xitob tarzida nozil bo‘lgan oyatlarga aytiladi. Ibn Mas’ud roziyallohu anhuning quyidagi so‘zlarini shunga haml qilinadi. 

Imom Buxoriy Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar: “Undan o‘zga iloh yo‘q bo‘lgan zotga qasamki, Allohning Kitobidan biror oyat nozil bo‘lgan bo‘lsa uni kim borasida nozil bo‘lganini ham, qayerda nozil bo‘lganini ham bilaman”. Ayyub aytadi: “Bir kishi Ikrimadan Qur’ondagi bir oyat haqida so‘radi. U: “Bu oyat mana shu tog‘ yonbag‘rida nozil bo‘lgan”, deb Sal’ tog‘iga ishora qildilar”. Buni Abu Nu’aym “Al-Hilya” kitobida keltirgan. 

Qozi Abu Bakr “Al-Intisor” asarida shunday deydi:“Makkiy va madaniy suralarni ajratishda sahoba va tobeinlarning rivoyatlariga murojaat qilinadi. Bu borada Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan biror bir so‘z vorid bo‘lmagan. Chunki u zot ham bunga buyurilmaganlar. Garchi ahli ilmlar uchun ularning ba’zilarida nosix va mansuxning tarixini bilishlari lozim bo‘lsada Alloh taolo buning ilmini ummatga farz qilmagan. Buni Rosululloh sollallohu alayhi vasallamning nasslarisiz ham bilish mumkin. 

Ibn Abbos roziyallohu anhu va boshqalar makkiy va madaniy suralarni sanab o‘tishgani rivoyatlarda keladi. Ibn Sa’d “Tabaqot” da zikr qiladi: “Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo aytdilar: “Ubay ibn Ka’bdan Qur’ondagi Madinada nozil bo‘lgan suralar haqida so‘radim. U: “Ular yigirma yettita sura, qolgani Makkada nozil bo‘lgan”, deb javob berdi”. 

Abu Ja’far an-Nahhos o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida quyidagini keltiradi: “Abu Amr ibn Alo aytadi: “Mujohiddan Qur’onning makkiy va madaniy oyatlari haqida so‘radim. U kishi: “Ibn Abbosdan bu haqida so‘raganimda u kishi: “An’om surasi to‘lig‘icha Makkada nozil bo‘lgan. U makkiy sura, lekin uning uch oyati Madinada nozil bo‘lgan: قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ... dan uch oyat (151,152,153 oyatlar). Undan oldingi barcha suralar madaniy suralar. Makkada nozil bo‘lgan suralardan: A’rof, Yunus, Hud, Yusuf, Ra’d, Ibrohim, Hijr, Nahl- uning oxirgi uch oyati Makka va Madina o‘rtasida Uhuddan chiqish joyida nozil bo‘lgan, Bani Isroil, Kahf, Maryam, Toha, Anbiyo, Haj- uningهذان خصمان dan boshlab uch oyati (19-21 oyatlar) Madinada nozil bo‘lgan, Mo‘minun, Furqon, Shuaro- uning oxirgi besh oyati:وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ dan oxirigacha Madinada nozil bo‘lgan, Naml, Qosos, Ankabut, Rum, Luqmon: uning  وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍdan boshlab uch oyati Madinada nozil bo‘lgan, Sajda- uning أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًاdan boshlab uch oyati Madinada nozil bo‘lgan, Saba’, Fotir, Yasin, Vas-Soffat, Sod, Zumar-uning  قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا dan boshlab uch oyati Madinada Hamza roziyallohu anhuning qotili Vahshiy borasida nozil bo‘lgan, yettita Haamim suralari, Qof, Zoriyot,Tur, Najm, Qomar, Ar-Rahmon, Voqe’a, Sof,Tag‘obun-lekin uning oxirgi oyatlari Madinada nozil bo‘lgan, Mulk, Nun, Al-Haqqo, Ma’orij, Nuh, Jin, Muzzammil-lekin oxirgi ikki oyati: إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ  تَقُومُ madaniydir[4], Muddasir surasidan Qur’onning oxirigacha Zalzala, Nasr, Ixlos, Falaq, an-Nos suralaridan boshqa barcha suralar makkiy suralardir. Madinada esa Anfol, Baroat, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Hujurot, Hadid, undan keyin Tahrimgacha bo‘lgan suralar”, deb javob berdilar”. Rivoyatni xuddi shunday to‘lig‘icha keltirgan. Uning barcha roviylari mashhur bo‘lib, arab ulamolari nazdida ishonchli insonlardir. 

Imom Bayhaqiy “Daloil an-nubuvvat” asarida quyidagilarni keltiradi: “Ikrima va Hasan ibn Abul Hasanlar aytadilar: “Alloh taolo Qur’oni karimdan Makkada nozil qilgan suralari: Alaq, Nun, Muzzammil, Muddassir, Masad, Takvir, A’la, Layl, Fajr, Zuho, Sharh, Asr, Adiyat, Kavsar, Takosur, Ma’un, Kafirun, Fil, Falaq, An-Nas, Ixlos, Najm, Abasa, Qadr, Shams, Buruj, Tin, Quraysh, Qori’a, Qiyomat, Humaza, Mursalat, Qof, Balad, Toriq, Qamar, Sod, Jin, Yasin, Furqon, Malaika(Fotir), Toha, Voqe’a, Shuaro, Naml, Qosos, Isro, Sobi’a (Yunus), Hud, Yusuf, Hijr, An’om, Soffat, Luqmon, Saba, Zumar, G‘ofir, Duxon, Sajda, Shuro, Zuxruf, Josiya, Ahqof, Zariyat, G‘oshiya, Kahf, Nahl, Nuh, Ibrohim, Anbiyo, Muminun, Sajda, Tur, Mulk, Alhaqqo, Ma’orij, Naba, Nazi’at, Inshiqoq, Infitor, Rum va Ankabut suralari. 

Madinada nozil bo‘lgan suralar esa: Mutoffifin, Baqara, Oli Imron, Anfol, Ahzob, Moida, Mumtahana, Niso, Zalzala, Hadid, Muhammad, Ra’d, Ar-Rohman, Inson, Taloq, Bayyina, Hashr, Nasr, Nur, Haj, Munafiqun, Mujodala, Hujurot, Tahrim, Sof, Jum’a, Tag‘obun, Fath va Baroat suralari”. 

Bayhaqiy: “Ushbu rivoyatda Makkada nozil bo‘lgan Fotiha, A’rof va Maryam suralari tushib qolgan”, deydi. 

Ibn az-Zurays quyidagi rivoyatni keltiradi: “Ibn Abbos roziyallohu anhumo: “Agar Makkada bir suraning boshi nozil bo‘ladigan bo‘lsa uni Makkada yozilardi. So‘ng Alloh unga o‘zi xohlagancha ziyoda qiladi. Birinchi nozil bo‘lgan Qur’on oyatlari bu Alaq surasi, so‘ng Nun, so‘ng Muzzamil, so‘ng Muddasir, so‘ng Masad, so‘ng Takvir, so‘ng A’lo, so‘ng Layl, so‘ng Fajr, so‘ng Zuho, so‘ng Sharh, so‘ng Asr, so‘ng Adiyat, so‘ng Kavsar, so‘ng Takosur, so‘ng Ma’un, so‘ng Kafirun, so‘ng Fil, so‘ng Falaq, so‘ng An-Nas, Ixlos, so‘ng Najm, so‘ng Abasa, so‘ng Qadr, so‘ng Shams, so‘ng Buruj, so‘ng Tin, so‘ng Quraysh, so‘ng Qori’a, so‘ng Qiyomat, so‘ng Humaza, so‘ng Mursalat, so‘ng Qof, so‘ng Balad, so‘ng Toriq, so‘ng Qamar, so‘ng Sod, so‘ng A’rof, so‘ng Jin, so‘ng Yasin, so‘ng Furqon, so‘ng Malaika (Fotir), so‘ng Maryam, so‘ng Toha, so‘ng Voqe’a, so‘ng Shuaro, so‘ng Naml, so‘ng Qosos, so‘ng Isro, so‘ng Yunus, so‘ng Hud, so‘ng Yusuf, so‘ng Hijr, so‘ng An’om, so‘ng Soffat, so‘ng Luqmon, so‘ng Saba,  so‘ng Zumar, so‘ng G‘ofir, so‘ng Sajda, so‘ng Shuro, so‘ng Zuxruf, so‘ngDuxon, so‘ng Josiya, so‘ng Ahqof, so‘ng Zariyat, so‘ng G‘oshiya, so‘ng Kahf, so‘ng Nahl, so‘ng Nuh, so‘ng Ibrohim, so‘ng Anbiyo, so‘ng Mo‘minun, so‘ng Sajda, so‘ng Tur, so‘ng Mulk, so‘ng Alhaqqo, so‘ng Ma’orij, so‘ng Naba, so‘ng Nazi’at, so‘ng Infitor,  so‘ng Inshiqoq, so‘ng Rum, so‘ng Ankabut, so‘ng Mutoffifin suralari. Ushbu suralar Makkada nozil bo‘lgan suralar. 

Madinada esa Baqara, so‘ng Anfol, so‘ng Oli Imron, so‘ng Ahzob, so‘ng Mumtahana, so‘ng Niso,so‘ng Zalzala, so‘ng Hadid, so‘ng Muhammad, so‘ng Ra’d, so‘ng Ar-Rohman, so‘ng Inson, so‘ng Taloq, so‘ng Bayyina, so‘ng Hashr, so‘ng Nasr, so‘ng Nur, so‘ng Haj, so‘ng Munafiqun, so‘ng Mujodala, so‘ng Hujurot, so‘ng Tahrim, so‘ng Jum’a, so‘ng Tag‘obun, so‘ng Sof, so‘ng Fath, so‘ng Moida, so‘ng Baroat suralari nozil bo‘ldi”, dedilar”. 

Abu Ubayd aytadi: “Ali ibn Abu Talha: “Madinada Baqara, Oli Imron, Niso, Moida, Anfol, Tavba, Haj, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Hadid, Mujodala, Hashr, Mumtahana, Havoriyyin (Sof), Tag‘obun, Taloq, Tahrim, Fajr, Layl, Qadr, Bayyina, Zalzala va Nasr suralari nozil bo‘ldi. Qolgan suralar Makkada nozil bo‘lgan”, dedi”. 

Abulhasan ibn Hassor o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida: “Madinada nozil bo‘lgan suralar yigirmatta, ixtiloflilari o‘n ikkita, bundan boshqalari makkiy suralar ekanligiga ittifoq qilingan”, deydi. 

                                   “Al-Itqon fi ulum al-Qur’on”asari asosida

 



[1]Makkadan Madinaga qilingan hijrat orasidagi shahar nomi.

[2] Abu Hibbonning shayxi Jamoluddin hanafiy.

[3]Madinada tog‘ nomi.

[4]Kitobning asl nusxalarida xuddi shunday keltirilgan ekan. Lekin ulamolar o‘rtasida  إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ oyati bir oyat ekanligi borasida hech qanday ixtilof yo‘q.

 

Boshqa maqolalar
Maqolalar

Usmon Mus'haflarining soni, ularning yozilish usuli va xat turi

05.05.2025   763   17 min.
Usmon Mus'haflarining soni, ularning yozilish usuli va xat turi

 

Ulamolar Usmon (roziyallohu anhu) turli yurtlarga yuborgan Mus'haflarning soni to‘g‘risida har xil rivoyatlar aytganlar. Masalan, Hamza bin Habib az-Zayyyot: «Ular to‘rtta edi», deydilar. Abu Hotim as-Sijistoniy esa yettita bo‘lgan deydilar. Eng to‘g‘ri rivoyat oltitadir: Makkiy, Shomiy, Basriy, Kufiy, Madina ahli uchun umumiy bo‘lgan madaniy va xalifaning o‘zlari uchun xos bo‘lgan madaniy Mus'haflardur. Oxirgisini hazrati Usmon(roziyallohu anhu) o‘zlari uchun olib qolganlar. Ul zot bu mus'haflarning birortasini ham o‘z qo‘llari bilan yozmaganlar, balki ularni yozishga buyurganlar, xolos.


Tarix ulamolari nazdida qurayshlardan birinchi bo‘lib xat yozishni o‘rgangan va o‘rgatgan kishi Harb bin Umayyadir. O‘sha paytdagi xat turi anboriy-himyoriy deb atalardi. U Hijozda tarqagandan so‘ng, Hijoziy deb atala boshladi. Islom dini kelgan paytda arablar orasida mana shu xat turi qo‘llanilar edi va shu yozuv bilan vahiyni, Abu Bakr sahifalarini, Usmon Mus'haflarini yozdilar. Usmon Mus'haflari har xil yordamchi shakl va nuqtalardan holi yozilgan. Unga juz’lar, hizblar va boshqa ko‘rsatgichlarning alomatlari qo‘yilmagan. To Kufa yozuvi paydo bo‘lguncha Mus'haf va boshqa hujjatlar ana shu xatda yozilar edi. Keyinchalik bir guruh xattotlar Kufa yozuvi bilan nusxalar ko‘chira boshladilar. Bu yozuv arab xatining tajvidini va uning yaxshilanishini ko‘zda tutar edi. Bora-bora Kufa ahli yozuvi o‘zining shakli jihatidan hijoziy xatdan qulay ekanligi ma’lum bo‘ldi va kufiy xat deb ataldi. Ana shu vaqtdan e’tiboran Qur’on va boshqa yozuv asarlari qufiy xatida bitila boshladi.


O‘sha zamonda bitiklar terilarga kufiy xat bilan yozilar edi. Bundan boshqa turda xat bitishni arablar bilmas edilar. Islomdan keyin eng qadimiy yozuv bo‘lgan bitiklarni ham terilarga yozdilar. Ular matolarga, xususan, bo‘zdan to‘qilgan Misr matosiga, shuningdek taxta, suyak, tosh va sopollarga yozar edilar.


Abbosiylar davriga kelib, qog‘oz deb ataladigan yangi ashyo paydo bo‘ldi. U yuziga mum surtilgan varaqlardan iborat bo‘lib ko‘rinishidan teriga o‘xshab ketar edi. Qog‘oz yasashni arablar xitoyliklardan olganliklari haqiqatga yaqinroqdir. Chunki xitoylar miloddan oldin ham qog‘oz yasash sohasida mohir bo‘lganlar. Arablar Samarqandni fath qilganlarida bu sinoatni o‘sha yerdan o‘rgandilar, lekin, u Abbosiylar davrining birinchi asridagina keng tarqaldi. Bu paytga kelib terilar kamayib, yozishma va bitiklar uchun yetishmay qolgan edi.(«Qohiradagi Husayn masjidlaridagi Payg‘ambardan qolgan osorlar» kitobi.126-bet («Muxall Efotur-Rasul»)


Arablar ajamlar bilan aralashib, quda-anda bo‘lib, ulardan yangi avlod paydo bo‘lganda, bu avlodning talaffuzida har xil ohanglar vujudga keldi. Bu holat arab tilining buzilishi va Qur’on qiroatiga futur yetishi xavfini tug‘dirdi. Shuning uchun yozuvda qisqa unlilarni ifodalovchi harakat belgilarini (harakatlarni) ishlab chiqish qat’iy zaruriyatga aylandi. Natijada, 67-hijriy yilda Iroq voliysi Ziyod ibn Abihi Abul-Asvad Duvaliyga nahv(sintaksis) darsligini ishlab chiqishni buyurdi. Buning uchun Abul-Asvad e’rob (so‘zlarning jumladagi holatini ifodalash) harakatlarini bildiruvchi nuqtalardan foydalandi. U quyidagicha yo‘l tutdi. Bir kotibni olib kelib, unga: «Agar biror harfdan keyin «a» qisqa unlisini talaffuz qilsam, o‘sha harfning tepasiga nuqta qo‘yasan(fatha), agar «u» qisqa unlisini aytsam, o‘rtasiga (zamma), agar «i» qisqa unlisini qo‘shsam, harfning tagiga nuqta(kasra) qo‘yasan», − dedi. Bunda nuqtalar matn yozuvi siyohidan boshqacha rangdagi siyohlar bilan yozilar edi. Bu arab yozuvining takomillashtirishdagi birinchi isloh edi. Ikkinchi isloh umaviy xalifalardan Valid bin Abdul Malik bin Marvon (86-96 h.) davrida, arab tili ona tillari bo‘lmagan ajam qoriylari ko‘payib, noto‘g‘ri talaffuz tufayli odamlarning qiroatni tushunmay qolish hollari ziyodalashganda amalga oshirildi. Ular «jim», «ho» va «xo»; «yo», «to» va «so»; «sod» va «zod»; «to» va «zo»; «sin» va «shin» kabi shakli o‘xshash harflarni bir-biridan ajratishda qiynalar edilar.


Ibn Xallikon «At-Tas'hif» (Noto‘g‘ri talaffuz) kitobida Abu Ahmad al-Askariydan shunday hikoya qiladilar: Odamlar qirq yildan ziyod, to Abdu-Malik bin Marvon zamonigacha Usmon Mus'haflarini o‘qishda davom etdilar. Iroqda noto‘g‘ri tallafuz qilish ko‘payib ketgandan keyin, Hajjoj o‘z kotiblarini chaqirib, ularga shakli o‘xshash harflarni bir-biridan ajratish uchun belgilar ishlab chiqishni buyurdi.


«Aytishlaricha, Nasr bin Osim bu vazifani o‘z zimmasiga oldi va nuqtalar qo‘yishni odat qildi»( Marokkoda chiqadigan «Al-Lisonul-arabiy»( «Arab tili») majallasi, 43-bet, 6-son 1388y.h.


U nuqtalarni bitta yoki ikkita qilib, harfning ustiga yo tagiga qo‘ydi. Nuqtalar harf bilan bir xil siyohda yozilar edi, chunki ular harfning bir bo‘lagi, deb sanaladi. Bundan kelib chiqadiki, arablar nuqta va harakat belgilarini hijriy birinchi asrning ikkinchi yarmidan, ya’ni umaviylar zamonida ishlata boshladilar. Abul-Asvad Duvaliy harakat belgilarini va Nasr bin Osim nuqtalarni ixtiro qilmaguncha, ular arab yozuvida mavjud emasdilar. Johiliyatdagi yoki hijriy asrning birinchi yarmidagi asarlarda harflar nuqta va harakat belgilari, shuningdek, tovushni qisqa va uzun cho‘zish (madd) alomatlaridan holi edi. Payg‘ambar (sollallohu alayhi vasallam)ning maktublari (ularni yozishda kotiblar o‘zlarining yozuv san’ati va tajvid bobidagi bor mahoratlarini ishga solar edilar, chunki, ular Payg‘ambar (alayhissalom)) dan podshohlarga, amiru umarolarga yuborilgan bo‘lib, o‘z vazifasini to‘la ado etishi uchun xati aniq va harflarning shakli to‘liq bo‘lishi kerak edi) ham nuqta va belgilarsiz edi. Usmon Mus'haflarida ham ular yo‘q.(«Muxallafotur-Rasul» 124-bet)


Uch harakat belgilari (i’jom)ni esa Abbosiylar davrining boshlarida yashagan arab tili fanining ustozlaridan biri Xalil Ahmad Farohidiy (vafoti 170 h va 786 m.y.) yo‘lga qo‘ydi.


Bayhaqiy «Shu’abul-iymon»da yozishlaricha, Usmon Mus'haflari keyinchalik tilshunos (nahviy) lar tomonidan ishlab chiqilgan imlo qoidalaridan farq qiladigan, o‘ziga xos shaklda yozilgan. Bu farq olti joyda namoyon bo‘ladi: hazf (yozuvda biror narsani tushirib qoldirish), ziyoda (qo‘shimcha), hamza (arab tilida o‘ziga xos tovushni ifodalovchi belgi), ibdol (bir harfni yoki so‘zni ikkinchisi bilan almashtirish), vasl (birini ikkinchisiga qo‘shib o‘qish), fasl (birini ikkinchisidan bo‘lib o‘qish) belgilari va ikki xil o‘qilishi mumkin bo‘lgan joylar. Isloh natijasida bir xil qoidaga muvofiq yozuv paydo bo‘ldi. Natijada Qur’onning xati muqoyasa qilinmaydigan, o‘zgartirilmaydigan, ixtilof qilinmaydigan va unga qat’iy amal etiladigan yozuvga aylandi. Bu qoidalarni bilish Qur’onga taalluqli ilmlarning biridir.


Usmon Mus'haflari haqida xabarlar

 

Yuqorida Usmon Mus'haflari oltita edi, dedik. Ulardan biri Basraga, ikkinchisi Kufaga, uchinchisi Shomga, to‘rtinchisi Makkai mukarramaga, beshinchisi Madina ahliga yuborildi va oltinchisi hazrati Usmonning o‘zlarida qolgan edi. Mana shu oltinchi Mus'hafning ustida hazrati Usmon shahid bo‘ldilar va muborak qonlari quyidagi oyat ustiga to‘kildi, degan rivoyat mashhurdir:


Ya’ni «Ularning yomonligidan sizga (ey Muhammad), Allohning o‘zi yetarlidir. U eshitguvchi va bilguvchidir», («Baqara» - 137).


Hazrati Usmon (roziyallohu anhu)) tilovatdan bir xil ta’lim berishni nazarda tutib, o‘sha mus'haflarning har biriga bittadan olim qo‘shib, turli o‘lkalarga yuborgan edilar. Masalan, Zayd bin Sobitga Madina ahliga, Abdulloh bin Soibga esa Makka ahliga qiroatni o‘rgatishni amr etgandilar. Mana shu yo‘l bilan bir xil qiroat hamma tomonga yoyildi va Usmon Mus'haflaridan nusxalar olindi. Usmon Mus'haflari bosh kitob va murojaat qilinadigan asl manba’ sifatida mo‘tabar va muqaddas sanalar, shuning uchun ham ular qo‘riqlanadigan joylarda, nihoyatda ehtiyotkorlik bilan saqlanar edi. Bora-bora ular qimmatbaho yodgorlik sifatida xalifa va podshohlarning xazinalariga ko‘chirilib, odamlar ko‘zidan uzoqlashdi. Agar kimning qo‘liga undan biror nusxa tushib qolsa, hech kimga ko‘rsatmaslikka harakat qilar edi. Davlat to‘ntarishlari, turli ixtilof va talon-tarojlar oqibatida bu Mus'haflarning ba’zilari boshqa mamlakatlarga olib ketildi. Ba’zilari har xil shaxslarning qo‘liga tushdi, taqdiri esa noma’lum bo‘lib qoldi.


Muhammad Tohir bin Abdul-Qodir Kurdiy o‘zining «Tarixul-Qur’on» nomli kitobida shunday yozadi: «Biz Hijoz va Misr kutubxonalarida ko‘p izlanishlar olib bordik, lekin ularning mavjudligi haqida bizlarni qoniqtiradigan hujjatlar topmadik, faqatgina Qohirada chiqadigan «Ad-dunya va kullu shay’» («Dunyo va har bir narsa») majallasining 1937 yil 24 avgust sonida bosilgan «Olmoniya olti oy ichida Hijoz podshosi hukumati bilan tuzilgan bitimga muvofiq, xalifa Usmon Mus'hafining asl nusxasini qaytarib beradi», degan xabarga yo‘liqdik, xolos. Bu xabarga ko‘ra, mazkur Mus'haf Madinadan turk qurolli kuchlari tomonidan olib ketilgan bo‘lib, keyinchalik sobiq imperator Gilyom II ga- topshirilganligi isbot bo‘lgan».(«Tarixul-Qur’on» 119-bet.)


Madina Mus'hafi

 

Usmon Mus'haflarining ulamo va qoriylar tomonidan eng ko‘p zikr qilinadigani Madina Mus'hafidir. Uning to‘g‘risida imomi Nofi’ ko‘p naql qilganlar.


Ibn Jubayr o‘zining sayohati pirovardida shunday yozadi (uning Madinaga qilgan ziyorati 580-hijriyda bo‘lgan): «Masjidi Nabaviyda saqlanayotgan mus'haf, ustida hazrati Usmon shahid bo‘lgan Mus'haf emas, balki har tomonga yuborilgan Mus'haflarning biridur».


Mavlono Shibli Nu’moniy aytadilar: «Madina Mus'hafini 735 h. yilda Madinai munavvarada ko‘rganlar, uning orqasida shunday yozuv bor edi: «Bu Mus'haf bir guruh sahobalar, shu jumladan, Zayd bin Sobit, Abdulloh bin Zubayr va Said bin Os qarorlari bilan yozildi». Kitobning boshqa tomonida hazrati Usmon Mus'hafni yozish uchun yiqqan boshqa sahobalarning nomlari bor edi. Mana shu sanada Makka Mus'hafi ham mavjud edi».


Samhudiyning «Xulosatul-vafo» kitoblarida, «654-hijriyda Masjidi Nabaviyda sodir bo‘lgan birinchi yong‘in paytida yonib ketgan narsalar ichida kitob va mus'haflar ham bor edi. Ba’zi bir narsalar va Usmon Mus'hafidan boshqa hech narsa omon qolmadi»,— deyiladi. Shunga binoan Usmon Mus'hafi shu sanada Madinada mavjud edi, keyinchalik qayoqqa ketgani ma’lum emas. Ba’zi bir zamondoshlarimiz: «U to turklar Madinadan 1334 yilda chiqib ketgunlaricha mavjud edi. Ehtimol, Ostona (Konstantinopol)ga olib ketilgan bo‘lsa kerak»,− deydilar.(«Tarixul-Qur’on» kitobi)


Bosh Mus'haf

 

Hazrati Usmonning o‘zlariga xos bo‘lgan Mus'hafga keladigan bo‘lsak, u to‘g‘rida Shotibiy Molikdan shunday rivoyat qiladilar: «Mazkur Mus'haf g‘oyb bo‘lgan, u to‘g‘rida mashoyixlardan hech bir xabar ololmadik».


Ibn Qutayba: «Usmon (roziyallohu anhu) tilovat qilib turib, tepasida shahid bo‘lgan Mus'haf, keyinchalik o‘g‘illari Xolidda edi, undan so‘ng uning avlodlariga qoldi, ular esa birin-ketin olamdan o‘tib ketdilar. Shomning ba’zi mashoyixlari, Mus'haf Tus zaminida, deydilar», − deb xabar beradi.


Umar Rizo hazratlari «Qur’on nima?» nomli kitoblarida shunday yozadilar: «Bir rivoyatda, Usmon (roziyallohu anhu)ning xos Mus'haflari umaviylar qo‘lida edi, deyilgan. Umaviylar Andalusga hijrat qilganlarida uni o‘zlari bilan olib ketgan edilar. Andalusda musulmonlar davlati ag‘darilgandan keyin Mus'haf Fos (Mag‘rib)ga olib kelingan».


Ibn Batutaning aytishicha, VIII hijriy asrda u Fosda mavjud edi va unda qon dog‘lari bo‘lgan.


Samhudiy Madina Mus'hafining Usmon Mus'hafi emasligi to‘g‘risidagi rivoyatning sharhida shunday degan: «Mutaqaddim (avvalgi avlod)larning hech biri u to‘g‘rida zikr qilganini ko‘rmadim, ularning rivoyatlari o‘sha paytda Mus'hafning masjidda bo‘lmaganini taqozo qiladi. Hatto mutaaxxir (keyingi avlod)lardan birinchi bo‘lib tarixni yozgan Ibn Najjor asarlarida ham u to‘g‘rida zikr qilinganini ko‘rmadik».


Barzanjiy hazratlarining «Nuzhatun-nozirin» kitobidagi «Madina tarixi» bobida shunday deyiladi: Hozirgi kunda Madinada mavjud bo‘lgan Mus'hafni sayyidino Usmonga nisbat qilinganini, Al-Matariy va undan keyingilarning Masjidi Nabaviyning o‘rtasida bo‘lgan qubbaning birinchi yong‘indan omon qolganligi to‘g‘risidagi rivoyatdan boshqa rivoyatlarda uchratmadim».


Shom Mus'hafi

 

Ibn Kasir o‘zining «Fazoilul-Qur’on» kitobida (49-bet) «Bugungi kunda Usmon Mus'haflarining eng mashhuri Shomdagi Damashq jome’ining sharq tomonidagi xonada saqlanayotgan Mus'hafdur. U qadimda Tabariyya (Tiveriada) shahrida edi, so‘ngra taqriban 518-yilda Damashqqa olib kelingan. Men uni ravshan siyoh va chiroyli husni xat bilan teriga yozilgan katta, ulug‘ kitob ekanligini ko‘rdim. Bu tuya terisi bo‘lsa kerak, vallohu a’lam», − deb yozadi.


Mavlono Shibli Nu’moniy o‘zining «Tahzibul-axloq» kitobida shunday deydi: «Abul-Qosim Sabtiy Shom Mus'hafini 657-yilda umaviylar jome’ining xonasida ko‘rgan. Shuningdek, Ibni Abdulmalik uni 725-yilda ko‘rgan edi».


Ba’zi tadqiqotchilar bu (shomiy) Mus'haf bir qancha muddat Peterburgda Rusiya podshohlari qo‘lida bo‘lib, so‘ngra Angliyaga olib ketilgan, keyingi taqdiri nima bo‘lganini hech kim bilmaydi, degan fikrga moyillik bildiradilar. Kimki qo‘lyozma mus'haflar va ular haqida biror manba’ga ega bo‘lgan kutubxonalar to‘g‘risida chuqurroq ma’lumot olmoqchi bo‘lsalar, Shufan kitobining 10-jildiga murojaat qilsin.(Professor Subhi Solih. «Mubohasot fi ulumil-Qur’on» (Qur’on ilmlari to‘g‘risida bahslar), 103-bet.)
 

Basra Mus'hafi

 

Ibn Batutaning sayohati to‘g‘risidagi kitobda Basra shahri haqida shunday satrlar bor: «Basra shahrida Ali ibn Abu Tolib masjidi bor. Bir paytlar u shahar o‘rtasida bo‘lib, hozirda markazdan ikki mil (1 mil-750 metr) uzoqlikdadir. Unda jum’a namozlari o‘qiladi va ikki jum’a orasida yopiq bo‘ladi. Mazkur masjidda Usmon (roziyallohu anhu) tilovat chog‘ida qatl etilganlarida qonlari tomgan Mus'haf saqlanadi».


Shahobuddin Marjoniy-Qozoniy hazratlari, qiroatlar xususida tasnif qilganlarning birinchisi Abu Ubayd Qosim bin Sallom Bag‘dodiydur, ikkinchisi Ahmad bin Jubayr Kufiy, deydilar. Qiroatlar xususida har bir yurtdan bittadan imomni sanab beshtaga yetkazganlar. Bular aniqlangan Mus'haflar soniga muvofiqdur, chunki boshqa ikki Mus'haf to‘g‘risida hech qanday xabar eshitilmagan.(«Vafiyya»ning muqaddimasi, 2-bet.)


Qohiradagi Usmon Mus'hafi

 

Qohiradagi «Sayyiduno Husayn» masjidida ikkita qadimiy mus'haf bor. Ulardan biri sayyiduno Usmon (roziyallohu anhu) va ikkinchisi sayyiduno Ali (roziyallohu anhu)ga tegishli deb hisoblanadi. Barzanjiy aytadilar: «Qohiradagi Mus'hafda xuddi hozirgi kunda Madinai munavvarada mavjud bo‘lgan Mus'hafdagi kabi «fasayakfikahumulloh» oyatining ustida qon izlari bor. Makkadagi Mus'hafda ham shunday. Bundan kelib chiqadiki, kimdir ataylab, mazkur oyat ustiga, Bosh Mus'hafga o‘xshatish maqsadida, qon izlarini tushirgan. Vaholanki, hazrati Usmon qonlarining izi faqat bitta Mus'hafda bo‘lgan. Ehtimol, bular Ibn Jubayr rivoyatida aytilgan, hazrati Usmon har xil yurtlarga jo‘natgan Mus'haflarning ba’zilari bo‘lsa kerak».


Shuningdek, Berlin muzeyida ham bir qadimiy mus'haf bor, yana biri Turkiyada mavjud. Mag‘rib podshohlari yurishlarda hazrati Usmon Mus'haflarini qo‘shindagi birinchi tuyaga yuklab qo‘yar edilar.(«Nafxut-tiyab», 1-jild, 263 -bet.)


Ba’zi sharqshunos olimlar bir qancha tarixiy rivoyatlarni to‘plaganlarki, ularni e’tibordan chetda qoldirib bo‘lmaydi. Bu rivoyatlar qadimgi ulamolarning Mus'haflarni yoki ularning suralarini musulmon mamlakatlarda ko‘rganliklarini ta’kidlaydi. Mazkur sharqshunos olimlarning boshida professor Kazimirovni tilga olish mumkin. Ushbu rivoyatlardan biz Usmon Mus'haflaridan biri IV hijriy asrning boshlarida mavjud ekanligini bilib olamiz. («Mubohasot» 101-bet).

 

Shayx Ismoil Maxdumning 
«Toshkentdagi Usmon Mus'hafining tarixi»nomli kitobidan

Ibratli hikoyalar