Qur’on ilmlari mavzulari orasida makkiy va madaniy suralar bahsi katta va muhim mavzulardan bo‘lib, hatto ba’zi ulamolar ular haqida alohida kitoblar ham bitishgan.
Abulqosim Hasan ibn Muhammad ibn Habib an-Naysoburiy (vaf. 406/1016 y.) “At-Tanbeh a’la fazl ulum al-Qur’on” (Qur’on ilmlari fazilati borasida eslatma) kitobida: “Qur’on ilmlarining katta mavzulari sirasiga nozil bo‘lish va uning sabablari ilmi, Makka va Madinada nozil bo‘lgan suralar tartibi, Makkada nozil bo‘lib, hukmi madaniy bo‘lgan oyatlar, Madinada nozil bo‘lib, hukmi makkiy bo‘lgan oyatlar, Makkada Madina ahli uchun, Madinada Makka ahli uchun nozil bo‘lgan oyatlar, makkiy suralarga o‘xshab ketadigan madaniy suralar, madaniy suralarga o‘xshab ketadigan makkiy suralar, Juhfada[1] nozil bo‘lgan oyatlar, Baytul Maqdisda nozil bo‘lgan oyatlar, Toifda nozil bo‘lgan oyatlar, Hudaybiyada nozil bo‘lgan oyatlar, kechasi nozil bo‘lgan oyatlar, kunduzi nozil bo‘lgan oyatlar, jam bo‘lib nozil bo‘lgan oyatalar, alohida nozil bo‘lgan oyatlar, makkiy suralar ichidagi madaniy oyatlar, madaniy suralar ichidagi makkiy oyatlar, Makkadan Madinaga ko‘tarilgan oyatlar, Madinadan Makkaga ko‘tarilgan oyatlar, Madinadan Habashiston yerlariga ko‘tarilgan oyatlar, mujmal nozil bo‘lgan oyatlar, tafsir qilingan holatda nozil bo‘lgan oyatlar, ixtilof qilingan suralar va ba’zilar makkiy, ba’zilar esa madaniy degan suralar ilmi kiradi. Bu mavzular yigirma besh xildir. Kim buni bilmasa va ularning orasini farqlay olmasa unga Allohning Kitobidan so‘zlash durust emas!” – degan.
Ibn Arabiy o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida: “Qur’on borasida biz bilgan narsalar shuki, ular orasida makkiy va madaniy suralar, safarda yoki muqimlikda nozil bo‘lgan oyatlar, kechasi yoki kunduzi nozil bo‘lgan oyatlar, osmonda yoki yerda nozil bo‘lgan oyatlar, Yer-u Osmon o‘rtasida nozil bo‘lgan oyatlar, g‘orda nozil bo‘lgan oyatlar mavjud”, deydi.
Ibn Naqib[2] esa o‘z tafsiri muqaddimasida shunday deydi: “Qur’onda nozil bo‘lgan suralar to‘rt qismdir: makkiy suralar, madaniy suralar, ba’zisi makkiy va ba’zisi madaniy bo‘lgan suralar, makkiy ham madaniy ham bo‘lmagan suralar”.
Insonlar makkiy va madaniy borasida uch hil ta’rif beradilar:
Ularning eng mashhuri: Makkiy suralar deb – Rosululloh sallalohu alayhi vasallam Makkadan Madinaga ko‘chib o‘tishlaridan oldin nozil bo‘lgan oyat va suralar, madaniy suralar esa, hijratdan keyin nozil bo‘lgan oyat va suralardir. Ularni Madinada nozil bo‘lishi, Makkada nozil bo‘lishi, fath yili yoki hajjatul vado’da nozil bo‘lishi yoki biror safarda nozil bo‘lishining e’tibori yo‘q. Usmon ibn Said sanadi bilan Yahyo ibn Sallomdan rivoyat qiladi: “Makkada nozil bo‘lgan va Nabiy sollallohu alayhi vasallam madinaga yetib borishlaridan oldin yo‘lda nozil bo‘lgan oyat va suralar makkiy hisoblanadi. Shuningdek Nabiy sollallohu alayhi vasallam Madinaga kelganlaridan keyin biror bir safarda nozil bo‘lgan oyat va suralar madaniy hisoblanadi”. Ushbu rivoyat hijrat safarida nozil bo‘lgan oyat va suralar makkiy ekanligi olinadigan muhim rivoyatdir.
Ikkinchisi: Makkiy deb, garchi hijratdan keyin nozil bo‘lgan bo‘lsa ham Makkada nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Madaniy deb esa, Madinada nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Bu gapga ko‘ra orada yana bir narsa kelib chiqadi. Safarlarda nozil bo‘lgan oyat va suralarga na makkiy va na madaniy degan nom ishlatiladi. Tabaroniy “Al-Kabir” asarida Abu Umomadan quyidagi rivoyatni keltiradi: Rosululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qur’on uch joyda nozil bo‘ldi: Makka, Madina va Shomda”, dedilar. Valid buni Baytul-Maqdis deb tafsir qiladi. Ibn Kasir esa, buni Tabuk deb tafsir qilsa yaxshiroq bo‘lardi, deydi. Makkiylarga uning atrofida nozil bo‘lgan oyat va suralar ham kiradi. Ya’ni Minoda, Arafotda va Hudaybiyada nozil bo‘lgan oyat va suralar. Madaniyga esa uning atrofida, ya’ni Badr, Uhud va Sal’[3] degan joylarda nozil bo‘lgan oyat va suralar kiradi.
Uchinchisi: Makkiy deb, Makka ahliga xitob tarzida nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Madaniy deb esa Madina ahliga xitob tarzida nozil bo‘lgan oyatlarga aytiladi. Ibn Mas’ud roziyallohu anhuning quyidagi so‘zlarini shunga haml qilinadi.
Imom Buxoriy Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar: “Undan o‘zga iloh yo‘q bo‘lgan zotga qasamki, Allohning Kitobidan biror oyat nozil bo‘lgan bo‘lsa uni kim borasida nozil bo‘lganini ham, qayerda nozil bo‘lganini ham bilaman”. Ayyub aytadi: “Bir kishi Ikrimadan Qur’ondagi bir oyat haqida so‘radi. U: “Bu oyat mana shu tog‘ yonbag‘rida nozil bo‘lgan”, deb Sal’ tog‘iga ishora qildilar”. Buni Abu Nu’aym “Al-Hilya” kitobida keltirgan.
Qozi Abu Bakr “Al-Intisor” asarida shunday deydi:“Makkiy va madaniy suralarni ajratishda sahoba va tobeinlarning rivoyatlariga murojaat qilinadi. Bu borada Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan biror bir so‘z vorid bo‘lmagan. Chunki u zot ham bunga buyurilmaganlar. Garchi ahli ilmlar uchun ularning ba’zilarida nosix va mansuxning tarixini bilishlari lozim bo‘lsada Alloh taolo buning ilmini ummatga farz qilmagan. Buni Rosululloh sollallohu alayhi vasallamning nasslarisiz ham bilish mumkin.
Ibn Abbos roziyallohu anhu va boshqalar makkiy va madaniy suralarni sanab o‘tishgani rivoyatlarda keladi. Ibn Sa’d “Tabaqot” da zikr qiladi: “Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo aytdilar: “Ubay ibn Ka’bdan Qur’ondagi Madinada nozil bo‘lgan suralar haqida so‘radim. U: “Ular yigirma yettita sura, qolgani Makkada nozil bo‘lgan”, deb javob berdi”.
Abu Ja’far an-Nahhos o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida quyidagini keltiradi: “Abu Amr ibn Alo aytadi: “Mujohiddan Qur’onning makkiy va madaniy oyatlari haqida so‘radim. U kishi: “Ibn Abbosdan bu haqida so‘raganimda u kishi: “An’om surasi to‘lig‘icha Makkada nozil bo‘lgan. U makkiy sura, lekin uning uch oyati Madinada nozil bo‘lgan: قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ... dan uch oyat (151,152,153 oyatlar). Undan oldingi barcha suralar madaniy suralar. Makkada nozil bo‘lgan suralardan: A’rof, Yunus, Hud, Yusuf, Ra’d, Ibrohim, Hijr, Nahl- uning oxirgi uch oyati Makka va Madina o‘rtasida Uhuddan chiqish joyida nozil bo‘lgan, Bani Isroil, Kahf, Maryam, Toha, Anbiyo, Haj- uningهذان خصمان dan boshlab uch oyati (19-21 oyatlar) Madinada nozil bo‘lgan, Mo‘minun, Furqon, Shuaro- uning oxirgi besh oyati:وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ dan oxirigacha Madinada nozil bo‘lgan, Naml, Qosos, Ankabut, Rum, Luqmon: uning وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍdan boshlab uch oyati Madinada nozil bo‘lgan, Sajda- uning أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًاdan boshlab uch oyati Madinada nozil bo‘lgan, Saba’, Fotir, Yasin, Vas-Soffat, Sod, Zumar-uning قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا dan boshlab uch oyati Madinada Hamza roziyallohu anhuning qotili Vahshiy borasida nozil bo‘lgan, yettita Haamim suralari, Qof, Zoriyot,Tur, Najm, Qomar, Ar-Rahmon, Voqe’a, Sof,Tag‘obun-lekin uning oxirgi oyatlari Madinada nozil bo‘lgan, Mulk, Nun, Al-Haqqo, Ma’orij, Nuh, Jin, Muzzammil-lekin oxirgi ikki oyati: إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ madaniydir[4], Muddasir surasidan Qur’onning oxirigacha Zalzala, Nasr, Ixlos, Falaq, an-Nos suralaridan boshqa barcha suralar makkiy suralardir. Madinada esa Anfol, Baroat, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Hujurot, Hadid, undan keyin Tahrimgacha bo‘lgan suralar”, deb javob berdilar”. Rivoyatni xuddi shunday to‘lig‘icha keltirgan. Uning barcha roviylari mashhur bo‘lib, arab ulamolari nazdida ishonchli insonlardir.
Imom Bayhaqiy “Daloil an-nubuvvat” asarida quyidagilarni keltiradi: “Ikrima va Hasan ibn Abul Hasanlar aytadilar: “Alloh taolo Qur’oni karimdan Makkada nozil qilgan suralari: Alaq, Nun, Muzzammil, Muddassir, Masad, Takvir, A’la, Layl, Fajr, Zuho, Sharh, Asr, Adiyat, Kavsar, Takosur, Ma’un, Kafirun, Fil, Falaq, An-Nas, Ixlos, Najm, Abasa, Qadr, Shams, Buruj, Tin, Quraysh, Qori’a, Qiyomat, Humaza, Mursalat, Qof, Balad, Toriq, Qamar, Sod, Jin, Yasin, Furqon, Malaika(Fotir), Toha, Voqe’a, Shuaro, Naml, Qosos, Isro, Sobi’a (Yunus), Hud, Yusuf, Hijr, An’om, Soffat, Luqmon, Saba, Zumar, G‘ofir, Duxon, Sajda, Shuro, Zuxruf, Josiya, Ahqof, Zariyat, G‘oshiya, Kahf, Nahl, Nuh, Ibrohim, Anbiyo, Muminun, Sajda, Tur, Mulk, Alhaqqo, Ma’orij, Naba, Nazi’at, Inshiqoq, Infitor, Rum va Ankabut suralari.
Madinada nozil bo‘lgan suralar esa: Mutoffifin, Baqara, Oli Imron, Anfol, Ahzob, Moida, Mumtahana, Niso, Zalzala, Hadid, Muhammad, Ra’d, Ar-Rohman, Inson, Taloq, Bayyina, Hashr, Nasr, Nur, Haj, Munafiqun, Mujodala, Hujurot, Tahrim, Sof, Jum’a, Tag‘obun, Fath va Baroat suralari”.
Bayhaqiy: “Ushbu rivoyatda Makkada nozil bo‘lgan Fotiha, A’rof va Maryam suralari tushib qolgan”, deydi.
Ibn az-Zurays quyidagi rivoyatni keltiradi: “Ibn Abbos roziyallohu anhumo: “Agar Makkada bir suraning boshi nozil bo‘ladigan bo‘lsa uni Makkada yozilardi. So‘ng Alloh unga o‘zi xohlagancha ziyoda qiladi. Birinchi nozil bo‘lgan Qur’on oyatlari bu Alaq surasi, so‘ng Nun, so‘ng Muzzamil, so‘ng Muddasir, so‘ng Masad, so‘ng Takvir, so‘ng A’lo, so‘ng Layl, so‘ng Fajr, so‘ng Zuho, so‘ng Sharh, so‘ng Asr, so‘ng Adiyat, so‘ng Kavsar, so‘ng Takosur, so‘ng Ma’un, so‘ng Kafirun, so‘ng Fil, so‘ng Falaq, so‘ng An-Nas, Ixlos, so‘ng Najm, so‘ng Abasa, so‘ng Qadr, so‘ng Shams, so‘ng Buruj, so‘ng Tin, so‘ng Quraysh, so‘ng Qori’a, so‘ng Qiyomat, so‘ng Humaza, so‘ng Mursalat, so‘ng Qof, so‘ng Balad, so‘ng Toriq, so‘ng Qamar, so‘ng Sod, so‘ng A’rof, so‘ng Jin, so‘ng Yasin, so‘ng Furqon, so‘ng Malaika (Fotir), so‘ng Maryam, so‘ng Toha, so‘ng Voqe’a, so‘ng Shuaro, so‘ng Naml, so‘ng Qosos, so‘ng Isro, so‘ng Yunus, so‘ng Hud, so‘ng Yusuf, so‘ng Hijr, so‘ng An’om, so‘ng Soffat, so‘ng Luqmon, so‘ng Saba, so‘ng Zumar, so‘ng G‘ofir, so‘ng Sajda, so‘ng Shuro, so‘ng Zuxruf, so‘ngDuxon, so‘ng Josiya, so‘ng Ahqof, so‘ng Zariyat, so‘ng G‘oshiya, so‘ng Kahf, so‘ng Nahl, so‘ng Nuh, so‘ng Ibrohim, so‘ng Anbiyo, so‘ng Mo‘minun, so‘ng Sajda, so‘ng Tur, so‘ng Mulk, so‘ng Alhaqqo, so‘ng Ma’orij, so‘ng Naba, so‘ng Nazi’at, so‘ng Infitor, so‘ng Inshiqoq, so‘ng Rum, so‘ng Ankabut, so‘ng Mutoffifin suralari. Ushbu suralar Makkada nozil bo‘lgan suralar.
Madinada esa Baqara, so‘ng Anfol, so‘ng Oli Imron, so‘ng Ahzob, so‘ng Mumtahana, so‘ng Niso,so‘ng Zalzala, so‘ng Hadid, so‘ng Muhammad, so‘ng Ra’d, so‘ng Ar-Rohman, so‘ng Inson, so‘ng Taloq, so‘ng Bayyina, so‘ng Hashr, so‘ng Nasr, so‘ng Nur, so‘ng Haj, so‘ng Munafiqun, so‘ng Mujodala, so‘ng Hujurot, so‘ng Tahrim, so‘ng Jum’a, so‘ng Tag‘obun, so‘ng Sof, so‘ng Fath, so‘ng Moida, so‘ng Baroat suralari nozil bo‘ldi”, dedilar”.
Abu Ubayd aytadi: “Ali ibn Abu Talha: “Madinada Baqara, Oli Imron, Niso, Moida, Anfol, Tavba, Haj, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Hadid, Mujodala, Hashr, Mumtahana, Havoriyyin (Sof), Tag‘obun, Taloq, Tahrim, Fajr, Layl, Qadr, Bayyina, Zalzala va Nasr suralari nozil bo‘ldi. Qolgan suralar Makkada nozil bo‘lgan”, dedi”.
Abulhasan ibn Hassor o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida: “Madinada nozil bo‘lgan suralar yigirmatta, ixtiloflilari o‘n ikkita, bundan boshqalari makkiy suralar ekanligiga ittifoq qilingan”, deydi.
“Al-Itqon fi ulum al-Qur’on”asari asosida
[1]Makkadan Madinaga qilingan hijrat orasidagi shahar nomi.
[2] Abu Hibbonning shayxi Jamoluddin hanafiy.
[3]Madinada tog‘ nomi.
[4]Kitobning asl nusxalarida xuddi shunday keltirilgan ekan. Lekin ulamolar o‘rtasida إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ oyati bir oyat ekanligi borasida hech qanday ixtilof yo‘q.
Alloh taolo Qur’onda bunday marhamat qiladi:
"Allohdan bandalari ichidan faqat olimlarigina qo‘rqarlar" (Fotir surasi, 28-oyat).
Bu oyat bizga ilmning ulug‘ligini va haqiqiy olimlar Allohdan qo‘rqadigan, haqiqat yo‘lida xizmat qiladigan insonlar ekanini bildiradi.
Islom tarixiga nazar tashlasak, ko‘plab allomalar, adiblar va mutafakkirlar ilm-ma’rifat bilan ummatga xizmat qilganini ko‘ramiz. Ana shunday buyuk zotlardan biri Alisher Navoiy bo‘lib, nafaqat she’riyat, balki tilshunoslik, tasavvuf, axloqiy tarbiya va davlat boshqaruvi sohalarida ham ulkan iz qoldirgan.
Bugungi maqolamizda biz Alisher Navoiyning hayoti, ilmiy va diniy qarashlari va tolibi ilmlar uchun ibrat bo‘ladigan jihatlari haqida fikr yuritamiz.
Navoiy hayoti va ilm yo‘lidagi harakatlari
Alisher Navoiy hijriy 844-yil (milodiy 1441-yil) 9-fevral kuni Hirotda tavallud topgan. Yoshliklaridan Qur’on, hadis, tafsir, fiqh, nahv (arab tili grammatikasi) va mantiq ilmlarini o‘rgangan. Ularning ilmga bo‘lgan muhabbati shunchalik kuchli edi-ki, butun umrini ilm va ma’rifatga xizmat qilishga bag‘ishlagan.
Hazrat Navoiyning ustozlari ichida mashhur olimlar, xususan, Jomiy hazratlari ham bor edi. Jomiy tasavvuf va fiqh ilmlarida yetuk olim bo‘lib, Navoiyning ilmiy va axloqiy shakllanishiga katta ta’sir ko‘rsatgan.
Alisher Navoiy ilmni insonni kamolot sari yetaklovchi eng muhim vosita deb bilgan. U shunday degan:
"Jaholatdan ilmu yiroq qilg‘ay,
Bilim ila ko‘ngling charog‘ qilg‘ay".
Bu fikr Qur’onda kelgan quyidagi oyatga mos keladi:
"Sen: Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘ladimi?, deb ayt. Albatta, aql egalarigina eslarlar" (Zumar surasi, 9-oyat)
Demak, ilm odamni zulmatdan nurlarga olib chiqadi va haq yo‘lni ko‘rsatadi.
Navoiyning adabiy meroslari va tasavvufiy qarashlari
2.1. "Xamsa" va axloqiy tarbiya
Alisher Navoiy buyuk fors shoiri Nizomiy Ganjaviy an’analarini davom ettirib, turkiy tilda birinchi bo‘lib "Xamsa"ni yaratdi. "Xamsa" tarkibidagi asarlar:
"Hayrat ul-abror" – axloq va taqvo haqida.
"Farhod va Shirin" – halol mehnatning ulug‘ligi.
"Layli va Majnun" – ilohiy sevgi va tasavvufiy yuksalish.
"Sab’ai sayyor" – taqdir va sinovlar.
"Saddi Iskandariy" – ilm va adolatning ustunligi.
Bu asarlar orqali Hazrat Navoiy insonning ma’naviy kamolotga yetishi, hayotning sinovlariga sabr qilish va Allohga yaqin bo‘lish zarurligini ko‘rsatgan.
2.2. "Muhokamat al-lug‘atayn" va tilning sharaflanishi
Alisher Navoiy o‘zining "Muhokamat al-lug‘atayn" asarida turkiy tilning forsiy tildan boy va ifodali ekanini ilmiy jihatdan isbotlagan. Ular shunday degan:
"Kimki turkiy tilda go‘zal so‘z ayta olsa, unga forsiy til kerak emas."
Bu fikr Islom dinidagi har bir millat o‘z ona tilida Allohga xizmat qilishi kerak degan g‘oyaga ham mos keladi.
Qur’onda shunday marhamat qilingan:
"Qaysiki Payg‘ambarni yuborgan bo‘lsak, bayon qilib berishi uchun, o‘z qavmi tili ila yuborganmiz" (Ibrohim surasi, 4-oyat)
Shuning uchun ham Hazrat Navoiy ona tillarini rivojlantirishga katta e’tibor qaratgan va biz bugungi yoshlar ham o‘z tilimizni hurmat qilishimiz lozim.
2.3. Tasavvuf va ilohiy muhabbat
Alisher Navoiy tasavvuf ilmini chuqur o‘rganib, o‘z asarlarida nafsni poklash, dunyoning foniyligi va Allohga muhabbat bilan bog‘lanish masalalarini ko‘p yoritgan:
"Ko‘nglingni dunyo ishi bilan qorama,
Zero Haq rozi bo‘lmas johil banda."
Demak, inson Alloh roziligi uchun yashasa, u dunyo va oxiratda baxtiyor bo‘ladi.
Navoiy va ilm-ma’rifatning jamiyatdagi o‘rni
Alisher Navoiy ilmli jamiyat taraqqiy etishini tushungan holda, quyidagi ezgu ishlarni amalga oshirgan:
Madrasalar, masjidlar va kutubxonalar qurdirgan.
Faqir va yetimlarga yordam bergan.
Adolatli davlat boshqaruvi tamoyillarini ilgari surgan.
Uning bu ishlari Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning "Olimning obiddan fazli huddi oyning boshqa yulduzlardan fazliga o‘xshaydi" degan hadislariga mos keladi.
Xulosa: Navoiydan bizga qanday ibrat bor?
Biz, Alisher Navoiyning ilm yo‘lidagi fidoyiligidan va diniy qarashlaridan ibrat olishimiz lozim. Uning bizga qoldirgan saboqlari quyidagilar:
Ilm olishga intilish va ilmni Alloh yo‘lida foydalanish.
Ona tilimizni hurmat qilish va boyitish.
Axloqiy poklik va adolatni targ‘ib qilish.
Nafs tarbiyasi va tasavvufiy yuksalishga intilish.
Navoiy aytganidek:
"Ilm ila ko‘ngling charog‘ qilg‘ay,
Bilim ahli yuksak bo‘lg‘ay."
Alloh taolo bizni ham Navoiyning ilmiy va axloqiy merosidan ibrat olib, ummatga foyda keltiruvchi ilm egalaridan bo‘lishimizni nasib etsin!
Zarifaxon Abduqahhorova,
Toshkent islom instituti talabasi