Bismillahir rohmanir rohiym
Barcha Olamlar Robbisi bo‘lgan Allox ta’ologa hamdu sanolar, payg‘ambarimiz, Uning oilasi barcha sahobalariga salavotu salomlar bo‘lsin.
E’tikofning fazli
Ibn Abbs roziyallohu anhudan rivoyat:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tiruvchi haqida:
«U gunohlarni ushlaydi va e’tikof o‘tiruvchi uchun yaxshiliklarni, barcha yaxshiliklarni qiluvchiga o‘xshatib, joriy qiladir», dedilar».
Ibn Moja rivoyat qilgan.
Demak, e’tikof uni qiluvchi shaxsni gunohlardan to‘sadi va e’tikof o‘tiruvchi uchun hamma yaxshiliklarni qilayotganlarga yozilayotgan savobga o‘xshash savob yoziladi.
Yana o‘sha kishidan rivoyat qilinadi:
«Ushbu qabr sohibini:
«Kim o‘z birodari hojati uchun yurib, uni chiqarsa, unga o‘n yil e’tikof o‘tirgandan yaxshi bo‘lur. Kim Allohning roziligini tilab bir kun e’tikof o‘tirsa, u bilan do‘zax orasida osmon gardishidan kengroq uch xandaq qiladi», deganlarini eshitdim».
Tabaroniy va Bayhaqiy rivoyat qilgan. al-Hokim sahih, degan.
Ushbu hadisda e’tikof o‘tirish kishi uchun oxiratda qanchalar katta baxt-saodatga sabab bo‘lishini bayon qilishi bilan birga o‘zgalarning hojatini chiqarish undan bir necha chandon yaxshiliklarga erishtirishi ta’kidlanmoqda.
Husayn ibn Ali roziyallohu anhudan rivoyat:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Kim Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirsa, xuddi ikki hajdek yoki ikki umradek bo‘ladi», dedilar».
Bayhaqiy rivoyat qilgan.
Bu rivoyatda ham e’tikofning fazli ulug‘ ekani ta’kidlanmoqda. Shuning uchun bu fazlga erishish maqsadida ilojini qilib, e’tikof o‘tirish kerak.
E’tikofning xikmatlari
Rasululloh sav “Ogoh bo‘lingiz tanada bir parcha go‘sht bor, agar u isloh bo‘lsa, tananing barchasi isloh bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa, tananing barchasi fasod bo‘ladi, u qalbdir.” Qalbning fasod bo‘lishiga ko‘pincha Allohga yuzlanishdan chalg‘itadigan insonning hayot tashvishlari, muammolari va boshqa mashg‘ulotlari sabab bo‘ladi. Bu mashg‘ulliklar sirasiga insonning nafsiga yoqadigan turli taomlarni ko‘p iste’mol qilish, o‘yin-kulgi, ortiqcha keraksiz gaplar bilan uzun-uzun suhbatlar, ko‘p uxlash va boshqalarlar kiradi. Alloh taolo o‘z shariatiga shunday ibodatlarni kiritdiki, ularda insonning barcha qalbiy va jismiy hastaliklariga shifo topish mumkin bo‘ladi. E’tikof deb nomlangan ibodatimiz inshaalloh bizga o‘zining bitmas tuganmas foydalari bilan yordam ko‘rsatadi. E’tikof ham ro‘za kabi qalbning qalqonidir.
Dunyo shu darajada tezlashib ketgan-ki ko‘z ochib yumguncha bir kunimiz, haftamiz, oy va yillarimiz bizni tashlab ketmoqda. Ba’zan o‘zi bugun nima ishlarimga ulgurdim deb o‘ylab qolamiz. Keksalarimiz aytganidek dunyo ishlarimiz hech ado bo‘lmaydi. Hattoki uyidagi ishlar bilangina band bo‘lgan uy bekalarimiz ham uyining ishlarini hech tugata olmayotganidan shikoyatda bo‘ladilar. Yuqoridagi gaplarni keltirishimizdan maqsad shu-ki, biz shu qadar band bo‘lib qolganmizki Alloh taolo bilan yolg‘iz qolib, xotirjam oxiratimiz xususida tafakkur qilishga ham vaqtimiz yo‘q.
Bizning dinimiz rohiblikni aslo targ‘ib etmaydi, aksincha musulmonlar doimo bir-birlari bilan aloqada, jam bo‘lib yashashlari va ibodatlarini ham birgalikda qilishlariga chaqiradi.
Lekin ba’zida inson o‘zining qilgan ishlarini sarhisob qilish uchun ham uzlatga chekinishi foydadan holi emas, chunki bu anbiyolar sunnatidir. Alloh taolo o‘z payg‘ambarlariga ham turli ko‘rinishlardagi e’tiqoflarni nasib etgan. Muso as Tur tog‘ida, Muhammad as Hiro g‘orida, Yunus as esa baliqning qornida o‘z Robbilariga yolg‘iz holda ibodat qildilar, tafakkurga cho‘mdilar.
E’tikofda inson ham ro‘zador bo‘ladi, Alloh zikri bilan band bo‘ladi hamda nafs talab qilgan narsalardan uzoqda bo‘ladi. E’tikofda o‘tirish bilan inson nimalarni qo‘lga kiritadi? Quyida bir qanchasini keltirib o‘tamiz, bular esa faqatgina biz ko‘ra olganimiz xolos, buyuk hikmat egasi bo‘lgan Robbimiz e’tikofning ichiga yana qanday sirlarni joylashtirgan uning o‘ziga ma’lum.
E’tiofda o‘tirgan inson ro‘zasini go‘zal shaklda tutadi.
Ro‘zaning savobini ketkazadigan behuda va nojoiz so‘zlar va amallardan tiyiladi.
E’tikofni kechalari bedor holda o‘tkazgani uchun inshaalloh oxirgi o‘n kunlikka yashiringan qadr kechasini topish imkoniga ega bo‘ladi.
E’tikof aslida savobli amal, uning ramazon oyida bajarilishi esa shu savoblarning yanada ko‘p bo‘lishiga sabab bo‘ladi.
O‘zini va nafsini yaxshi ishlarga ko‘niktiradi.
Alloh uchun ibodatga ajrab chiqib, payg‘ambarlar sunnatini ado etgan bo‘ladi.
O‘zini o‘zi sarhisob qilib oladi, agar har oyda bir marta e’tikof o‘tirsa, bir oylik ishlarini, yilda bir marta o‘tirsa yillik amallarini hisob kitob qilib olishga erishadi. Ya’ni shuncha vaqt mobaynida qanday yaxshi amallar qildim, qanday gunohlarga yo‘l qo‘ydim. Yaxshi ishlarimni xolis Alloh uchun qildimmi yoki...
Gunohlar qildim, ularning ketidan yuvilib ketishi uchun savobli ish qildimmi yoki chin tavbamni qildimmi yoki aksincha insonligimga borib unutib yubordimmi?!
Qaysi amallarni bajarishda oqsayapti, shu jihatlarni o‘rganib muolaja qilib chiqadi.
Qur’on va hadislarni tafakkur bilan o‘qish imkoniyatini qo‘lga kiritadi.
Endi e’tikofning ta’rifi bilan tanishib olsak
«E’tikof» lug‘atda «ushlab qolish», «turib qolish» va «lozim tutish» ma’nolarini ifoda qiladi.
Shariatda esa
«Ro‘zadorning jamoat masjidida e’tikof niyati ila qolishidir».
E’tikofning shariatda mavjud ekaniga Kur’on, sunnat va ijmo’ dalolat kiladi.
Alloh taolo:
Va Ibrohim va Ismoilga: «Uyimni tavof qiluvchilar, e’tikof o‘tiruvchilar va ruku’ va sajda qiluvchilar uchun poklab qo‘yinglar deb amr qildik
«Baqara» surasidagi ushbu oyatda Alloh taolo Ibrohim va Ismoil alayhissalomlarga bergan amri haqida xabar bermoqda. Baytullohni necha toifa ibodat qiluvchilar uchun poklashlari lozimligi aytilmoqda. Ana o‘sha ibodat qiluvchi toifalar ichida e’tikof o‘tiruvchilar ham zikr qilinmoqda.
Demak, e’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodatdir.
Demak, e’tikof Ibrohim alayhissalomning davrlaridan, qadim zamonlardan buyon bor
Yana Alloh taolo:
«Va u(ayol)larga masjidlarda e’tikof o‘tirganingizda yaqinlik qilmang», degan (Baqara: 187).
Bu e’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodat ekaniga yana bir dalil. E’tikof o‘tirgan shaxs o‘z jufti haloli ila jinsiy yaqinlik qilmasligi va e’tikof ibodati masjidda ado etilishi lozim.
E’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodat ekaniga ushbu oyatlar dalildir.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam, to Alloh u kishini vafot ettirgunicha Ramazonning oxirgi o‘n kunligida e’tikof o‘tirar edilar. So‘ngra, u zotdan keyin zavjalari o‘tirishdi».
Beshovlari rivoyat qilishgan.
E’tikof quyidagi turlarga bo‘linadi:
1. Vojib.
Bunga nazr qilingan e’tikof kiradi.
2. Sunnati muakkada.
Bunga Ramazonning oxirgi o‘n kunidagi e’tikof kiradi.
3. Mustahab.
Bunga yuqorida zikr qilinganlardan boshqa e’tikoflar kiradi.
E’tikof o‘ziga xos alohida ibodat bo‘lib u ila banda qalb musaffoligiga, dunyoning tashvishlaridan uzilishga, Alloh taologa qurbat hosil qilishga va shu kabi ko‘pgina fazllarga erishadi.
Uning ozi bir kundir. Ammo imom Muhammad rahmatullohi alayhi: «E’tikofning ozi bir oz muddat bo‘lsa ham bo‘ladi», deganlar va shunga fatvo berilgan. Kim e’tikofni buzsa, qazosini bajaradi. Xuddi nafl ro‘zani buzgan odam qazosini tutishi vojib bo‘lganga o‘xshab.
E’tikof o‘tirgan odam masjiddan inson hojatlaridan boshqa narsa uchun chiqmaydi.
Inson hojatlari deganda katta va kichik toharat ushatish, najosatni ketkazish va junublikdan g‘usl qilish kabi ishlar ko‘zda tutiladi. Mazkur ishlarni qilib bo‘lishi bilan darhol e’tikof o‘tirgan joyiga qaytadi.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirsalar inson hojatidan boshqa narsa uchun uyga kirmas edilar».
Molik rivoyat qilgan.
Ulamolarimiz: «Juma o‘qiladigan masjidda e’tikof o‘tirish afzal», deydilar.
Agar uzrsiz ma’lum vaqtga chiqsa, e’tikofi buziladi.
Shuningdek, g‘arq bo‘layotgan yoki yonayotgan narsani qutqarish kabi favqulodda holatlarda, shuningdek, bemor ko‘rish, janozada qatnashish, guvohlik berish kabi ishlar uchun chiqsa ham e’tikofi buziladi va qazo lozim bo‘ladi.
U, e’tikof o‘tirgan masjidida yeb-ichishi, uxlashi, savdo molini masjidga keltirmasdan oldi-sotdi qilishi mumkin. Boshqa kishiga bu ishlarni masjidda qilish mumkin emas.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirganlarida shunday qilganlar va bu hojatlarni masjiddan chiqmasdan bajarish mumkin.
U jim o‘tirmaydi. Faqatgina xayrli narsalarni gapiradi.
E’tikof o‘tirgan odam og‘ziga mum solingandek jim o‘tirishi mumkin emas. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bundan qaytarganlar. E’tikofdagi kishi, namoz o‘qish, tilovat, zikr, hadis o‘qish, ilm o‘rganish, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning va boshqa Payg‘ambarlarning siyratlarini, ahli solihlar haqidagi xabarlarni o‘rganish bilan mashg‘ul bo‘ladi.
Agar kechasi yoki unutib bo‘lsa ham jinsiy aloqa qilish e’tikofni buzadi. Shuningdek, farjdan boshqa yerga jinsiy aloqa qilish, o‘pish, ushlash tufayli maniy nozil qilsa ham, e’tikof buziladi. Chunki, e’tikof ham xuddi namozdek narsa. Mazkur narsalarning barchasi namozni buzadi. Ammo nozil qilmasa, mazkur ishlar o‘zi harom bo‘lsa ham, e’tikof buzilmaydi. Ayol kishi uyida e’tikof o‘tiradi.
Ya’ni, uyidagi namoz o‘qiydigan yerida. Chunki, ayol kishi uchun eng qulay joy o‘shadir.
Agar bir necha kun e’tikof o‘tirishni nazr qilgan bo‘lsa, o‘sha kunlarning kechalarini ham o‘tirish lozim bo‘ladi.
Shuningdek, bir necha kecha e’tikof o‘tirishni nazr qilgan bo‘lsa, o‘sha kechalarning kunduzlarini ham o‘tirish lozim bo‘ladi.
Bunda shart qilmagan bo‘lsa ham, ketma-ket o‘tiriladi. Ikki kunni nazr qilgan bo‘lsa, ikki kunduz va ikki kecha o‘tiradi. Nahorning o‘zini niyat qilish joiz.
E’tikofning shartlari
1. Musulmon, aqlli va balog‘atga yetgan bo‘lishi.
2. Niyat.
3. Masjidda bo‘lishi.
4. Janobat, hayz va nifos qonlaridan toza bo‘lish.
E’tikof kilgan odamga mustaxab bo‘lgan narsalar
1. Namoz va Kur’on tilovati kabi toat-ibodatlarni mo‘l qilish.
2. Foydasiz bo‘lgan so‘zlardan, janjal, tortishuv va so‘kinishdan saqlanish.
3. Masjid ichidagi bir yerdan ajralmasligi. Imom Muslim r.a Nofe’ raziyallohu anhudan quyidagi so‘zlarni naql qildi. Nofe’ dedi: «Ibn Umar menga masjiddagi rasululloh sollallohu alayhi va sallam e’tikof kilgan yerni ko‘rsatdi».
E’tikofdagi odamga muboh (ruxsatli) bo‘lgan narsalar
1. Zaruriy extiyoj uchungina tashqariga chiqish.
Oisha raziyallohu anho dedilar: «Kasalni ziyorat qilmaslik, janozada ishtirok etmaslik, xotinlarga qo‘l tekkizmaslik va ular bilan kovushmaslik, zaruriy ehtiyoji uchungina tashqariga chiqish, e’tikofdagi odam uchun sunnatdir» (Imom Abu Dovud rivoyati.
2. Masjidda uning tozaligiga rioya qilish bilan birga yeyish, ichish va uxlash.
3. Extiyojsis so‘zlash va boshqalar bilan gaplashish.
4. Sochni tarash, tirnoqlarni olish, badanini tozalash, chiroyli kiyimlarni kiyish va xushbo‘ylanish.
Oisha raziyalloxu anxo dedilar: «Rasulullox sollalloxu alayxi va sallam e’tikof qilgan paytlarida, xujraga boshlarini kiritar va men boshlarini yuvar edim (boshka bir rivoyatda: boshlarini tarar edim)» (Muttafaqun alayh).
5. E’tikof qilgan yeridan oilasini kuzatish uchun chiqish.
Sofiyya raziyalloxu anho rasululloh sollallohu alayhi va sallamning shunday qilganlarini rivoyat kilganlar.
E’tikofdagi odamga makruh bo‘lgan narsalar
1. Oldi-sotti qilish.
2. Ichida va tashida gunoh bo‘lgan so‘zlarni so‘zlash.
3. Ibodat deb e’tiqod qilgan holda mutlaqo so‘zlashdan tiyilish.
E’tikofni buzadigan narsalar
1. Masjiddan oz bo‘lsa-da, tashqariga zaruratsiz chiqish.
2. Jinsiy aloqa qilish.
3. Telbalik yoki mastlik sababli aqlsiz xolatga kelish.
4. Murtadlik (Allox bundan o‘zi saklasin!).
5. Poklikni ketkazgani uchun hayz va nifos qonlarining kelishi.
E’tikofga kirish va e’tikofdan chiqish vaqti
E’tikof, masjidga kirish va u yerda turish bilan Allohga qurbat hosil qilishni niyat qilish bilan boshlanadi. Agar odam ramazonning oxirgi o‘n kunligida e’tikofga kirishga niyat qilsa, masjidga ramazonning yigirmanchi kuni Kuyosh botishidan avval kiradi hamda ramazon oyining oxirgi kuni quyosh botganidan so‘ng e’tikofidan chiqadi.
Eslatmalar:
1. E’tikof qilishni nafl o‘larok boshlagan, keyin esa e’tikofini to‘xtatgan odam, e’tikofining qazosini qilishi lozim. Chunki rasululloh sollallohu alayhi va sallam shavvol oyida e’tikofining qazosini qilgan edilar.
2. Xotin kishi masjidda fitnadan salomat bo‘lib, eridan izn olish sharti bilangina, e’tikof qilishi mumkin. Agar eridan ruxsat olmay e’tikofga kirsa, eri uni masjiddan chiqarishi mumkin. E’tikofning xotin-qizlarga nisbatan xukmi, erkaklarning xukmi kabidir. Birok, xotin-qizlar xayz qoni ko‘rsalar, e’tikoflari buziladi. Agar qonlari to‘xtab, pok bo‘lsalar, e’tikofini kelgan yeridan oxiriga qadar davom ettiradilar. E’tikofdagi xotin-qizlar masjidning erkaklar namoz o‘qimaydigan tarafida parda to‘sib olishlari sunnatdir.
Oisha ra dan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Ramazonning oxirgi o‘n kunida e’tikof o‘tirar edilar va:
«Laylatul Qadrni Ramazonning oxirgi o‘nligidan izlanglar» der edilar».
Ikki Shayx va Termiziy rivoyat qilgan.
Sharh: Payg‘ambar alayhissalomning mazkur o‘n kunlikda e’tikof o‘tirishlari ularda Laylatul Qadr borligi uchundir. Chunki o‘n kechayu kunduz uzluksiz masjidda e’tikof o‘tirgan odam Laylatul Qadrni topishi muqarrar.
Shuning uchun ham hozirda ahli solih kishilar doimo Ramazoni sharifning oxirgi o‘n kunligida e’tikof o‘tirishga harakat qiladilar. Imkoni bor har bir kishi bu ishni qilsa, juda ham yaxshi bo‘ladi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam har Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirar edilar. Vafot etgan yillari yigirma kun e’tikof o‘tirdilar».
Buxoriy va Abu Dovud rivoyat qilgan.
Sharh: Chunki U zot sollallohu alayhi vasallam umri shariflari oxirlab qolganini sezib, solih amallarni ko‘proq qilishga o‘tgan edilar.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam vafot etadigan yillari shunga o‘xshash ishlarni ko‘p qilganlari ma’lum va mashhur.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirishni iroda qilsalar, Bomdodni o‘qib e’tikof joyiga kirar edilar. U zot kapa qurishga amr qildilar. Bas, qurildi. Ramazonning oxirgi o‘nligida e’tikofni iroda qilgan edilar. Bas, Zaynab ham o‘ziga kapa qurishga amr qildi. U qurildi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning undan boshqa zavjalari ham o‘ziga kapa qurishga amr qildilar va qurildi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam Bomdodni o‘qib bo‘lgandan so‘ng nazar soldilar. Birdan kapalarni ko‘rdilar va: «Yaxshilikni iroda qilyaptilarmi?» dedilar.
So‘ng amr qilib, o‘z kapalarini yig‘ishtirdilar va Ramazonda e’tikof o‘tirishni tark etdilar. Keyin Shavvolning birinchi o‘n kunligida e’tikof o‘tirdilar».
Beshovlaridan faqat Termiziy rivoyat qilmagan.
Sharh: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirmoqchi bo‘lganlarida masjidlari ichiga kichik kapa qurdirar edilar.
Bir yili, boshqa rivoyatlarda aytilishicha, Oisha onamiz ham U kishi e’tikof o‘tirganda, e’tikof o‘tirmoqchi bo‘libdilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan izn so‘ragan ekanlar, izn beribdilar. So‘ng Hafsa onamiz ham Oisha onamiz orqali izn so‘ragan ekanlar, u kishiga ham izn beribdilar. Hafsa onamiz ham o‘zlariga kapa qurdiribdilar. Zaynab binti Jahsh onamiz ham o‘zlariga e’tikof o‘tirish uchun kapa qurdirib olibdilar.
E’tikof o‘tirish boshlanadigan kuni Bomdod namozini o‘qib bo‘lib, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirishni boshlash maqsadida kapalari tomon yuzlansalar, uning yaqinida bir necha kapalar turibdi. Shunda:
«Bu(ayol)lar yaxshilikni iroda qilyaptilarmi?» deptilar-da o‘z kapalarini yig‘ishtirib qo‘yishni buyuribdilar. E’tikof o‘tirmaptilar. Chunki, masjid ichida kapa ko‘payib ketsa, namozxonlarga xalal berishi turgan gap. Buning ustiga e’tikof o‘tirishdan asosiy maqsadlardan biri ahli ayoldan butunlay ajrab, Allohga ibodat qilish.
Mazkur holatda esa, Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam uchun bu maqsad hosil bo‘lmaydigan ko‘ringan.
Uchinchidan, masjidga turli odamlar kirib chiqadi, agar onalarimiz kapa qurib o‘tirsalar, unga kirib chiqib tursalar o‘ng‘aysiz holga tushishlari mumkin.
Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:
1. E’tikof masjidda bo‘lishi.
2. E’tikof o‘tiruvchi o‘ziga kapa qurib olsa yaxshi bo‘lishi.
3. E’tikof Bomdoddan keyin boshlanishi.
4. Ba’zi foyda uchun yoki noqulaylikning oldini olish uchun boshlamoqchi bo‘lgan ishni qoldirish mumkinligi.
5. Uzr tufayli Ramazon oxirida e’tikof o‘tira olmagan odam Shavvolning oxirida o‘tirsa ham bo‘lishi.
6. Ayol kishi o‘z eridan so‘rab e’tikof o‘tirish kerak.
Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirsalar, u kishiga tavba ustuni ortiga to‘shak solib yoki so‘ri qo‘yib berilar edi».
Ibn Moja ishonchli sanad ila rivoyat qilgan.
Sofiya roziyallohu anho aytdilarki:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam masjidda e’tikof o‘tirgan edilar. Men kechasi u kishining ziyoratlariga keldim, biroz gaplashdim, so‘ng uyim tomon turdim. U kishi meni kuzatgani men bilan turdilar. (U kishining uyi Usoma ibn Zaydning maskanida edi). Bas, ansoriylardan ikki kishi o‘tib qoldi. Ular Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni ko‘rishlari bilan tezlab qoldilar. Shunda U zot sollallohu alayhi vasallam:
«Ikkovingiz shoshilmang, bu (ayol) Sofiya binti Huyayydir», dedilar.
«Subhanalloh! Ey, Allohning Rasuli!» deyishdi.
«Albatta, shayton insonning qon yurar joyida yuradi. Men u sizning qalbingizga biror narsani yoki yomonlikni otishidan qo‘rqdim», dedilar».
Beshovlaridan faqat Termiziy rivoyat qilmagan.
Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:
1. E’tikof masjidda bo‘lishi.
2. Ayol kishi kechasi biror joyga borsa joizligi.
3. E’tikof o‘tirgan kishini xotini ziyorat qilsa joiz.
4. E’tikof o‘tirgan shaxs o‘z ziyoratchisi bilan gaplashib o‘tirsa mumkinligi.
5. E’tikof o‘tirgan kishi o‘z ziyoratchisini kuzatib chiqsa bo‘lishi.
6. Kishilar ko‘ngliga yomon gumon keltirishi mumkin ishlarda ehtiyot bo‘lishi kerakligi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam haligi ikki kishi qorong‘ida ayol kishi bilan turganliklarini ko‘rib, har xil xayolga bormasin deb ayol o‘z xotinlari ekanligini aytib qo‘ydilar.
7. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ummatlariga mehribonliklari. Ularga gunoh bo‘lishi mumkin narsaning oldini olishlari.
8. Ajablanganda «Subhanalloh» deyish joizligi.
9. Shayton insonda qonning yo‘lida yurishi, uning ig‘vosidan juda ham ehtiyot bo‘lish lozimligi.
E’TIKOF UCHUN RO‘ZA SHARTMI?
Umar ibn Xattob roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: U kishi:
«Ey, Allohning Rasuli, men johiliyat davrida Masjidul Haromda bir kecha e’tikof o‘tirishni nazr qilgan edim» , dedi. Bas, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam u kishiga:
«Nazringga vafo qil. Bir kecha e’tikof o‘tir», dedilar».
Beshovlari rivoyat qilgan.
Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:
1. Johiliyat davridagi nazrga ham vafo qilish kerak.
2. Ro‘zasiz e’tikofga o‘tirsa bo‘ladi. Chunki kechasi ro‘za yo‘q.
3. Masjidul Haromda e’tikofga o‘tirsa bo‘ladi. Ammo jumhur ulamolari, jumladan, Imom Abu Hanifa ham ro‘zasiz e’tikof bo‘lmaydi, deydilar. Ularning dalillari kelgusi hadisi sharif.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat:
«E’tikof o‘tiruvchi uchun bemor ko‘rgani bormaslik, ayol kishiga qo‘l tegizmaslik yoki quchoqlamaslik, zarur bo‘lmagan hojat uchun chiqmaslik sunnatdir. Ro‘zasiz e’tikof yo‘q. Jome’ masjiddan boshqa joyda e’tikof yo‘q».
Abu Dovud va Nasaiy rivoyat qilgan.
Sharh: E’tikofning sunnatiga xilof ish qilgan odamning e’tikofi buziladi.
E’tikof o‘tirgan odamga ro‘za shart, deganlarga ushbu hadis, shart emas, deganlarga oldingi hadis dalildir.
E’tikofga jome’ masjid shart, deganlar ushbu hadisni dalil qilib olganlar. Ba’zilar uydagi namozgohda, xususan, ayollar e’tikof o‘tirsa joiz, deydilar.
Najoh al Halabiyning “Fiqhul ibadat” kitobida aytilishicha nafl e’tikof uchun ro‘za shart emas deyiladi, undan boshqalari uchun shartdir
Surayyo Ibragimova
Xadichai Kubro ayol-qizlar
o‘rta maxsus islom bilim yurti katta o‘qituvchisi
Ramazon oyida — Qur’on oyi — musulmonlarning Alloh taoloning kitobiga bo‘lgan e’tiborlari yanada ortadi. Ular Qur’onning nurlari ila qalblarini undagi shahvat kirlaridan poklanishi, ko‘ngillariga o‘rnashgan har qanday shak-shubha pardalarini olib tashlanishi umidida bo‘ladilar. Darhaqiqat, qalblar Qur’oni karim nuri bilan payvasta bo‘lmas ekan, unda turli shubhalarning qatlam-qatlam bo‘lib to‘planishi tabiiy. Qachonki Qur’onning fayzli nuri qalbga tushib uni yoritsa, shu zahoti qalbdagi fitnalar buluti Allohning izni ila tarqalib ketadi. Buning barchasi banda qalbi bilan tadabbur sahnasiga qanchalik ixlos va huzur bilan kirib borishiga bog‘liq.
Ramazon oyida musulmonlar Qur’onning 30 pora (juz)iga bog‘lanib, har kuni bir juz yoki undan ortiq o‘qishni maqsad qilib qo‘yishadi. Shunday qilib oy oxirigacha, hech bo‘lmaganda, bir marta Qur’onni xatm qilishni uddalashadi. Bu esa, musulmon kishini "Qur’onni tark etganlar" qatoridan chiqaradi.
Siz hech qachon shunday savolni o‘zingizga berib ko‘rganmisiz: Mus'hafi sharifni 30 juzga taqsimlanishi qachon va qanday yuzaga kelgan? Qur’oni karimga bu tarzda xizmat qilishda qorilarning sa’y-harakatlari qanday bo‘lgan?
Alloh taolo bu ummatga eng buyuk Kitobni eng buyuk Rasul (sallallohu alayhi vasallam) orqali nozil qilish bilan buyuk ne’mat ato etdi. Ummat esa bu ilohiy ne’matni munosib tarzda qabul qildi. Ummatning ulamo va qorilari bor kuch-g‘ayratlarini bu aziz kitobga xizmat qilishga bag‘ishladilar. Bu xizmatning mevasi sifatida Qur’onni oson o‘rganish, yodlash va o‘qishni ta’minlaydigan taqsimot usullari yaratildi. Bu usullar Qur’on o‘quvchida kuch paydo qiladi, zavq beradi, zerikmay o‘qishni taminlaydi.
Ma’lumki, Qur’oni karim Alloh taolo tomonidan oyat va suralarga bo‘lib nozil qilingan. Buning hikmatlari ko‘p. Imom Zamaxshariy buning sababini quyidagicha tushuntirganlar: “Agar, Qur’onning suralarga bo‘lib ajratilishidan nima foyda?-deb so‘rasangiz, men aytgan bo‘lardimki, Qur’onning suralarga bo‘lingan holda nozil qilinishi bir necha foyda va hikmatlarga ega. Alloh taoloning ilohiy hikmati ila boshqa samoviy kitoblar — Tavrot, Injil, Zaburni ham mana shu uslubda nozil bo‘lgan. Ilm ahllari ham har bir fanga oid kitoblarini yozganlarida ularni ham boblarga bo‘lib, har bobga sarlavha qo‘yishga odatlanganlar. Buning sababi shundaki, bir mavzudagi narsa bir necha bo‘lim va sinflarga ajratib bayon etilishi, o‘sha mavzudagi bayonni yanada ravshanroq va ta’sirliroq qiladi. Shuningdek, qori bir surani tugatib, boshqasiga o‘tganda, unda yangi ruh va qiziqish paydo bo‘ladi. Bu huddi safarga chiqqan odam misoliga o‘xshaydi: u qancha yo‘l bosganini - bir chaqirim, o‘n kilometr va hokazo - bilib turishi, safarni yana davom ettirishga ruhlantiradi. Shu sababli qori va ulamolar Qur’onni haftalik haftanomalar (sab’a) va bo‘limlarga — juz, o‘nlik, beshlik kabi shakllarda taqsim qilishgan. Yodlovchi uchun ham bu qulaylik tug‘diradi. Agar bitta surani yoki ikkita surani yod olsa, Qur’ondan to‘liq bir bo‘lakni yod olganidan quvonadi. Bu esa uning Qur’onning keyingi qismlarini yod olishiga rag‘bat hissini uyg‘otadi. Shuning uchun sahobalar “Baqara” va “Oli Imron” suralarini o‘qiganlarni ulug‘lar edilar. Anas raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Agar bir kishi Baqara va Oli Imronni o‘qib tugatsa, bizni nazdimizda ulug‘ kishi deb qaralar edi". Shuning uchun ham namozda to‘liq bir surani o‘qish afzalligi kelib chiqqan. Shuningdek, taqsimot ma’nolar uyg‘unligini, uslubning uyqashligini ta’minlaydi va ma’nolar bir-biriga bog‘lanadi.”
Avval boshda qori sahobiylar Qur’on suralarini haftalik qilib yetti qismga (hizb) bo‘lishgan. Har bir hizbda ma’lum sondagi suralar bo‘lib, hafta davomida butun Qur’onni xatm qilganlar. Ahmad, Abu Dovud va Ibn Moja rivoyat qilgan hadisda Avs ibn Huzayfa raziyallohu anhu sahobalardan: “Qur’onni qanday tarzda hizblarga ajratgansizlar?”-deb so‘radi. Ular aytdilar: “Uchta, beshta, yettita, to‘qqizta, o‘n bitta, o‘n uchta va mufassal suralar (Qof surasidan to Nos surasigacha).” Ushbu rivoyatda bayon etilishicha sahobalar davrida Qur’onni hizblarga taqsimlash quyidagi tartibda bo‘lgan:
1. 1-hizb: Baqara, Oli Imron, Niso — 3 sura.
2. 2-hizb: Moida, An’om, A’rof, Anfol, Tavba — 5 sura.
3. 3-hizb: Yunusdan Nahlgacha — 7 sura.
4. 4-hizb: Isro’dan Furqongacha - 9 sura.
5. 5-hizb: Shuaro’dan Yosingacha - 11 sura.
6. 6-hizb: Saffotdan Hujurotgacha - 13 sura.
7. 7-hizb: Qofdan Nosgacha - 65 sura.
Shaksiz, bu “yettilik” taqsimot Qur’on xatmini osonlashtiradi. Biroq, har bir qori ham haftada xatm qilishga qodir emas. Vaqti cheklangan, kuchi yetishmaydigan kishilar ham bor. Shuning uchun keyingi davrlarda Qur’onni yanada oson xatm qilish imkonini berish maqsadida yana boshqa usullar ishlab chiqildi. Suralar soniga emas, balki matn hajmi va boshqa asoslarga tayangan holda yangicha taqsimotlar vujudga keldi.
Hijriy 110 yili vafot etgan hukmdor Hajjoj ibn Yusuf zamoniga kelib Qur’onni boshqacha usulda taqsimlash istagi paydo bo‘ldi. U ham bo‘lsa Qur’on harflari sonidan kelib chiqib taqsimlash usulidir. Buning uchun Hajjoj ibn Yusuf ulamolar va qorilarni chaqirib, Qur’ondagi harflar sonini aniqlashni buyurdi. Ular Qur’ondagi harflarni sanab, sonini aniqladilar va keyin bu harflarni teng ikki qismga bo‘lishdi. Shuningdek, Qur’onni uchga, to‘rtga ham bo‘lish ishlarini amalga oshirishdi. Ibn Abu Dovudning «Masohif» kitobida quyidagicha rivoyat keltirilgan: «Hajjoj ibn Yusuf hofizlar va qorilarni yig‘ib: “Menga Qur’onda nechta harf borligini aytinglar,” dedi. Ular hisoblay boshlab, shunday xulosaga kelishdi: Qur’on 340 740 dan ortiq harfdan iborat. Hajjoj yana so‘radi: “Qur’onning yarmi qaysi harfda tugaydi?” Ular hisoblab, Qur’onning yarmi Kahf surasidagi {وَلْيَتَلَطَّفْ} (19-oyat) so‘zining “ف” harfiga to‘g‘ri kelishini aytishdi. So‘ng u: “Harflar soni bo‘yicha yetti qismga bo‘linishi qay tarzda bo‘ladi?”- deb so‘radi. Yahyo dedi: “Harflar soniga ko‘ra quyidagicha bo‘linadi”:
Birinchi qism: Niso surasidagi {فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ صَدَّ} (55-oyat), “د” harfida tugaydi.
Ikkinchi qism: A’rof surasidagi {أُولَئِكَ حَبِطَتْ} ت harfida tugaydi.
Uchinchi qism: Ra’d surasidagi {أُكُلُهَا دَائِمٌ} (35-oyat), “أ” harfida.
To‘rtinchi qism: Haj surasidagi {لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا} (67-oyat), “أ” harfida.
Beshinchi qism: Ahzob surasidagi {وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ} (36-oyat), “ه” harfida.
Oltinchi qism: Fath surasidagi {ٱلظَّانِّينَ بِٱللَّهِ ظَنَّ ٱلسَّوْءِ} (6-oyat), “و” harfida.
Yettinchi qism: Qur’onning qolgan qismi.
So‘ngra Hajjoj: “Qur’onning uchdan biri qayerga to‘g‘ri keladi?”-deb so‘radi. Ular javob berishdi:
Birinchi uchdan bir qismi: Baroat (Tavba) surasining 100-oyatining boshi.
Ikkinchi uchdan biri: «To Siyn Miym» (Shu’aro) surasining 111-oyatining boshi.
Uchinchi uchdan biri: Qur’onning qolgan qismi.
Abu Muhammad Hammoniy rahimahulloh aytadi: “Hajjoj bizdan Qur’onning to‘rtdan bir qismini ham so‘radi. Ular javob berishdi:
Birinchi to‘rtdan biri: An’om surasining oxiri.
Ikkinchisi: Kahf surasidagi {وَلْيَتَلَطَّفْ}. 19-oyatda.
Uchinchisi: Zumar surasining oxiri.
To‘rtinchisi: Qur’onning qolgan qismi.”
Mutohhar ibn Xolid Abu Muhammad Hammoniydan rivoyat qiladi: “Biz buni to‘rt oyda o‘rganib chiqdik. Hajjoj esa uni har kecha o‘qir edi.”
Keyinchalik imom Abu Bakr ibn Ayyosh al-Kufiy (h. 194 yil vafot etgan) Qur’onni harflar soniga asosan 30 qismga (juz) bo‘ldi. Bu taqsimotda har bir juz (qism) da harflar soni teng bo‘lishiga e’tibor qaratildi. Shu tariqa, bir oyda Qur’onni to‘liq xatm qilish osonlashdi.
Shunday qilib, Qur’onni harflar asosida teng bo‘lish g‘oyasi Hajjoj zamonida boshlangan, keyingi ulamolar esa buni rivojlantirib borganlar. Abu Bakr ibn Ayyosh buni 30 qismgacha kengaytirgan. Demak, Qur’onni 30 qismga bo‘lish Islom tarixining ikkinchi asridayoq mavjud bo‘lgan.
Bu oxirgi — 30 qismli taqsimot eng keng tarqalgan va ommalashgan bo‘lib, shunga ko‘p omillar sababchi bo‘lgan. Eng muhim sabablardan biri — uning oy kunlari soniga mos kelishi, xususan, Ramazon oyida har kuni bir juz o‘qib, Qur’onni bir oyda xatm qilish imkoni bo‘lgani.
Ayrim manbalarda Qur’onning 20 qismli taqsimoti ham borligi zikr etiladi, bu shakl hozirda Misr Milliy kutubxonasida saqlanmoqda.
Qur’onni 30 qismga (juz) bo‘lish natijasida har bir juz alohida ajratib olinib, masjidlarda maxsus qutilarga solib qo‘yiladi va istaganlarda bir juzdan tarqatib beriladi, shu tariqa bir jamoa kishilar Qur’onni birga xatm qilishga muvaffaq bo‘ladilar. Ayniqsa Ramazonda, jamoat uchun maxsus quti (rub’a)larga joylashtirilgan Qur’on juzlarga ajratilgan holda taqdim etiladi. Bu jamlanma «rub’a» deb nomlanadi. Lug‘atda «rub’a» — teridan bo‘lgan idish yoki quti demakdir. Bu osonlashtirish yana bir yengillikka olib keldi — bu galgi yengillik Qur’onni yod oluvchilar (hofizlar) uchun mo‘ljallangan edi. Ya’ni, har bir juz (qism) — ikki hizbga bo‘lingan bo‘lib, birini kunduzi, ikkinchisini kechasi o‘qish mumkin. Har bir hizb — to‘rtta rub’ga (1/4) bo‘lingan. Bu usullar Qur’onni nafaqat o‘qish, balki yod olishni ham osonlashtirdi.
Shu oxirgi taqsimlash asosida Qur’on mus'haflari chop etilgan. Ushbu taqsimlash usulida qori va ulamolar orasida eng maqbul va keng qabul qilingan oyatlar soni asos qilib olingan. Masalan: Ilk madinaliklar Qur’onni 6000 oyat deb hisoblashgan, mutaaxxir madinalik olimlar — 6124 oyat, mutaaxxir makkaliklar — 6219 oyat, kufaliklar — 6263 oyat, basraliklar — 6204 oyat, shomliklar — 6225 oyat deb hisoblashgan.
Ta’kidlash lozimki, Qur’onning oyatlari soni borasidagi ushbu ixtiloflar mazhablar orasidagi ixtilofdan kelib chiqqan.
Bu borada As-Safaqsiy o‘zining "G‘ays an-naf’" kitobida o‘zidan oldin o‘tgan ikki muhaqqiq olimlarning gapini asos qilib keltiradi. Ular: 1. Abu Abbos Ahmad ibn Muhammad ibn Abu Bakr Qastaloniy — "Latoif al-isharot fi ilm al-qiroat" kitobining muallifi, 2. Qodiriy Muhammad — "Mus’if al-muqriiyn" kitobining muallifi. As-Safaqsiy ushbu olimlarga tayanib, eng maqbul va ittifoq qilingan fikrni tanladi. Shunday qilib, Misrda chop etilgan so‘nggi Qur’on nashri aynan shu asosda tayyorlandi. Bu nashrda juz, hizb va rub’larni belgilaydigan chetki belgilar (ishoralar) ham kiritildi.
Keyinchalik, turk ulamolari juzlarni shunday bo‘lishni taklif qildilarki, har bir juz 20 sahifadan iborat bo‘lsin va har sahifada 15 satr bo‘lsin. Bu esa kundalik namozning har bir rakaatida bir sahifa o‘qish imkonini beradi. Musulmon kishi shu tarzda, kunlik besh mahal farz namozlarning avvalgi ikki rakatida Fotihadan keyin o‘qiladigan zam sura o‘rnida va sunnat (ravotib) namozlarining har rakatida bir sahifadan o‘qisa, kun davomida bir juzni o‘qib chiqishi mumkin bo‘ladi. Shu bilan bir oyda besh vaqt namozlar orqali Qur’onni xatm qilish imkoniyati paydo bo‘ladi.
Buning yana bir foydasi — taroveh namozlariga taalluqlidir. To‘rt mazhabda maqbul bo‘lgan fikrga ko‘ra, taroveh namozi 20 rakatdan iborat. Shuning uchun, mus'hafni tayyorlovchilar har juzni 20 sahifadan iborat qildilar, shu bilan har kecha bir juzni o‘qish osonlashadi va oy oxirida Qur’on xatm qilinadi. Bu usul hozirgi kunda Madina mus'hafida qo‘llanilmoqda.
Xulosa.
Qur’onni harflar soniga asosan juzlarga taqsimlash g‘oyasi Hajjoj zamonida boshlangan. Undan so‘ng ikkinchi asrda imom Abu Bakr ibn Ayyosh Qur’onni 30 qismga bo‘ldi. Keyinchalik har bir juz ikki hizbga, har bir hizb to‘rtta rub’ga bo‘lindi.
Qur’oni karimning Alloh taolo tomonidan nozil bo‘lishida sura va oyatlarga taqsimlandi. Mus'haf shaklida juzlarga taqsimlash bir necha bosqichda amalga oshirildi: sahobalar davridagi haftalik bo‘lishdan tortib, hozirgi kundagi 30 juz, 60 hizb va 240 rub’gacha. Bu taqsimlash asosan Qur’on harflarining soniga asoslangan.
Buning ko‘plab foydalari bor: o‘qish, yodlash, o‘rganishni osonlashtiradi, Qur’on o‘qish tartibini aniqlaydi, Ramazon oyida va kundalik namozlarda to‘liq xatm qilishga yordam beradi.
Alloh taoloning O‘zi musulmon ummatining aqliga o‘z Kitobiga xizmat qilish va uning ahliga yengillik yaratish yo‘lida hikmatlar va foydalarni ilhom etdi, alhamdulillah.
Doktor Honiy Mahmud Hasandan
Homidjon Ishmatbekov tarjimasi