Isamat ota keyingi vaqtlarda oilasiga to‘ya olmay qoldi. Bir sabab topadi-yu, uylarini alohida qilib chiqarib yuborgan farzandlarini uyiga chaqiradi. Osh ustida bolalari bilan gaplashib o‘tirishni, keyin achchiq-achchiq choyni ho‘plaganicha chug‘urlashib hovlini boshiga ko‘tarayotgan nabiralarini kuzatishni yaxshi ko‘radi.
Bugun ham Ramazonning ilk kunidagi iftorlikni ana shunday fayzli o‘tkazishni istadi. Tongda, hali quyosh nurlari atrofni qizdirib ulgurmasidan bozorga yo‘l oldi. Iftorlik uchun eng sara mevalarni, salqin ichimliklarni xarid qildi. Uyga kelib bozorliklarni mashinadan tushirayotganida kampiriga va keliniga kechga tayyorgarlik ko‘rishlarini, hamma iftorlikka kelishini aytdi.
Ota asr namozini ado etib masjiddan qaytganida allaqachon kelinlari, nabiralari kelib bo‘lgan, hovli g‘ala-g‘ovur edi. Kelinlar esa yeng shimarib ishga kirishib ketgandi. Iftor vaqti yaqinlashgani sayin hammaning ham intiqligi, ham hayajoni oshdi. Dasturxon yozilib, nozu ne’matlar tortila boshlandi. Ota jimgina duo qilib o‘tirarkan, tez-tez soatga qarab qo‘yayotgan nabirasi Azizbekning qorni ochganini sezib kelinlarini tezlatdi:
– Hamma birgalikda ovqatlanganga nima yetsin! Oilada qut-baraka, birdamlik bo‘ladi. Ammo bolalarni bir oz ertaroq ovqatlantiringlar. Ro‘zadorlarga qo‘shilib och qolmasin!
– Yo‘q. – shoshganidan baqirib yubordi, Azizbek. Keyin esa o‘z ovozidan cho‘chib, past ovozda qo‘shib qo‘ydi: – Men ham sizlar bilan...
Otaning nabirasidagi bu sarosimadan hayron qolganini ko‘rib, kelini izoh berdi:
– Bobojonisi, bugun Azizbegingiz ham birinchi marta ro‘za tutdi. Axir 12 ga to‘ldi-ku! Otaning ko‘zlaridan yosh oqib ketdi. Ko‘zlaridagi yoshni qadoq qo‘llari bilan artgancha olis o‘tmishga xayoli ketdi.
...O‘shanda yettinchi sinfda o‘qirdi. Ramazonning ilk kuni u ham kattalar bilan turib saharlik qildi. Bu juda ajoyib tuyg‘u ekan. Ko‘ngli xotirjam, ruhi tetik. Buning ustida savob va rahmatdan umidvorlik uning oyoqlarini yerdan ko‘tarib yuborgandek edi. Faqat bu farahbaxsh onlar uzoqqa cho‘zilmadi. Uchinchi soat tugashi bilan kirib kelgan sinf rahbari hammalarining og‘ziga majburlab non soldi. Keyin esa o‘ziga g‘azab bilan qarab o‘tirgan o‘quvchilariga o‘sayotgan organizmning ovqatsiz yurishi yaxshi emasligi, bu darslarni o‘zlashtirishga xalal berishi haqida va’z o‘qidi.
Uyga yelkasi yerga tushib kirib kelgan o‘g‘lini ko‘rib hol so‘ragan onaizor kap-katta bolaning piqillab yig‘layotganidan qo‘rqib ketdi. Yuzlaridagi yoshlarni artib, bag‘riga bosgancha tinchlantirdi. Bir oz o‘ziga kelgan Isamat:
– Men ro‘zamni qasddan ochib yubordim. O‘qituvchim majburlab non yedirdi...
O‘shanda onasi uni arang tinchlantirgan, buning uchun u gunohkor bo‘lmasligini tushuntirgan edi.
Otaning uzoq vaqt jim qolgani oila a’zolarini tashvishga soldi. Isamat ota ularning xavotirga tushganini sezib tinchlantirdi:
– Men yaxshiman. Shunday kunda yaxshi bo‘lmay bo‘ladimi? Axir bugun Azizbek birinchi marta ro‘za tutibdi. Keyin turib kitob javonidan yaqinlariga sovg‘a qilish uchun olib qo‘ygan Qur’oni karimlardan birini olib nabirasiga berdi:
– Doim hamrohing bo‘lsin, bolam. Hayotingni shu kitobga ko‘ra kechir, kam bo‘lmaysan!
Olisdan elas-elas azon eshitildi. Barcha shoshganicha dasturxon atrofiga o‘tirdi. Ota ko‘zlarida yosh bilan duo qildi. Farzandalari bilan birga iftorlik qilarkan, ko‘nglida faqat shukronalik, istig‘for yangrardi. Shu orada otaning qulog‘iga ramazon aytib kelgan bolalarning beg‘ubor ovozi eshtildi. Darvoza tomon shoshilayotgan kenja kelinini Isamat ota to‘xtatdi, bir dunyo shirinlik, ko‘targanicha o‘zi bolalarning oldiga chiqdi. Ro‘molning to‘rt burchagidan tutgancha turgan bolalardan ramazon aytishlarini so‘radi.
Ortiqcha iltifotni kutmay ular ham kuylab yuborishdi:
– Ramazon aytib keldik, eshigingizga,
Xudoyim o‘g‘il bersin, beshigingizga...
Ota ko‘zlarini yumganicha ularni uzoq tingladi. Bolaligida aytib, eshikma-eshik yurishni xohlagandi. Onasi ruxsat bermadi, o‘qituvching bilib qolsa, boshimiz baloga qoladi, partkomga aytib beradi, dedi.
Chiroyli qo‘shiqni maroq bilan tinglagan kishidek Isamat otaning ruhi yengil tortdi. Bolalarga shirinlik va sovg‘a salomlar ulashgach, ularni ortidan havas bilan kuzatib turdi:
– Allohim, o‘zingga beadad shukr. Shu kunlarni yetkazganingga ming qatla shukr!
Nigora MIRZAYEVA
- 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).
Nazmiy bayoni:
Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.
Lug‘atlar izohi:
تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.
الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.
بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.
نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.
نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي
لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ
وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ
تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ
Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,
Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.
Ularning it misol ochligin bildik,
Biror qism yutiming kutishar har on.
يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.
وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.
ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.
الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:
“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].
Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.
Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.
Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:
– O‘ng tarafdan beriladi;
– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.
O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:
1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;
2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.
Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:
“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].
So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:
Bilur garchi jami’i holimizni,
Yuborur nomayi a’molimizni.
* * *
Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,
Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.
* * *
Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz
Suyunganidin qilur ul banda ovoz.
* * *
O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq
Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.
Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.
Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:
“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].
Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:
“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].
Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.
“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].
Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.
Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz